Dagblaðið Vísir - DV - 29.06.2012, Side 44

É
g heiti Dagmar Atlanta, en kynni
mig vanalega bara með nafn-
inu Atlanta. Ég er skírð í höfuðið
á ömmu minni sem er færeysk
og er sú eina sem heitir þessu nafni
fyrir utan flugfélagið.“
Atlanta segist þurfa að endurtaka
nafn sitt þegar hún kynnir sig og að
oft vakni spurningar hjá forvitnum
um nafnið. Stundum kemur hún sér
hjá því. „Þegar ég er að panta mat
og slíkt þá segi ég iðulega Dagmar,
þannig kemst ég hjá vandræðum og
misskilningi. Annars er ég afar vön
því að endurtaka nafnið.“
Hún segist fá mikla og jákvæða
athygli vegna nafnsins. „Fólki
finnst nafnið fallegt en mörgum
finnst það skondið og tengja það
við flugfélagið. Það þekkja mig líka
afar margir, það er kostur,“ segir
hún og hlær.
Það var aðeins í barnæsku sem ég
var uppnefnd og þá eftir amerísku
körfuboltaliði eða flugfélaginu. En
það var saklaus stríðni og ég tók
hana aldrei nærri mér. Þá reyndi ég
að nota Dagmar til að bægja athygl-
inni frá en Atlanta er svo sterkt nafn
að það tókst ekki. Mér finnst gaman
að heita öðruvísi nafni og mér þyk-
ir verulega vænt um tenginguna við
hana ömmu. Ég lét einnig breyta eft-
irnafni mínu í Clothier og þá varð ég
alnafna hennar.“
44 Úttekt 29. júní–1. júlí 2012 Helgarblað
Nafnið fylgir einstaklingnum ævina alla og svo lengi sem hans er minnst. Margir telja að nafnið hafi víðtæk áhrif á sjálfsmyndina og það
hvernig aðrir taka okkur. Júlía spurði sinn heittelskaða Rómeó hvað fælist í nafni og svaraði sjálf að bragði að það væri sáralítið. En er sú
raunin? Kristjana Guðbrandsdóttir hitti að máli nokkra einstaklinga með sérstök og sjaldgæf nöfn og komst að því að allir eiga það sam-
eiginlegt að enginn gleymir þeim eftir fyrstu kynni.
Hv ð bi st við nafn?
Dagmar Atlanta Clothier
Uppnefnd eftir flugfélagi
Þ
angbrandur var prestur sem
sendur var til Ísland af 
Ólafi Tryggva syni  Noregs-
konungi skömmu fyrir árið
1000 í þeim tilgangi að kristna landið.
„Ég er skírður eftir þessum presti.
Mamma las um hann og ákvað að
skíra mig í höfuðið á honum.“
Sjálfum finnst Þangbrandi nafnið
flott og kraftmikið. „Ég er bara mjög
ánægður með nafnið mitt og langar
til dæmis ekkert að breyta því.
Kemur það ekki til hugar. Fólk hef-
ur hins vegar gert grín að mér en
ég tek því bara vel. Í æsku var ég oft
uppnefndur Þangi hangikjöt, en mér
var eiginlega alveg sama. Öllum er
strítt hvort sem er.“
Hann segist lítið kippa sér upp við
að endurtaka nafnið við fyrstu kynni.
„Stundum þarf ég að endurtaka
nafnið oft. En ég geri það bara og er
mjög vanur því.“
Þangbrandur Húmi Sigurðsson
Uppnefndur Þangi hangikjöt
F
rændi Uglu mætti á fæðingar-
deildina þegar hún fæddist
með lista með hugmyndum
að nöfnum. „Hann stakk upp á
nafninu við móður mína, hann hafði
ætlað að skíra barn sitt Uglu, en svo
varð það strákur. Mamma hafði lesið
Atómstöðina og var hæstánægð með
uppástunguna.“
Hún segist iðulega spurð hvort
hún hafi lesið bókina. „Ég var spurð
frá þriggja ári aldri og sagði þá auð-
vitað: Nei, ég er þriggja ára! Mér
fannst ég undir mikilli pressu að
lesa bókina, jafnvel áður en ég lærði
að lesa. Svo þrælaði ég mér loksins
í gegnum hana þegar ég var 12 ára,
án þess að skilja nokkuð í bókinni,
ég vissi ekki einu sinni hvað komm-
únisti var. En ég gerði það bara til að
geta sagt: já, ég er andskotans búin
að lesa hana.“
Ugla hlær að því þegar hún rifjar
þetta upp og segist ávallt hafa feng-
ið jákvæða athygli vegna nafnsins.
„Er ekki öll athygli jákvæð? Ég var
rosalega stolt af nafninu alveg frá
því ég var lítil. Fólki fannst nafnið
skrýtið en mér fannst það svo fallegt
sjálfri. Sú trú mín fékk fólk á sömu
skoðun. Ég man aðeins eftir einu
skipti sem viðbrögðin voru blendin.
Ugla þótti sumum nefnilega ljótt af
því að það er uppnefni, notað á nei-
kvæðan hátt, svo sem eins og upp-
nefnið karlugla. Ein frænka mín kom
í skírnina og hafði orð á þessu. Hún
sagðist aldrei myndu skíra sitt barn
þessu nafni en hún myndi gjarnan
vilja bera það sjálf.“
Ugla Egilsdóttir
Undir þrýstingi um að lesa Atómstöðina
Kapítóla Þórisdóttir
Skírð í höfuð söguhetju úr bók
N
afn Kapítólu Þórisdóttur á
rætur að rekja til skáldsögunn-
ar Kapítólu eftir Emmu Sout-
hworth. Hún birtist fyrst sem
neðanmálssaga í Heimskringlu á ár-
unum 1896–1897 í þýðingu Eggerts
Jóhannssonar en kom síðan út í bók-
arformi árið 1905 og varð afar vinsæl
hér á landi.
„Ég er skírð eftir ömmu minni
sem bar sama nafn. Nafnið er fengið
úr skáldsögunni Kapítólu, sú bók var
víst lesin á hverju heimili eitt sinn.“
Henni hefur aldrei verið strítt eða
fengið neikvæða athygli vegna nafns
síns. „Ég hef aldrei fengið neikvæða
athygli. Hitt þó heldur og ég er nokk-
uð viss um að það hafi aldrei komið
fyrir að mér hafi verið strítt alvarlega.“
Það tók þó á taugarnar að þurfa
að útskýra nafnið í hvert skipti sem
hún hitti nýtt fólk. „Já, það er eins og
gengur. Það pirraði mig þegar ég var
yngri en í dag finnst mér það rosalega
fallegt. Það pirrar mig ekki lengur að
útskýra nafnið, ég er stolt af því.“
Drengur Óla Þorsteinsson
Stundum kallaður Stúlka
N
afnið mitt finnst mér
skemmtilegt og ætli ég
sé ekki sjálfur bara nokk-
uð skemmtilegur. Merking
nafnsins er sú í eldri skilningi, að
vera heiðvirður maður. Ég er ætt-
aður úr Dýrafirði og þaðan kem-
ur nafnið. Ég er sá þriðji í fjöl-
skyldunni sem ber það.“
Hann segist halda að viðmót
fólks við sérstökum nöfnum hafi
breyst síðustu ár með fjölbreyttara
samfélagi og segir það af og frá að
hann hafi fengið neikvæða athygli
vegna nafnsins. „Það eru hetjur í
handboltanum sem eru Drengssyn-
ir sem hjálpa til við að halda nafninu
hátt á lofti,“ segir hann og hlær.
„Ég held reyndar að þær mann-
eskjur sem heita sérstökum nöfnum
séu upp til hópa einstaklega prúðar.
Þú getur ekkert mætt eitthvert og rifið
kjaft. Það muna allir eftir þér. Það er
þrýstingur sem fylgir því að heita sér-
stöku nafni, þú skerð þig úr hópnum.“
Drengur segir sögu frá því þegar
hann réð sig fyrir mörgum árum í
aukavinnu á Nonna-bita. Ég hringdi
í hann Nonna og kynnti mig og
hann hváði nokkuð oft og ég þurfti
að endurtaka það. Hann féllst á að
ráða mig eftir símtalið og ég mæti
til vinnu. Hann var búinn að hengja
upp vaktaplan og skrá mig þar á.
Og þar stóð skýrum stöfum: Bring-
ur! Svona eins og kjúklingabringur,“
segir hann og hlær.
Annars sagði frændi minn, sem
ber sama nafn, sögu af því þegar
hann lá á sjúkrahúsi. Þessi frændi
minn er fámáll og kjarnyrtur og hann
lenti í því að við hliðina á honum
lá maður sem þráspurði hann um
nafnið og hvernig honum liði með
það. Þá sagði hann: Það er betra að
vera karl og vera kallaður drengur en
vera karl og vera drengur.“
Drengur segist hafa verið strítt í
æsku eins og gengur. „Eins og öllum
krökkum er strítt. Ég var til dæmis
stundum kallaður stúlka.“