Dagblaðið Vísir - DV - 19.10.2012, Blaðsíða 18

„Ég sakna hans“
18 Fréttir 19.–21. október 2012 Helgarblað
Þ
etta er auðvitað erfitt en
ég gefst aldrei upp,“ segir
Jaroslava Davíðsson. Blaða-
maður mælti sér mót við
Jaroslövu á 19. hæð í Turnin-
um í Kópavogi. Staðinn þekkir hún
vel enda vann hún hér fyrir nokkrum
árum þegar eiginmaður hennar, Ás-
geir Þór Davíðsson, var enn á lífi.
Hún kann vel við sig í Kópavogin-
um en hún býr skammt frá Turnin-
um ásamt dóttur þeirra Geira, Al-
exöndru Katrínu, 13 ára. Auk þess
rekur hún staðinn Goldfinger sem
þau Geiri ráku saman en hann er líka
staðsettur í Kópavogi.
Ekki mikið fyrir glauminn
Undanfarnir sex mánuðir hafa verið
erfiðir. Geiri varð bráðkvaddur að-
faranótt 20. apríl síðastliðinn og var
það henni mikið áfall að eigin sögn.
Jaroslava og Geiri höfðu verið gift í
tæp 14 ár en þau kynntust í Eistlandi.
Stuttu áður en Geiri lést höfðu þau
ákveðið að skilja. „Við vorum skil-
in að borði og sæng. Við höfðum
ákveðið að skilja til þess að athuga
hvað við ættum að gera. Við skild-
um í febrúar en var bara nýfluttur út
þegar hann dó,“ segir hún. Geiri var
áberandi karakter og margir höfðu
skoðun á honum, bæði góðar og
slæmar. Hann var þekktur fyrir að
hafa gaman að því að skemmta sér
og vera áberandi í íslensku skemmt-
analífi. Jaroslava segist þó hafa verið
ólík Geira því hún hafi aldrei verið
mikið fyrir að vera úti á lífinu og hélt
sig heima við þegar að Geiri fór út að
skemmta sér. „Ég hef aldrei þolað að
fara út og láta taka myndir af mér fyr-
ir blöðin. Geira fannst það gaman.
Hann var svolítið mikið fyrir að fara
út og sýna að hann væri Geiri á Gold-
finger,“ segir hún hlæjandi. „Það var
alltaf gaman í kringum Geira.“ Hún
segist vera heimakær og kunna bet-
ur við sig heima en úti á galeiðunni.
„Ég var bara heima og sá um allt hitt.“
22 ára aldursmunur
Jaroslava kom til landsins fyrir 14
árum. Hún vann í spilavíti í Eistlandi,
heimalandi sínu, þegar hún kynnt-
ist Geira. Hún ákvað að elta hann til
Íslands. „Það eru margir sem halda
að ég hafi gifst honum út af pening-
um en þetta snerist ekki um það,“
segir hún. 22 ára aldursmunur var á
þeim hjónum. „Þegar ég hitti hann
fyrst hélt ég að hann væri rússneskur.
Það héldu margir að hann væri rúss-
neskur,“ segir hún brosandi. Hún
segir fólk oft hafa velt því fyrir sér
hvað hún væri að gera með svona
mikið eldri manni. „Ég var oft spurð
hvað ég væri að gera með honum og
eitthvað svona. Ég hlustaði bara ekki
á það. Ég lifi lífinu á minn hátt og mér
er alveg sama hvað aðrir gera. Margir
héldu að ég hefði gifst honum út af
peningunum, það var ekki þannig.
Ég þarf heldur ekki að útskýra fyrir
fólki af hverju ég giftist honum, ég
má hafa mitt einkalíf.“
Þegar Jaroslava kom til lands-
ins í júlí 1998 rak Geiri Hafnarkrána
í Hafnarstræti. Þar steig Jaroslava
sín fyrstu skref á íslenskum vinnu-
markaði og lærði nýtt tungumál af
fastagestum staðarins. „Ég lærði ís-
lensku á því að tala við gestina,“ seg-
ir hún hlæjandi. Hún segist vissulega
hafa verið hissa á landinu fyrst þegar
hún kom hingað. „Þetta var auðvit-
að skrýtið fyrst en samt eru Ísland og
Eistland ekki svo ólík lönd.“
Ekki vændi á stöðunum
Stuttu eftir að hún kom heim þá
breyttu þau Hafnarkránni í Maxim´s
nektardansstað. Í kjölfarið fylgdi
annar nektardansstaður, Goldfinger,
sá er lifir enn. Staðirnir hafa mikið
verið gagnrýndir í gegnum tíðina og
því meðal annars verið haldið fram
að þar þrífist vændi. Jaroslava gefur
lítið fyrir slíkar fullyrðingar. „Það
er bara rugl. Það er ekkert vændi á
Goldfinger. Fólk talar meira á svona
litlu landi en það er ekki vændi hjá
okkur. Ég hef rekið þennan stað í
14 ár og er í miklu sambandi við
stelpurnar. Þær eru ekki í vændi, þær
myndu ekki hafa tíma í það. Þetta er
erfiðisvinna,“ segir hún. „Geiri var
alltaf mjög góður við stelpurnar og
hugsaði vel um þær. Þær koma þegar
þeim hentar og fara þegar þeim
hentar. Það er bara rugl að við tökum
af þeim vegabréfin og eitthvað svona
eins og var einhvern tímann talað
um. Þær eru frjálsar.“
Saknar Geira
Síðan Geiri lést þá hefur Jaroslava
rekið Goldfinger með hjálp starfs-
manna staðarins. Hún segist þó ekki
vita hvað verður og enn sé óvissa
um það hvernig búinu verði skipt.
„Skiptastjóri sér um þessi mál og við
vitum ekki neitt. Ég er bara að bíða,“
segir hún og viðurkennir að biðin geti
verið erfið en það sé óþarfi að stressa
sig á því. Undanfarnir mánuðir hafa
þó verið erfiðir. Hvernig er lífið án
Geira? „Skrýtið,“ segir hún hikandi
og horfir niður. „Erfitt,“ bætir hún við
og röddin brestur. Hún þurrkar tárin
pent og segir það reynast henni erfitt
að ræða þetta. „Ég sakna hans.“
Eftir að Geiri dó hefur hún þurft
að vera sterk út á við og halda and-
liti. Hún segir það hafa hjálpað sér að
hafa nóg að gera. „Ég hef unnið mik-
ið og það hefur hjálpað mér,“ segir
Jaroslava sem vinnur sem snyrti-
fræðingur auk þess að vera í stjórn
Goldfinger og sjá um reksturinn. Það
er því nóg að gera og hún kann því
vel þó að hún viðurkenni að þetta
hafi verið hart á stundum. Hún út-
skrifaðist sem snyrtifræðingur frá
Snyrtiakademíunni fyrir tveimur
árum og hefur haft nóg að gera. Hún
tók alþjóðapróf í snyrtifræði sama
dag og Geiri var jarðaður. „Ég varð að
taka prófið því það er bara einu sinni
á ári. Það var ótrúlega erfitt. En mér
tókst það. Og gekk bara vel,“ segir
hún brosandi.
Gefst ekki upp
Hún segist gera sitt besta til þess að
komast af. „Ég er með dóttur mína
sem skiptir mig öllu máli í mínu lífi
og ég mun aldrei gefast upp.“ Hún
segist hafa verið vön að standa að
baki Geira en sé í framlínunni eft-
ir að hann lést. „Þetta er meiri
ábyrgð eins og er en ég hef gert
þetta undanfarin 14 ár. Geiri hjálp-
aði mikið og ég var á bak við. Þetta
er auðvitað skrýtið en ég ætla samt
að gera þetta. Ég fæ mikla hjálp frá
fólkinu sem hefur unnið með okk-
ur undanfarin ár. Sem betur fer
hef ég það. Svo veit maður ekkert
hvernig þetta fer allt saman, það
kemur bara í ljós hvað skiptastjór-
inn segir.“ Sjálf vinnur hún ekki
mikið á staðnum á kvöldin. „Ég er
ekki mikið við á kvöldin en ég kíki
við, fylgist með og heilsa upp á
stelpurnar.“
Fyrst eftir andlát Geira var lítið
að gera á Goldfinger. „Það var mjög
rólegt fyrst því fólk hélt að stað-
urinn væri lokaður. Geiri var bara
Geiri á Goldfinger og fólk hélt að
fyrst að hann væri farinn þá væri
Goldfinger lokaður. En það hef-
ur breyst og nú er nóg að gera. Ég
reyni að halda áfram í anda Geira,“
segir hún og tárin leka niður kinn-
ina. Hún segist ekki búast við að
Goldfinger verði lokað þó Geiri sé
farinn af þessari jörð. „Nei, það
gengur vel og það er nóg að gera
þannig að ég held að það verði ekki
í bili.“ n
Viktoría Hermannsdóttir
viktoria@dv.is
Viðtal
„Margir héldu að ég
hefði gifst honum
út af peningunum, það
var ekki þannig.
Hún er hagfræðimenntaður snyrtifræðingur sem
rekur nektardansstað en líklega er hún þekktust
fyrir að vera ekkja Ásgeirs Þórs Davíðssonar, eða
Geira á Goldfinger, eins og hann var gjarnan kallaður.
Undanfarnir mánuðir hafa verið erfiðir í lífi Jaro­
slövu Davíðsson. Fyrir sex mánuðum varð Geiri
bráðkvaddur en þá höfðu þau nýlega ákveðið að
skilja að borði og sæng.
„Við höfðum
ákveðið að skilja
til þess að athuga hvað
við ættum að gera
Heldur áfram
Jaroslava sér um
rekstur Goldfinger
eftir andlát Geira.
Hún bíður þess þó að
vita hvert framhaldið
verður en hún situr
enn í óskiptu búi.
mynD SiGtryGGur Ari