Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.2011, Page 18

18 | Fréttir 30. september–2. október 2011 Helgarblað
Allt á einum stað!
Bílaverkstæði | Dekkjaverkstæði | Smurstöð | Varahlutir
Þú færð fría olíusíu ef þú lætur
smyrja bílinn hjá okkur
Komdu með bílinn til okkar og
þú færð fría ástandsskoðun
L
ovísa Guðmundsdóttir er
eigin kona rannsóknarlög-
reglumanns sem starfað hefur
í lögreglunni í rúm 25 ár. „Við
tökum á móti makanum eftir
erfiðar vaktir og erfið mál. Þetta kem-
ur líka inn á heimilið,“ segir hún um
það hvernig sé að vera eiginkona lög-
reglumanns. Starf eiginmanns henn-
ar hefur tekið mikið á fjölskylduna og
oft á tíðum hefur hún beðið hann um
að skipta um starfsvettvang. Hann
hefur sjálfur tekist á við ótrúlega hluti
í starfi sínu sem hafa meðal annars
eyðilagt fyrir þeim jólin.
Í gæslu sérsveitarinnar
Lovísa hefur þurft að senda dætur
sínar tvær út af heimilinu vegna hót-
ana sem eiginmaður hennar fékk út
af starfinu. „Ég hef verið með sérsveit-
ina heima hjá mér til þess að verja
okkur og hef þurft að senda börnin
mín í burtu af því að það átti að drepa
manninn minn,“ segir hún. Hún segir
þetta bara vera eitt dæmi af mörgum
um hversu mikil áhrif starf lögreglu-
manna getur haft á fjölskyldur þeirra.
„Fyrir mörgum árum lenti hann
í sjálfsvígi. Þar var eiginmaðurinn,
pabbinn, sem hengdi sig úti í bílskúr.
Hann átti konu og þrjú börn. Þetta
gerðist á Þorláksmessu. Ég furðaði
mig á því í mörg ár á eftir af hverju
maðurinn minn var svona leiðinlegur
á jólunum. Það var ekki fyrr en mörg-
um árum síðar sem ég fékk að vita af
hverju,“ segir hún um annað tilvik þar
sem vinnan hefur haft afgerandi áhrif
á fjölskyldulífið. „Það er svo margt í
þessu starfi sem bitnar á okkur fjöl-
skyldunum, konunum og börnunum.
Ég er eiginlega bara búin að fá nóg.“
Stakk sig á nál
fíkniefnaneytanda
„Fyrir nokkrum árum stakk hann sig
á nál hjá fíkniefnaneytanda,“ segir
Lovísa sem gekk í gegnum sex mán-
aða tímabil þar sem hún vissi ekki
hvort maðurinn hennar hefði smitast
af ólæknandi sjúkdómi í starfi. „Það
er ekkert pælt í lögreglumanninum
og enginn sem kallaði í okkur hjónin
og velti upp spurningunni hvernig
áhættu hann væri að leggja á sig í
vinnunni. Við biðum bara í óvissu í sex
mánuði,“ segir hún og bendir á að þau
hafi sjálf þurft að sjá til þess að hann
fengi þau mótefni og lyf sem hann
þurfti til að reyna að lágmarka skað-
ann hefði hann smitast af sjúkdómum
á borð við eyðni eða lifrarbólgu C.
Líkaminn ónýtur eftir vinnuna
Vinna lögreglumanna er bæði líkam-
lega og andlega erfið. Eins og lögreglu-
menn sem DV hefur rætt við segja
kemur að því að líkaminn gefur sig.
Það hefur gerst hjá eiginmanni Lovísu.
„Hann fór í þriðju brjósklosaðgerðina
sína núna í vor.“ Eftir þá aðgerð hefur
hann misst álagsgreiðslur sem fylgja
því þegar menn fara í þrekpróf. „Hann
tekur þrekprófið alltaf með stæl, þó að
hann sé fimmtíu og fimm ára. En núna
sagði læknirinn: Þú ferð ekkert í fleiri
þrekpróf,“ segir Lovísa. Launin dragast
saman um 18 þúsund á mánuði þar
sem hann fær ekki að fara í þrekprófin.
„Hann er með 297 þúsund í fasta-
kaup,“ segir Lovísa og bendir á að það
séu grundvöllurinn fyrir eftirlaunum
hans. „Maðurinn minn var einu sinni
með rosaleg laun – þegar hann var
með 50 til 100 tíma á mánuði í auka-
vinnu. Þannig hefur löggan togað
launin upp með yfirvinnu. Þetta
eru skammarlega lág laun og það er
skammarlegt hvernig komið er fram
við þessa stétt.“ Það eigi ekki að þurfa
að vinna 100 yfirvinnutíma til að fá
laun í takt við skyldur. „Þegar þeir
voru með ágæt laun sáust þeir aldrei
heima.“
Múr á milli heimilisins
og vinnunnar
Lovísa segir að það sé eins og ósýni-
legur múr á milli vinnunnar og fjöl-
skyldunnar. „Maðurinn minn lenti í
áfallastreitu. Það eru nokkur ár síðan
hann keyrði sig bara á vegg út af álagi
í vinnunni. Hann hefur aldrei náð sér
alveg síðan. Aldrei nokkurn tímann,“
segir hún. „Það er þetta sem er mjög
algengur sjúkdómur í lögreglunni.
Það eru mjög margir sem hafa lent í
þessu. Og það sem mér finnst sorg-
legast er að það hringir aldrei neinn
og spyr um hann.“
Lovísa segir þó lögreglumenn eiga
hver annan að og þeir séu eins og ein
stór fjölskylda. Hún segir þó þá stað-
reynd að lögreglumenn geti ekki tal-
að um vinnuna heima fyrir skapa
ákveðinn múr á milli heimilisins og
vinnunnar. En hefur hún aldrei beð-
ið hann um að skipta um vinnu? „Jú,
oft,“ segir Lovísa. „Hann sér mjög eftir
því í dag að hafa ekki hlustað á mig.“
Starfið bitnar á börnunum
Hún segir að það hafi oft verið erfitt
að halda fjölskyldunni gangandi með
manninn á nætur- og helgarvöktum
auk venjulegrar vinnu. „Þetta er ekki
fjölskylduvænt, og hefur aldrei verið.“
Hún segist þó engu að síður finna fyrir
stuðningi þjóðarinnar. „Ég finn fyrir
því hvað þjóðin stendur þétt við bak-
ið á lögreglumönnunum. Mér finnst
sorglegt að ríkisvaldið skuli ekki gera
það og mér finnst sorglegt að lögreglu-
stjórarnir hafa ekki stigið fram.“
„Þetta hefur oft verið mjög erfitt.
Þetta hefur oft bitnað á stelpunum
okkar,“ segir Lovísa um hvernig starfið
hefur haft áhrif á börnin þeirra. „Eins
og þegar við bjuggum úti á landi, þá
var pabbi þeirra að sekta og þær fengu
að finna fyrir því svo í skólanum. Þá
voru þær lagðar í einelti,“ segir Lovísa
og vísar til þess tíma þegar eiginmaður
hennar starfaði sem lögreglumaður á
Austurlandi. „Það er ekkert sældarlíf
að vera lögreglumaður.“
adalsteinn@dv.is
n Eiginkona lögreglumanns talar um álagið á fjölskyldur lögreglumanna n Hefur oft beðið manninn sinn að
skipta um vinnu n Var í gæslu hjá sérsveitinni eftir morðhótun n Starfið bitnar á börnunum, segir eiginkonan
Hefur oft beðið
hann að hætta
„Þetta hefur oft
verið mjög erfitt.
Þetta hefur oft bitnað á
stelpunum okkar.
Ekkert fjölskyldulíf
„Hann sér mjög eftir
því í dag að hafa ekki
hlustað á mig,“ segir
Lovísa sem hefur marg-
oft beðið manninn sinn
að hætta í löggunni.
Mynd Gunnar GunnarSSon