Dagblaðið Vísir - DV - 30.09.2011, Síða 28

28 | Viðtal 30. september–2. október 2011 Helgarblað
É
g er komin til að heilsa
upp á fólkið og hjálpa
til,“ segir Dorrit með
bros á vör þegar hún
kemur á vettvang ak-
andi í svartri jeppabifreið
og með í för eru bílstjóri og
starfsmaður á skrifstofu for-
seta. Aftur í bílnum er hundur
forsetahjónanna, Sámur.
„Komdu líka og heilsaðu,
Sámur,“ segir Dorrit og hleyp-
ir hundinum út. Hann er ein-
staklega vinalegur hundur,
rólegur og hlýðinn og greini-
lega afar hændur að forseta-
frúnni sem kjassar hann.
„Ertu hættur að drekka?“
Nokkrir koma aðvífandi úr
biðröðinni sem hefur mynd-
ast við húsnæði Fjölskyldu-
hjálparinnar og vilja heilsa
upp á Dorrit. Aðrir koma nær
og standa hjá og fylgjast með.
„Ég trúi ekki eigin augum,“
segir einn þeirra sem fylgist
með. Dorrit tekur fólkinu vel
og heilsar öllum með virktum.
„Ertu hættur að drekka?
spyr Dorrit og faðmar að sér
einn viðstaddra. Hann hefur
hún hitt áður við annað tilefni
og virðist sjá að hann lítur vel
út. „Ég er að reyna að standa
mig vel,“ svarar hann.
„Hann er svo yndislegur
hundur, hann Sámur,“ seg-
ir Dorrit svo og leyfir þeim er
standa hjá að klappa honum.
Sámur sér hins vegar engan
nema Dorrit og vill fara með
henni inn í leiðangur. En Dor-
rit bendir honum vinalega
aftur í bifreiðina. „Við leikum
okkur á eftir,“ segir hún og
kjassar hann.
Mikilvægt að allir sameinist
í baráttunni gegn fátækt
Fjölskylduhjálp Íslands hef-
ur verið starfrækt í fjögur ár
og eru frjáls félagasamtök
þar sem starfsmenn eru allir í
sjálfboðastarfi. Góðvinir Fjöl-
skylduhjálparinnar sjá yfir-
leitt um að gefa samtökunum
mat og aðrar nauðsynjavörur
sem síðan koma þeim áfram
til fjölskyldna sem skráðar eru
hjá Fjölskylduhjálpinni.
Í síðustu viku afhenti for-
seti Íslands viðurkenning-
ar Fjölskylduhjálpar Íslands
til fyrirtækja og annarra að-
ila sem stutt hafa hjálparstarf
og matargjafir Fjölskyldu-
hjálparinnar. Á sama tíma var
kynnt skýrsla sem Félagsvís-
indastofnun Háskóla Íslands
hefur gert um fjölda einstak-
linga og samsetningu þeirra
hópa og fjölskyldna sem not-
ið hafa aðstoðar Fjölskyldu-
hjálparinnar. Forseti flutti
stutt ávarp og þakkaði Fjöl-
skylduhjálp Íslands fyrir ötult
hugsjónastarf hennar á und-
anförnum árum. Mikilvægt
væri einnig að allir ábyrgir að-
ilar sameinuðust í að draga
úr fátækt í landinu svo Ís-
lendingar þyrftu ekki á næstu
árum að fá fleiri slíkar skýrslur
í hendur. 
Vegna þessa finnst Dorrit
ærin ástæða til að kynna sér
aðstæður Fjölskylduhjálpar-
innar og starf þeirra sem að
henni standa.
Ásgerður Jóna Flosadótt-
ir, formaður Fjölskylduhjálp-
ar Íslands, fylgir Dorrit um
svæðið og sýnir henni að-
stöðuna og matarbirgðirnar.
Það er mikið af brauði, eggj-
um, kjötbúðingi og mjólk.
Lítið af grænmeti, tómötum
og agúrk um. Ásgerður Jóna
útskýrir fyrir Dorrit að það
sé ekki til nægt fé til þess að
kaupa meira grænmeti. Dor-
rit biður aðstoðarkonu sína
að taka það niður.
Fær fólkið ekki lýsi?
Ásgerður Jóna kynnir Dorrit
fyrir Guðrúnu Magnúsdóttur
sem er einn stofnenda Fjöl-
skylduhjálparinnar. Hún er
orðin níræð en er enn virk
í hjálparstarfi samtakanna.
Dorrit hrósar henni fyrir það
hvað hún er með fallega húð
og strýkur henni um hend-
urnar. „Það er lýsið,“ segir
Guðrún og Dorrit segir lýsið
sannkallað undrameðal. „Fær
fólkið ekki örugglega lýsi?“
spyr hún Ásgerði Jónu sem
hristir höfuðið. „Ekki alltaf,“
segir hún. „Við fáum 25 pró-
senta afslátt og við höfum ekki
alltaf efni á því að kaupa það
inn.“
Dorrit biður aðstoðar-
konu sína um að koma aðeins
til sín. „Ég vil gera eitthvað í
þessu,“ segir Dorrit.
Litla stúlkan og leikfangið
Nú er gengið um sölubás þar
sem föt og leikföng eru til
sölu fyrir lítið fé. Enginn tek-
ur eftir lítilli stúlku sem er að
velta fyrir sér svolitlu sauma-
setti. „Má ég eiga þetta?“ spyr
hún starfsmann Fjölskyldu-
hjálparinnar. „Nei, því miður.
Þetta kostar hundrað krón-
ur.“ „Mamma á ekki hundrað
krónur,“ segir litla stúlkan þá.
Strauk og sýndi
væntumþykju
Dorrit ræðir við fjölskyld-
ur sem eru komnar til að
sækja sér mat. Tekur í hend-
ur þeirra, strýkur jafnvel
yfir handarbakið og óskar
Dorrit Moussaieff mætti óvænt í matar-
gjöf í vikunni. Dorrit ræddi við viðstadda,
faðmaði þá að sér og talaði við þá af alúð.
Íslendingar kunna ekki að knúsa,“ segir
Dorrit. „Þaðan sem ég kem, þar er hvers-
dagslegt að sýna væntumþykju sína eða
virðingu með snertingu. En Íslendingar eru
að læra þetta smátt og smátt.“
Íslendingar kunna ekki að knúsa
Dorrit og Sámur Dorrit mætir með
hundinn Sám í för. Henni er tekið með
virktum. „Ég trúi ekki eigin augum,“
segja viðstaddir. MynDir Gunnar GunnarSSon
Sýnir alúð Dorrit ræðir við fjölskyldur sem komu að sækja sér mat. Tekur í höndina á þeim og strýkur jafnvel yfir handarbakið. Sámur vildi koma með Hann er svo yndislegur hundur hann Sámur, segir Dorrit.
Dorrit ræðir við unga móður Unnur Ásgeirsdóttir er fjögurra barna móðir sem þarf stundum á matargjöfum að
halda frá Fjölskylduhjálpinni.