Dagblaðið Vísir - DV - 19.04.2013, Síða 30

30 Viðtal 19.–21. apríl 2013 Helgarblað
„Mér
var
rænt“
Þ
að hræðir mig stundum
hvað mér finnast stjórnmál
skemmtileg,“ segir Ástrós
sem er mætt á ritstjórnar­
skrifstofu DV á sólríkum
vordegi um hádegisbil. Egill Ólafs­
son, tónlistarmaður og flokksfélagi,
skutlaði henni í viðtalið. Morgninum
höfðu þau eytt í Keflavík þar sem
þau ræddu við ungt fólk um stefnu­
mál sín. „Ég ætlaði aldrei að fara í út
í neitt svona – stjórnmál. En svo gafst
mér þetta tækifæri með öllu þessu
flotta fólki svo ég ákvað að slá til. Ég
veit ekki hvað framtíðin ber í skauti
sér en þetta er það sem mér finnst
gaman núna.“
Sex manna fjölskylda
í 60 fermetra íbúð
Það er bjart yfir Ástrós. Á sama
tíma er styrkur hennar nærri því
áþreifanlegur. Það kemur í ljós þegar
líður á samtalið að styrkurinn er
tilkominn vegna lífshlaups hennar
sem hefur á köflum verið erfitt. Það
hefur stælt hana.
Fyrstu ár ævi sinnar bjó Ástrós í
Breiðholtinu. Hún á stóra fjölskyldu,
fjögur eldri systkini. Í Breiðholtinu
bjuggu þau í 60 fermetra kjallaraíbúð
og oft við kröpp kjör þótt Ástrós hafi
ekki tekið eftir því sjálf fyrr en hún
horfði til baka.
„Með einhverjum ótrúlegum
skipulagshæfileikum móður minnar
komumst við fyrir í þessari litlu íbúð.
Við vorum öll systkinin saman í her­
bergi, í kojum. Það lærðu bara allir
að ganga frá eftir sig og ganga um af
virðingu við hvert annað. Auðvitað
urðu árekstrar, við erum stór systkina­
hópur,“ segir Ástrós og telur aðstæður
sínar gott veganesti í stjórnmálin.
„Þær eru gott veganesti, það er hollt
að þurfa að deila með öðrum. Ég ólst
líka upp við kröpp kjör og get sett mig
í þau spor. Ég var hins vegar ekki með­
vituð um að ég hefði það verr en aðrir.
Ég uppgötvaði það ekki fyrr en nýlega
þegar besta vinkona mín ræddi við
mig um aðstæður mínar í æsku.
Hún sagði mér þá að hún hefði
oft séð að við áttum miklu minna en
aðrir. En ég sá það aldrei sjálf. Ég var
alltaf hamingjusöm með gamla hjól­
ið hennar systur minnar og að fara í
útilegur á sumrin í stað utanlands­
ferða eins og vinsælt var á meðal vina
minna. Ég held ég hafi verið heppin.
Þetta er kannski öðruvísi hjá krökk­
um í dag, fleiri stöðutákn sem gefa
til kynna efnahaginn. Allar þessar
græjur og dót. Í minni tíð var það helst
kraftgallinn sem komst í tísku og varð
stöðutákn,“ segir hún og hlær og seg­
ist hafa fengið einhverja útgáfu af gall­
anum úr Hagkaupum.
Kennir sig við móður sína
Í dag kennir Ástrós sig við móður sína
en ekki föður sinn Gunnlaug. Með því
vill hún þakka fyrir ást og stuðning
móður sinnar.
„Ég átti kannski ekki draumaheim­
ilið í æsku en ég var heppin með
móður. Það voru auðvitað einhverjir
skuggar í tilverunni sem leiddu til
þess að ég hef nú skipt um eftirnafn og
kenni mig nú við móður mína,“ segir
Ástrós og vill ekki fara frekar út í þá
sálma. „Eftir að ég varð móðir sjálf þá
finn ég hvað það er sem skiptir mestu
máli. Ég er ekki fyrir þetta harða upp­
eldi, miskunnarlausan aga, því ég veit
að það er skaðlegt ungum sálum. Það
er ást og hlýja sem er til gæfu. Hana
fékk ég ávallt frá móður minni.“
Fann sér skjól
Skuggar uppvaxtaráranna gerðu
Ástrós að alvörugefnu barni. Hún
þróaði með sér fullkomnunar­
áráttu og ef hún grét, gerði hún það í
hljóði, ofan í koddann. „Ég er yngst í
systkinahópnum og varð barnið sem
enginn þurfti að hafa áhyggjur af. Ég
var grallari og sérstaklega þegar ég
var yngri en ég varð ung mjög alvöru­
gefin. Ég tók lífið svolítið alvarlega því
ég fékk líka að kynnast því að lífið væri
kannski ekki alltaf dans á rósum. Ég
fylgdist með fréttum frá unga aldri og
var umhugað um dekkri hliðar lífs­
ins. Frá því ég var um ellefu ára göm­
ul var ég til dæmis ákveðin í því að
láta til mín taka í veröldinni og stunda
hjálpar störf.
Ég held að ég hafi fundið mér skjól
í því að standa mig vel. Þá var ekki
hægt að finna á mér veikan blett. Ég
varð því fljótt afburðamanneskja í
námi og tómstundum,“ segir hún frá.
„Ég er með fullkomnunaráráttu og
ákaflega metnaðargjörn. Allt það sem
ég tók mér fyrir hendur stundaði ég af
kappi. Ég hafði gaman af því að dansa
og lærði djassballett. Ég útskrifaðist
seinna með diplómapróf í djassballett
og kenndi dans í mörg ár. Ég hef
reyndar unnið fyrir mér síðan ég var
14 ára og safnað mér fé til þess að láta
drauma mína rætast. Það særði mig
því þegar sá orðrómur komst á kreik
að framboð mitt til stjórnlagaráðs
væri stutt af efnafólki. Langt því frá!“
Lét drauminn rætast
Drauminn um að stunda hjálparstörf
var Ástrós ákveðin í að uppfylla.
Þann 10. febrúar, 2008, lagði hún
af stað í ferðalag sem átti að upp­
fylla langþráða æskudrauma hennar.
Hún ætlaði sér að dvelja um tveggja
mánaða skeið í héraðinu Goa á Ind­
landi. Þar ætlaði hún að stunda
sjálfboðastörf með ungmennum
hvaðanæva úr heiminum.
Hún var kvíðin vegna ferðalags­
ins en á sama tíma full spennu fyrir
ævin týrinu framundan. Hana gat ekki
grunað hvaða hörmungar biðu henn­
ar.
„Mér finnst svo táknrænt að þenn­
an sunnudagsmorgun þegar mér var
skutlað út á flugvöll var grámygla yfir
öllu, súld og kalt og það var ekki bjart
yfir. Ég lít stundum í táknin í kringum
mig og sannast sagna fékk ég ekki sól
og hlýja vinda með mér í þessa ferð.“
Varnaðarmerki
Ástrós lenti á flugvellinum á Mumbai
og kom sér fyrir á hóteli þar sem hún
hitti hina sjálfboðaliðana. Morgun­
inn eftir hófst ferðalagið. Haldið var
af stað í bílalest í átt að bæ sem heitir
Lonavla og þaðan fóru Ástrós og fé­
lagar hennar í göngur um fjallendi,
heimsóknir í afskekkt þorp og iðkuðu
jógaæfingar á jógasetri í nágrenninu.
Þótt allt virtist með felldu segist
Ástrós strax hafa skynjað að eitthvað
var ekki eins og það átti að vera. „Það
var eitt og annað sem kom upp fyrstu
fjóra, fimm dagana, sem var merki
um að eitthvað væri ekki eins og það
átti að vera. Það var fólk að gleymast
hér og þar sem við þurftum að sækja
á ferðum okkar. Ferðaáætlanirnar
voru lausar við skipulag og upplýs­
ingar af skornum skammti.“
Teknar úr hópnum
Eftir vikudvöl á Indlandi átti hópur­
inn pantaða lestarferð yfir nótt til
Goa. Fyrir utan hótelið í Lonavla var
hópnum raðað niður í bíla af bílstjóra.
Ástrós var valin í lítinn bíl ásamt sjö
öðrum ljóshærðum stúlkum.
„Við vorum allar ljóshærðar með
blá augu. Farangur okkar var settur í
Ástrós Signýjardóttir er ein þeirra nýliða sem
sækjast eftir áhrifum í alþingiskosningum í ár. Hún
skipar annað sæti Lýðræðisvaktarinnar í Suðvestur-
kjördæmi. Landsmenn þekkja hana. Hún varð yngst
til að ná kjöri í stjórnlagaráði og vakti þá strax athygli
fyrir skelegga framgöngu. Eldmóður Ástrósar sem
fleytir henni áfram í stjórnmálum var hins vegar
dýrkeyptur. Hún hafði aldrei ætlað sér þátttöku í
stjórnmálum en lífsreynsla hennar í Goa á Indlandi
markaði hana fyrir lífstíð. Þar var Ástrós rænt og
slapp hún naumlega úr greipum mannræningja.
Kristjana Guðbrandsdóttir ræddi við Ástrós um
kröpp kjör í æsku, mannránið og þau góðu gildi sem
hún ræktar úr erfiðri lífsreynslu sinni.
„Einhverjar
öskruðu,
aðrar voru í losti,
sumar grétu.
Kristjana Guðbrandsdóttir
kristjana@dv.is
Viðtal