Dagblaðið Vísir - DV - 28.02.2014, Page 26

Helgarblað 28. febrúar 201426 Umræða
Þ
ar kom að því. Eftir níu
mánaða upphitun, og al-
menna sátt um þrætu-
hvíld í samfélaginu, ákvað
stjórnin loks að láta Leið-
réttinguna ganga yfir fleira en hús-
næðislán. Nú á líka að leiðrétta
Seðlabankann og kúrsinn á Brüs-
sel. Eins og alla grunaði en allir ótt-
uðust. Athygli vöktu strategískar
tímasetningar þessara tíðinda.
Þeim fyrri var varpað út klukkan tíu
á föstudagskvöldi, þeim síðari rétt
fyrir kvöldfréttir föstudaginn á eft-
ir, en samkvæmt PR-fræðum munu
föstudagskvöld vera besti tíminn til
að tilkynna slæm tíðindi. Á meðan
landinn liggur afvelta yfir sjón-
varpi eða ölæðir um miðborgina í
makaleit er upplagt að skipta um
Seðlabankastjóra eða skrúfa fyr-
ir möguleikann á evru handa þeim
börnum sem getin verða þá nóttina.
Daginn eftir vaknar fólk svo við að
illt er búið og gert, og lítið við því að
segja, nema hvað Bjarni Ben þarf
aðspurður að humma það fram
af sér og hálfbera hlutina til baka,
„ekkert er enn ákveðið í þeim efn-
um“. Viku síðar kemur svo í ljós að
jú, allt var löngu ákveðið og Eyjan
hans Sigmundar hafði rétt fyrir sér.
Menn eru greinilega ekki mjög
stoltir af verkum sínum þegar
þeir þurfa að læðast út með þau
á föstudagskvöldi. Með því viður-
kennir jafnvel stjórnin sjálf hversu
ömurleg málin eru.
Bjarni sleikir ben
En Bjarni Ben virðist alltaf einni
viku á eftir. Það er langur tími í póli-
tík. Og tíkin sú er minnug eins og
fíll. Því sem þú lofar henni að vori
getur þú ekki svikið á þorra, án þess
að hún bíti þig fast í afturendann.
Bitið var óvenju slæmt að þessu
sinni, þar sem þungavigtarmaður
sigaði að auki tíkinni. Bjarni reynir
að sleikja það ben en á erfitt með að
ná alla leið þótt tunga hans sé orðin
vel löng eftir vikuna. Eftir nokkurra
daga mokstur komu sjónvarps-
menn svo loks niður á viðtöl frá
því fyrir kosningar við fólk sem nú
er ráðherrar. Þá kom í ljós að Illugi,
Hanna Birna og Ragnheiður Elín
höfðu sagt nákvæmlega það sama
og Bjarni og því svikið nákvæmlega
það sama og hann, svo úr varð póli-
tískt fjöldasjálfsmorð í beinni.
Stundum eru stjórnmálin eitt
„æ, whatever“.
„LÍÚSERAR“
En þetta var það sem þurfti til, auk
kostulegs viðtals við forsætisráð-
herra á Sunnudagsmorgni. Fólk
hafði sýnt nýju stjórninni hæfilega
þolinmæði og nú fylltist Austur-
völlur auðveldlega. Allt var orðið
eins og það á að vera. Vond hægri
stjórn að gera vonda hluti sem
„góða“ vinstrifólkið fær að mót-
mæla. Verst bara hvað við höfum
gaman af því. Það mátti nefnilega
skynja vissan fagnaðaranda á vell-
inum, á þessari 5 ára „reunion“
búsáhaldabyltingar, allt var komið
í fastar skorður: Ungir og gamlir,
kunningjar og kinkvinir, gátu sam-
einast gegn svikastjórn. „Þetta er
eins og dansleikur,“ sagði skáldkona
á meðan ímyndunarglaðir lista-
menn sáu svarta reykjarstróka stíga
til lofts „eins og í Kænugarði“. Eitur-
klár glæsikona hafði skrifað orðið
„LÍÚSERAR“ með tússlit á gamlan
tölvupappír og samstundis kvikn-
aði kvikmyndasena í huga hvers
og eins: Gunnar Bragi að skjótast á
leynifund hjá Voldemort, með síma
frá Vodafone. Það var áður en hann
varð sjálfur valdsmaður og fékk nýtt
lúkk í samræmi við það: Nú virðist
hann búinn að mastera sjálfan sig
í hlutverk vonda kallsins í næstu
Bond-mynd, talar sína bjöguðu
ensku út um búlgaríuskeggið um
leið og hann hvessir augun út um
rússnesk hátískugleraugun, eins og
framsækinn Kasaki, umvafinn ung-
um og fögrum aðstoðarmönnum af
kvenkyni, en svartur bíll útá stæði,
með sofandi bílstjóra.
Það er ekki auðvelt að sjá út úr
svo þykku gervi og einbeita sér að
einföldum hlutum eins og því að
skrifa þingsályktunartillögur. Því
fór sem fór, ráðherrann missti sig
aðeins og þurfti að biðjast afsök-
unar á aðdróttunum sem fylgdu til-
lögu, lofar að endurskrifa.
Í gömlukallasleik
En burtséð frá skagfirskum glanna
virðist stjórnin mönnuð ungu fólki
í gömlukallaleik og samkvæmt
gárungum mun það senn á leið í
gömlukallasleik. Davíð Oddsson
verður víst lagður inn í Landsvirkj-
un, sem þarf þá væntanlega að
hætta að gera upp í evrum, þannig
að bókhaldið hrynur um leið og sá
ágæti maður drepur þar inn fæti,
rétt eins og síðasta stofnun gerði
um leið og hann steig út úr henni,
og svo er Geir H. Haarde ýmist
sagður á leið í Seðlabankann (!!!)
eða Sendiherrann. Verður þá sjálf-
sagt einhverjum vitnað í Grettis-
sögu og tekur undir með Þorkeli
í Gervidal er hann var beðinn að
taka vandræðagripinn Gretti heim
á bæ:
„Komið þér ekki þeim kassa á
mig.“
En því miður verður svo að
vera. Þeir voru margir kassarnir
sem söfnuðust upp á fjórum árum
vinstri stjórnar, og nú þarf að koma
þeim öllum fyrir. Verst hvað það
gengur hægt. Eftir vinstri stjórnina
héldum við nefnilega að við fengj-
um ekta hægri stjórn en fengum
þá bara hægari stjórn. Sigmund-
ur er ekki sami verkmaðurinn og
Jóhanna sem alltaf var mætt á und-
an húsverði og fór síðust heim,
fyrsti ráðherra sögunnar sem þurfti
að læra dyrakóðann í stjórnarráð-
inu. Vinstri stjórnin var með verk-
áætlun og tókst hið ómögulega, að
koma okkur svo hratt frá Hruni að
í lok kjörtímabilsins var það nán-
ast gleymt. Sem því miður varð svo
til þess að fólkið kaus bólublásturs-
flokkana á ný.
Frakkar atvinnulífsins
Hægari stjórnin er að gera menn
gráhærða. Forstjórar fremstu fyrir-
tækja landsins lýsa ýmist vonbrigð-
um eða „eru í áfalli“. Og atvinnulífið
sem átti von á marglofaðri „inn-
spýtingu“ og „aðgerðum“ strax er
mætt með búsáhaldaliðinu niður á
Austurvöll. Innan um úlpuklædd-
ar byltingarkonur standa reffilegir
herramenn á frökkum atvinnulífs-
ins, með vonarsvik í augum. „Þeirra
fólk“ á ráðherrabekkjunum ætlar
ekkert að gera fyrir þá eins og það
hefur þegar gert fyrir LÍÚ, Kaupfé-
lag Skagfirðinga og alla gömlu kass-
ana.
Eins og í kvikmyndabransanum
fá sponsorarnir fyrstir sitt til baka,
og sægreifarnir sem borguðu kosn-
ingabaráttuna uppskáru strax í
sumar með lækkun veiðigjalda.
Leynifundir LÍÚ með tilvonandi
ráðherrum voru fljótir að bera ár-
angur. KS og kassarnir fá sitt von
bráðar.
Rúblur og dollarabúðir
Því nú á endanlega að loka á evruna
til handa almenningi og festa tvö-
falda hagkerfið í sessi, þar sem
helstu fyrirtæki fá að gera upp í evr-
um en launafólkið fær aðeins greitt
og má aðeins skulda í krónum. Þar
sem sægreifarnir fá helmingi meira
fyrir aflann, þökk sé krónufalli, en
almenningur þarf að greiða helm-
ingi meira fyrir húsnæðið, þökk sé
krónufalli. Fyrirmyndin virðist sótt
í gamla sovétið þar sem elítan fékk
að versla með dollurum í dollara-
búðum en alþýðan gerði sér rúbl-
ur og slotí að góðu. Hægari stjórnin
virðist nefnilega á köflum næstum
kommúnísk. Hún skipar ekki að-
eins pólitískt útvarpsráð og hótar
enn meiri niðurskurði ef menn
hætta ekki að segja vitlausa hluti
í útvarpið, heldur rekur hún líka
helming starfsmanna RÚV uns að-
eins ein er rödd eftir. Að hlusta á
ríkisröddina Helga P. lesa allar aug-
lýsingar, tilkynningar, jólakveðjur
og dagskrárkynningar desember-
mánaðar einn og óstuddur lét
manni líða eins og í alræðisríki.
„Er ekki verið að brjóta vökulög á
manninum?“ spurði mágur minn á
Facebook.
Hin íslenska Sarah Palin
Hægari stjórnin er hæg í raun-
tíma en feykir okkur hratt til fortíð-
ar. Foringjar hennar virðast enda
vera af kynslóð föður míns, segj-
ast stoltir aldrei hafa eldað máltíð
„nema ommilettu“ (sorrý pabbi),
upphefja „þjóðmenningu“ í bland
við þjóðrembu, tala um fullveldi
og breyta rödd sinni í ryðgað sixtís-
gjallarhorn í hvert sinn sem tal
þeirra berst að útlenskum ostum
og Evrópusambandinu, tala þá
eins og út úr miðju Þorskastríði eða
kannski eins og þorskar í stríði. „Í
Evrópu ríkir hungursneyð! Þjóð-
irnar svelta heilu hungri!“ Það er
lítt gaman að búa við stjórn sem
flaggar hroka sínum og fáfræði við
hvert mögulegt tækifæri og leyfir
vígreifum vitleysumethöfum eins
og Vigdísi Hauksdóttur, hinni ís-
lensku Söru Palin, að blómstra á
sínum vegum. Vigdís ætti að fá vel
borgað frá Stöð 2 sem etur henni
á foraðið annan hvern sunnudag
í von um hækkandi áhorf. „Hvaða
vitleysu skyldu hún segja núna?“
spyr fólkið og bíður spennt við skjá-
inn. Að flóðin í Englandi séu á veg-
um Evrópusambandsins?
Framgöngu Vigdísar, með
endurteknum hótunum hennar um
ritskoðun á þeim sem ekki eru sam-
mála henni, í bland við hleypidóma,
hroka og fáfræði, mætti ef til vill
tengja við tabú orð en ætli nýyrðið
„flasismi“ eigi þó ekki betur við.
Halldór Ásgrímsson í
níu eintökum
Annað virðist einnig samkvæmt
forræðisuppskrift úr gömlu stríði,
gömlu alþýðulýðveldi. Forsætis-
ráðherra fagnar fyrstu mánuðum í
embætti með því að útdeila millj-
ónum til kjósenda í eigin kjördæmi.
Frosti hans reddar góðum vinum í
MP-banka skattaafslætti en bætir
ríkissjóðseigendum tapið með því
að segja okkur þá sögu í mörg-
um mismunandi útgáfum, ríku-
lega skreytta. Útálandiráðherrann
stendur sinn þunga vörð um forn-
fálegt landbúnaðarkerfi. Hann leyf-
ir vildarvinum að brugga bjór upp
úr fimm ára gömlum hvalssaur,
af því hann er íslenskur, en bann-
ar innflutning á ferskum geitosti,
af því hann er útlenskur. Sér þó í
gegnum fingur sér með írskt smjör
af því eftir stutta athöfn með Sr.
Guðna Ágústssyni var það orðið
vígt smjör. Utanríkisráðherra fer
að úkraínsku fordæmi og vill loka
á tengsl við Evrópu um ókomin
ár, þótt meirihluti þjóðar vilji ann-
að. Innanríkisráðherra gerir flótta-
mann grunsamlegan á minnisblaði
og lekur í fjölmiðla, svarar svo með
andlitsgrímu af Nixon eftir það.
Hún virðist þó vera að gera eitthvað
á meðan iðnaðarráðherra segir
bara náttúrupass.
Það er eins og allir ráðherrarnir
hafi breyst í Halldór Ásgríms-
son um leið og þeir gengu inn í
stjórnar ráðið. Sjálfsagt mun þá
stutt í að fólk fari að útdeila eignum
og gæðum ríkisins í rétta kassa.
Eina von okkar er verklag hægari
stjórnarinnar, en hún vinnur sem
kunnugt er undir slagorðinu: „Róa
sig.“ n
Hægari stjórnin
„Það er eins
og allir ráð-
herrarnir hafi
breyst í Halldór
Ásgrímsson
„Úr varð
pólitískt
fjöldasjálfs-
morð í beinni
Hallgrímur Helgason
skrifar
Kjallari
m
y
n
d
Sig
tR
y
g
g
u
R
A
R
i