Dagblaðið Vísir - DV - 22.10.2010, Side 24

Þegar heimilisbókhaldið er í mínus þarf að skera niður eða auka tekjurn-ar. Jógrímur sker nið-
ur í útgjöldum fjölskyldunnar,
en honum reynist erfitt að auka
tekjurnar með sjálfbærum hætti.
Hann vill ekki vinna á bar á
kvöldin, því hann vill ekki byrla
fólki áfengi. Hann vill ekki vinna
í sjoppu því sjoppufæði er óhollt.
Honum hugnast ekki að stunda
sölumennsku, því fólk á að kaupa
það sem það vill en ekki að vera
blekkt til að kaupa hluti sem það
þarf ekki. Jógrímur vann í álveri
en sagði upp þegar hann komst
að því að álið var bara notað í
gosdósir fyrir Ameríkana, sem
eyðileggja náttúruna. Jógrímur er
atvinnulaus og mengar því ekkert
og veldur engum skaða á fólki og
fánu.
Jógrímur sér heiminn fagr-an. Hann styrkir listamenn í hvívetna. Fjölskyldan hans gagnrýnir hann fyrir að
kaupa árskort á Sinfóníuhljóm-
sveit Íslands, á sama tíma og hann
segir upp Stöð 2, en hvers virði er
lífið án okkar djúpstæðu tengsla
við mestu menningarafrek liðinna
alda? Jógrímur kaupir íslenskar
bækur, því honum finnst rétt að
styrkja menninguna. Hann les
þær reyndar ekki. Hann borgar
Ríkisútvarpinu, þótt hann horfi
nú ekki mikið á það. Hann borg-
ar fyrir listaverk sem hann setur
niður í geymslu. Svo kaupir hann
hitabeltisblóm, sem eru ræktuð á
Íslandi. Því Íslendingar verða að
geta ræktað blóm. Í kvöldmatinn
er alíslenskt kjötfars.
Fjölskyldan hans er skiln-ingslaus og dekruð og er alltaf að kvarta. Jógrím-ur hlustar ekki á kröfu
fjölskyldunnar sem heimtar ut-
anlandsferðir, sælgæti, bíl og
merkjavöru. Ekkert af þessu er
hollt!
Fjölskyldan kvartar og kvartar. En hún hefur ekki sömu þekkingu og Jógrím-ur á því hvað eflir manns-
andann. Við verðum nefnilega að
geta verið nógu heilbrigð og frjáls
til að velja íslenska menningu
umfram allt.
Konan hans getur alveg gengið í jogginggalla. Hún þarf ekki snyrtidót – ekki nema hún sé þræll
útlitsdýrkunar karlasamfélags-
ins. Það væri vont fyrir hana. Hver
þarf að fara til útlanda og sækja
vatnið yfir lækinn? Hamingjan
er ekki peningar. Peningar skipta
ekki máli. Þótt hvert barnið á fæt-
ur öðru hrökklist að heiman fyrir
aldur fram er Jógrímur sáttur.
Þess minni er kostnaðurinn við
heimilið.
Jógrímur er atvinnulaus. Eða hvað? Nú hann er í raun ekki atvinnulaus ef hann er starf-andi heima. Ekkert mæl-
ir gegn því að hann taki skerf af
launum annarra fjölskyldumeð-
lima fyrir umsjónarstarf sitt á
heimilinu. Jógrímur gerir það.
Og sjá, þarna varð til starf! Enn
einum Íslendingnum bjargað úr
nauð.
Jógrímur gerir rétt „Ég reyndi að
biðja þetta í
burtu og var á
tímapunkti viss um að
mér hefði tekist að laga
mig. Ég var svo viss um að
mér væri batnað að ég
gifti mig.“
n Davíð Guðmundsson var lagður í einelti í æsku og
hann kallaður hommi og stelpustrákur. Hann kom út
úr skápnum 28 ára gamall. - DV
„Maður bara horfir upp í
himininn.“
n Sigmar Jónsson hafnarvörður í Landeyjahöfn
hefur lítið að gera á meðan Herjólfur kemst ekki inn í
höfnina. - Fréttablaðið
„Mér finnst
maðurinn gjör-
samlega óþol-
andi og vil ekki
að nafnið mitt komi neins
staðar fram í einhverju
sem honum tengist.“
n Hafsteinn Snædal lét fjarlægja nafn sitt úr
símaskránni af því að Egill Einarsson er höfundur
hennar. - DV
„Ég vildi keppa fyrir
Ísland en því miður þá er
ástandið eins og það er á
Íslandi.“
n Kreppan kom í veg fyrir að skíðakappinn Snorri
Einarsson gæti keppt fyrir Íslandshönd. Hann er í
norska landsliðinu. - Morgunblaðið
Rónarnir á netinu
Mikil ómenning og ómennska er ríkjandi á netinu. Ákveðnir vefir hafa gert út á að leyfa nafnleys-
ingjum að vaða uppi með ásakanir á
hendur nafngreindum aðilum sem ekki
geta varist. Á vefritinu Eyjunni er þetta
sérstaklega áberandi þar sem illmælg-
in bókstaflega tröllríður athugasemda-
kerfinu. Flestallt virðist vera leyfilegt.
Eitt helsta fórnarlamb hinna nafn-
lausu er Egill Helgason, sjónvarpsmað-
ur og bloggari. Hann hefur þurft að sitja
undir svívirðingum frá hýenum sem
halda sig í myrkrinu og vega úr laun-
sátri. Einn af öðrum hafa hinir nafn-
lausu krafist þess að hann verði rekinn
úr starfi sínu eða fái áminningu. Fæstir
hafa kjark til þess að segja hlutina und-
ir eigin nafni en skýla sér á bak við dul-
nefni. Sjálfur hefur Egill sagt skoðanir
sínar undir nafni og númeri. Hann hef-
ur líka upplýst að prófessor við Háskóla
Íslands sé ýmist nafnlaus á netinu eða
skrifi undir fölsku flaggi. Sá stundar þá
iðju sína í skjóli æðstu menntastofnun-
ar Íslands.
Það er stundum sagt að rónarnir
komi óorði á brennivínið. Rónar nets-
ins eru nafnleysingjarnir og þeir sem
sigla undir fölsku flaggi. Þetta er fólkið
sem kemur óorði á alla nafnleysingja.
Sérstakur hópur á netinu er grunað-
ur um að skrifa í þágu skúrka og vera
á launum fyrir. Annar hópur fær lán-
uð nöfn vina til að koma höggi á and-
stæðinga. Þar er ekki minna siðleysi en
í nafnleysinu.
Það er í raun sorglegt hvernig kom-
ið er fyrir umræðunni á netinu. Nafn-
leysi er oft nauðsynlegt skjól fyrir þá
sem þurfa að koma málum á framfæri
án þess að hljóta alvarlegan skaða af.
En nafnleysi má aldrei vera skjól fyrir
ómennsku. Það er verðugt verkefni fyr-
ir heiðarlega netverja að hefja siðvæð-
ingu með því að gera hýenurnar útlæg-
ar.
reynir traustason ritstJóri skrifar. Nafnleysi má aldrei vera skjól fyrir ómennsku.
leiðari
svarthöfði
24 umræða 22. október 2010 Föstudagur
TreysTir á sægreifa
n Árvakur, útgáfufélag Morgun-
blaðsins, tapaði 3,7 milljónum króna
á dag, hvern einasta dag síðasta
árs. Botnlaus
taprekstur af
útgáfu Moggans
hlýtur að valda
Óskari Magnús-
syni og stórút-
gerðarmönn-
unum sem eiga
blaðið þungum
áhyggjum. Hann
þarf því að treysta á að kvótaeigend-
urnir sem leggja fé í blaðið, hafi nóg
á milli handanna. Athyglisvert er
að setja það í samhengi við frétt DV
í vikunni um að Óskar og félagar
í stjórn Samherja hefðu lagt til að
rúmlega 870 milljóna króna arður
yrði greiddur út til eigendanna fyrir
síðasta rekstrarár. Hluti þessa gæti
farið í Moggahítina.
Olíufélag í gullleiT
n Hermann Guðmundsson, forstjóri
N-1, er á meðal klókari og virtari
bisnessmönnum á Íslandi. Hann er
lítt umdeildur.
Það er til dæmis
um viðskipta-
vit Hermanns
að hann keypti
dreifingarréttinn
á ævisögu Jónínu
Benediktsdótt-
ur en viðbúið er
að sú saga muni
slá í gegn. Einnig keypti Hermann
dreifingarréttinn á bók Björgvins G.
Sigurðssonar, fyrrverandi ráðherra.
Einhverjir telja að þar sé um lítt sölu-
vænlegan hvítþvott að ræða. En Jón-
ína gæti malað gull fyrir olíufélagið.
Halldór fyrirliTinn
n Halldór Ásgrímsson, fyrrverandi
ráðherra, er að ná toppsætinu af
Davíð Oddssyni og Finni Ingólfssyni
sem verst þokkaði stjórnmálamaður
landsins. Fréttir
um milljarðaaf-
skriftir Lands-
bankans á skuld-
um Skinneyjar
hafa stórskaðað
ímynd Halldórs
sem var þó ekki
merkileg fyrir.
Hlutur Halldórs í
afskriftum Skinneyjar samsvarar um
70 milljónum króna að teknu tilliti til
eignahlutar hans. Til að tryggja enn-
fremur afkomu hans hafa Katrín Jak-
obsdóttir menntamálaráðherra og
félagar samþykkt að endurráða hann
hjá Norrænu ráðherranefndinni til
tveggja ára.
Jólasveinn í
frambOði
n Framboð til stjórnlagaþings eru
sum hver áhugaverð. Þar er að finna
ýmsa kynlega kvisti og frægðar-
menni sem dúkkuðu upp á gamla
Íslandi. Þeirra á meðal er Sigríður
Dögg Auðunsdóttir, fyrrverandi
ritstjóri Krónikunnar sálugu, sem
vill að fólk kjósi sig. Svo er Ástþór
Magnússon einnig í framboði. Hann
er þekktastur í gervi jólasveins fyrir
undirrétti þar sem hann sprautaði
tómatsósu á fólk í mótmælaskyni.
Ástþór er þaulreyndur framboðs-
maður sem fram að þessu hefur ekki
uppskorið fylgi.
sandkorn
tryggvagötu 11, 101 reykjavík
Útgáfufélag: Dv ehf.
Stjórnarformaður:
Lilja Skaftadóttir
ritStjórar:
jón trausti reynisson, jontrausti@dv.is
og reynir traustason, rt@dv.is
fréttaStjóri:
Ingi Freyr vilhjálmsson, ingi@dv.is
umSjón helgarblaðS:
Ingibjörg Dögg kjartansdóttir, ingibjorg@dv.is
umSjón innblaðS:
Ásgeir jónsson, asgeir@dv.is
dv á netinu: Dv.IS
aðalnÚmer: 512 7000, ritStjórn: 512 7010,
áSkriftarSími: 512 7080, auglýSingar: 512 7050.
SmáauglýSingar: 515 5550.
umbrot: Dv. Prentvinnsla: Landsprent. dreifing: Árvakur.
Dv áskilur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins
á stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
öll viðtöl blaðsins eru hljóðrituð.
Það er skemmtileg kaldhæðni fólg-
in í því að fagna, með kynjagleraugu
á nefi: kvennabyltingunni, femínism-
anum, jafnréttinu og öllum þeim sætu
sigrum sem unnist hafa á umliðnum
áratugum. Staðreyndin er nefnilega sú
að þessi skemmtilega barátta hefur öll
orðið okkur að fjandsamlegu fótakefli;
einkum vegna þess að yfirvöld, bank-
ar og fjármálakerfi hafa snúið vopn-
um í höndum þeirra sem til byltingar
gengu með bros á vör. En allt er þetta
byggt á þeirri lygi, að sérhver fjölskylda
verði að eignast þak yfir höfuðið – að
allir verði að vera á hinum svokallaða
vinnumarkaði o.s.frv. Afleiðing þeirr-
ar lífslygi sem við trúum öll, er þessi:
Kvenfrelsisbaráttan er mesta kjara-
skerðing sem fundin hefur verið upp í
okkar ágæta vestræna heimi.
Á meðan fyrirvinnan var ein þá tók
það mannsæfi að
eignast þak yfir
höfuðið. Og þeg-
ar tveir einstakl-
ingar sjá um fyrir-
vinnuna þá tekur
meira en manns-
æfi að þræla fyrir
þessu sama þaki.
Þetta segir okkur
að kjaraskerðing-
in hafi orðið meira
en 100% í þeirri
yndislegu lífslygi
sem að okkur er haldið. Já-já, auðvit-
að kemur svo inní þennan pakka all-
ur hroðinn sem á rætur í vísitölubind-
ingu, lífeyrissjóðasukki, braski, hruni
og öðru því sem fólk nennir að tína
til. Hitt skal þó uppúr standa; að þessi
stórkostlega þjóð hefur látið ljúga sig
blindfulla. Okkur hefur markvisst ver-
ið kennt að trúa því að aðalatriðið sé,
að við þrælum alla æfi fyrir svokall-
aðri húseign. En ef við borgum ekki þá
er aukaatriði (hjá þeim sem peninga-
veldinu stjórna), hvort við höfum bú-
stað eður ei.
Ég bið ykkur því, kæru vinir, að taka
nú vel eftir: Það skiptir engu máli hver
á húsið sem er okkar skjól. Aðalatriðið
er að við fáum stað til að búa á. Réttur
okkar á að vera tryggður. Við megum
ekki láta sjálfsögð mannréttindi, eins-
og húsaskjól eða rétt til vinnu verða að
byrði sem gerir ekkert annað en þyngj-
ast. Við megum ekki láta það yfir okkur
ganga öllu lengur, að græningjadeild-
ir bankanna festi lífslygina í sessi. Við
verðum að losna undan oki ánauðar
og gera þá sjálfsögðu kröfu að trygging
okkar fyrir mannsæmandi húsnæði
kosti aldrei meira en eitthvert ákveðið
hlutfall af launum. Það væri t.d. eðli-
legt að ætla sem svo, að u.þ.b. 25% af
innkomu fjölskyldunnar gæti farið í að
greiða fyrir húsaskjól. Og þá gildir einu
hvort um er að ræða kaup eða leigu.
Að eignast þak vill þjóðin sljó
og það er mikil byrði,
við andlátið er eignin þó
ekki nokkurs virði.
Lengi lifi lygin
skáldið skrifar
kristJán
hreinsson
skáld skrifar
Á meðan fyrir-vinnan var ein
þá tók það mannsæfi að
eignast þak yfir höfuð-
ið.
bókstaflega