19. júní - 19.06.2008, Qupperneq 9

7
og tillitslausir rustar sem ekki er
mögulegt að breyta?
Særandi hegðun að nokkru
leyti lærð
Kannski er ekki beint hægt
að tala um náttúrulögmál í
þessu sambandi en sú hegðun
karlanna sem dýpst særir konur
virðist að nokkru leyti innbyggð
og að nokkru leyti lærð. Hvernig
sem litið er á jafnréttisbaráttuna
er ljóst að þetta er flókið mál og
engin einhlít lausn til. Í margar
aldir hefur barátta mannsins fyrir
frelsi tekið á sig ýmsar myndir
og þótt margt hafi áunnist víða
eru enn hópar fólks og jafnvel
heilar þjóðir sem búa við kúgun
af ýmsu tagi.
Barátta kvenna virðist eiga
erfiðar uppdráttar en önnur
mannréttindabarátta einkum
vegna þess að stór hópur af
báðum kynjum trúir að konum
sé annt um stöðu sína og
vilji ekki hafa líf sitt öðruvísi.
Að konum sé akkur í því
að verða skotspónn
klúrra brandara og káfs
frá körlum því það lýsi
aðdáun á útliti þeirra.
Mæður vilji vera heima
og sinna börnum
sínum fremur en
að byggja upp
starfsferil og ekki
sé hægt að gera
bæði. Það er
erfitt um vik
en ljóst að allt
samfélagið þarf
að breytast til
að staða kvenna
verði jöfn stöðu
karla. Meðal
þess sem
vantar er
sveigjanlegur vinnutími,
endurmat á umönnunarstörfum
og að vinnuveitendur læri að
meta líka þá sem ekki trana sér
fram og hæla sér af verkum
sínum.
Þótt kannski sé ekki að öllu leyti
hægt að vera sammála Lars
Einari Engström í mati hans á
stöðunni hjálpar það vissulega
jafnréttisbaráttunni að menn
sem eru innvígðir í innsta hring
samtryggingarnets karla stígi
fram á ritvöllinn og ræði málin
svo hreinskilnislega. Það ljær
röddum kvenna aukið vægi því
eins og flestir vita er kvart kvenna
kerlingavæl þar til karl tekur undir
það og viðurkennir réttmæti
þess.
Játningar karlrembu
Texti: Steingerður Steinarsdóttir