19. júní - 19.06.2008, Blaðsíða 23

21
Denise gekk sífellt lengri í daðri
sínu við Charles og var farin að
heimsækja hann þegar Letitia
ákvað að nóg væri komið og sleit
sambandinu við Denise. Í því
tilfelli hafði vinkonan ekki erindi
sem erfiði. Það hafði Gretchen
aftur á móti og henni tókst
að eyðileggja samband bestu
vinkonu sinnar við fyrsta kærasta
sinn. Hún segir:
„Ég gerði mér grein fyrir að ég
hafði misst vinkonu sem hafði
reynst mér vel en það skipti mig
ekki mestu máli. Það sem pirraði
mig mest var að hún hafði haft
rétt fyrir sér um hann. Hann var
leiðinlegur og kunni ekki að
kyssa.“
Margar kvennanna segja einnig
frá því hvernig skilnaður eða
makamissir verður þess valdandi
að þær missa vinkonurnar.
Einhver ótti eða óöryggi
gagnvart þeim verður til þess
að þeim er ekki lengur boðið í
veislur, ekki teknar með í ferðir
eða á skemmtanir og margt
fleira. Í sumum tilfellum virðast
vinkonurnar öfunda þær af
frelsinu en í öðrum líta niður á
þær vegna þess að þær eiga ekki
maka. Sorglegt ef satt er.
Niðurstaða höfundar er sú að
konur þurfi að gera sér grein
fyrir þessum þáttum í fari sínu
og taka á þeim af þroska og
yfirvegun. Þær þurfi að læra að
keppa við karla fremur en aðrar
konur. Að auki sé einstakt frelsi
í því fólgið að losa sig undan
öllum þeim kröfum sem hin eilífa
samkeppni skapi konunni. Þá sé
kannski von um að raunveruleg
samstaða og stuðningur verði til
kvenna á meðal.
Öfund er líka til meðal kvenna
Texti: Steingerður Steinarsdóttir