Málfregnir - 01.12.1999, Blaðsíða 53

sem kostuðu talsverða fyrirhöfn og þolin-
mæði en mér fannst ég ekki geta komist hjá.
Þá varð mér hugsað til þess að þama hefði
verið erfitt um vik ef heil ritnefnd hefði ráð-
ið ferðinni. En verkið þarf auðvitað að lúta
skýrum og föstum reglum þótt einn höfund-
ur sé ábyrgur og hann þarf að hafa vit á því
að leita ráða þegar þess er þörf! Ég hef verið
svo heppinn að eiga góða samstarfsmenn og
það hefur oft komið sér vel að geta leitað til
þeirra þegar álitaefni og vandamál eru uppi.
En flest orðabókarverk eru vitaskuld þess
eðlis að þau byggjast á samstarfi sem margir
þurfa að eiga aðild að.
- Hvemig er það að sleppa hendinni af
orðabók þegar verkinu er lokið og vita að nú
er hún á eigin vegum og höfundurinn ræður
litlu um það hvemig henni vegnar?
- Ég man að þegar ég lauk við Orðastað
á sínum tíma var ég náttúrulega að hræra í
ýmsu fram á síðustu stundu en allt í einu
stóð maður frammi fyrir því að allt var harð-
læst og engu var hægt að breyta lengur.
Þetta var óþægileg tilhugsun sem maður
hlýtur þó að venjast smátt og smátt en reynir
að hugga sig við að síðar gefist ef til vill
tækifæri til að endurskoða bókina, auka við
hana og bæta. Ég vona að að því komi þótt
ég sjái ekki fram á það alveg á næstunni. En
þörfin á endurskoðun verður brýnni eftir því
sem bókin eldist.
- Þú ert þá ekki hættur?
- Ætli það nú? Maður reynir að fylgja
þessu eitthvað eftir.
53