Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2001, Qupperneq 119

Allegóría um hlutdeild heiðinkristinna . . .
heldur einnig trúarskilning og vísa einnig til orða konunnar næst á undan.100
Hér er annars vegar um orsakasamband að ræða við orð konunnar næst á und-
an og hins vegar við undanfarandi beiðni konunnar um hjálp sér til handa
vegna þjakaðrar dóttur sinnar. Með þessu svari Jesú hefur frásagan náð fram
til lausnar samsettu flækjunnar, annars vegar staðfestingar Jesú á hlutdeild
hinnar heiðingkristnu konu í hjálpræði Guðs og hins vegar uppfyllingu vilja
konunnar vegna dótturinnar, sem þjökuð er af illum öndum.
b. 3. (v. 28b) Síðast kemur fylgistaðhæfing, sem segir frá því, að dóttir-
in hafi læknazt frá þeirri stundu. Þessi staðhæfing felur í sér staðfestingu hinn-
ar tvíþættu yfirlýsingar Jesú. Jesús sér til þess, að beiðni konunnar sé upp-
fyllt.101
Það vekur athygli, að konan á frumkvæðið í allri frásögunni.
Það, sem heldur saman sögunni er endurtekin heiðni um hjálp, sem sýn-
ir umhyggju kristinnar konu af heiðnum uppruna fyrir þjakaðri dóttur sinni
og viðhrögð Jesú við þessari endurteknu beiðni,102
Frásagan inniheldur ekki beint samband milli andsetnu dótturinnar og
Jesú. Það vantar ýtarlega lýsingu á veikindum stúlkunnar. Það vekur athygli,
að konan biður aldrei Jesúm beint um að lækna dóttur sína. En beiðni kon-
unnar er tengd ástandi dótturinnar og þess vegna hlýtur staðfesting Jesú á trú
hennar og uppfylling vilja hennar að tengjast lækningu dótturinnar.103
100 Sjá Held 263-276, þar sem hann tekur til umfjöllunar trúarhugtakið í kraftaverkafrásög-
um Matteusarguðspjalls. Hann bendir á, að í samstofnaguðspjöllunum sé ekki aðeins um
trú á mátt Jesú til kraftaverka að ræða, heldur einnig um innri afstöðu, virkni, vilja að
ræða, og hann bendir á, að einkum hjá Mt. sé um biðjandi trú að ræða, sem svarað sé
með bænheyrslu (274). Sjá einnig Verseput 3-24, einkum 18, sem setur innsæi konunn-
ar í samband við v. 27 og umboðsvald Jesú í lok tímanna, en ekki eingöngu þrákelkni
hennar: „...the ‘faith’ of this woman lies in her insight into the extent of Jesus’ éfouoía
(cf. esp. 8.8-9),...“ Luz 436 telur, að orðin um trú vísi til endurtekinnar beiðni konunnar
með tilvísun til Mt. 8.10, 13; 9.22, 29. Hann telur, að hið skilyrðislausa traust á drottni
og Davíðs syni feli einnig í sér hlutlæga reynslu af lækningu. Trilling 83 telur hér um trú
einstaklings að ræða andstætt vantrú ísraels og hún standi ekki í beinu sambandi við af-
stöðu ísraels til heiðingja, Mt. vilji, að konan staðfesti forgang ísraels, orð hennar séu
nánari skýring. Bonnard 233 telur orðaskipti Jesú og konunnar leggja áherzlu á tvennt í
ætt við Róm. 9-11, haldið sé fast við söguleg forréttindi ísraels og að náð sé ríkulega veitt
heiðingjum.
101 Andstætt Held 187, sem telur lækninguna tengda með formlegum hætti frásögu, sem sam-
anstandi eingöngu af samtali.
102 Downing 133 bendir á, að gerendagreining (ensk. actantial analysis) sýni, að konan er
meginmanngerð (ensk. chief protagonist) frásögunnar og sigurvegari.
103 Trilling 83 vekur athygli á því, að konan biðji strangt tekið ekki um lækningu, en Hagner
441 viðurkennir, að konan biðji um miskunn sér til handa, en í raun snúist beiðnin um
117