Ritröð Guðfræðistofnunar - 01.01.2001, Side 125

Allegóría um hlutdeild heiðinkristinna . . .
laust. Hún nálgast hann samt ekki sem lærimeistara, þótt hún svari að hætti
lærðra manna í lokin.127
Manngerð lœrisveinanna
Manngerð lærisveinanna er ósamsett. Þeir koma fram sem hópur, og mann-
gerð þeirra fellur að einföldu hlutverki þeirra, sem er að tjá neikvæða afstöðu
til konunnar128 með beiðni til Jesú um að senda hana burt. Ástæðan, sem þeir
tilgreina er formleg og yfirborðsleg, að konan kalli eftir þeim. Ástæðan tek-
ur ekki efnislega til grundvallaratriðis. Þessi bón þeirra er eins og áður hef-
ur komið fram án efnislegra tengsla við beiðni konunnar. Þeir mæta henni
aldrei, og þeir eru ósnortnir af umhyggju konu, sem lýsir trú sinni á Jesúm.
Tilgangur sögumanns virðist vera sá, að sýna hjá lærisveinunum afstöðu, sem
Jesús ekki tekur undir.129 í ljósi þess, að konan er kynnt sem kristin, verða
viðbrögð þeirra nánast óskiljanleg.
Allegórísk einkenni frásögunnar
Við greiningu á formi framsetningar og formi efniviðar frásögunnar, sem seg-
ir frá því, að Jesús hafi fyrir bæn og trú kanverskrar konu læknað andsetna
dóttur hennar, hafa komið fram augljósar misfellur, sem kalla á skýringu.
Það fer ekki á milli mála, að frásagan er staðsett á jarðvistardögum Jesú
í héruðum Týrusar og Sídonar, þangað sem hann hefur vikið undan aðstæð-
um í Galíleu. Staðsetningin hefur í samhenginu táknræna merkingu um heið-
in landsvæði. Þá greinir frásagan frá fundi Jesú og konu, sem er einkennd
táknrænt sem kanversk. Hún leitar hjálpar hans með endurteknum bænarorð-
um, sem tilheyra helgihaldi kristinna manna, vegna haldinnar dóttur. Nálgun
konunnar verður í samhenginu táknræn og dæmigerð. Viðbrögð Jesú eru ekki
127 Það orkar tvímælis, að líta svo á, að konan sýni óviðeigandi hvatvísi af konu að vera og
skilgreina orðaskipti konunnar og Jesú sem samræður lærðra eins og sumir fræðimenn
gera, þar sem konan nálgast Jesúm með bæn. Dæmi eru t.d. Downing 129 og 133-135 og
Ringe 70.
128 Sjá Luz 434, sem vísar jafnframt til Mt. 14.15 og 19.13. Um lærisveina í Nt. sjá Rengs-
torf 444-460, þar sem hann leggur áherzlu á þá, sem votta um Jesúm, og grundvallaraf-
stöðu þeirra til hans sem drottins, enda þótt þeir sýni oft lítinn skilning.
129 Verseput 11 vekur athygli á, að lærisveinamir í Mt. fari með aukahlutverk, þeir séu „static
figures," sýni ekki þróun frá skorti á grundvallarskilningi til fullrar trúar eða skilnings.
Patte 221 vísar til Mt. 15.12-17, þar sem lýsing á lærisveinunum sé neikvæð, þeir standi
í andstöðu við Jesúm. Öðruvísi Loisy 973, sem vísar til hliðstæðu í Mt. 20.21, þar sem
fólkið þaggar niður í hinum blindu. Lohmeyer-Schmauch 253 telur lærisveinana fara með
hugsað hlutverk, eigi að undirstrika innri fjarlægð milli Jesú og konunnar, neyði Jesúm
til frekari afstöðu og vísi til loka frásögunnar um aðskilnað Jesú og konunnar, sem hafi
orðið öðruvísi en þeir ætluðu. Dermience 35 telur lærisveinana fara með bókmenntalegt
hlutverk. Frankemölle 143 telur þá taka þátt í sendingu Jesú til ísraels.
123