Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1980, Blaðsíða 30

28
MÚLAÞING
— Fyrir langa löngu bjó hér á Þórarinsstöðum ríkur bóndi.
Nafn hans er nú gleymt. Bóndi þessi átti viðskipti við útlend
„spekulantaskip,“ en svo voru sum verslunarskipin nefnd í l’á
daga og fór verslun við þau fram á skipsfjöl. Bóndi kynntist vel
kaupmönnum — eða skipstjórum þessara skipa, sem oftast önn-
uðust sjálfir verslunina. Þessi spekúlantaskip lágu jafnan við festar
innst á firðinum. Fóru menn fví róandi inn fjörðinn á árabátum
þegar viðskipti voru gerð við þessa lausakaupmenn utan úr
firðinum.
Einn fessara lausakaupmanna var ísleifur skipstjóri. Ekki er
vitað með vissu hverrar þjóðar ísleifur var, hann var af sumum
talinn norðmaður, öðrum dani og enn öðrum íslendingur. Mjög
var kært með þeim bóndanum á Þórarinsstöðum og ísleifi skip-
stjóra. Settust feir jafnan að drykkju að lokinni verslun og ræddust
þá við á danska tungu.
Eitt s;nn ]?cgar feir sátu að drykkju spyr ísleifur bónda hvort
hað sé dóttir hans, mærin sú hin fagra sem með honum hafi komið
í dav til fess að versla. Bóndi kvað svo vera. ísleifur vildi pá
fesar láta kalla hana fyrir sig til viðræðna, og svo að hún mætti
þiggia þar veitinsar nokkrar. Bóndi kvað vandkvæði nokkur þar
á. að dóttir sín kæmi fyrir útlenda til viðræðna því að ekki hafi
hún enn lært að mæla á danska tungu sökum æsku sinnar. ísleifur
skiostióri kvað það ensu máli skipta því að allir skildu mál ástar-
innar. Varð nú bónda ekki um sel og taldi miög úr að færa dóttur
sína til fundar við vin sinn. Einhver meiri orðaskipti fóru pá
fram milli bónda og skipstjóra.
Vildi bóndi nú halda heim sem skjótast, og snarast hann pá
undan þiljum og aftur á skipið. Bátur hans var bundinn við
afturstafn. Dóttir hans var þar í bátnum og húskarlar hans allir
oe biðu herra síns. Bóndi hlióo umsvifalaust af þiljum ofan í
bát s'nn. Skar hann þeear á kollubandið. Reru húskarlar í skyndi
frá skioinu oe bar þá ört undan.
í þessum svifum kemur skipstjórinn upp á þiljur — kallar til
bónda og biður hann að róa að skipinu og tala við sig. Var þá
allmikill móður í honum. Bónd; ansaði engu og lét sem hann
hevrði ekki til vinar síns. FTerti hann nú róðurinn sem mest hann