Múlaþing: byggðasögurit Austurlands - 01.01.1987, Blaðsíða 104

JÓN FRIÐRIKSSON HRAFNABJÖRGUM í HLÍÐ
Með þarfanaut yfir Jöklu
Þeim sem hafa séð Jökulsá á Dal byltast fram á sólbjörtum sumardegi
gæti ekki dottið í hug að nokkuð sem lífsanda dregur slyppi úr þeim
ógnarflaumi ef í hann hefði lent, enda hefur Jökla margan manninn
og málleysingjann hirt í gegnum aldirnar, kannski skolað þeim upp á
eyrarodda löngu liðnum eða borið með sér á haf út.
En þeir sem búa á bökkum hennar hafa lært að umgangast hana og
varast. Á vetrum áður fyrr var fjölfarin leið yfir ána eftir að hana lagði,
og er þessi frásögn einmitt um eina slíka ferð.
Þegar þessi atburður gerðist bjuggu á Hrafnabjörgum II og III í
Hlíð bændurnir Hallgrímur Gíslason og Friðrik Kristjánsson. f þá daga
voru aðeins hafðar kýr til heimilisnota því ræktun var skammt á veg
komin.
Þá var ekki hægt að hringja í sæðingarmann, heldur varð að notast
við þá gömlu aðferð að sækja naut. En hér um slóðir var lítið um að
menn hefðu naut yfir vetur því að erfitt var að losna við þau til slátrunar
og ofrausn að lóga þeim heima. Því varð að leita til þeirra sem voru
svo forsjálir að eiga slíka skepnu í fjósi sínu.
Nú er það eitt sinn að vetrarlagi að kýr sem Hallgrímur átti vill ná
fundi bola, og kom á daginn að einna styst myndi vera að fá naut í
Blöndugerði handan ár, en frá Hrafnabjörgum og inn á Jökulsárbrú
undan Fossvöllum og þaðan út í Blöndugerði er um 7 km leið.
Var nú náð í bola og gekk það í alla staði vel, og hann gerði það
sem af honum var ætlast þá um kvöldið.
Morguninn eftir átti að skila bola, því ekki mátti það dragast þar
sem fleiri gætu þurft á honum að halda. Til þessarar ferðar réðst Jón
sonur Hallgríms, og sér til fylgdar fékk hann mig sem þessa sögu rita.
Var nú búist til ferðar upp úr hádegi. Veður var stillt og bjart, dálítið
frost en auð jörð að mestu. Boli var góður í taumi og skilaði okkur