Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.02.2012, Side 21

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 1. tbl. 88. árg. 2012 17
Sædís á spjalli við sjúkling á gjörgæsludeildinni í
Fossvogi.
finnst þetta sérstaklega erfitt. Hún hringir á
hverjum degi og spyr hvað það séu margir
dagar eftir áður en ég kem heim.“ En þegar
vaktalotan er búin fær Sædís gott frí.
Sædís vonast til að geta fengið vinnu
á Akureyri en sér ekki fram á að það
gerist á næstunni. Helst vill hún vera
á gjörgæsludeildinni en er tilbúin til að
vinna á hvaða deild sem er á spítalanum.
„Þar sem ég er nýútskrifuð vil ég fá
spítalareynslu og er ekki til í að fara
á hjúkrunarheimili eða öldrunarstofnun
alveg í bráð. Ég legg þetta á mig að
sækja vinnu í Reykjavík til þess að ná
mér í reynslu. Það kæmi örugglega betur
út fjárhagslega ef ég myndi skrá mig
atvinnulausa hér heima en það finnst mér
ömurlegur kostur,“ segir hún.
Við nánari eftirgrennslan hefur komið í ljós að fleiri hjúkrunarfræðingar búa við
svipaðar aðstæður. Hér má lesa sögu nokkurra hjúkrunarfræðinga.
Lifir í einni ferðatösku
Sædís er ekki ein um að ferðast langa leið í vinnu. Þorsteinn Bjarnason
er uppalinn á Siglufirði og langar ekki til þess að flytjast þaðan. Hann var
skólahjúkrunarfræðingur í hálfri vinnu og vann einnig í 30% starfi á sjúkrahúsinu
á Siglufirði. Þeirri stöðu var breytt í 25% starf eftir efnahagshrunið en þá
tóku allir á sig 5% launaskerðingu. Stuttu seinna var honum ásamt einum
öðrum hjúkrunarfræðingi sagt upp stöðunni alfarið. Þar með minnkuðu tekjur
Þorsteins um helming því allar álagsgreiðslur hurfu. Hann fór þá að leita sér
vinnu. Honum var boðin vinna á Norðfirði og í Vík í Mýrdal og valdi hann staðinn
sem er nær heimilinu. Samt eru meira en 400 kílómetrar milli Siglufjarðar
og Norðfjarðar. Þorsteinn vinnur nú á sjúkradeild á Fjórðungssjúkrahúsinu í
Neskaupstað og líkar vel. „Þetta er góður vinnustaður og fjölbreytt vinna. Ég
fæ að vinna í skorpum, er hér í rúmar tvær vikur og er svo í fríi í 10­12 daga,“
segir Þorsteinn. Hann býr í þeirri íbúð sjúkrahússins sem er laus hverju sinni en
fær fyrir óþægindin afslátt af leigunni. „Ég flakka á milli og lifi í einni ferðatösku.
Ég er ekki á bíl hér en leyfi konunni og börnunum að hafa bílinn. Því fer ég
á milli í rútu, fyrst frá Siglufirði til Akureyrar og svo Akureyri – Egilsstaðir. Frá
Egilsstöðum fæ ég far með sendibíl sjúkrahússins, það passar yfirleitt eða þeir
reyna að finna fyrir mig far. Þeir eru mjög almennilegir,“ segir hann. „Stundum
get ég fengið far hluta leiðar og stundum er ég svo heppinn að fá að ferja
bílaleigubíl frá Egilsstöðum til Akureyrar.“ En þessi ferðalög eru ekki ódýr,
rútufarið er hátt í tíu þúsund krónur alla leið. Hins vegar stendur ekki til að
flytjast frá Siglufirði því þar líður fjölskyldunni vel, eiginkonan hefur þar vinnu og
börnin eru í skóla.
Um tíma leit út fyrir að starfið hans í Neskaupstað væri í hættu því stjórn
spítalans lagði til að sjúkradeildinni og bráðaþjónustunni yrði lokað yfir
sumarið. Þorsteinn segir enga glóru í því. „Þá þyrfti að flytja alla bráðasjúklinga
langa leið. Eitt sjúkraflug getur kostað 400­500 þúsund og sjúkrabíll 200
þúsund til Akureyrar eða Reykjavíkur. Það er enginn sparnaður í því. Þetta er
bráðasjúkrahús Austurlands sem öryggisins vegna má ekki loka.“
Flyst líklega suður
Anna Halla Birgisdóttir býr einnig á Siglufirði en hún vinnur
hins vegar í Reykjavík. Hún segist hafa verið óánægð
með þær breytingar sem gerðar voru á vinnufyrirkomulagi
og vinnuhlutfalli í kjölfar bankahrunsins og fannst fram­
kvæmdin einhliða og ófagleg. Þá séu framtíðarhorfur
stofnunarinnar óvissar. Hún fór því að leita sér vinnu
annars staðar. „Ég vildi starfa áfram við hjúkrun þrátt
fyrir litla möguleika á slíku starfi í heimabyggð,“ segir
hún. Síðastliðið haust vann hún í tvo mánuði í Bergen
í Noregi. Um áramót fékk hún svo vinnu á deild B­5 á
Landspítalanum í Fossvogi.

Anna Halla er nú í 80 prósent starfi og vinnur í 2­3 vikur með
einstaka frídögum inni á milli. Afganginum af vaktafríunum
fær hún að þjappa saman þannig að hún getur farið heim til
Siglufjarðar. „Ég keyrði fram og til baka í fyrstu lotunni. Flýg
frá Akureyri í þessari, maðurinn minn keyrir mig og sækir
þangað. Það hefur svo sem ekkert komið upp á á leiðinni
en ég frestaði heimferð um einn dag síðast því það var
ofsaveður daginn sem ég ætlaði heim,“ segir Anna Halla.

Hún gerir ráð fyrir að flytjast til Reykjavíkur en ekkert liggur
á. „Fjölskyldan þarf smá­tíma til að gera þetta þannig að