Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.10.2010, Blaðsíða 53

Tímarit hjúkrunarfræ›inga – 4. tbl. 86. árg. 2010 49
og byggja upp dagdeildir á sviðinu en við
þurftum að gera það vegna hagræðingar.
Það hefur gengið ágætlega.“ Hún er
sátt við að fá að komast aðeins út fyrir
krabbameinsgeirann og fá að kynnast
bæði nýju fólki og öðrum sérgreinum.
„Fá að sjá hvað aðrir hjúkrunarfræðingar
eru að vinna frábæra vinnu. Það er mjög
gaman. Ég er alltaf að læra eitthvað
nýtt. Nú er ég til dæmis komin á kaf í
hjartahjúkrun. Svo er ég líka komin í vinnu
við nýja spítalann, ég er í notendahóp og
það verður ábyggilega mikil vinna næsta
árið. Ég hef líka verið formaður stýrinefndar
um skráningu hjúkrunar í tvö ár. Við höfum
verið að innleiða rafræna skráningu og
það hefur verið mjög spennandi starf. Svo
ég hef meira en nóg að gera.“
Horft um öxl
Kristín hefur nóg að gera líka utan vinnu­
tímans. „Ég á góða fjölskyldu og þrjú barna­
börn, er nýfarin að spila golf og hef gaman
af gönguferðum. Þá hitti ég enn þá gömlu
skátafélagana. Samkvæmt 95 ára reglunni
get ég hætt að vinna eftir eitt og hálft ár. Ef
það er nóg framboð af hjúkrunar fræðingum
þá finnst mér það ekki spurning. Ég mun þá
bara njóta þess að hætta. Ég verð auðvitað
áfram í faginu og mun láta til mín taka á
þeim vett vangi. Ég held að ég hætti aldrei
að skipta mér af faginu. Innst inni verð ég
alltaf krabba meinshjúkrunarfræðingur.“
Kristín segir að það sem stendur upp
úr á starfsævinni sé stuðningurinn sem
hún fékk þegar hún vildi bæta krabba­
meinshjúkrunina. „Þegar ég fór að tjá mig
um að mig langaði til að læra meira
um krabbameinshjúkrun og að ég vildi
sinna þeim betur sem voru deyjandi á
sjúkradeildunum þá var það Vigdís
Magnúsdóttir sem ýtti undir og hafði trú
á mér og á verkefninu. Það var alveg
sama hvað ég minntist á, hún var alltaf
tilbúin til þess að styðja mig. Ég hef lært
það af henni hvað stuðningur stjórnenda
hefur mikið að segja og reynt að tileinka
mér þann stjórnunarstíl. Það er í raun
það sem nú kallast þjónandi forysta en
það er hugmyndafræði sem heillar mig,“
segir Kristín. Hún hefur tekið þátt í að
útbreiða þessar hugmyndir á Íslandi ásamt
Sigrúnu Gunnarsdóttur og með Vigdísi
Magnúsdóttur þangað til að hún kvaddi
okkur. „Að fá að mennta sig í því sem
maður hefur áhuga á og fá að koma
einhverju af því í verk sem maður lærði,
það er ómetanlegt. Það mætti kannski
hlusta betur á fólk og ýta undir óskir þeirra,
það þarf ekki alltaf svo mikið til. Ég er viss
um að þannig höfum við öðlast svona
marga sérfræðinga í krabbameinshjúkrun.“
Kristín segist vera algerlega sátt við
starfsferil sinn. „Mér finnst það svo mikil
gæfa fyrir mig að hafa stigið þetta skref,
bæði að fara í hjúkrun og sérhæfa mig
í krabbameinshjúkrun. Það hefur aldrei
liðið einn dagur þar sem ég hef ekki
hlakkað til að fara í vinnuna.“