Morgunblaðið - 02.09.2015, Blaðsíða 24

24 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 2. SEPTEMBER 2015
✝ Elín Alberts-dóttir fæddist á
Brekastíg 19 í Vest-
mannaeyjum 27.
október 1933. Hún
lést á heimili sínu
19. ágúst 2015.
Foreldrar Elínar
voru Jóhanna Nikó-
lína Guðjónsdóttir
frá Heiði í Vest-
mannaeyjum, f.
19.8. 1909, d. 19.4.
1976, og Albert Helgason frá
Hafnarfirði, f. 18.6. 1901, d. 30.4.
1961. Systkini hennar voru Sig-
ríður Bradley og Hólmar Al-
bertsson.
Hinn 27.12. 1952 giftist Elín
Ólafi Ragnari Sigurðssyni frá
Vatnsdal í Vestmannaeyjum, f.
3.3. 1931. Foreldrar Ólafs voru
Sigurður Högnason frá Vatnsdal
í Vestmannaeyjum, f. 4.10. 1897,
d. 30.8. 1951, og Ingibjörg Ólafs-
dóttir frá Vík í Mýrdal, f. 29.3.
1907, d. 6.1. 1989. Börn Elínar og
Ólafs eru: 1) Sigurður, f. 20.10.
1952, d. 26.1. 1955, 2) Sigurður
Ingi, f. 23.2. 1956, giftur Að-
1992, maki Íris Ósk Tryggva-
dóttir, f. 21.2. 1992. b) Ágústa
Pálína, f. 18.1. 2000. Og uppeld-
isdótturina Jónu Sigríði Jóns-
dóttur, f. 9.9. 1984, maki Karl Ei-
ríksson, f. 1.9. 1985, og eiga þau
einn son.
Elín fæddist á Brekastíg 19 í
Vestmannaeyjum og flutti á öðru
aldursári til Reykjavíkur. Dvaldi
í sveit á Eiðsstöðum í Blöndudal
öll sumur frá 7 til 14 ára aldurs.
Gekk í Austurbæjarskóla og síð-
ar Laugarnesskóla og þaðan lá
leið hennar í Verslunarskóla Ís-
lands, þar sem hún nam í þrjá
vetur. Elín flutti 16 ára gömul til
Vestmannaeyja með móður sinni
og bróður, þar sem hún kynntist
Ólafi eiginmanni sínum. Hófu
þau búskap að Heiði og byggðu
sér síðar hús að Túngötu 20. Síð-
ustu 43 árin hafa þau búið á
Stapa, þar sem hún lést.
Hóf hún ung störf við fisk-
vinnslu, starfaði í eldhúsinu á
Sjúkrahúsi Vestmannaeyja og
síðar á skrifstofu sjúkrahússins.
Varð síðar rekstrarfulltrúi
Hraunbúða og um tíma skóla-
fulltrúi hjá Vestmannaeyjabæ.
Útför Elínar fór fram 28.
ágúst 2015, í kyrrþey að ósk
hinnar látnu.
alheiði Hafsteins-
dóttur, f. 15.1.1959.
Börn þeirra: a) Íris,
f. 19.5. 1981, maki
Gunnar Þór Guð-
björnsson, f.
18.5.1981, og eiga
þau tvö börn. b)
Sara, f. 4.11. 1988,
maki Heimir Hann-
esson, f. 28.6. 1988.
c) Ólafur, f. 9.2.
1992. 3) Svanhvít, f.
22.7. 1957, gift Jóhanni Baldurs-
syni, f. 12.5. 1955. Börn þeirra: a)
Marý Linda, f. 16.6. 1976, gift
Reyni Friðrikssyni, f. 26.2. 1974,
og eiga þau þrjá syni. b) Elín, f.
29.7. 1979, gift Samúel Sveini
Bjarnasyni, f. 14.6. 1975, og eiga
þau þrjú börn. c) Lóa, f. 19.3.
1986, maki Sveinn Rafn Hinriks-
son, f. 2.6. 1986, hún á einn son
með Friðriki Pétri Sigurðarsyni,
f. 27.5. 1981. 4) Guðjón, f. 2.6.
1965, maki Sigurbjörg Ósk
Antonsdóttir, f. 10.9. 1965, hann
á tvö börn með fyrri eiginkonu
sinni Sigríði Katrínu Færseth, f.
7.7. 1966. a) Albert Óskar, f. 24.3.
Drottinn vakir daga og nætur
yfir þér. Blíðlynd eins og besta
móðir ber hann þig í faðmi sér.
Allir þótt þér aðrir bregðist,
aldrei hann á burtu fer. Drottinn
elskar, Drottinn vakir daga og
nætur yfir þér.
Útför mömmu minnar fer
fram í dag, 25. ágúst. Eftir erfið
veikindi er lífi mömmu lokið hér
hjá okkur og annað tekið við.
Það var sterk trú hennar.
Mamma var engri lík, sterk
kona með mikla hæfileika og
alltaf með svörin við því sem ég
þurfti á að halda, minningarnar
eru í hjarta mínu og ég mun
nota þær vel.
Til þín ég hugsa, staldra við.
Sendi ljós og kveðju hlýja.
Bjartar minningar lifa ævina á
enda.Takk fyrir allt og allan
stuðninginn elsku mamma mín.
Svanhvít.
Elsku amma mín, mikið á ég
eftir að sakna þín. Á eftir að
sakna þess að sitja með þér og
hlusta á allan fróðleikinn sem þú
bjóst yfir. Það skipti ekki máli
hvað maður spurði um þú vissir
svarið við því.
Í æsku vissi ég ekkert
skemmtilegra en að fara í pöss-
un til ömmu á Stapa. Þar var
ýmislegt brallað.
Búið til trölladeig sem við
máluðum, fékk að renna mér í
stiganum með frænkum mínum
og frændum og stundum bjugg-
um við til rúgbrauð í mjólkur-
fernu sem við bökuðum í hraun-
inu og margar aðrar yndislegar
minningar sem ég á með þér,
elsku amma mín. Þú varst alltaf
með flottar veislur þegar maður
kom til þín og alltaf eitthvað gott
að borða. Ég held ég muni ekki
eftir einu skipti þar sem ekki var
til normalbrauð þegar ég kom til
þín, það var uppáhalds brauðið
mitt.
Betri ömmu er ekki hægt að
hugsa sér. Ég á eftir að sakna
þín mikið en veit á sama tíma að
þú ert núna á betri stað um-
kringd fólki sem þú elskar.
Þar sem englarnir syngja sefur þú
sefur í djúpinu væra.
Við hin sem lifum, lifum í trú
að ljósið bjarta skæra
veki þig með sól að morgni.
(Bubbi Morthens)
Lóa Jóhannsdóttir.
Einn stærsti demanturinn í
lífi mínu hefur nú kvatt okkar
heim. Elsku Ella amma var mér
góð fyrirmynd, var skjól mitt og
ávallt tilbúin að rétta fram hjálp-
arhönd og gefa góð ráð.
Amma hvatti mig ávallt áfram
í því sem ég tók mér fyrir hend-
ur en var jafnframt hreinskilin
og lét vita ef eitthvað mátti bet-
ur fara. Hún var einstök kona,
vel gefin, mjög listræn, frábær
kokkur og passaði alltaf upp á að
eiga nýbakaða köku þegar þau
afi fengu heimsókn upp á Stapa
eða í bústaðinn þeirra í Lækj-
arseli.
Sjálfstæðari persónu er erfitt
að finna þótt víða væri leitað.
Hún hafði sterkar skoðanir, vissi
alltaf hvað hún vildi og þegar
hún tók ákvörðun varð henni
ekki breytt. Hún var yndisleg
amma, gaf sér alltaf tíma fyrir
barnabörnin og með henni gerði
ég ýmsa handavinnu og föndur
en það eftirminnilegasta er lík-
lega þegar við syntum saman í
sjónum í Klaufinni.
Ég hef tekið upp þá iðju með
mínum börnum og segi þeim frá
því að ég hafi gert þetta með
ömmu minni þegar ég var stelpa.
Eftir að ég flutti aftur til
eyjanna hef ég kynnst Ellu
ömmu vel og lært mikið af henni.
Ég lærði að hekla, þekkja ýmsar
lækningajurtir, tína söl, ýmislegt
í matargerð, njóta náttúrunnar
og horfa á það sem skiptir máli í
lífinu. Börnin mín eru heppin að
hafa fengið að kynnast henni og
hún naut þess að dekra við þau
og fylgjast með þeim vaxa.
Elsku amma mín, þú máttir
margt reyna en ert nú búin að fá
hvíldina og komin yfir í annan
heim þar sem fegurðin ræður
ríkjum með öðrum englum sem
voru þér kærir. Nú grær yfir allt
sem eitt sinn var og verður erfitt
að geta ekki hitt þig og fengið
góð ráð, sagt þér nýjustu sögur
og afrek af krökkunum okkar,
setið í eldhúsinu á Stapa og
spjallað yfir tesopa, heyrt þig
segja sögur af lífinu, dást að fal-
legu lopapeysunum þínum sem
þú fjöldaframleiddir og finna
umhyggju þína og ást í garð fjöl-
skyldunnar. Ég mun sakna þín
óendanlega mikið en hugga mig
við allar yndislegu minningarnar
sem ég er svo þakklát fyrir að
eiga og munu hjálpa mér að
komast yfir fjallið sem ég er nú
byrjuð að klífa. Ég ber stolt nafn
þitt og mun reyna að skilja eftir
mig eins góð spor á þessari jörð
og þú hefur gert.
Megir þú njóta lífsins á nýjum
slóðum. Þín,
Elín Jóhannsdóttir (Ella).
Elsku dýrmæta amma mín.
Nú ertu farin frá okkur elsku
amma alltof fljótt. Aldrei er
maður tilbúinn þess að einhver
nákominn fari og komi ekki aft-
ur. Eftir standa dýrmætar minn-
ingar um yndislega ömmu.
Minningarnar sem standa upp
úr um þig eru hvað þú varst gef-
andi amma sem alltaf varst
tilbúin að gera eitthvað með
okkur barnabörnunum. Ég bak-
aði með þér, gerði hinar ýmsu fí-
gúrur úr trölladeigi, fór í klauf-
ina í sólbað og brimurð að tína
söl.
Ég fór í heitt fótabað hjá þér
og þú kenndir mér að tína jurtir
sem hafa hin ýmsu læknandi
áhrif.
Ég gat alltaf fengið að mála,
teikna og lita hjá þér. Að fara til
ömmu og afa á Stapa á aðfanga-
dagskvöld var svo skemmtilegur
og ómissandi liður í tilveru minni
sem barn.
Þú vildir alltaf það besta fyrir
mig amma mín, vildir að ég
myndi mennta mig og að mér
myndi vegna vel í lífinu.
Mikið á ég eftir að sakna þín.
Það var svo fróðlegt að sitja og
tala við þig, þú varst hafsjór af
fróðleik, visku og reynslu. Alltaf
heyrði ég eitthvað nýtt sem
kveikti ákveðna forvitni og
neista hjá mér.
Núna síðast þegar ég hitti þig
í Hafnarfirðinum þá var ég með
strákana mína þrjá með mér.
Það var farið að draga af þér en
alltaf hugsaðir þú vel um þitt
fólk. Við fengum köku og kaffi,
svo spjölluðum við saman. Mikið
var það yndisleg stund að sitja
með þér við eldhúsborðið ásamt
strákunum mínum og afa.
Ég kveð þig að sinni, elsku
amma, með sorg í hjarta mínu
þangað til við hittumst aftur á
nýjum stað eins og þú trúðir.
Ástarkveðja,
Marý Linda.
Elsku Amma á Stapa, það var
alltaf svo gaman að koma uppá
Stapa til ykkar afa þar sem þið
hafið búið alla mína tíð. Það var
svo gaman að vera krakki og fá
að hlaupa um nærumhverfið sem
var að mínu mati öll Heimaey.
Að fá að leika sér í snúru-
staurunum á meðan þú sast í
lautinni á stól að prjóna og
fylgdist með okkur krökkunum í
leik. Fá að vera inní bílskúr og
róla í stærstu rólu í heimi. Á
hverju hausti fengum við að
hjálpa til við að taka upp kart-
öflur og þú tókst rabarbarann og
gerðir sultu og það var ekkert
betra en að fá að fara með nýrif-
inn rabarbara inn í eldhús til þín
og fá að dýfa honum í sykur.
Alltaf var stutt í brosið og hjá
ömmu mátti sko miklu meira en
alls staðar annars staðar. Það
þurfti ekki nema smá augnagot-
ur að skápnum þar sem við viss-
um að þú geymdir súkkulaðið og
þú varst komin með mola til okk-
ar. Margar rennibrautaferðirnar
á litla handriðinu við stigann
uppá loft, leikirnir sem við gát-
um fundið uppá í litlu geymsl-
unni í risinu eða í forstofunni þar
sem þú geymdir prjónadótið. Ég
man svo vel þegar þú vannst á
skrifstofunni á spítalanum, ég
hef ekki verið nema 6-9 ára og
gerði ég mér iðulega ferð til þín.
Þar lumaðir þú oft á ristaðri
brauðsneið sem þú gafst auðvit-
að sársvangri stúlkunni og þetta
var sko besta ristabrauð sem ég
fékk, meira að segja þó að það
væri kalt.
Eftir að ég fullorðnaðist og
eignaðist mína eigin fjölskyldu
var alltaf jafn notalegt að koma
uppá Stapa í kaffi, börnin mín
lærðu fljótt að þú áttir alltaf
kökur eða kleinur sem þú barst
undantekningarlaust á borð, þín-
ar kleinur voru bara bestar.
Krakkarnir lærðu líka að dótið
sem þið afi hafið haft fyrir þau
er geymt í kistlinum fallega sem
þú fékkst í fermingargjöf. Það
var yndislegt að sitja með kaffi-
bollann og spjalla um heima og
geima við ykkur afa, þið eruð
víðlesin og hafið sterkar skoð-
anir á öllu. Þú varst hannyrða-
kona af guðs náð og svo margar
lopapeysurnar sem þú hefur
prjónað, að ég held að enginn
geti talið þær, nema þá kannski
þú hafir haldið utan um það
sjálf, enda mjög skipulögð og
skrifaðir mikið niður. Við yljum
okkur nú við falleg ljóð og hug-
leiðingar sem þú hefur skilið eft-
ir.
Ég minnist vel kveðjustund-
arinnar okkar í Lækjarselinu
þar sem við fjölskyldan komum í
kaffi til að kveðja ykkur afa
núna í júní þar sem við vorum að
flytja til annars lands. Þú varst
svo jákvæð og studdir þessa
ákvörðun okkar heilshugar, það
var einnig svo gott að tala við
þig eftir afmælisdag dóttur
minnar þar sem þið afi senduð
henni svo fallega rauða værð-
arvoð og aftur var svo gott að
tala við þig og fá fréttir af öllum
heima þar sem þú fylgdist svo
vel með öllu fólkinu þínu og viss-
ir uppá hár hvað við barna- og
barnabörnin vorum að gera.
Rauða værðarvoðin á eftir hlýja
okkur á köldum vetrarkvöldum í
vetur.
Elsku amma mín, það er svo
erfitt að kveðja, ég á alltaf minn-
ingarnar um þig, tíma okkar
saman og samtölin okkar í hjart-
anu. Þú varst einstök kona,
gerðir hlutina eftir þínu höfði,
sjálfstæð og hugrökk.
Þín sonardóttir,
Íris.
Elín Albertsdóttir
Morgunblaðið birtir minningargreinar endurgjaldslaust alla út-
gáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðn-
ir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra
horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr
felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/
Minningargreinar
✝ Adeline fædd-ist 26. desem-
ber 1933. Hún lést
19. ágúst 2014 á
Vífilsstöðum.
Foreldrar henn-
ar voru Kai Jens
Andersen og Àg-
ústa Kristín Ingi-
mundardóttir.
Systkini Adeline
eru Vilhelm Ingvar
Andersen, látinn
2010, Ásta Andersen, látin 2006,
Jórunn Andersen, Stella And-
ersen, og Edith Andersen.
Adeline gifttist
Valgeiri Haukdal
Ársælssyni og eru
börn þeirra Katrín
Valgeirsdóttir,
Bragi Valgeirsson
og Ágúst Val-
geirsson. Hún
starfaði sem bóka-
vörður um tíma og
gekk í sjálf-
boðastörf í Þjóð-
minjasafninu en
var fyrst og fremst húsmóðir.
Útför Adeline fór fram 25.
ágúst 2015.
Systir mín, Adeline Dagmar
Andersen var kona sem vildi ekki
láta á sér bera, sem varði lífi sínu í
að ala upp börnin sín og annast
heimilið. Hún talaði ekki mikið
um sjálfa sig, þú gast ekki fundið
út mikið um hana af facebook síð-
unni hennar.
„Hverjum er ekki sama um
hvað ég er að gera?“ sagði hún.
Nú langar mig, yngstu systur
hennar að minnast lífs hennar.
Þegar við hittumst í næsta lífi
mun hún eflaust halda áfram að
vera sú stóra systir sem hún var
og snupra mig lítillega fyrir að
vera að einhverju hún áleit alger-
lega ónauðsynlegt blaður.
Adda var fimmtán ára þegar
ég fæddist. Hún sagði mér,
„mamma lét mig ganga um með
þig í vagni og fólk hélt að ég ætti
þig.“
Þetta fannst henni allt annað
en skemmtilegt. Var ég búin að
minnast á að systir mín var alveg
ófeimin við að segja sína skoðun
innan veggja heimilisins?
Á sínum bernskuárum á meðan
yngri systkini hennar fimm komu
í heiminn bjó fjölskylda hennar í
lítilli íbúð í miðbæ Reykjavíkur.
Þar var það hennar hlutverk að
sækja kolin í kjallarann.
Hún minntist þess að hún hafi
verið hræddust við rotturnar, en
lét það þó ekki aftra því að hún
legði hönd á plóginn í stórri fjöl-
skyldu.
Á kreppuárunum fundu faðir
hennar Kai og Villi bróðir hennar
ásamt henni ýmsar leiðir til að
draga björg í bú. Þeir seldu Bret-
unum og síðar Ameríkönunum
pylsur, ræktuðu og seldu græn-
meti og í desember seldu þau leið-
iskransa fyrir utan Bókabúð Lár-
usar Blöndal.
Eftir gagnfræðaskóla fór Adda
í Hjúkrunarskólann. Það var í
vinnu sinni í Reykjavíkurapóteki
sem hún hitti verðandi eiginmann
sinn, Valgeir Haukdal Ársæls-
son. Valgeir, sem á þeim tíma var
við nám í viðskiptafræði við Há-
skóla Íslands, varð fljótt hluti af
fjölskyldunni, sem nú var flutt að
Hólmgarði í Reykjavík.
Adda lauk ekki námi í hjúkrun,
heldur stofnaði hún til fjölskyldu
með Valgeiri, en saman eignuð-
ust þau þrjú börn.
Adda stofnaði ásamt frænkum
sínum og venslakonum sauma-
klúbb sem átti eftir að hittast í
meira en hálfa öld. Í hverjum
mánuði skrifaði sú sem hélt
klúbbinn dagbók um þau efni sem
voru rædd hverju sinni.
Oftar en henni líkaði minntist
ég á að það ætti gefa dagbókina
út á prenti fyrir komandi kyn-
slóðir, en hún reyndi að sannfæra
mig um að enginn vildi heyra um
þeirra líf.
Vegna starfa Valgeirs sem
sendifulltrúi Utanríkisráðuneyt-
isins bjuggu þau hjónin erlendis
um langt skeið, í Brussel, Sviss
og Washington í Bandaríkjunum.
Adda kunni að njóta lífsins, hún
var góður gestgjafi og hitti margt
áhugavert fólk, til dæmis sagði
hún mér að eitt sinn hafi hún hitt
Gloriu Steinem.
Eftir andlát eiginmanns henn-
ar þegar hún var á sextugsaldri,
seldi hún húsið sem þau höfðu átt
mestalla sína búskapartíð við
Lokastíg í Reykjavík og keypti
sér fallega íbúð í Safamýri þar
sem hún bjó til andláts.
Adda nýtti sér tæknina bæði
til að halda sambandi við fjöl-
skylduna og til að fylgjast með
umheiminum.
Hún hafði sterka pólitíska vit-
und, og las mikið.
Vertu sæl elsku stóra systir,
takk fyrir minningarnar og allt
sem þú gerðir fyrir mig.
Edith Andersen.
Adeline Dagmar
Andersen
ERFIDRYKKJUR AF ALÚÐ
Hótel Saga annast erfidrykkjur af virðingu og hlýju
Fágað umhverfi, góðar veitingar og styrk þjónusta
Sími: 525 9930 • hotelsaga@hotelsaga.is • www.hotelsaga.is www.uth.is -uth@uth.is Stapahrauni 5, Hfj. - Sími 565 9775
Frímann
s: 897 2468
Hálfdán
s: 898 5765
Ólöf
s: 898 3075
ÚTFARARÞJÓNUSTA
HAFNAFJARÐAR
FRÍMANN & HÁLFDÁN
ÚTFARARÞJÓNUSTA