Þjóðmál - 01.12.2012, Qupperneq 89

88 Þjóðmál VETUR 2012
Þannig frásagnir þurfum við þó líka að
hafa, annars hættir okkur til að sjá ekki
skóginn fyrir trjánum . Þar að auki þykir
vissulega mikilvægt í sagnfræði og skyldum
greinum að greina, bera saman, álykta og
smíða kenningar um orsakir, afleiðingar og
annað samhengi hlutanna . Og þá reynir á
fólk að líta út fyrir sitt sérsvið, sitt tré .
Hverjar eru niðurstöður verksins?
Kannski var það vandi Guðmundar að
skýrar niðurstöður og samhengi sjást ekkert
endilega að ættarveldasögunni lokinni,
frá Oddaverjum fortíðar til Engey inga
nútímans . Vissulega sjást líkindi í lífs-
háttum sem almenningur hverju sinni átti
ekki að venjast, frændhygli og hverskyns
sérhagsmunagæslu . En annað er gerólíkt
frá einni öld eða ætt til annarrar . Rauði
þráðurinn er stundum fölur eða slitinn .
Ekki varpar það endilega rýrð á verkið
og lipur stíll setur svip sinn á það frá
upphafi til enda . Mann langar alltaf til að
lesa næsta kafla . Og þá komum við líka að
öðru einkenni fræðasamfélagsins, nokkurri
tregðu og jafnvel einnig takmörkuðum
tækifærum til að miðla rannsóknum til
fróðleiksfúss almennings . Hversu margir
lesendur Þjóðmála hafa til dæmis heyrt af
ágætri doktorsritgerð Einars Hreinssonar
sem áður var minnst á? Og er doktorsritgerð
Haralds Gustafssonar um svipað efni,
Mellan Kung och allmoge, ekki fallin í
gleymskunnar dá? Stundum þarf því að
safna saman fyrri rannsóknum og miðla
þeim áfram á fjörlegan og fræðandi hátt,
ekki síst þegar doktorsritgerðir á sænsku eru
annars vegar! Að þessu mættu akademískir
sagnfræðingar huga meira . Hugsi þeir aðeins
um að rannsaka eftir öllum kúnstarinnar
reglum en láti sig miðlun til almennings
litlu eða engu varða gætu þeir allt eins farið
að spila vist eða World of warcraft . Engir
tækju eftir breytingunni nema þeir sjálfir og
kollegarnir .
Hugsjónir hægri manns
Óli Björn Kárason: Manifesto hægri manns .
Ugla, Reykjavík 2012, 256 bls .
Eftir Jón Ragnar Ríkharðsson
Hægri stefnan á Íslandi hefur goldið fyrir það, að hægri menn eru flestir
latir að tjá sig og láta vinstri menn um sviðið .
Ómaklegum árásum frá hendi vinstri manna
hefur sjaldan verið svarað, „sá vægir sem vitið
hefur meira“ er vinsælt hjá hægri mönnum
og þess vegna hefur þjóðin öll þurft að þola
vinstri stjórn í fjögur ár tæp . Hægri menn
eru oftast hófsamir og yfirvegaðir, eldmóður
þekkist í hjörtum þeirra en þeir fara oftast
afskaplega dult með hann .
En sem betur fer eru til undantekningar
og Óli Björn Kárason hefur brennandi
eld í sínu hjarta og hann er ófeiminn við
að láta vaða . Um langt árabil hefur hann
kynnt áherslur hægri stefnunnar í ræðu
jafnt sem riti og hann segir skoðanir sínar
umbúðalaust . Fyrir skömmu gaf hann út
bókina Manifesto hægri manns, þar sem
hann birtir ýmsar greinar er hann hefur
ritað sl . fjögur ár . Bókinni skiptir hann í sjö
meginkafla til að gera efnið aðgengilegra .
Í fyrsta meginkafla fjallar Óli Björn um
Sjálfstæðisflokkinn . Fyrsta greinin nefnist
„Flokkur í ólgusjó“ og þar ræðir höfundur
um flokkinn á mjög óvæginn og málefna-
legan hátt . Hann bendir á veikleika þann
sem birtist í sundurlyndi sjálfstæðismanna
varðandi aðild að Evrópusambandinu og
rétt er að staldra við það örlitla stund . Það er
óeðlilegt að Sjálfstæðisflokkurinn skuli ekki
vera einhuga varðandi aðild að ESB, því
hann var stofnaður til þess að standa vörð
um sjálfstæði og fullveldi Íslands, nafn hans
felur það í sér . Þess vegna getur flokkurinn
aldrei samþykkt aðild að ESB, samþykkt