Skólavarðan - 01.11.2013, Blaðsíða 33

Skólavarðan 2. tbl 2013 31
viðtalviðtal
með söngvurum hjá Dalton Baldwin.
Sveinbjörg kynnti sér hópkennslu á
píanó við The New Music School þar
sem eingöngu er kennt á píanó. Einnig
héldu þau hjón tónleika í New York og
Boston í þessari ferð.
aUFúSUgeSTir Á
HraFNiSTU
Það var lífleg og fjölbreytt starfsemi í
Tónlistarskóla Álftaness undir stjórn
Sveinbjargar og lagði hún áherslu á að
hafa fjölbreytt úrval hljóðfæra. Kennt
var á strengja- og blásturshljóðfæri en
píanó og gítar voru vinsælust. Í skól-
anum var mikið um samspil nemenda
og eina viku á ári var samspilsvika þar
sem einkatímar voru lagðir niður. Allir
nemendur hittust þá í hópum, stórum
og smáum, og spiluðu saman. Vikunni
lauk síðan með tónleikum þar sem
hóparnir komu fram. Tónsmíðakeppni
eða -hátíð þar sem nemendur sömdu
sín eigin verk með aðstoð kennara og
jafnvel tónskálds var hefð við skólann.
Verkin voru síðan flutt á sérstökum tón-
leikum. Skólinn hefur farið í tónleika-
ferðalög á hverju ári; heimsótt stofn-
anir fyrir eldri borgara, Barnaspítalann
og Kópavogshæli svo dæmi séu tekin.
Heimsókn á Hrafnistu á vorin var árviss
og krakkarnir úr tónlistarskólanum
voru miklir aufúsugestir þar.
Hópur tónlistarnemenda frá Perth í
Skotlandi, þar sem gamall nemandi
Sveinbjargar er yfirkennari, kom í heim-
sókn á Álftanesið árið 2005. Sveinbjörg,
kennarar og nemendurnir tóku á móti
þeim og gistu skosku krakkarnir heima
hjá nemendum skólans. Skotarnir
endurguldu heimboðið ári síðar og fór
Sveinbjörg ásamt nokkrum kennurum
með hópinn sinn til Perth. Hún minnist
ferðarinnar sem eins af hápunktunum
á skólastjóraferli sínum.
TóNLiSTarSKóLiNN
Og SaMFÉLagið
Foreldrafélag TÁ hefur til margra ára
verið mjög virkt og kom að starfsemi
skólans á margan hátt. Það lagði sitt
af mörkum við svokallaða kaffihúsa-
tónleika sem voru mjög vinsælir.
Sveinbjörg segir að það sé alltaf dá-
lítið vandamál að fá fólk til að sitja
undir löngum nemendatónleikum og
stundum sé það jafnvel svo að fólk
yfirgefi tónleikana þegar barnið þess
hefur lokið við að koma fram. „Þetta
eru auðvitað engir mannasiðir,“ segir
Sveinbjörg. „Þótt ég hafi verið rosa-
lega ströng og reynt að ala fólk upp
við betri siði þá skil ég að það getur
verið krefjandi að sitja lengi og hlusta
á nemendur spila. Því fundum við upp
á kaffihúsatónleikunum. Þá röðuðum
við borðum upp eins og á kaffihúsi og
foreldrafélagið sá um kaffiveitingar.
Tónleikagestir hlýddu síðan á tónleika
í tuttugu mínútur, sem er mjög hæfileg
lengd, síðan kom tíu mínútna hlé og
þá gafst kostur á að fá sér kaffi og með-
læti. Síðan stigu aðrir hljóðfæraleikarar
á svið með nýjum áheyrendum en þeir
sem vildu sátu áfram. Flestir tónleikar
starfsársins voru með þessu sniði og
mæltist það mjög vel fyrir.“
TóNLiSTarSKóLi ÁLFTa-
NeSS Og TóNSKÁLDiN
Ein er sú auðlind sem Álftnesingar eiga
en það er fríður flokkur tónskálda sem
skólinn átti í gjöfulu samstarfi við. Frá
því skólinn varð sjálfstæður hefur á
fimm ára fresti verið pantað verk frá
tónskáldi sem búsett er á Álftanesi, og
verkið flutt á afmælistónleikum. Tón-
skáldin tóku því alltaf fagnandi þegar
þau voru beðin um að semja verk fyrir
skólann. Í fyrra, þegar skólinn fagnaði
tuttugu og fimm ára afmæli sínu, átti
hann í fórum sínum fjögur verk en
Sveinbjörg pantaði til viðbótar fjögur
ný, eitt eftir hvert tónskáld og voru
þau flutt á stórafmælistónleikunum
sem haldnir voru í Víðistaðakirkju. Tón-
smíðar nemenda skólans voru fluttar
við sama tækifæri og gestum svo
boðið upp á afmælistertu að tónleik-
um loknum. Sveinbjörg er stolt á svip
þegar hún segir að á þessum tónleik-
um hafi einungis verið frumflutningur
verka sem sérstaklega voru samin fyrir
skólann. Hún tekur fram að skólinn hafi
ætíð notið styrkja frá sveitarfélaginu til
að greiða tónskáldunum fyrir verkin.
„Það er gott dæmi, og ekki það eina,
um að sveitarstjórnin á Álftanesi studdi
dyggilega við starfsemi skólans,“ segir
Sveinbjörg. Tónskáldasjóður Ríkis-
útvarpsins veitti Sveinbjörgu einnig
myndarlegan styrk vegna verkefnisins.
Það var lífleg og fjölbreytt starfsemi
í Tónlistarskóla Álftaness.