Félagsbréf - 01.09.1963, Qupperneq 12

ALEXANDER JÓHANNESSON
Bréf tveggja skálda
í bréfasafni mínu fann ég þessi bréf.
Ég hafði nokkuru áður (1916) birt rit-
dóm í Morgunblaðinu um „Tvær
gamlar sögur“ Jóns Trausta. — Bréfið
frá Einari Benediktssyni lýtur að því.
að Kristján 10. Danakonungur hafði
boðað komu sína til Islands ásamt syni
sínum, núverandi Friðriki 9. Var af-
ráðið, að þeir feðgar kæmu á fund í
Stúdentafélaginu. Ég var þá formaður
félagsins og símaði Einari Benedikts-
syni til London, bað hann um að yrkja
drápu til konungs að fornum sið og
flytja hana. — Stafsetningu er haldið
óbreyttri í báðum bréfunum. A. J.
Grundarstíg 15
Rvk 8. nóv. 1916.
Hr. dr. phil. Alexander Jóhannesson.
Þakkir fyrir ritdóminn í Isafold.
Mjer líkar hann vel að mestu leyti.
En satt segið þjer, að erfitt er að kveða
upp rjettan og rökstuddan dóm um það
á fám dögum, sem annar maður hefir
verið mánuði eða ár að hugsa um og
undirbúa.
Það sem þjer segið um latínuna hjá
mjer, er ekki rjettmætt. Hún er þar
sem hún á að vera og hvergi annar-
staðar. Hún er t.d. ekki í „Sýður á
8 FÉLAGSBRÉF
keipum,“ ekki í „Þegar jeg var á fre-
gátunni“ eða neinum af þeim sögum
þar sem lýst er ólærðum mönnum. En
latínan í munni lærðra manna, einkum
frá fyrri öldum, er jafn-sjálfsögð
einsog „amen“ í kirkjunni. Og þekkið
þjer mörg brjef hjerlend frá 16. öld
latínulaus? Og livað hafið þjer fyrir
yður í því, að jeg muni ekki skilja
þessa latínu? Er hún vitlaus? Nei,
vinur minn, þjer þekkið mig ekki til
hálfs enn þá. Jeg fór að mestu á mis
við latínunámið á uppvaxtarárunum,
og þessvegna hefi jeg orðið að kom-
ast niður í henni síðar, því að cnginn
mentaður maður gelur án liennar ver-
ið. Jeg hefi líka lesið „anatomi“ og
„physiologi“, sömu bækurnar og
læknaefni lesa í þessum greiuum, til
þess að byggja undir sálarfræði þá og
siðfræði sem jeg hefi lesið, og lesið
all-vel. Jeg þarf því ekki mikið til
lækna að sækja um heila- og tauga-
fyrirbrigði. Og jarðfræði Islands og
saga þess? Ber það svo mjög vott um
fáfræðis-fálm hjá mjer? Eða menn-
ingarsagan? 1 öllu þessu liggur efni-
viðurinn fólginn og víða, víða annar-
staðar. Skáld þurfa afarmikið víðsýni,
því að þau þurfa að sjá út fyrir sjón-
deildarhring sögumanna sinna til allra
hliða. Ritdómarar jiurfa enn þá meira