Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1997, Síða 59

ráðanleg vélarbilun gæti hafa valdið, nema faðir minn hafi verið að
spara hann svo hann entist lengur. Vanalega fór faðir minn allra sinna
ferða á reiðhjólinu og þegar ég var yngri reiddi hann mig á grindinni.
Stigum við jafnan báðir af því og gengum upp brekkurnar sem lágu
að bænum. Það var alvanalegt að sjá fólk leiða reiðhjól um bæinn. Þau
voru ekki síður byrði en farartæki.
Gleason átti líka reiðhjól og í matartímum hjólaði hann á því eða
leiddi það heim af sýsluskrifstofunum að timburhúsinu sínu úti á
Masonstíg. Þetta var þriggja mílna leið og sagt var að hann færi heim
í hádegismat vegna þess að hann væri matvandur og vildi hvorki
borða samlokur konu sinnar né heitu réttina á kaffihúsinu hjá frú
Lessing.
En meðan Gleason steig hjólið sitt eða leiddi í og úr vinnu gekk
lífið sinn vanagang í bænum okkar. Það var ekki fyrr en hann fór á
eftirlaun að dró til tíðinda.
Því það var þá sem herra Gleason lét hlaða múra umhverfis tveggja
ekra lóð uppi á Nöktuhæð. Hann keypti þetta land of dýru verði.
Johnny Weeks seldi honum það og ég er viss um að hann heldur nú
að allt uppnámið hafi verið sér að kenna, í fyrsta lagi af því hann hafi
hlunnfarið Gleason, í öðru lagi af því hann hafi selt honum landið. En
Gleason réð til sín nokkra Kínverja og hófst handa við að reisa múr-
ana. Það var þá sem við gerðum okkur ljóst að við höfðum móðgað
hann. Faðir minn hjólaði alla leið upp á Nöktuhæð og reyndi að telja
Gleason hughvarf. Hann sagði óþarfa fyrir okkur að reisa múra.
Enginn hefði í hyggju að njósna um herra Gleason eða það sem hann
ætlaðist fyrir á Nöktuhæð. Það hefði enginn minnsta áhuga á herra
Gleason. Herra Gleason, sem var í snotrum nýjum sportjakka, fægði
gleraugun sín og brosti dauft þar sem hann horfði niður á tærnar. Á
leiðinni til baka fannst föður mínum að hann hefði gengið of langt.
Auðvitað höfðum við áhuga á herra Gleason. Hann sneri við aftur og
bauð honum á dansleik sem halda átti föstudaginn eftir, en herra
Gleason sagðist ekki dansa.
„Jæja þá," sagði faðir minn, „líttu inn hvenær sem er."
Herra Gleason sneri sér aftur að því að segja kínversku verka-
mönnunum til við hleðslu múrsins.
Naktahæð gnæfði yfir bæinn og frá litlu bensínstöðinni hans föður
57