Bjartur og frú Emilía: tímarit um bókmenntir og leiklist - 01.07.1997, Blaðsíða 72

hjón, grá fyrir hærum, sitja fálát út um allt, handleggirnir krosslagðir.
Fjórar litlar svertingjastelpur með fléttur og borða á rákóttu höfðinu
brosa skörðum tanngörðum. Það er ein hvít kona á svæðinu, feitlagin
og grett. Þvottavélarnar eru allar í notkun. Það sem verra er, smápen-
ingarnir í vasa hennar reynast ekki vera tuttugu og fimm senta mynt-
ir heldur ástralskar myntir, gagnslausar. Eini bandaríski gjaldeyririnn
í fórum hennar eru tveir dollaraseðlar. í einum veggnum er lúga þar
sem hægt er að fá skipt og bjalla við hliðina. Lúgan opnast, man hún,
inn í bakherbergi á barnum; en það lætur enginn sjá sig þegar hún
hringir. Sökum feimni áræðir hún ekki að ganga á viðstadda og biðja
þá að skipta og hraðar sér yfir á barinn í staðinn. I dimmu herberginu
sem hún skjögrar inn í, hrakin af vindinum, mætir hún sínu eigin
andliti í speglum, fljótandi á milli lampa. Augum er skotið á hana úr
reykmettuðum básum, þau stara. Hún bíður, þuklandi dollara-
seðlana, en enginn birtist fyrir innan barinn. Hún læðist út aftur.
Vindurinn ýtir henni inn í þvottahúsið.
í þetta sinn heldur hún áfram að ýta á bjölluna þangað til hún
heyrir orgað: „Fjandinn sjálfur," og lúgunni er svipt upp og þar er
fýldi frinn með gráa hattinn, sá sami og vanalega.
„Góðan dagV' Röddin er fullbjört. „Ég hélt þú værir ekki við!" Hún
réttir honum dollarana tvo.
„Alltaf við." Hann sló öskuna af sígarettunni. „Stórleikur í sjón-
varpinu." Það kveður við gnýr úr tækinu og hann tekur viðbragð,
hendir í hana myntunum átta og skellir aftur lúgunni.
Hún hefur heppnina með sér. Það er nýbúið að tæma eina þvotta-
vélina og enginn hefur gert tilkall til hennar. Rjóð í kinnum potar hún
fötunum sínum inn í hana. Þegar hún er búin að setja vélina af stað
sest hún á stól skammt frá með ruslapokann, leitar að skrifblokkinni
sinni í honum og pennanum. Hún notar alltaf tímann til að skrifa í
þvottahúsinu.
Henni er illa við að ónáða hann, krotar hún á nýja síðu, en
stundum neyðist hún til pess, vegna þess að inngangurinn í íbiíðina
hans liggur um vinnuherbergið.
Hliðardyr opnast sem snöggvast inn í lagskiptan reykmökkinn á
barnum. Ungur svertingi, mikill um sig, enda í fóðruðum jakka,
slangrar út og æðir rétt að segja yfir hana, stendur þar valtur. Hann er
70