Morgunblaðið - 15.12.2015, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 15. DESEMBER 2015
✝ GuðmundurÞorvar Jón-
asson fæddist í
Keflavík 8. maí
1947. Hann lést á
hjartadeild Land-
spítalans við Hring-
braut 6. desember
2015.
Foreldrar hans
voru: Sesselja Jóns-
dóttir saumakona,
f. 15.3. 1918, og
Jónas Þorvaldsson, skipstjóri og
smiður, f. 24.3. 1911, d. 14.10.
1976.
Guðmundur Þorvar ólst upp í
Keflavík til 10 ára aldurs en þá
flutti fjölskyldan í Birkihvamm
17, Kópavogi. Systkini hans eru:
1) Hörður, húsasmiður og kenn-
ari, f. 23.3. 1942, d. 1.12. 1998,
kona hans: Sigrún Eliseusdóttir,
læknaritari , f. 11.6. 1943. Þau
eiga tvo syni og sex barnabörn.
2) Guðfinna Sesselja Solvaag, f.
24.10. 1943. Hennar maður
Halvdan Solvaag, f. 23.4. 1940.
Þau búa í Barmen í Noregi. Þau
eiga fimm dætur og 13 barna-
börn. 3) Jón Hersteinn, húsa-
smiður, f. 25.5. 1949. Kona hans:
Anna Kristjánsdóttir, líftækni-
fræðingur, f. 19.8. 1950. Þau eiga
áratugina. 19 ára stofnaði hann
verslunina Esju á Kjalarnesi
ásamt æskuvini sínum, Magnúsi
Leopoldssyni. 1972 hóf hann
störf hjá Gunnari Þorsteinssyni
í versluninni Kópavogur. Síðar
keypti hann reksturinn og flutti
hann í Hamraborg í Kópavogi
og rak hana þar til 1987. Þá rak
hann Litla hornið að Freyjugötu
15.
Eftir að Guðmundur Þorvar
hætti verslunarrekstri snéri
hann sér að matreiðslustörfum,
en hann hafði lokið sjókokk-
anámi áður. Starfaði hann víða
við matreiðslustörf, m.a. á skip-
um Eimskipafélagsins, Sjúkra-
stöðinni Vogi, Nóatúnsverslun
og í skólamötuneytum í Reykja-
vík. Hann rak matstofu í Súð-
arvogi 50, Vogakaffi, í nokkur
ár.
Guðmundur Þorvar var mikill
félagsmálamaður. Gekk í Rót-
arýklúbb Kópavogs 1977 og árið
2009 var hann einn af stofn-
félögum nýs Rótarýklúbbs í
Kópavogi, Rótarýklúbbsins Þing-
hóls, og var hann fyrsti forseti
hans. 1981 gekk hann til liðs við
Frímúrararegluna og starfaði
þar sem bókavörður um árabil.
Hann hafði mikinn áhuga á and-
legum málefnum og starfaði
hann m.a. innan Sálarrannsókn-
arfélags Íslands.
Útför Guðmundar Þorvars
fer fram frá Háteigskirkju í
dag, 15. desember 2015, og hefst
athöfnin kl. 13.
þrjár dætur og sex
barnabörn. 4) Þor-
valdur Rúnar, húsa-
smiður, f. 2.5. 1951.
Kona hans: Ragn-
hildur Anna Karls-
dóttir. Þau eiga þrjú
börn og sjö barna-
börn.
Guðmundur
Þorvar kvæntist
3.2. 1968 Sigrúnu
Sigvaldadóttur, f.
15.9. 1947, og bjuggu þau í
Kópavogi til ársins 2002, lengst
af að Hlíðarvegi 4. Þeirra börn:
1) Margrét Rún, f. 19.2. 1970.
Sonur hennar er Þorvar Bjarmi
Harðarson, f. 20.6. 1997, nemi.
Faðir hans er Hörður M. Harð-
arson. 2) Anton Þorvar, fram-
kv.stjóri, f. 27.4. 1971. Kona
hans: Ester Sigurbergsdóttir,
hjúkrunarfræðingur. Þeirra
börn: Eyþór f. 11.12. 2004 og
Sara Rún, f. 20.1. 2006. Sonur
Esterar og stjúpsonur Antons er
Bjarki Oddsteinsson, f. 30.5.
1993
Guðmundur Þorvar fór að
vinna 16 ára gamall í Sunnubúð-
inni í Mávahlíð. Þar kviknaði
áhugi á því sem átti eftir að vera
starfsvettvangur hans næstu
Hugurinn hefur verið mikið á
reiki síðustu daga, bæði í sorg en
ekki síst með þakklæti fyrir allt
það góða sem þú gafst okkur en
það er ómetanlegt.
Fyrstu minningar mínar um
Gumma frænda eru úr búðinni í
Hamraborg. Smápjakkur á
fjórða ári í pössun hjá Gumma,
en það vafðist ekki fyrir honum.
Ég man hvað það var rosalega
spennandi að fara í sendiferðir á
míníbílnum hans. Ég var svo
stoltur, því Gumma tókst að gera
bílferðirnar fullar af spennu. Það
má því segja að þar hafi Gummi
arfleitt mig að bíladellunni.
Minningarnar af tröllvöxnum Ví-
bon í innkeyrslunni heima á
Kársnesbrautinni eru ógleyman-
legar. Ég var svo spenntur að sjá
að Gummi frændi væri kominn í
heimsókn, því ég fékk svo oft að
fara í bíltúr með honum, þótt það
væri ekki nema smáhringur
heillaði það mig.
Gummi frændi hafði einstakan
persónuleika og ómældan dugnað.
Að eitthvað væri óframkvæman-
legt var ekki til hjá honum. Hvort
sem hlutirnir voru gerlegir eða
ekki tókst Gumma að framkvæma
þá. Það var alltaf allt á fullu í
kringum hann hvort sem það var
heima við eða uppi í sumó, hann
var alltaf að. Ég held að það sé
ekki hægt að telja hversu oft
Gummi byggði við bústaðinn eða
breytti.
Það var alltaf stutt í húmorinn
hjá Gumma. Þegar ég var lítill
spurði ég: „Af hverju lærðir þú
ekki smíði eins og afi og bræður
þínir?“ Gummi hikaði ekki og
svaraði: „Sjáðu til, munurinn á
mér og þeim er að ég kunni alltaf
að smíða en þeir þurftu að fara í
skóla til að læra það!“
Nú í seinni tíð hef ég verið svo
heppinn að vera í félagsstarfi með
Gumma og fengið að njóta leið-
sagnar hans og þekkingar. Þar
sýndi hann hversu einstakur mað-
ur hann var.
Við fjölskyldan munum alltaf
muna Gumma fyrir þá hjálpsemi
og væntumþykju sem hann sýndi
okkur.
Elsku Sía, Magga Rún, Anton
og fjölskyldur, við sendum ykkur
okkar innilegustu samúðarkveðj-
ur og biðjum Guð að styrkja ykk-
ur á þessum erfiðu tímum.
Við kveðjum þig, elsku Gummi,
með djúpri virðingu, þakklæti og
söknuði.
Jónas Karl, Ásta og börn.
Elsku Gummi frændi, þegar lit-
ið er yfir horfinn veg þá lifir í
minningunni hlýlegur góður mað-
ur sem tók alltaf skemmtilega á
móti okkur með háum róm og
kröftugu knúsi. Þú spjallaðir um
daginn og veginn, gafst okkur svo
mikla gleði og varst með sanni góð
fyrirmynd. Alltaf er minnisstætt
húsið á Hlíðarveginum sem var
eins konar töfraheimur, mörg
herbergi sem höfðu alltaf eitthvað
nýtt að geyma. Sumarbústaður-
inn var ekki síðri, landið fullt af
ævintýrum þar sem við gleymd-
um okkur allan daginn. Í hvert
skipti sem við komum var alltaf
eitthvað nýtt búið að bætast við;
nýr veggur hér og veggur þar,
viðbygging, pallar og brýr. Enda
varst þú stórsmiður og sagðir allt-
af að þú værir eini bróðirinn sem
hefði ekkert þurft að læra þetta,
þetta væri nú bara meðfætt, og
hlóst hátt. Takk fyrir allar góðar
minningar, þá endalausu gleði og
þann góða anda sem þér fylgdi.
Þú verður alltaf hluti af lífi okkar.
Þín bræðrabörn,
Elvar Steinn, Jónas Karl
og Unnur María.
Góður vinur, Guðmundur Þorv-
ar Jónasson, hefur kvatt þetta
jarðlíf eftir erfið veikindi.
Það var fyrir 35 árum að við
hittumst fyrir tilviljun og tókum
tal saman, sem leiddi til þess að ég
fékk vinnu í verslun hans. Um
haustið hóf ég íhlaupavinnu sem
stóð í 10 ár. Öfugt við farfuglana
kom ég á haustin og fór á vorin.
Að vinna hjá Gumma var skemmt-
un út af fyrir sig. Gott samstarfs-
fólk, mikil glaðværð ríkjandi og
einkar góður andi á þeim vinnu-
stað. Það er mikil gæfa að hafa
eins góða húsbændur og þau hjón
voru. Gummi var einlægur vinur
vina sinna, greiðvikinn og forkur
duglegur, meðan heilsan leyfði.
Kynnin voru orðin löng og aldr-
ei bar skugga á okkar samskipti,
sem ekki voru lítil. Viðskiptin
gengu á ýmsan máta, aldrei gert
upp og aldrei rætt um hvor ætti
inni hjá hinum.
Sigrún, kona Guðmundar, er
einstök sómakona og mat hann
hana mikils og hefur vinskapur
okkar haldist óbreyttur frá fyrstu
kynnum.
Áhugi Guðmundar á land-
græðslu og hvers kyns jarðarbót-
um var mikill og ber sumarbú-
staður þeirra hjóna í
Hraunborgum þess glögg merki,
hulinn gróðri. Skemmtilegt var að
ferðast með þeim hjónum. Í mörg
ár fórum við á hverju hausti í ferð
til annarra landa, eins konar
uppskeruhátíðir. Sérstaklega eft-
irminnileg er skíðaferð til Austur-
ríkis.
Margar góðar stundir áttum
við Greipur með þeim hjónum í
Haukadal og þegar hann lést
mjög snögglega var mikill styrkur
að eiga svo gott fólk að, eins og
þau hjón.
Áhugamál Gumma voru mörg
og margvísleg. Hann var félagi í
Rótarý, Frímúrarareglunni og í
Sálarrannsóknarfélagi Íslands, en
hann var einlægur trúmaður og
kynnti sér þau málefni vel.
Sumarbústaðurinn austur í
Grímsnesi var honum einkar
hjartfólginn og undi hann sér vel
þar. Hann naut þess að sjá gróð-
urinn dafna og aldrei féll honum
verk úr hendi, þar var smíðað alla
daga og nostrað við hverja spýtu
og þá var sko ekki verið í spariföt-
unum.
Gummi og Sigrún áttu fallegt
heimili. Hann var mikill bókasafn-
ari og átti mikið og gott safn.
Reyndar var nú ýmsu öðru safnað
enda vandfundinn nýtnari maður,
þó sérstaklega á spýtur. Dýravin-
ur var Gummi, átti bæði hund og
kött, sem voru einlægir vinir hans.
Í seinni tíð hafa samverustund-
irnar verið færri, það er bara eins
og það gerist, en vinskapurinn
hélst jafnt og fyrr. Oft renndum
við Werner við hjá þeim í Hraun-
borgum, á leið í sumarbústað okk-
ar í Úthlíð.
Gummi var einstakur karakter,
engum öðrum líkur og skeytti lítt
um hvað öðrum fannst. Nú sökn-
um við vinar í stað.
Ferð þín er hafin.
Fjarlægjast heimatún.
Nú fylgir þú vötnum
sem falla til nýrra staða.
Og sjónhringar nýir
sindra þér fyrir augum.
(Hannes Pétursson.)
Við Werner sendum Sigrúnu,
systkinunum Möggu Rún og
Antoni og fjölskyldum þeirra
innilegar samúðarkveðjur.
Kristín Sigurðardóttir.
Mín fyrstu kynni af Guðmundi
vini mínum, voru á sjötta árartug
síðustu aldar, er hann hóf skóla-
göngu í Kópavogsskóla. Við vor-
um síðan í sama bekk í Gagn-
fræðaskóla Kópavogs, fram á
sjöunda áratuginn. Samskipti
okkar á þessum tíma voru nánast
eingöngu í kringum námið og fé-
lagsmálin í skólanum. Leiðir okk-
ar skildu á árunum eftir gagn-
fræðaskólann. Leiðir okkar lágu
síðar saman í JC-hreyfingunni, er
við gengu báðir til liðs við JC
Kópavog. Þar naut Guðmundur
sín vel og kom fljótlega í ljós færni
hans í félagsmálum. Hann var
meðal annars forseti JC Kópa-
vogs. Hann var einnig í Rótarý-
klúbbi Kópavogs og komst þar til
æðstu metorða, hann var forseti
klúbbsins við góðan orðstír. Hann
bauð undirrituðum á fund hjá
Rótarýklúbbi Kópavogs snemma
árs 2000 sem leiddi til inngöngu í
klúbbinn og er ég honum ævinleg
þakklátur fyrir það. Guðmundur
hafði mikinn áhuga á andlegum
málum og sérstaklega sálarrann-
sóknum, hann var sjálfur mjög
næmur og gæddur miklum heil-
unarhæfileikum, sem kannski
ekki allir vissu. Sálarrannsóknar-
félag Íslands á Guðmundi mikið
að þakka, hann sá um að setja upp
milliveggi í húsnæði félagsins að
Hamraborg 1, sem félagið hafði
fest kaup á 2012, þetta gerði hann
allt í sjálfboðavinnu. Einu kröf-
urnar sem hann gerði var að fá
sæmilegan handlangara og eitt-
hvað borða í hádeginu. Hann var
flinkur smiður. Það var eitt sem
Guðmundur hafði umfram marga
aðra, það var afbragðsgott minni,
það var unun að hlusta á hann lýsa
löngu liðnum atburðum, sem hann
kryddaði með smáatriðum. Við
skipulögðum endurfundi nem-
enda í 12 ára bekkjum Kópavogs-
skóla, í okkar árgangi, árið 2000. Í
þeirri vinnu kom þessi hæfileiki
Guðmundar að miklu gagni og
ekki var þörf á að notast við Go-
ogle, Íslendingabók og þjóðskrá
nema í örfáum tilfellum. Ég vil
þakka Guðmundi fyrir allar góðu
stundirnar í gegnum árin. Guð-
mundur var fyrst og fremst góður
maður. Blessuð sé minning hans.
Magnús Már Harðarson.
Í dag kveðjum við vin okkar og
félaga, Guðmund Þorvar Jónas-
son. Hann var einn stofnfélaga og
fyrsti forseti Rótarýklúbbsins
Þinghóls í Kópavogi. Fáir menn
áttu jafn auðvelt með að segja
góða sögu og gleðja klúbbfélaga.
Þau hjónin, Þorvar og Sigrún,
héldu okkur félögum veglegt
þorrablót á hverju ári á glæsilegu
heimili þeirra í Samtúni. Þar voru
ávallt höfðinglegar móttökur og
gnægtaborð matar.
Margir okkar hafa þekkt Guð-
mund lengi og er sárt að kveðja
slíkan höfðingja. Hann var okkar
fyrsti heiðursfélagi og verðskuld-
aði það fyllilega. Hann virti ein-
kunnarorð Rótarý: „Er það satt
og rétt, er það drengilegt, eykur
það velvild og vinarhug, er það öll-
um til góðs.“ Þessi orð lýsa mann-
inum vel. Hann var sannarlega
drengur góður, sem jók velvild og
vinarhug. Hann vildi öllum vel og
heiðraði það sem var satt og rétt.
Hans verður sárt saknað.
Með saknaðarkveðju.
Fyrir hönd félaga Rótarý-
klúbbsins Þinghóls í Kópavogi,
Sigurður Grétar Jökulsson.
Guðmundur
Þorvar Jónasson
Elskulegur mág-
ur minn, Gísli
Bjarnason, hefur
kvatt þennan heim,
allt of ungur, allt of snemma.
Við kveðjustund streyma minn-
ingarnar fram, myndir og leiftur
frá liðnum árum. Gísli var ein-
stakur maður, hann var einn af
þessum sjaldgæfu þúsundþjala-
smiðum nútímans, bæði hand-
laginn og þolinmóður, hann gat
lífgað við ólíklegustu hluti og
tæki. Gísli var barn náttúrunn-
ar, áhugasamur um gróður og
ræktun og hafði gaman af að
ferðast um byggðir og óbyggðir
landsins. Hann var þó fyrst og
fremst góðmenni en líka húm-
oristi, fagurkeri og grúskari.
Gæska hans og ástúð í garð
Þóru systur var einlæg og ein-
stök. Gísli var óhræddur við að
fara sínar eigin leiðir, áhuga-
málin bera vitni um það. Kart-
öflurækt var í hans höndum
ekki aðeins sjálfsbjörg og mat-
Gísli Bjarnason
✝ Gísli Bjarnasonfæddist 16.
nóvember 1956.
Hann lést 29.
nóvember 2015.
Útför Gísla fór
fram 11. desember
2015.
vælaöflun, kartafl-
an sjálf var áhuga-
verð sem fyrirbæri,
saga hennar og
þróun. Gísli hafði
það sérstaka
áhugamál að safna
kartöflutegundum
og voru tegundirn-
ar sem hann hafði
prófað að rækta
orðnar um sextíu
talsins. Ekki var
það verra að þetta áhugaverða
áhugamál Gísla gladdi og saddi
okkur öll. Á hverju ári fengu
ættingjar og vinir poka frá Gísla
með úrvali ársins, pottfylli af
hverri sort og var hver tegund
aðgreind og merkt heiti. Haust-
glaðningur Gísla endurspeglar
manninn, alúð hans, þolinmæði,
natni, og svo ánægjuna af því að
geta glatt aðra. Aukapakkar
jólasveinsins vöktu einnig kát-
ínu og hlátrasköll, hugmynda-
auðgi og frumleiki Gísla og Þóru
var með ólíkindum, gjafmildi,
húmor og glettni er góð blanda.
Með þessum fátæklegu orð-
um kveð ég mág minn og þakka
fyrir samveruna undanfarin ár,
minningin um góðan dreng mun
lifa með fjölskyldunni um ókom-
in ár.
Gerður.
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
BJARNI GUÐJÓNSSON
framreiðslumaður,
Grandavegi 47,
lést á Landspítalanum 29. nóvember.
Jarðarförin fer fram frá Neskirkju
miðvikudaginn 16. desember klukkan 15.
.
Gróa R. Bjarnadóttir, Þórhallur Borgþórsson,
Guðrún V. Bjarnadóttir,
Jón Þ. Bjarnason, Hrafnhildur Kjartansdóttir,
Guðjón Bjarnason,
afa- og langafabörn.
Elskuleg dóttir okkar, systir, barnabarn,
barnabarnabarn og frænka,
THELMA ÓSK ÞÓRISDÓTTIR,
Þórðarsveig 34,
Reykjavík,
lést á Barnaspítala Hringsins hinn
7. desember. Útför hennar fer fram frá
Fossvogskirkju hinn 18. desember klukkan 13.
.
Hjördís Ragnarsdóttir, Björgvin Gíslason,
Sigurveig Björnsdóttir, Ragnar Tómasson,
Ágúst Eiríksson, Erla Sigurgeirsdóttir,
Þórir G. Ágústsson,
Jónína Aðalsteinsdóttir,
systkini og aðrir aðstandendur.
Ástkær faðir okkar og bróðir,
ÞÓRIR S. ÞÓRISSON,
lést á Sjúkrahúsi Suðurlands þann
10. desember. Minningarathöfn fer fram í
Selfosskirkju þann 17. desember klukkan
14 og útför fer fram frá Reykjahlíðarkirkju
þann 19. desember klukkan 14.
.
Atli Jakob Einarsson,
Gísli Fannar Þórisson,
Svanhildur Björk Þórisdóttir,
Kristinn A. Stefánsson,
Þórhallur Stefánsson
og fjölskyldur.
Elskulegur eiginmaður minn, faðir okkar,
tengdafaðir, afi og langafi,
KETILL KRISTJÁNSSON,
Lautasmára 3,
Kópavogi,
lést á Landakoti 10. desember. Útförin
fer fram frá Kópavogskirkju föstudaginn 18. desember klukkan
13.
.
Ingibjörg Einarsdóttir,
Bergur Ketilsson, Gunnur S. Gunnarsdóttir,
Guðrún B. Ketilsdóttir, Kristófer Einarsson,
Ingibjörg Ketilsdóttir,
Kristján Ketilsson,
Einar Ketilsson, Michele Y. Ketilsson,
Sigmar Þór Óttarsson, Helga Konráðsdóttir,
barnabörn og barnabarnabörn.