Morgunblaðið - 06.10.2016, Blaðsíða 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 2016
✝ Birgir Magn-ússon fæddist í
Reykjavík 22. októ-
ber 1928. Hann lést á
Landspítalanum í
Fossvogi 24. sept-
ember 2016.
Foreldrar hans
voru hjónin Magnús
Stefánsson stór-
kaupmaður, f. 6.
nóvember 1897, d.
11. desember 1962,
og Jóna Þórunn Árnadóttir hús-
freyja, f. 4. júlí 1907, d. 18. mars
1980. Systkini Birgis eru Yngvi
Hrafn, f. 7. september 1923, d. 9.
apríl 1994, Nanna, f. 11. júní
1927, d. 1. febrúar 1928, Freyr,
f. 28. september 1932, d. 1. jan-
úar 2009, og Stefán Örn, f. 8.
desember 1944.
Þann 11. febrúar 1950 kvænt-
ist Birgir Birnu Ögmundsdóttur
húsfreyju, f. 27. september 1927,
d. 4. apríl 2014. Voru þau gift í
64 ár.
Börn þeirra eru 1) Ögmundur
Geir, f. 22. júní. 1950, d. 3. apríl
september 1977, gift Pétri Ósk-
arssyni, f. 15. maí 1980, þeirra
börn eru Urður Katrín, f. 2008,
og Bragi Steinn, f. 2014, b) Heið-
rún Eva, f. 24. nóvember 1982, í
sambúð með Guðfinni Ein-
arssyni, f. 30. desember 1981, c)
Eyþór, f. 8. október 1990, 3)
Guðlaug Halla, f. 21. október
1959, gift Kristni Nikulássyni, f.
31. desember 1957.
Birgir ólst upp í Reykjavík og
gekk í Ingimarsskóla. Birgir
lærði málmsteypu í Iðnskól-
anum í Reykjavík, en vann
mesta hluta ævinnar við versl-
unar- og sölustörf, fyrst hjá
heildverslun Árna Jónssonar og
síðan hjá heildverslun Ásbjörns
Ólafssonar og endaði starfs-
ævina sem sölustjóri hjá Ofna-
smiðjunni. Auk þess stundaði
hann sjómennsku af og til. Ein
hans mesta ánægja í lífinu var
að dvelja með fjölskyldunni í
Bentshúsi, í Flatey, þar tók hann
þátt i endurreisn byggðar í eyj-
unni og hinu hefðbundna eyja-
lífi.
Útför hans verður gerð frá
Kópavogskirkju í dag, 6. októ-
ber 2016, og hefst athöfnin
klukkan 15.
1951, 2) Þórunn
Björg, f. 9 október
1953. Þórunn gift-
ist Ragnari Má
Jónssyni, f. 3.
ágúst 1953, d. 25.
apríl 1975. Þeirra
sonur er Birgir
Már, f. 2. maí 1974,
giftur Silju Hrund
Júlíusdóttur, f. 30.
júlí 1975. Börn
Birgis og Silju eru
Ragnar Már, f. 2000, Ása Björt,
f. 2005, Freyja Sól, f. 2009, og
Leó, f. 2016. Þórunn giftist Kára
Guðbjörnssyni, f. 1956, börn
þeirra eru a) Birna Hlín Kára-
dóttir, f. 30. apríl 1978, gift Birni
Frey Ingólfssyni, f. 5. desember
1977. Börn Birnu og Björns eru
Húni Ingólfur, f. 2005, og Birnir
Kári, f. 2008, b) Kári Snær Kára-
son, f. 20. febrúar 1992. Þórunn
og Kári skildu. Núverandi eig-
inmaður Þórunnar er Konráð
Ægisson, f. 10. desember 1953,
börn hans og Sigríðar Sturlu-
dóttur eru a) Kristrún Anna, f. 4.
Mín fyrsta minning er um
mig og afa að labba saman
hönd í hönd. Hann að leiða mig,
líklega í leikskólann. Hann var
með stórar, sterkar og hlýjar
hendur. Við áttum eftir að
haldast mikið í hendur upp frá
því. Þegar ég var hjá ömmu og
afa þá svaf ég alltaf við hliðina
á rúminu hans á dýnu. Ég man
hvað það var gott að leggja lóf-
ann í hönd hans og sofna í friði
og ró.
Þannig var líka síðasta stund
okkar saman. Ég við hlið hans,
hönd í hönd þegar svefninn
langi færðist yfir. Ró og friður.
Hann var orðinn þreyttur og
hlakkaði til að hitta ömmu aft-
ur. Það er gott að vita af þeim
saman á ný.
Skrítið hvað þetta líður
hratt. Mér finnst svo stutt síð-
an ég var lítill strákur og afi á
besta aldri. Ég sé hann fyrir
mér, vatnsgreiddur, nýrakaður
að kaupa fyrir mig pulsu og
mjólk í Laugardalnum eftir
sund.
Við vorum alla tíð mjög nán-
ir og eyddum miklum tíma
saman. Hann gekk mér í föð-
urstað þegar Ragnar faðir
minn féll frá þegar ég var að-
eins ungbarn. Hann og amma
tóku mig og mömmu að sér og
upp frá því var ég sonur þeirra.
Amma kallaði afa alltaf pabba
og þannig var það. Hallar þar
ekki á Kára pabba, enda gott
að eiga tvo.
Afi var góður maður, rólegur
og yfirvegaður. Ég man ekki
eftir að hann hafi hallmælt
nokkrum manni eða æst sig yf-
ir nokkrum hlut. Heill og sann-
ur.
Hann var maður sátta og
leitaði ávallt leiða til að setja
niður ágreining. Hann var mjög
kurteis og vel máli farinn.
Snyrtimenni hið mesta. Alltaf
nýrakaður, klipptur og vel til
fara. Snyrtimennskan gekk
jafnvel það langt að hann fór
reglulega í fóta- og handsnyrt-
ingu, sem mér fannst afar und-
arlegt.
Hann var greindur og gríð-
arlega vel lesinn. Hann hafði
mikinn áhuga á heimsmálunum
og var t.d. áskrifandi að Nat-
ional Geographic, Economist,
Time og Newsweek. Hann var
mikill tungumálamaður, altal-
andi á ensku og dönsku og vel
fær í þýsku. Hann var ljóð-
rænn, músíkalskur og góður í
að teikna og mála. Afi var mjög
sterkur og vel líkamlega
byggður. Bjó hann að því alla
tíð og mér varð tíðrætt um
hversu sterkt væri í honum.
Hann var einstaklega barn-
góður og söknuður barna okkar
Silju er mikill við fráfall hans.
Ragnar var það lánsamur að
vera mikið hjá ömmu og afa
þegar hann var lítill og býr
hann að því eins og ég. Ása og
Freyja voru líka í miklu uppá-
haldi og kallaði hann Freyju
sólina sína.
Það hryggir mig að Leó litli
fái ekki tækifæri til að kynnast
afa sínum en ég mun reyna að
kenna honum þau gildi sem
hann kenndi mér og veita hon-
um sömu alúð og ást.
Afi og amma elskuðu Silju
eins og sína eigin dóttur og
samband þeirra var mjög
sterkt. Hennar missir er sami
og minn.
Það hefur verið erfitt fyrir
okkur hin síðari ár að fylgjast
með aldrinum færast yfir
ömmu og afa úr fjarlægð. Bú-
seta okkar erlendis gerði það
að verkum að samverustund-
irnar voru langtum færri en
sanngjarnt er. Var því ómet-
anlegt að sjá hvað mamma og
Halla frænka hugsuðu vel um
þau. Ekki hefði verið hægt að
gera það betur eða af meiri ást
og umhyggju.
Hvíl í friði, elsku afi. Þinn
sonur,
Birgir Már.
Minn elsku afi Biggi er nú
fallinn frá. Við systkinin vorum
mikið hjá ömmu og afa í Álf-
heimunum þar sem notalegheit-
in réðu alltaf ríkjum.
Það var aldrei stress eða asi
í kringum afa, hann kunni að
slappa af og njóta líðandi
stundar. Bestu minningarnar á
ég frá samverustundum í Flat-
ey þar sem við nutum eyjalífs-
ins í botn.
Afi var mikill dýravinur og
vandi t.d. stóran hluta af fugl-
unum í eyjunni á brauð og ann-
að góðgæti sem gefið var sam-
viskusamlega á flötinni við
Bentshús. Ég sé nú afa fyrir
mér, frískan og glaðan, í Flatey
með Birnu sinni að njóta eyja-
lífsins. Hvíl í friði, elsku afi.
Birna Hlín Káradóttir.
Ég og afi áttum áttum alla
okkar samveru það sameigin-
legt að hafa mikla ánægju af
bókum. Við lánuðum hvor öðr-
um oft bækur, og þó við værum
ekki alltaf heillaðir af bókavali
hins þá var það lærdómsríkt,
bæði fyrir bókaþekkinguna og
fyrir þekkingu mína á afa, að fá
þessar ráðleggingar hjá honum.
Í þau skipti sem ég sjálfur
spreytti mig á að skrifa sögur
var hann alltaf með þeim fyrstu
til að fá að lesa og hans hrós og
athugasemdir voru hvað mest
hjálplegar fyrir mig.
En þrátt fyrir þessa bókaást
þá tengi ég að mörgu leyti bet-
ur við sjónvarpsáhorf þegar ég
hugsa um afa. Þegar ég var á
mínum yngri árum í grunn-
skóla fór ég hvern dag heim til
hans og ömmu og horfði á
Cartoon Network á meðan þau
dekruðu við mig. Seinna þegar
ég gisti hjá þeim horfði ég svo
á BBC Entertainment langt
fram á nótt, sem ég held að
hafi átt stóran þátt í að móta
húmor minn í dag.
Á þessum tíma var afi líka
duglegur í því að senda inn
lausnir við getraunum og
þrautum, oftast úr barna-
blaðinu, til að reyna að næla í
vinninga fyrir mig. Þó held ég
að hann hafi haft lúmskt gaman
af barnablaðinu, líkt og Útvarpi
Latabæ, sem hann setti ósjald-
an á í bílnum.
Þegar afi var hættur að
keyra gaf hann mér afnot af
bílnum sínum. Þetta reyndist
vináttu okkar góður hlutur. Við
fórum saman að heimsækja
ömmu þegar hún var á spítala
og síðar öldrunarheimili, og ég
fór út í búð fyrir hann og skutl-
aði honum í sjúkraþjálfun. Svo
má ekki gleyma þeim kvöldum
þar sem við vorum báðir uppi-
skroppa með kvöldmatarhug-
myndir og ákváðum í samein-
ingu að best væri ef ég myndi
sækja pitsu handa okkur. Enda
hafði afi matarást sem ég hef
sjaldan séð jafnaða. Svo lengi
sem það var ekki hvítlaukur í
því var hann tilbúinn að
smakka hvað sem er að því er
virtist. Ég man að eitt sinn í
Flatey minntist hann á að hafa
smakkað sæbjúga. Þetta fannst
ungum mér magnað, þar sem
sæbjúga var ekki matarkyns
fyrir mér, heldur einhver
klessa frá botni sjávar. Seinna,
einnig í Flatey, þegar við vor-
um að bíða eftir ferjunni heim
og sátum saman uppi á nær-
liggjandi hól, ákvað ég að prófa
það hversu mikil alæta afi væri.
Ég fékk hann til að loka aug-
unum á meðan ég tíndi allar
mögulegar nærliggjandi
plöntur upp í hann. Hann
kvartaði allavega ekki og var
ég því sannfærður um að hann
gæti borðað allt.
Það besta sem ég tek frá
tíma mínum með afa er að það
er mikilvægt og jákvætt að
njóta hlutanna í lífinu. Njóta
samveru með fjölskyldunni,
njóta þess að vera á stað þar
sem þér líður vel. Njóta þess að
lesa og borða. Njóta þess að
tala og segja brandara. Njóta
þess að vera til, þrátt fyrir tím-
ana þar sem það virðist óger-
legt.
Kári Snær Kárason.
Birgir Magnússon
✝ Halldór EjnerMalmberg
fæddist á Norð-
urstíg 1 í Reykja-
vík 22. febrúar
1928. Hann lést á
hjúkrunardeild
Hrafnistu í Reykja-
vík 23. september
2016.
Foreldrar hans
voru þau Ejner
Oluf Malmberg
kaupmaður í Reykjavík, f. 14.
ágúst 1903, d. 18. september
1963, og Ingileif Halldórsdóttir
Malmberg, f. 4. febrúar 1905, d.
28. ágúst 1987.
Halldór var elstur í systkina-
hópnum. Næstur kom Ottó Jó-
hann, f. 8. september 1931,
Svend Aage, f. 8. febrúar 1935,
d. 25. júní 2014, Gunnar, f. 12.
janúar 1938, d. 13. júní 1998.
Yngst er Inga Dagný, f. 19.
október 1944. Hálfsystir þeirra,
samfeðra var Svava Hauksdótt-
ir, f. 20. júlí 1937, d. 18. nóv-
ember 2004.
Hinn 21. ágúst 1954 gekk
Halldór að eiga Sigríði Odds-
dóttur Malmberg, f. 10. mars
1932, í Kaupmannahöfn. For-
janúar 1992, nemi í læknisfræði
í Martin í Slóvakíu, og Herta
Sól, f. 15. maí 1993, nemi í við-
skiptafræði við Háskóla Íslands.
Óhætt er að segja að barna-
börnin fjögur voru Halldóri og
Sigríði afar mikils virði.
Halldór dvaldi frá sjö ára
aldri til 12 ára aldurs í Kaup-
mannahöfn hjá föðurforeldrum
sínum og gekk þar í barnaskóla.
Í upphafi seinni heimsstyrjald-
arinnar voru Íslendingar sem
voru í Evrópu fluttir heim með
MS Esju, í svokallaðri Petsamo-
ferð, en þessi ferð hafði mikil
áhrif á Halldór sem varð tíðrætt
um ferðina. Halldór lærði ung-
ur útvarpsvirkjun og starfaði
við það í mörg ár. Síðar lærði
Halldór framreiðslu í Hótel- og
veitingaþjónaskóla Íslands.
Starfaði Halldór sem
framreiðslumaður og veit-
ingastjóri á Hótel Sögu í yfir
tvo áratugi. Árið 1986 útskrif-
aðist Halldór frá Kennarahá-
skóla Íslands í uppeldis- og
kennslufræðum, og kenndi á
matvælasviði Fjölbrautaskólans
í Breiðholti til 70 ára aldurs.
Eftirlætisiðja Halldórs og Sig-
ríðar var silungsveiði en saman
fóru þau um allt land til þess að
veiða. Saman áttu þau einnig
sumarhús í landi Hrísholts í
Biskupstungunum.
Útför Halldórs fer fram frá
Fossvogskirkju í dag, 6. október
2016, klukkan 13.
eldrar hennar voru
þau Oddur Ólafs-
son verkstjóri í
Reykjavík, f. 17.
mars 1905, d. 16.
júní 1977, og
Guðný Oddsdóttir,
f. 26. júní 1909, d.
1. mars 2010.
Lengst af áttu
þau Halldór og Sig-
ríður heimili að
Otrateig 6 í
Reykjavík en áður bjuggu þau
lengi að Sörlaskjóli 94. Síðustu
árin nutu þau svo hlynningar á
Hrafnistu í Reykjavík. Börn
Halldórs og Sigríðar eru: Anna
María, f. 21. desember 1954,
hjúkrunarfræðingur og Oddur,
f. 10. nóvember 1962, guðfræð-
ingur og MA í félagsfræði. Kona
hans er Susan Elizabeth Gol-
lifer, f. 28. ágúst 1965, aðjunkt
við Háskóla Íslands á mennta-
vísindasviði. Dóttir þeirra er
Marina Embla, f. 13. júlí 2004.
Fyrir átti Oddur þrjú börn
með Margréti Úrsúlu Ingvars-
dóttur, f. 21. september 1966,
en þau eru: Halldór Björn, f. 26.
febrúar 1988, lögreglumaður í
Reykjavík, Oddur Máni, f. 6.
Elsku afi.
Okkur þykir mjög sárt að
þurfa að kveðja þig en á sama
tíma erum við ótrúlega þakklát
fyrir að hafa átt þig sem afa og
þakklát fyrir hvað þú tókst
mikinn þátt í lífi okkar. Við er-
um þakklát fyrir allar góðu
minningarnar sem við eigum,
betri afa var ekki hægt að
hugsa sér. Sama hvað var í
gangi, eða ef eitthvað var að þá
vildir þú vita af því og aðstoð-
aðir okkur við allt, þú varst allt-
af til staðar og tilbúinn til að
hjálpa okkur.
Allar stundirnar sem við
eyddum með ykkur ömmu á Ot-
rateignum og í bústaðnum eru
svo dýrmætar, að fá að stússast
með þér úti í bílskúr, þegar þú
sóttir okkur í skólann, hjálpaðir
okkur við heimanámið og
reyndir að kenna okkur dönsku,
þegar þú kenndir okkur á
klukku, jólin á Otrateignum eru
líka ógleymanleg og svo miklu
fleiri stundir sem þið amma
gerðuð svo sérstakar, okkur
fannst ekkert betra en að fá að
vera með ykkur.
Elsku afi, í okkar huga ertu
besti maður sem til var, það að
fá að alast upp sem barnabarn
þitt voru forréttindi og hefur
gert okkur að betri manneskj-
um. Við munum aldrei gleyma
þér, við munum segja börnum
okkar frá þér og vonandi verð-
um við jafn góð við barnabörnin
okkar og þú varst við okkur.
Við söknum þín en þú verður
alltaf í hjörtum okkar og núna
munum við hugsa vel um ömmu
fyrir þig
Elskum þig.
Halldór Björn, Oddur Máni,
Herta Sól og Marina Embla.
Halldór mág minn hitti ég
fyrst árið 1954 og alla tíð síðan
höfum við haft náin kynni og
farið vel á með okkur. Hann
hafði kynnst Siggu, eldri systur
minni, í Kaupmannahöfn 1953
og þau ákváðu að rugla reytum
sínum saman. Ég var jafnan
velkominn á heimili þeirra og
kom þar oft, enda voru þau
gestrisin og góð heim að sækja.
Einkum eru mér minnisstæð
jólaboð hjá þeim, þar sem stór-
fjölskyldur þeirra komu saman.
Dóri, eins og hann var jafnan
kallaður á heimili foreldra
minna, var í góðu sambandi við
þau alla tíð og kom þar oft.
Þegar Halldór kvaddi þennan
heim hafði hjónaband þeirra
Siggu staðið í 62 ár. Þau eign-
uðust tvö mannvænleg börn,
Önnu Maríu og Odd, og barna-
börnin eru fjögur. Halldór bar
mikla umhyggju fyrir börnum
sínum og barnabörnum, var í
góðu sambandi við þau og
studdi þau með ráðum og dáð.
Hann og Sigga voru mjög sam-
hent. T.d. lærðu þau bæði fram-
reiðslustörf á fullorðinsárum,
störfuðu bæði sem þjónar, öfl-
uðu sér kennsluréttinda og end-
uðu starfsferil sinn sem kenn-
arar. Halldór kenndi í
Fjölbrautaskólanum í Breið-
holti. Þess má geta að Halldór
var einn þeirra sem undir-
bjuggu íslenska keppendur,
sem þátt tóku í norrænum mót-
um í framreiðslu og uppskáru
þeir bæði titla og verðlaun.
Halldór var danskur í föð-
urætt og ber annað nafn hans
merki þess. Hann og bræður
hans töluðu jafnan saman á
dönsku. Halldór var einn af
„Petsamoförunum“ og kom árið
1940 frá Danmörku ásamt fjöl-
skyldu sinni með Esjunni frá
hafnarbænum Petsamo nyrst í
Finnlandi. Á þann hátt var
komist milli hersetinna landa
en Danmörk var hersetin af
Þjóðverjum og Ísland var her-
setið af Englendingum. Semja
þurfti við herveldin og farnar
krókaleiðir.
Halldór starfaði lengi sem
þjónn og veitingastjóri á Hótel
Sögu og ætla má að margir sem
eru komnir yfir miðjan aldur
muni eftir honum í starfi þar.
Í landsmálum vorum við
Halldór að mestu sammála, þótt
hann væri mótaður á annan
hátt en ég og hefði aðrar skoð-
anir á lífinu. Hann var aðeins
eldri, umburðarlyndur heims-
maður. Það var gaman að hitta
hann og rifja upp gamla tíma
með honum. Margar minningar
leita á hugann eftir löng og góð
kynni, sem of langt yrði að
rekja hér. Minningar um
traustan og góðan vin og sam-
ferðamann.
Ég, Svandís og fjölskylda
okkar sendum Siggu, börnum
og barnabörnum þeirra Hall-
dórs og systkinum hans inni-
legar samúðarkveðjur.
Við minnumst Halldórs með
virðingu og þökk.
Magnús Oddsson.
Mig langar að minnast heið-
ursmannsins Halldórs Malm-
berg með örfáum orðum. Það
var mér til mikillar heppni og
gleði að fá að kynnast honum
og hans yndislegu konu, Siggu,
fyrir nærri 40 árum. Þegar ég
og sonur hans, Oddur, urðum
vinir þegar við hófum nám í
Verzlunarskóla Íslands, bjóst
ég nú reyndar ekki við því að
öllum þessum árum síðar væri
ég enn í svona góðu sambandi
við Halldór og Siggu. Þau tóku
unglingnum vel, alltaf var ég
velkomin á þeirra heimili, með
hlýjum faðmlögum og vinskap,
og sem árin liðu sýndu þau
dætrum mínum sama áhuga og
umhyggju. Ég hef eytt mörgum
áramótum, jólum, afmælum og
slíku með þeim sómahjónunum
og alltaf voru það gleðistundir.
Ég er virkilega heppin kona að
hafa fengið þau í mitt líf, eins
og þeirra son og hans fjöl-
skyldu sem ég get ekki þakkað
nóg fyrir, og ég kveð hann
elsku Halldór með miklu þakk-
læti fyrir öll þau góðu ár sem
hann gaf mér og þær minningar
sem ég á frá þessari fjölskyldu.
Kæru afabörn, Halldór
Björn, Oddur Máni, Herta Sól,
Marina Embla, þið áttuð einn
þann besta afa sem þið hefðuð
getað fengið, haldið áfram að
gera hann eins stoltan af ykkur
og hann var, þið gáfum honum
endalausa gleði. Hann lifir
áfram í gegnum ykkur.
Minn besti vinur Oddur og
hans kona Sue, sem kom inn í
fjölskylduna sem algjör gleði-
gjafi og hefur verið eins og
klettur fyrir alla, takk fyrir all-
ar stundirnar sem þið gerðuð
mér kleift að fá að umgangast
Halldór og Siggu. Þær glöddu
mig mjög mikið eins og þið vit-
ið.
Anna María, takk fyrir pabba
þinn og mömmu, þú hefur stað-
ið þig eins og hetja.
Elsku kæra Sigga, þú áttir
þann besta og flottasta mann,
mikið valdirðu vel og ég veit að
hann passaði upp á þig fram á
síðasta dag og hann verður allt-
af hjá þér.
Ég samhryggist innilega en
Halldór skilur eftir sig svo fal-
legar minningar, ég vona að við
sem eftir stöndum verðum jafn
heppin og getum skilið við
þennan heim betri en við kom-
um í hann. Halldór gerði það
svo sannarlega.
Með allri minni virðingu,
Ragnheiður.
Halldór E.
Malmberg