Morgunblaðið - 06.10.2016, Blaðsíða 26

26 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 2016
✝ Tómas Stein-dórsson fæddist
að Hamrahóli í Ása-
hreppi 22. desem-
ber 1932. Hann lést
23. september 2016.
Foreldrar hans
voru Guðný Rósa
Tómasdóttir, verka-
kona frá Hamra-
hóli, f. 14.1. 1909, d.
9.4. 1992, og Stein-
dór Árnason, skip-
stjóri frá Réttarholti á Skaga-
strönd, f. 27.12. 1897, d. 5.9.
1986. Tómas var einkabarn móð-
ur sinnar en hálfbræður sam-
feðra voru Árni, f. 26.4. 1935, d.
2.8. 1941, og Jón, f. 11.9. 1938, d.
14.1. 2016.
Þann 5.4. 1958 kvæntist Tóm-
as eftirlifandi eiginkonu sinni,
Sigurbirnu Guðjónsdóttur frá
Teigi í Dalasýslu, f. 4.9. 1936.
Börn þeirra eru:1) Guðjón, f. 5.2.
1958, maki Valgerður Sveins-
dóttir. Dóttir þeirra er Sig-
urbirna. Áður átti Valgerður
Kömmu Viðarsd. í sambúð með
Kristjáni Þ. Steinþórss. 2) Tóm-
as, f. 28.3. 1959, kvæntur Ólafíu
Eiríksdóttur. Börn þeirra eru: a)
Eydís Hrönn, í sambúð með Víði
Eyþórssyni. Börn þeirra eru
Veigar Þór, Vikar Reyr, Víðir
eiga þau Oliver, Tristan og Míu
Alexöndru og Kára, kvæntur
Gyðu R. Vilhjálmsd. og eiga þau
Emelíönu Ísis, Indíönu Mist og
Matthildi Köru, 6)Hjalti, f. 2.1.
1973, kvæntur Ingileifu Dagnýju
Viðarsdóttur. Börn þeirra eru a)
Silja og b) Viðar.
Tómas ólst upp í Hamrahól hjá
afa sínum, Tómasi Þórðarsyni
bónda, f. 1877, d. 1957, og seinni
konu hans, Jórunni Ólafsdóttur
húsfreyju, f. 1893, d. 1985, ásamt
börnum þeirra Guðjóni, f. 1927,
og Guðrúnu Ólafíu, f. 1936. Með-
an á skólagöngu stóð dvaldi hann
í Reykjavík hjá móður sinni og
stjúpföður, Halldóri Jónssyni.
Tómas og Sigurbirna hófu bú-
skap að Hamrahóli 18.5. 1957 og
hafa átt þar heima æ síðan, utan
áranna 1960-1962 er þau bjuggu
í Bjóluhjáleigu í Djúpárhreppi.
Þau bjuggu lengst af með bland-
aðan búskap og vann Tómas alla
tíð utan heimilis. Hann fór á ver-
tíðir, vann sem fláningsmaður,
við uppbyggingu virkjana á há-
lendinu og ýmsa verkamanna-
vinnu. Síðustu árin vann hann
hjá Reykjagarði.
Tómas hafði gaman af dansi
og söng og tók hann virkan þátt í
kórastarfi og var einn af stofn-
endum kirkjukórs Kálfholts-
kirkju. Hann hafði yndi af hesta-
mennskuog naut sín best á
útreiðum í góðum félagsskap.
Útför Tómasar fer fram frá
Kálfholtskirkju í dag, 6. október
2016, og hefst athöfnin klukkan
14.
Snær, Viljar Breki
og Viðja Karin. Áð-
ur átti Víðir Natan
Ögra, Magnús Vigra
og Svandísi Viðju. b)
Eyþór, c)Karitas, 3)
Guðný Rósa, f. 3.5.
1961, gift Bjarna
Jóhannssyni. Dætur
þeirra eru: a) Birta
Huld, í sambúð með
Þorsteini Darra Sig-
urgeirssyni. Börn
þeirra eru Almar Máni, Svava,
Halldór Darri og Jökull Orri.
Faðir Birtu er Halldór Páll Hall-
dórss. b) Sunna Björg, í sambúð
með Guðlaugi Karli Skúlasyni,
dóttir þeirra er Sóldís Kara, c)
Birna Borg, í sambúð með Þórði
Sigurbjartssyni, dóttir þeirra er
Rósa, 4) Steindór, f. 27.1. 1964,
kvæntur Maríu Björk Gunn-
arsdóttur. Börn þeirra eru: a)
Írena Sólveig, í sambúð með
Gabriel Wiklund, sonur þeirra er
Eldur Freyr, b) Tómas, c)Baldur.
Móðir Írenu, Tómasar og Baldurs
er Nína M. Morávek, d)Þórdís
Birna, 5) Guðríður Ásta, f. 27.3.
1967, maki Steinar Tómasson.
Dóttir þeirra er Hekla. Áður átti
Steinar Örnu, í sambúð með
Hjalta R. Oddss., Gerði, í sambúð
með Friðriki E. Guðmundss. og
Í morgunljómann er lagt af stað.
Allt logar af dýrð, svo vítt sem er séð.
Sléttan, hún opnast sem óskrifað blað,
þar akur ei blettar, þar skyggir ei tréð.
Menn og hestar á hásumardegi
í hóp á þráðbeinum, skínandi vegi
með nesti við bogann og bikar með.
Betra á dauðlegi heimurinn eigi.
(Einar Benediktsson.)
Þegar ég hugsa til pabba þá á
ég honum svo margt að þakka.
Þakklæti fyrir það sem hann var
mér og fjölskyldunni minni og
það að hafa hann svo lengi hluta
af mínu lífi.
Deyr fé,
deyja frændur,
deyr sjálfur ið sama;
en orðstír
deyr aldregi,
hveim er sér góðan getur.
(Úr Hávamálum.)
Faðir minn gat sér gott orð
hvar sem hann kom. Einkar
greiðvikinn og fljótur til hjálpar,
þeim sem þurftu. Það fékk hann
oft til baka, þar sem hann og
mamma hafa alltaf átt góða að í
sínum nágrönnum. Höfðingi var
hann heim að sækja og hrókur
alls fagnaðar á mannamótum.
Sterka réttlætiskennd hafði
pabbi ásamt drenglyndi, hjálp-
semi og æðruleysi og miðlaði
hann þessu til okkar krakkanna
með sínu lagi. Ungur las hann
fornsögurnar og heillaðist af
köppum sögualdar. Vitnaði hann
oft í Njálu í daglegu lífi svo og
kraftamanninn Gretti sterka.
Fyrirmynd pabba var þó afi hans
Tómas sem hann kallaði jafnan
pabba. Trygglyndur var pabbi og
í hans sögum frá fyrri tíð komu
æskuvinurinn Sölvi og Rúna
frænka oft fyrir og var sá þráður
óslitinn alla tíð.
Samheiti yfir orðin jafnlyndi,
æðruleysi og stöðuglyndi er í
mínum huga, pabbi. Aldrei reidd-
ist hann mér svo ég muni. Skap-
laus var hann þó ekki og keppn-
isskapið mikið sérlega ef reyndi á
hraða og úthald. Það sem hann
miðlaði mér hefur mótað mig var-
anlega. Skrokkléttur var hann og
fór í gegnum sig og til baka, hvort
sem var á kirkjubita eða á fjár-
hússperru og bar sig teinréttur
alla tíð. Óhætt var að treysta því
að sigur á honum var aldrei gef-
inn hvort sem var í skák eða spil-
um.
Var gaman að vinna því jafn
innilega varð pabbi fúll eins og
hann gat hlegið stríðnishlátri
þegar dæmið snerist við.
Pabbi unni fjölskyldunni sinni
og sló heitt hjarta undir oft berri
bringu.
Hestar voru líf hans og yndi og
var hann alltaf vel ríðandi. Mest
mat hann fallega hnakkabeygju
og yfirferðartölt, en lagði minni
rækt við hægaganginn.
Ekkert líf án dauða, enginn
dauði án lífs. Það er staðreynd. Þó
eru fæstir tilbúnir þegar kallið
kemur. Dauðinn tók pabba hljóð-
lega með sér. Líkaminn farinn að
kröftum en sálin hverfur á vit
nýrra tíma í austrinu eilífa. Ég
hefði viljað hafa hann aðeins leng-
ur en „enginn flýr sitt skapadæg-
ur“ eins og pabbi sagði stundum.
Við lokatóna sálmsins „Hærra
minn guð“ kvaddi hann þetta líf.
Þakklátur er ég fyrir að hafa náð
að fylgja honum síðustu sporin.
Ef inni er þröngt, tak hnakk þinn og
hest
og hleyptu á burt undir loftsins þök.
Hýstu aldrei þinn harm. Það er best.
Að heiman, út, ef þú berst í vök.
Það finnst ekki mein, sem ei breytist og
bætist,
ei böl sem ei þaggast, ei lund sem ei
kætist
við fjörgammsins stoltu og sterku tök.
Lát hann stökkva, svo draumar þíns
hjarta rætist.
(Einar Benediktsson.)
Með ást og þakklæti kveð ég
mína fyrirmynd, en björt minn-
ingin lifir.
Steindór.
Elsku pabbi minn, ýmislegt
brölluðum við saman í gegnum
tíðina. Eitt af því sem ég aldrei
mun gleyma eru allar þær stund-
ir sem þú og mamma sunguð með
okkur krökkunum. Öll lögin sem
þið kennduð okkur eru mér í
fersku minni.
Ég kveð þig með textanum
sem við sungum síðast saman í
eldhúsinu heima á Hamrahóli í
byrjun september. Þú fannst að
sjálfsögðu rétta tóninn.
Takk fyrir allt, elsku pabbi.
Nú sefur jörðin sumargræn.
Nú sér hún rætast hverja bæn
og dregur andann djúpt og rótt
um draumabláa júlínótt.
Við ystu hafsbrún sefur sól,
og sofið er í hverjum hól.
Í sefi blunda svanabörn
og silungur í læk og tjörn.
Á túni sefur bóndabær,
og bjarma á þil og glugga slær.
Við móðurbrjóstin börnin fá
þá bestu gjöf, sem lífið á.
(Davíð Stefánsson frá Fagraskógi.)
Þín
Guðríður.
Þér kær var þessi bændabyggð,
þú battst við hana ævitryggð.
Til árs og friðar ekki í stríð
á undan gekkstu í háa tíð.
Þitt starf var farsælt, hönd þín hlý
og hógvær göfgi svipnum í.
Þitt orð var heilt, þitt hjarta milt
og hugardjúpið bjart og stillt.
En styrrinn aldrei stóð um þig,
– hver stormur varð að lægja sig,
er sólskin þinnar sálar skein
á satt og rétt í hverri grein.
Loks beygði þreytan þína dáð,
hið þýða fjör og augnaráð;
sú þraut var hörð en hljóður nú
í hinsta draumi brosir þú.
(Jóhannes úr Kötlum)
Með þessu fallega ljóði kveðj-
um við þig, elsku pabbi og
tengdapabbi.
Margs er að minnast, margs er
að sakna. Ótal góðar minningar
koma upp í hugann, sem við mun-
um ávallt geyma í hjörtum okkar.
Dugnaður, þolinmæði og rétt-
lætiskennd einkenndu öll þín
verk. Þú varst ávallt hrókur alls
fagnaðar og kunnir svo sannar-
lega að skemmta þér í góðra vina
hópi.
Megi Guð styrkja þig, elsku
mamma og tengdamamma, miss-
ir þinn er mikill. Þú varst lífs-
blómið hans og hetjan hans.
Takk fyrir öll árin okkar sam-
an. Hvíldu í friði.
Þín
Guðjón og Valgerður (Vala).
Elsku pabbi.
Nú þegar þú ert farinn úr
þessum heimi sit ég hér og reyni
að sætta mig við orðinn hlut. Á
mig leita allskonar minningar um
þig, allar góðar og glaðar. Ég
man aldrei eftir þér reiðum.
Heiðarlegri mann var vart að
finna, þú varst traustur með af-
brigðum, orðvar og svo líka
svakalega skemmtilegur. Þú
varst heimakær með afbrigðum
þótt þú hafir alla tíð þurft að
sækja vinnu utan heimilis. Þér
fannst þú heppinn í lífinu með
Daladrottninguna þína og okkur
börnin þín og okkar fjölskyldur.
Mér fannst ég stundum geta nýtt
mér það í góðum tilgangi að vera
alnafna mömmu þinnar, enda
þegar þú lést eitthvað eftir mér
fylgdi jafnan með í gríni: „þú
heitir nú nafninu hennar mömmu
minnar“.
Þér fannst gaman að gleðjast
með góðum og varst oftar en ekki
hrókur alls fagnaðar. Ég ætla að
hugsa mér þig áfram með okkur í
gleði og sorg og mér finnast þessi
orð einhvern veginn hugga mig í
þessum aðstæðum:
Þótt ég sé látinn, harmið mig ekki með
tárum, hugsið ekki um dauðann með
harmi eða ótta.
Ég er svo nærri, að hvert eitt tár ykkar
snertir mig og kvelur, þótt látinn mig
haldið.
En þegar þið hlæið og syngið með
glöðum hug, lyftist sál mín upp í mót til
ljóssins.
Verið glöð og þakklát fyrir allt sem lífið
gefur og ég, þótt látinn sé, tek þátt í
gleði ykkar yfir lífinu.
(Höfundur óþekktur.)
Takk fyrir alla þína ást og um-
hyggju,
Þín dóttir,
Guðný Rósa.
Bjart sumarkvöld – sólin skín.
Tómas bóndi er á stóru sléttunni
að slá. Hann hringir heim og bið-
ur um að fá sent eitthvað að
drekka. Birna þekkir sinn mann,
grípur bjórdós, biður mig og
Guðríði um að fara. Tómas vippar
sér fimlega út úr dráttarvélinni –
skyrtulaus í sumarhitanum. „Það
hljómar svo helvíti vel að syngja
Hærra minn Guð til þín þegar
maður hefur aðeins vætt kverk-
arnar.“ Svo var haldið áfram og
fallegur tenórinn hljómaði fram á
nótt á yndislegasta stað á jarð-
ríki.
Margar ógleymanlegar stund-
ir koma upp í hugann þegar Tóm-
asar Steindórssonar er minnst.
Danmerkurferðin fyrir tíu árum.
„Er ég kominn til himnaríkis,“
sagði bóndinn þegar hann sá alla
rekkana í bjór- og víndeildinni í
búðinni við landamærin í suðri.
Oft var farið í mjólkurhúsið að
verki loknu, skápurinn opnaður,
boðið upp á snaps. Stungið út úr
fjárhúsunum með öllu tilheyr-
andi. „Kindurnar“ allar nefndar
með nafni, sögur, hlátur og vín.
Alltaf endað í matarveislu hjá
Birnu sem aldrei klikkaði. Öll að-
fangadagskvöldin, brennan á
hólnum á gamlársdag, þorrablót-
in.
Fyrir u.þ.b. ári fórum við til
höfuðborgarinnar og ókum m.a. á
Ásvallagötuna á æskuslóðirnar.
Minntist Tómas þess tíma með
gleði svo og áranna í Austurbæj-
arskóla. Alltaf var þó tilhlökkunin
mest að fara austur í Hamrahól á
vorin til afa.
Tómas Steindórsson var „orig-
inal“, svolítill töffari í honum og
ekki laust við örlítið pjatt á köfl-
um. Fyrst og fremst þótti honum
vænt um fjölskylduna og talaði
ætíð af ást og umhyggju um
Birnu sína. Alltaf tók hann vel á
móti manni og þá gjarnan með
orðunum: „Gjöriði svo vel og
gangið í bæinn.“ Margar stundir
við eldhúsborðið – spjall og spil.
Tómas á sínum stað í horninu við
gluggann og sykurkarið sjaldan
langt undan. Tvær til þrjár skeið-
ar í bollann og ef eitthvað fór út
fyrir var því vandlega sópað sam-
an með stórum vinnulúnum hönd-
um – svolítið krepptum. Því næst
sópað út fyrir borðbrúnina og
á gólfið með snöggri hreyfingu.
Ég minnist tengdaföður míns
með söknuði í hjarta og votta öll-
um ættingjum, og þá sérstaklega
Sigurbirnu tengdamömmu, sam-
úð mína.
Í hugum okkar sem kynntumst
Tómasi Steindórssyni mun hinn
hreini tónn lífs hans lifa með okk-
ur. Það er ekki nokkur spurning.
Steinar Tómasson.
Hann Tómas tengdafaðir minn
er látinn. Einhvern veginn er
maður aldrei viðbúinn eða tilbú-
inn að sjá á eftir sínu fólki frá
þessu tilverustigi, sama hvað
hver segir. Ég hugsa til hans með
miklum söknuði. Þó að okkur sem
að honum stóðum hafi grunað að
það gæti farið að bregða til
beggja vona, þar sem heilsunni
hrakaði hratt undanfarnar vikur.
Þá er gott að eiga góðar minn-
ingar til að rifja upp og hugsa til
og þær eru heilmargar. Ég minn-
ist Tomma, eins og hann var oft-
ast kallaður, fyrst eftir að við
Rósa kynntumst og fórum að
koma í heimsóknir í Hamrahól til
þeirra Birnu. Alltaf var jafn gam-
an að koma í Hamrahól og hjálpa
til við heyskapinn, að smala, eða
hvað það var sem við Rósa vorum
að reyna að hjálpa til við hverju
sinni. Ógleymanlegar eru margar
stundirnar og viðburðirnir, jóla-
boðin, allar þorrablótsferðirnar
sem við fórum saman, þá oftast
flestir úr fjölskyldunni á Ásblótið
ár hvert og alltaf tekið lagið á
leiðinni, allar fjölskylduferðirnar
haust hvert sem öll fjölskyldan
kom saman og hafði gaman, fór-
um í útileiki, skoðuðum áhuga-
verða staði, borðuðum góðan mat
saman, tókum í spil, sungum sam-
an og hlustuðum á hljómsveit
ættarinnar Zonic Youth. Við átt-
um það sameiginlegt að mér
fannst, að við erum ekki menn
margra orða en öll skiptin sem við
komum saman að stinga út úr
fjárhúsinu og fengum okkur að-
eins í tána, þá spjölluðum við um
fyrri tíð, heima og geima og
landsmálin auðvitað, það voru
gullnar stundir. Ég mun minnast
þín sem traustrar og mikillar
gæðapersónu, alltaf stutt í brosið
og glettnina, og mörg eru söng-
lögin sem munu minna á þig, því
alltaf vildir þú taka lagið í glað-
værum hóp. Það er ekki spurning
um hvort, heldur hvaða lag þú ert
að taka núna hinum megin á
góðra vina fundi og með tvo fing-
ur á lofti. Takk fyrir allt, kæri
tengdafaðir.
Bjarni Jóhannsson.
Elsku afi í Hamrahól.
Alveg frá því að við munum eft-
ir okkur hefur alltaf verið líf og
fjör í kringum þig. Söngur, gleði,
glens og grín, spil og keppnis-
skap, hestar, kindur og kýr koma
upp í hugann þegar við minnumst
þín. Að fá að vera barn í sveitinni
ykkar ömmu, í Hamrahól, voru
forréttindi og allt umhverfið varð
að einni ævintýraveröld. Við átt-
um bú í klettunum, óðum í gilinu,
tókum þátt í sveitastörfunum eins
og þeir sem eldri voru og spiluð-
um á síðkvöldum. Þegar við spil-
uðum var nú eins gott að vera
ekki viðkvæmur, ekkert var gefið
eftir og jafnlangur tími fór í rök-
ræður eftir spilið og í spilið sjálft.
Keppnisskapið var mikið en aldr-
ei var gleðin og hláturinn langt
undan. Þú varst sterkur og
hraustur, mikilmenni og hvert
sem þú komst varst þú hrókur
alls fagnaðar. Þú varst stoltur af
Hamrahólsættinni og öllum af-
komendum þínum og fylgdist vel
með því sem við tókum okkur
fyrir hendur.
Okkar árlega Hamrahólsferð
að hausti hvers árs er uppspretta
ómetanlegra minninga og gleði-
stunda. Við minnumst með þakk-
læti okkar síðustu ferðar sem bar
upp á áttræðisafmælishelgi
ömmu. Þar söngst þú af innlifun
með fólkinu þínu í sveitinni þinni
og tókst þátt í allri dagskrá helg-
arinnar þrátt fyrir versnandi
heilsu. Það var eins og þú nýttir
alla þína krafta og styrk til að
gera þessa helgi ógleymanlega.
Fyrir það erum við óendanlega
þakklátar.
Takk fyrir allt, elsku besti afi
okkar. Við munum ávallt minnast
þín með bros á vör og halda minn-
ingu þinni á lofti. Þar til við hitt-
umst næst – Skál afi!
Þínar afastelpur,
Birta Huld, Sunna Björg og
Birna Borg og fjölskyldur.
Um undra-geim, í himinveldi háu,
nú hverfur sól og kveður jarðarglaum;
á fegra landi gróa blómin bláu
í bjartri dögg við lífsins helgan straum.
(Benedikt Gröndal)
Elsku besti afi minn.
Ég sit í Svíþjóð og hugsa svo
sterkt til þín. Ótrúlega margar
góðar minningar koma upp í
huga minn.
Mér þykir svo vænt um þig og
um allar okkar yndislegu sam-
verustundir í gegnum árin sem
tengjast m.a. Hamrahól og sveit-
inni þinni fögru. Söngur, sauð-
burður, útreiðar, útivinna, trak-
torsferðir og svo mætti lengi
telja.
Það var mikið lán að fá tæki-
færi til að tala við þig í símann
sunnudaginn áður en þú kvaddir.
Við töluðum dágóða stund og þar
á meðal um girðinguna sem við
girtum hér um árið á milli
Hamrahóls og Hamrabæjarins
og við voru svo stolt yfir því.
Elsku amma mín og okkar
stóra frábæra fjölskylda, ég votta
ykkur mína dýpstu samúð.
Minning þín lifir, elsku afi
minn. Megi hin eilífa hvíld verða
þér góð. Við hittumst síðar.
Þín
Sigurbirna (Sibba).
Kær vinur og frændi hefur nú
lokið göngu hér á jörð. Tómas
Steindórsson í Hamrahól, Tommi
í Hamrahól, var ávallt í miklu
uppáhaldi og tengdur móður
minni órjúfanlegum tryggða-
böndum. Því var alltaf mjög kært
á milli fjölskyldnanna og hátíð í
bæ þegar Tommi og Birna komu
að Eyjum eða þegar var farið
austur í Hamrahól.
Tommi bjó yfir sérstakri reisn
sem fór ekki framhjá neinum er
höfðu af honum kynni, handtakið
traust, hugurinn skýr, alltaf bjart
yfir honum og hlýleg framgangan
undirstrikaði hans innri mann.
Tommi frændi var eins og maður
sér fyrir sér góða konunginn í
ævintýrunum. Tommi var hins
vegar ekki maður sem vildi ber-
ast á, var miklu heldur til hlés,
hógvær og nærgætinn í fram-
göngu sem einkenndi allt hans líf.
En þar sannast hið fornkveðna að
auðmýkt er móðir virðingar.
Tommi var lánsamur maður og
Birna, eiginkona hans, mesta
gæfa hans í lífinu og voru þau
eins og einn maður í gegnum lífið.
Þau áttu myndarheimili að
Hamrahól og afkomendur þeirra
dugmikið fólk.
Það var frekar lítill karl sem
steig upp í brúnan Landroverinn
hjá Tomma frænda í Reykjavík á
Tómas
Steindórsson
Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma
og langamma,
GERÐUR GUNNLAUGSDÓTTIR,
lést í faðmi fjölskyldunnar á hjúkrunar-
heimilinu Skjóli föstudaginn 30. september.
Jarðarförin verður auglýst síðar.
.
Jón Þorgrímsson, Margrét Ólafsdóttir,
Hrafnhildur Þorgrímsdóttir, Jón Marteinn Guðröðsson,
Sigurbjörg Þorgrímsdóttir, Ragnar Guðjónsson,
Kristjana Katrín Þorgrímsd., Þór Gunnarsson,
barnabörn og barnabarnabörn.