Morgunblaðið - 06.10.2016, Blaðsíða 29

MINNINGAR 29
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 6. OKTÓBER 2016
argeisli sem hún skildi eftir sig
lífgar upp á tilveru okkar allra.
Hann færir okkur birtu og von
um leið og við þerrum tárin.
Ég minnist vinkonu minnar
með þakklæti fyrir allt sem hún
gerði fyrir mig og mína. Hjarta-
hlýjan, hjálpsemin, gæskan,
vandvirknin, nákvæmnin, metn-
aðurinn og umhyggjan hjá Raggý
átti sér engin takmörk og við nut-
um góðs af.
Perlur minninganna eru marg-
ar og lifa með okkur um alla
framtíð. Sólin hennar hefur ekki
sest heldur risið hærra og minnt
okkur á hversu dýrmætt lífið er.
Hennar flug er nú á vængjum ei-
lífðarinnar.
Hugur minn og hjarta er hjá
elsku litla Alexander, Sirrý og
Guðjóni. Guð blessi minningu
yndislegrar vinkonu.
Hanna María Pálmadóttir.
Elsku fallega vinkona mín.
Það er bæði óraunverulegt og
ósanngjarnt að sitja hér og skrifa
hinstu kveðju til þín. Svo óend-
anlega sorglegt að þú sért tekin
frá okkur svona óvænt og alltof,
alltof snemma.
Eftir 25 ára vináttu sitja ótal
dýrmætar minningar eftir sem
ég mun geyma í hjartanu.
Allt frá því við kynntumst
fyrst í Verzló og svo samferða í
háloftunum.
Hlýrra og stærra hjarta var
einfaldlega ekki hægt að finna.
Sannur vinur vina þinna og ávallt
tilbúin með útrétta hjálparhönd.
Greiðvikni þín og gjafmildi
áttu sér engin takmörk. Enda-
laust varstu að græja og gera fyr-
ir alla. Fallegu gjafirnar sem þú
valdir af natni fyrir hvern og
einn.
Allt sem þú tókst þér fyrir
hendur gerðir þú vel, einstaklega
vel. Þú rúllaðir upp hverri náms-
greininni á fætur annarri, allt
bara svona samhliða fullu starfi í
fluginu.
Handskrifuðu glósurnar með
„Courier new“ leturgerðinni af
þinni alkunnu snilld. Án efa þær
flottustu þó víðar væri leitað.
Svo eignaðist þú fallega eng-
ilinn þinn, hann Alexander, sem
var þinn augasteinn. Það sem þú
varst að njóta þín í móðurhlut-
verkinu. Við sem eftir stöndum
munum gæta litla gullmolans
þíns.
Elsku Sirrý mín, Guðjón og Al-
exander, með hjartað fullt af sorg
votta ég ykkur mína dýpstu sam-
úð og ég ætla að fá að kveðja þig,
elsku Músan mín, með orðum
sem kær vinkona mín orti fyrir
mig til þín.
Ég sit og stari tómið á,
mér sýnist skuggi líða hjá
sem gefur frá sér góða strauma
og gægist inn í mína drauma.
Þar ertu komin, Raggý mín,
með fögru bláu augun þín
og barmafullan hug af gæsku,
geislandi af gleði og æsku.
Á unglingsárum deildum gleði,
gátum, sorg og því sem skeði.
Þú ætíð réttir hjálparhönd
ef hnaut ég um á lífsins strönd.
Af þessum draumi vakna verð
og veifa þér nú góða ferð
til heimkynnanna nýju
er nú njóta þinnar hlýju.
En minning þín sem stjarna skær
skín í sálu mér svo kær.
Ég sendi út í húmið hljótt
hundrað kossa – góða nótt
(Íris Dungal)
Þín
Björg.
Farin í þitt hinsta flug
ertu fagra Raggý mín.
Grátur er mér nú í hug
er hugsa ég um góðverk þín.
Nú flýgur þú á bólstri bláu,
blíður engill, öllum kær.
Upp‘í himinhvolfi háu
þú heillar alla nær og fjær.
En gimsteinn glóir jörðu á,
gjöfull er sá fjársjóður.
Í augum hans við munum sjá
minningu um ástmóður.
Gjöf úr þínum gæskubrunni
göfug er, ég henni unni
og færi þér nú þakkirnar
fyrir allt sem eitt sinn var.
Íris Dungal.
Hvernig bregst maður við þeg-
ar ung kona, vinkona og sam-
starfsfélagi fellur skyndilega frá?
Mann setur hljóðan, meðtekur
ekki skilaboðin og vonar að ein-
hverjum hafi orðið á, allt sé í
rauninni eins og það var og verði
þannig áfram. Manni líður eins
og tíminn standi í stað. Verður
orðavant.
Konu í blóma lífsins, rétt lið-
lega fertugri, móður tæplega
þriggja ára drengs, einkadóttur
foreldra sinna, er allt í einu kippt
burt, fyrirvaralaust. Hana er
hvergi að finna. Les ekki skila-
boðin á facebook, mætir ekki í
flugin sín sem flugstjóri. Er bara
horfin si svona, í einni svipan.
Hún Raggý okkar, en það var
hún svo sannarlega, okkar vinnu-
félaganna hjá Icelandair, er far-
in.
Raggý kynntist ég fyrst í MSP
flugi í lok síðustu aldar, ég komst
aldrei fram í á leiðinni vegna
anna, en þegar í rútuna á hótelið
var komið, heillaðist ég strax af
þessari ungu, lífsglöðu konu sem
reytti af sér brandarana. Ég hló
alla leiðina á Sheraton Nicollet
Mall.
Ég hitti hana ekki reglulega
eftir það en heyrði af henni, sigr-
um hennar og ósigrum og gladd-
ist mjög þegar við vorum settar
upp saman á flug frá Milano til
Maldiveyja, í vikustopp. Þar náði
ég að kynnast henni og sú vinátta
óx með árunum.
Raggý naut lífsins á Maldi-
veyjum, enda lítið annað hægt,
hún og flugmaðurinn, vinkona
hennar, bjuggu í húsi á stultum
byggðum út í sjó og stúderuðu líf
skata og hákarla í sínu prívat
kokteilboði.
Stoppið var vika. Mínir menn
voru með í för. Sonur minn, þá
fimm ára, minnist Raggýjar þeg-
ar hún las fyrir hann Andrésblöð
í hvíldinni sinni frá Male til Róm-
ar, lék alla karakterana fyrir
hann. Þannig var Raggý, gaf allt
þegar hún gaf.
Við Raggý fórum svo hingað
og þangað saman eins og gengur
og alltaf var það tilhlökkunarefni
að mæta í vinnuna með henni.
Hún hlúði alltaf að áhöfninni
sinni af einstakri alúð.
Raggý mátti ekkert aumt sjá,
reyndar þurfti ekki annað en að
hana langaði að gleðja einhvern
þann daginn, þá lét hún verða af
því. Í fyrra eftir Denver-stopp
færði hún mér poka fullan af
snyrtivörum og sagði sig langa til
að gleðja mig. Þá varð mér líka
orða vant.
Raggý var alltaf að gefa af sér,
ef einhver gaf eitt, þá gaf hún
tvennt.
Raggý heyrði einu sinni af
stúlku, henni alls ókunnugri, ein-
stæðri fimm barna móður og
elsta barnið að fermast. Raggý
lagði henni ekki einungis lið fjár-
hagslega, heldur tók það upp hjá
sjálfri sér að kaupa fermingar-
gjöfina fyrir móðurina handa
drengnum sínum. Þar var henni
rétt lýst, mátti aldrei neitt aumt
sjá, hvort sem hún þekkti til eða
ekki.
Hún þurfti engar viðurkenn-
ingar fyrir góðverk sín, gaf af
einlægni, af heilum hug.
Raggý var einstök stúlka, flug-
stjóri og hjúkrunarfræðingur,
hún var klár, skemmtileg, einlæg,
hreinskilin, einstök móðir, dóttir,
vinur, félagi.
Það að hún sé fallin frá í blóma
lífsins er algerlega óskiljanlegt.
Einhvern hefur greinilega vantað
í sérverkefni á himnum.
Sigurlaug Halldórsdóttir
(Dillý).
Í dag er komið að kveðjustund,
elsku Raggý mín. Aldrei hefði ég
trúað því að við sem þekktum
Raggý þyrftum að kveðja hana
svona snemma á lífsleiðinni.
Fréttirnar komu sem þruma úr
heiðskíru lofti.
Ég kynntist Raggý þegar við
fengum bæði vinnu sem flug-
menn hjá Flugleiðum í innan-
landsfluginu veturinn 1997/1998.
Ég var svo heppinn að fá þjálfun
á Fokker 50 með Raggý í Maast-
richt í Hollandi. Við náðum strax
vel saman og með okkur mynd-
aðist vinátta sem hefur haldið
alla tíð síðan.
Raggý var eldklár, vandvirk
og nákvæm – sannur fagmaður.
Hún var líka svo ljúf og blíð og
vildi öllum vel. Hún var alltaf
brosandi og húmorinn var aldrei
langt undan.
Ég tel mig lánsaman að hafa
fengið að kynnast þessari yndis-
legu manneskju og mun minnast
hennar um ókomna tíð. Ég veit að
hún mun taka vel á móti mér þeg-
ar minn tími kemur.
Við hjónin vottum foreldrum
hennar og ljósinu hennar, honum
Alexander litla, okkar dýpstu
samúð og biðjum Guð að veita
þeim styrk og huggun á þessum
erfiðu tímum.
Óskar Tryggvi Svavarsson.
Elsku Raggý, nú ertu flogin á
brott í hinsta sinn en samt er ein-
hvern veginn eins og þú sért al-
veg að fara að lenda og við hitt-
umst á ný með bros á vör,
spjöllum og sprellum.
Þessi frétt barst eins og þruma
úr heiðskíru lofti – einstök mann-
eskja og góð vinkona fallin frá á
besta aldri. Eftir sitjum við
vængbrotnar með söknuð og
tómleika í hjörtum okkar.
Við kynntumst Raggý í fluginu
og vorum allar svo heppnar að fá
að fljúga með henni. Sumar okk-
ar eyddu jafnvel heilu vikunum
með henni í leiguflugi og jólum í
Ameríku. Tíminn var ávallt vel
nýttur í stoppunum, hvort sem
það var Abba-sýning á Broad-
way, út að borða eða spjall fram á
nótt. Í einni ferð þeirra Stellu til
Toronto hafði Raggý leigt bíl.
Eftir lendingu snéri hún sér að
Stellu og spurði: „Hefurðu nokk-
uð séð Niagara Falls?“ Þetta var
mjög lýsandi fyrir hana, hún
hafði gaman af því að gleðja og
vildi allt fyrir alla gera.
Hún var mikil fyrirmynd í
starfi enda einstakur fagmaður,
þekkt fyrir vönduð og nákvæm
vinnubrögð. Hún lagði sig fram
við að aðstoða aðra og tók sér-
staklega vel á móti nýjum flug-
mönnum, sem var ómetanlegt.
Hún tók okkur nánast í fóstur,
hugsaði vel um okkur og það var
sama hvort það var skírn, afmæli
eða jól – alltaf toppaði hún sig
enda var hún einstaklega gjaf-
mild.
Maður þurfti ekki að þekkja
Raggý lengi til að sjá og finna að
fjölskyldan fyllti hennar stóra
hjarta. Árið 2013 rættist svo
langþráður draumur þegar hún
eignaðist gullmolann sinn, Alex-
ander Berg. Í kjölfarið var
mömmuklúbburinn Þotumömmz
stofnaður þar sem ávallt var mik-
ið glens og oftar en ekki frussað
af hlátri.
Eins og það var gaman að
kynnast Raggý í starfi var enn
skemmtilegra að fylgjast með
hvernig hún blómstraði í móður-
hlutverkinu og hversu mikið hún
elskaði litla gimsteininn sinn.
Raggý var einstaklega góður
vinur, var hlý, hafði þægilega og
góða nærveru, var eldklár, hnytt-
in og með smitandi hlátur. Hún
reyndi að finna það besta í öllum
og í þau fáu skipti sem hún gat
ekki sagt eitthvað fallegt sleppti
hún því frekar. Það var hennar
styrkur.
Hún gerði fólkið í kringum sig
betra og glaðara og átti alltaf
þessa auka mínútu til að gefa
þeim sem þurftu og breytti engu
hvort það voru vinir hennar eða
hótelstarfsmenn. Ein okkar hafði
á orði að ferðalög með Raggý
væru stundum eins og að ferðast
með rokkstjörnu – hvar sem hún
kom þekktu hana allir og tóku
henni fagnandi.
Elsku Raggý, þú varst okkur
svo miklu meira en þú gerðir þér
grein fyrir. Við erum þakklátar
fyrir að hafa fengið að kynnast
þér, bæði í leik og starfi. Nú
kveðjum við þig með trega og
óendanlegum söknuði.
Elsku Alexander, Sirrý og
Guðjón, Guð geymi ykkur og
styrki á þessum erfiðu tímum.
Hver minning dýrmæt perla að liðnum
lífsins degi,
hin ljúfu og góðu kynni af alhug þakka
hér.
Þinn kærleikur í verki var gjöf, sem
gleymist eigi,
og gæfa var það öllum, er fengu að
kynnast þér.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Hvíldu í friði, kæra vinkona.
Stella, Berglind Heiða,
Jenný Ýrr, Guðrún Ýr
og Þórdís.
Það er þyngra en tárum taki
að setjast niður og skrifa minn-
ingarorð um elsku Raggý, vin-
konu okkar.
Haustið 2010 hófum við allar
nám í hjúkrunarfræði og urðum
við strax góðar vinkonur Raggýj-
ar. Við tókum fljótt eftir að hún
var einstök stelpa með stórt og
fallegt hjartalag sem vildi öllum
vel. Raggý var mjög skipulagður
og góður námsmaður sem sást
glöggt á glósunum hennar. Við
kynntumst Raggý líka í starfi
bæði innan heilbrigðiskerfisins
og hjá Icelandair. Á báðum stöð-
um var tekið eftir faglegum
vinnubrögðum og heillandi per-
sónuleika hennar. Ánægjulegt
var að fylgjast með
Raggý takast á við móðurhlut-
verkið þegar Alexander, sólar-
geislinn hennar, kom í heiminn.
Raggý fylltist gleði og stolti bæði
þegar hún talaði um Alexander
sinn og foreldra sína sem hún var
ákaflega náin. Það var aðdáun-
arvert að fylgjast með hversu
góð tengsl voru þeirra á milli.
Elsku Alexander, Sirrý og
Guðjón, missir ykkar er mikill.
Megi góður Guð styrkja ykkur í
sorginni. Minningar um góða
vinkonu fylgja okkur um ókomna
tíð og verður hennar sárt saknað.
Anna María, Elín Rós,
Ellen Birna og Karen.
Fallin er frá yndisleg vinkona
og samstarfsfélagi, Ragnheiður
eða Raggý eins og hún var ávallt
kölluð. Ég kynntist Raggý fyrir
18 árum þegar hún settist í
hægra sætið í flugstjórnarklefa
Fokker 50 á Reykjavíkurflug-
velli.
Eftir þessa minnisstæðu Ak-
ureyrarferð flugum við oft sam-
an bæði innan lands og utan.
Samstarf okkar var ávallt mjög
gott og oft slegið á létta strengi.
Raggý var frábær flugmaður
enda fagmanneskja fram í fing-
urgóma.
Eftirminnilegasta flugið er ef-
laust flug á Boeing 757 til New
York þann 16. nóvember 1999
sem var um leið fyrsta flugið á
B-757 þotu Icelandair sem var
skipað kvenáhöfn. Þá var Raggý
aðeins 24 ára en átta árum seinna
varð hún flugstjóri á B-757.
Raggý var einstaklega
hjartahlý, gjafmild og greiðvikin
og skilur eftir sig stórt skarð
meðal vinnufélaganna. Nú er hún
farin í sína hinstu ferð, flogin inn
í sólarlandið þar sem hún mun
halda áfram að gefa af sínu stóra
hjarta. Elsku Sirrý, Guðjón og
Alexander, missir ykkar er svo
mikill að orð mega sín lítils.
Megi Guðs englar umvefja
ykkur kærleik og gefa ykkur
styrk á þessum erfiða tíma.
Minningar um yndislega mann-
eskju munu lifa í hjörtum ástvina
Raggýjar.
Sigríður
Einarsdóttir.
Í dag kveðjum við yndislega
stúlku sem fallin er frá í blóma
lífsins.
Við kynntumst báðar Raggý í
gegnum flugið, en það var ekki
bara hennar atvinna heldur líka
áhugamál og ástríða. Hún var
aðeins 22ja ára þegar hún var
ráðin sem flugmaður til Ice-
landair, fimmta konan til þess að
verða ráðin í sæti flugmanns hjá
fyrirtækinu. Hún átti ekki langt
að sækja flugáhugann, því pabbi
hennar var flugstjóri hjá Flug-
félagi Íslands og síðar hjá Flug-
leiðum og mamma hennar,
hjúkrunarfræðingur, sá um
kennslu í hjálp í viðlögum fyrir
flugáhafnir. Raggý var stolt af
því að vera flugmaður og síðar
flugstjóri og naut vinnunnar,
enda mikil fagmanneskja,
traustur flugstjóri sem naut
virðingar hjá samstarfsfólki.
Hún var einkabarn foreldra
sinna og vildi helst feta í fótspor
þeirra beggja og því var það
þannig að Raggý hóf nám í
hjúkrunarfræði eftir að hún varð
flugstjóri hjá Icelandair til þess
að feta í fótspor mömmu sinnar.
Hún þurfti þó að hverfa frá námi
vegna veikinda sem hrjáðu hana
á þeim tíma.
Raggý var hjartahlý, góð og
var annt um samstarfsfólk sitt
og passaði vel upp á áhöfnina
sína í hverju flugi. Hún var mjög
samviskusöm og gerði allt mjög
vel sem hún tók sér fyrir hendur.
Hún stofnaði fésbókar-síðu
kvenflugmanna hjá Icelandair
og sá sérstaklega um að bjóða
velkomna alla nýja kvenflug-
menn hjá Icelandair til að hvetja
þær og styrkja á nýjum starfs-
vettvangi og passaði vel upp á að
allar væru með í hópnum.
Fyrir um þremur árum síðan
eignaðist Raggý sólargeislann
sinn, hann Alexander Berg.
Hann var hennar líf og yndi, og
ljómaði hún í hvert skipti sem
hún talaði um hann. Mikill er
missir hans en vonandi verða öll
þau fallegu orð sem hún hefur
skrifað um tilfinningar sínar til
hans og þeirra einstaka sam-
band honum huggun í framtíð-
inni.
Við kveðjum Raggý með sorg
í huga, hennar mun verða sárt
saknað af okkur vinum og sam-
starfsfólki hennar. Við biðjum
Guð að styrkja elsku litla Alex-
ander Berg, foreldra hennar,
fjölskyldu og vini, og sendum
þeim okkar dýpstu samúðar-
kveðjur.
Bryndís Lára Torfadóttir,
Geirþrúður Alfreðsdóttir.
Kveðja frá FÍA.
Þau voru okkur stjórnar-
mönnum FÍA bæði þung og erfið
sporin að heimili Ragnheiðar
Guðjónsdóttur fyrir um viku síð-
an.
Erindið var að veita foreldr-
um og syni hennar styrk og
huggun eftir að sú harmafregn
barst okkur að Raggý hefði orðið
bráðkvödd.
Eftir innilegt faðmlag og
traust handtak frá þeim hjónum
Guðjóni og Sigríði varð okkur
ljóst að á þeirra löngu lífsins
göngu hefði reynt meira á þau en
okkur hina til samans. Þannig
fór kannski heldur minna fyrir
ætlaðri styrkveitingu frá hendi
stjórnarmanna, en þó að sökn-
uður geri hvern mann meyran
sýndu þau bæði af sér fádæma
styrk við svo erfiðar aðstæður.
Blómahaf var innandyra og ilm-
ur af nýbökuðum kökum sem
hvort tveggja bar vott um auð-
sýnda samúð og velgjörðir enda
Raggý rík af vinum jafnt á sínum
fjölmenna vinnustað hjá Ice-
landair sem utan hans.
Hún hafði fetað í fótspor föður
síns, Guðjóns Ólafssonar fyrr-
verandi flugstjóra, og gert flugið
að sínu aðalstarfi. Margt hefur
breyst frá þeim tíma þegar Guð-
jón og hans samferðamenn
lærðu flug og gátu greitt fyrir 20
flugstundir á Piper J-3 Cub að
lokinni mánaðarvinnu við hleðslu
og afgreiðslu flugvéla. Ein þeirra
breytinga er aukin aðsókn
kvenna í flugnám og var Raggý
fimmta konan sem ráðin var til
Flugleiða hf., síðar nefnt Ice-
landair ehf., og þannig í hópi
frumherja sem verið hafa öðrum
hvatning og fyrirmynd. Með
hennar þátttöku voru starfandi
kvenkyns flugmenn hjá Icelanda-
ir síðastliðið sumar í fyrsta sinn
rúmlega 10 prósent allra flug-
manna félagsins og sjá má jafnari
kynjahlutföll hjá öðrum viðsemj-
endum FÍA en verið hafa í langan
tíma.
Samhliða krefjandi flug-
mannsstarfi tókst Raggý að
leggja stund á nám við Háskóla
Íslands og var auk þess óþreyt-
andi í leit sinni að hverju því sem
gat enn frekar aukið þekkingu
hennar og færni, verknám jafnt
sem annað.
Það var fengur fyrir stéttar-
félagið að fá að njóta krafta henn-
ar og fórnfýsi við úrlausn fjöl-
breyttra verkefna. Raggý var um
tíma stjórnarmaður, sat í trúnað-
arráði og heilbrigðisnefnd auk
þess að koma að starfi sjúkra-
sjóðs, að ógleymdum skemmti-
og samninganefndum. Fyrir þau
góðu störf í þágu FÍA er þakkað
með hlýhug.
Þegar við flugmenn hefjum
okkur til flugs þangað sem sólar
nýtur getum við látið geisla henn-
ar þerra táramóðuna og um leið
þakkað fyrir þær góðu stundir
sem við fengum að njóta með
Raggý.
Nú þegar Ragnheiður Guð-
jónsdóttir flugstjóri verður til
moldar borin langt fyrir aldur
fram sendir FÍA foreldrum henn-
ar, syni, ættingjum og vinum
innilegar samúðarkveðjur.
Megi minning hennar lifa.
Fyrir hönd FÍA,
Högni B. Ómarsson.
Raggý mun ég muna sem hlát-
urmilda, skemmtilega og harð-
duglega stelpu. Meðan að hún
var hjúkrunarnemi á hjartadeild
LSH var ég deildarlæknir og þar
kynntumst við ágætlega. Nokkr-
um árum áður hafði Sirrý,
mamma hennar, tekið á móti mér
nýútskrifuðum og óreyndum
lækninum á hjartadeildinni með
einstakri hlýju og umhyggju.
Maður fann það fljótt að Raggý
hafði erft sömu eiginleika og vildi
öllum vel. Hálfu ári áður en ég
hélt út í sérnám í hjartalækning-
um í Svíþjóð kom hún í afmælið
mitt og kom aldeilis færandi
hendi.
Færði mér forláta armband og
einnig gjafabréf sem voru frímið-
ar til Bandaríkjanna með Ice-
landair fyrir tvo. Skilyrðið var að
við myndum taka mæður okkar
með okkur í ferðina, versla og
skemmta okkur allar fjórar.
Og þetta var ekki innistæðu-
laust, því hún minnti mig á þetta
boð reglulega. Okkur vannst því
miður ekki tími til að fara í
stelpuferðina en mikið ofboðs-
lega hefðum við skemmt okkur
vel.
Örlög Raggýjar eru dimm og
ósanngjörn þannig að það nístir
hjartað. Svona á bara ekki að
geta gerst. Fyrir tæpu ári sá ég
Raggý ganga niðurlúta og sorg-
mædda út kirkjugólfið á Hall-
grímskirkju þar sem við fylgdum
Guðmundi Klemenzsyni, frænda
hennar, síðasta spölinn. Það er
óskiljanlegt að nú þurfum við að
kveðja Raggý, það átti eftir að
skrifa svo marga kafla í lífi henn-
ar.
Eftir situr þessi litli sólargeisli
sem lýsti svo upp líf og tilveru
Raggýjar. Hún mun lifa áfram í
honum og það er okkar að segja
honum frá mömmu hans.
Hún var ótrúlega öflug, afrek-
aði bæði að starfa sem hjúkrun-
arfræðingur og flugstjóri, og var
alls staðar vel liðin. Umfram allt
var hún þó góð sál sem þótti vænt
um náungann, gladdi marga og
verður sárt saknað.
Inga Jóna Ingimarsdóttir.