Morgunblaðið - 14.10.2016, Page 25

MINNINGAR 25
MORGUNBLAÐIÐ FÖSTUDAGUR 14. OKTÓBER 2016
✝ Jóna SigríðurGunnarsdóttir
fæddist í Reykja-
vík 3. ágúst 1933.
Hún lést á kvenna-
deild Landspítal-
ans 3. október
2016.
Foreldrar henn-
ar voru Helga Sig-
urðardóttir frá
Þaravöllum, Hval-
fjarðarsveit, f. 8.
desember 1911, d. 6. apríl
2001, og Gunnar Bjarnason frá
Sandhólaferju í Rangárvalla-
sýslu, f. 13. júní 1895, d. 25.
október 1950. Systir Jónu er
Bjarney Gunnarsdóttir, f. 3.
júní 1935.
Jóna Sigríður giftist 2. nóv-
ember 1963 Guðmundi Hirti
Ákasyni, f. 9. janúar 1937. For-
eldrar hans voru Áki H. Jak-
Guðmundur Hlífar og Flosi
Hrannar og þrjú barnabörn.
Jóna og Guðmundur slitu sam-
vistum.
Jóna Sigríður bjó til níu ára
aldurs í Reykjavík en flutti til
Akraness með foreldrum sínum
árið 1942 og bjó þar til ársins
1963. Jóna ásamt eiginmanni
og börnum bjó á Selfossi til
ársins 1974 en þaðan flutti fjöl-
skyldan í Hafnarfjörðinn. Jóna
bjó í Hafnarfirði til æviloka og
á Álfaskeiði 84 síðustu 33 árin.
Jóna Sigríður lauk
gagnfræðaprófi frá Gagn-
fræðaskóla Akraness, fór í hús-
mæðraskóla í Sorø í Danmörku
og lauk námi frá Póst- og síma-
skólanum. Hún vann ýmis störf
á sínum yngri árum, m.a. ann-
ars hjá Pósti og síma á Akra-
nesi og rak með manni sínum
húsgagnaverslun á Selfossi.
Lengst af starfaði hún við af-
greiðslu á pósthúsinu í Hafn-
arfirði eða allt til starfsloka.
Úför Jónu Sigríðar fer fram
frá Fríkirkjunni í Hafnarfirði í
dag, 14. október 2016, og hefst
athöfnin kl. 15.
obsson, f. 1. júlí
1911, d. 11. sept-
ember 1975, og
Helga Guðmunds-
dóttir, f. 16. apríl
1910, d. 22. mars
1990. Jóna og Guð-
mundur eignuðust
fjögur börn. 1)
Helga María, 2)
Sigurjón Valur,
kvæntur Þórhöllu
Karlsdóttur, þeirra
börn eru Íris og Pálmi, 3) Guð-
jón, kvæntur Ínu Eddu Þórs-
dóttur, þeirra börn eru Arna,
Þór og Helga María og 4)
Gunnar Björn, kvæntur Láru
Hafberg, þeirra dætur eru
Jóna Sigríður og Margrét Lóa.
Fyrir átti Guðmundur soninn
Áka Hermann, hans kona er
Hilma Hrönn Njálsdóttir og
þeirra börn eru Sólveig Helga,
Er sárasta sorg okkur mætir
og söknuður huga vorn grætir
þá líður sem leiftur úr skýjum
ljósgeisli af minningum hlýjum.
(H.J.H.)
Nú hefur elsku mamma kvatt
okkur og við systkinin viljum með
nokkrum orðum minnast hennar
og þakka henni fyrir allt.
Mamma var alltaf mjög sjálf-
stæð og úrræðagóð. Hún missti
föður sinn ung og mótaði það
hana. Um tvítugt fór hún með
systur sinni í danskan húsmæðra-
skóla og var það þeim mikil æv-
intýraferð. Við systkinin ólumst
upp við sögur af þeirri dvöl og
hvað allt væri frábært í Dan-
mörku. Við fengum líka reglulega
nýjustu sögurnar af lífi kónga-
fólksins úr dönsku blöðunum.
Við kynntumst líka sérstökum
dönskum matarvenjum. Svo ekki
sé nú minnst á allar skemmtilegu
dönskusletturnar sem hún til-
einkaði sér og vinir okkar skildu
illa.
Mamma las alla tíð mjög mikið
og þá helst sakamála- og ástar-
sögur, var tíður gestur á Bóka-
safni Hafnarfjarðar. Hennar að-
aláhugamál fyrir utan
fjölskylduna var að sökkva sér í
góða bók eða horfa á krassandi
glæpamynd.
Öruggast var að gefa henni fal-
lega flík eða spennandi bók.
Hún sagði okkur oft sögur af
sér frá yngri árum, m.a. íþrótta-
afrekum sínum. Þar lýsti hún því
þegar hún spilaði handbolta á
grasvelli í Engidalnum og var hún
jafnvíg á hægri og vinstri hönd.
Hún þótti sérstaklega örugg víta-
skytta og þegar hún tók víti þá
ákvað hún ekki með hvorri hend-
inni hún ætlaði að skjóta fyrr en
nefið á henni snerti grasið. Einnig
sagði hún okkur sögur af því þeg-
ar hún var ung stúlka í Reykjavík
og heyrði í loftvarnaflautunum á
stríðsárunum og þurfti að flýja í
loftvarnabyrgi í Austurbæjar-
skóla.
Mamma var alltaf snyrtileg og
vel til fara. Hún vandaði alltaf val-
ið vel á því sem hún keypti.
Stundum einum of að okkar mati,
því hún átti það til að fara og
skipta því sem hún keypti. Það
gat hún gert nokkrum sinnum
eða þar til hún var alveg sátt. En
þrifin var hún með eindæmum og
þurfti allt að vera í röð og reglu.
Hún vildi hafa allt hreint og fínt í
kringum sig.
Í okkar barnæsku komu jólin
ekki fyrr en búið var að þrífa allt
húsið, alla skápa, baka sjö teg-
undir af smákökum og þvo gard-
ínurnar.
Fyrir fjórum árum veiktist
mamma af krabbameini og var
meðferðin henni erfið. Með þraut-
seigju náði hún sér og átti fjögur
góð ár. Krabbameinið gerði svo
aftur vart við sig síðastliðið vor og
undir lokin kom í ljós að hún var
talsvert veikari en haldið var.
Mamma lét okkur alltaf ganga
fyrir í öllu sem hún gerði, hún var
vön að setja sjálfa sig í annað sæt-
ið.
Undir það síðasta furðaði hún
sig á því að við værum að eyða
tíma í að sitja yfir henni, hvort við
hefðum ekki eitthvað þarfara að
gera.
En það var okkur systkinum
dýrmætt að fá að fylgja henni síð-
asta spölinn.
Við þökkum mömmu fyrir alla
hlýjuna, væntumþykjuna, allt
dekrið, skemmtilegu stundirnar
og fyrir að sjá til þess að við urð-
um að nokkuð sómasamlegu fólki.
Hvíl í friði, elsku mamma, og
megi minning þín lifa.
Helga María, Sigurjón Val-
ur, Guðjón og Gunnar Björn.
Fallin er frá elsku Jóna,
tengdamamma mín. Jóna greind-
ist með krabbamein árið 2012 og
átti erfiða og góða tíma í kjölfarið
en að lokum hafði meinið betur.
Jóna var mjög náin fjölskyldu
sinni, börnum, tengdabörnum og
barnabörnum. Við stórfjölskyld-
an vorum hennar bestu vinir og
borðuðum saman á hverju sunnu-
dagskvöldi, fyrst alltaf heima hjá
henni á Álfaskeiði og í seinni tíð
skiptumst við á að hýsa matar-
boðin.
Jóna var yndisleg kona, svo
góð og ósérhlífin og alltaf tilbúin
til að rétta fram hjálparhönd og
aðstoða alla í lífinu en sjálf átti
hún erfitt með að biðja um aðstoð
enda mjög sjálfstæð, vinnusöm og
dugleg alla tíð. Jóna var heima-
kær og mikill lestrarhestur og
hafði dálæti á fallegum fötum og
fínu punti. Hún var ungleg og leit
alltaf vel út, hugguleg til fara og
velti fyrir sér hverri flík og valdi
af mikilli kostgæfni, allt var í stíl
og öll smáatriði á hreinu.
Jóna átti góðar stundir í Nor-
egi þar sem hún bjó meðal annars
í eitt ár, hjá Sissa og Höllu, og
hún hugleiddi á tímabili að flytja
þangað, enda talaði hún um Nor-
eg eins og sitt annað heimaland.
Arna, Þór og Helga María
minnast þess þegar amma knúsaði
þau og þau muna líka eftir heims-
ins bestu pönnukökum sem hún
bakaði, en hún mætti með stafla af
pönnukökum í öll afmæli. Barna-
börnin hafa misst góða ömmu og
syrgja hana sárt eins og við öll.
Við huggum okkur við það, og
vonum, að núna sé hún búin að
hitta pabba sinn, sem hún missti
svo ung, og mömmu sína. Við
munum öll hittast að lokum og
halda gott sunnudagsmatarboð,
þar sem boðið verður upp á Ro-
mertorpf, súkkulaðirúsínur og
Marianne-brjóstsykur.
Ína Edda Þórsdóttir.
Jónu kynntist ég árið 2003 þeg-
ar Gunni kynnti mig fyrir fjöl-
skyldunni sinni.
Hún varð 70 ára það ár og reffi-
legri 70 ára konu hef ég aldrei
hitt. Frísk, ungleg og alltaf smart.
Hörkudugleg kona sem ekki var
annað hægt en að dást að. Hún
reyndist mér alla tíð góð tengda-
móðir, tók vel á móti mér þegar
ég var kynnt inn í fjölskylduna og
ég fann alltaf hjá henni væntum-
þykju og hlýju.
Ómetanlegum stuðningi henn-
ar við okkur varðandi uppeldi og
umönnun stelpnanna okkar mun
ég aldrei gleyma.
Þegar Jóna okkar kom í heim-
inn var Jóna amma daglegur
gestur hjá okkur, hún kunni ýmis
trix við að láta stelpuna ropa þeg-
ar öll von var úti hjá okkur og
henni fannst ekki leiðinlegt að
segja frá því hvað hún hafði gott
lag á nöfnu sinni.
Alla tíð var svo Jóna amma til
staðar til að passa upp á dömurn-
ar okkar. Það var tekið vel á móti
þeim á Álfaskeiðinu og hægt að
treysta því að amma hefði tíma
fyrir spjall yfir rúsínum og ís.
Hún var hlý og góð amma,
stuðningsrík tengdamamma og
stórfengleg kona. Ég er þakklát
fyrir að ég og stelpurnar okkar
Gunna hafi fengið að kynnast
henni og líta upp til hennar.
Fyrir allt sem okkur varstu
ástarþakkir færum þér.
Gæði og tryggð er gafstu
í verki góðri konu vitni ber.
Aðalsmerkið: elska og fórna
yfir þínum sporum skín.
Hlý og björt í hugum okkar
hjartkær lifir minning þín.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Takk fyrir allt, hjartans Jóna
mín.
Þín
Lára.
Amma kær, ert horfin okkur hér,
en hlýjar bjartar minningar streyma
um hjörtu þau er heitast unnu þér,
og hafa mest að þakka, muna og
geyma.
Þú varst amma yndisleg og góð,
og allt hið besta gafst þú hverju sinni,
þinn trausti faðmur okkur opinn stóð,
og ungar sálir vafðir elsku þinni.
Þú gættir okkar, glöð við undum hjá,
þær góðu stundir blessun, amma
kæra.
Nú hinstu kveðju hjörtu okkar tjá
í hljóðri sorg og ástarþakkir færa.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Við erum þakklát fyrir allar
góðu stundirnar sem við áttum
með þér.
Hvíl í friði, elsku amma.
Kveðja,
Íris og Pálmi.
Ég fékk þær sorglegu fréttir
mánudaginn 3. október að hún
Jóna móðursystir mín hefði dáið.
Það er svo erfitt að trúa því að
hún sé farin. Nokkrum dögum
áður fór Jóna frænka í aðgerð,
aðgerðin gekk ekki vel og innan
við viku eftir aðgerðina var hún
dáin.
Jóna var eldri systir mömmu,
þær voru mjög samrýndar og þar
af leiðandi mikill samgangur á
milli okkar allra, bæði hennar og
mömmu og barnanna hennar og
okkur systkina. Eftir að dóttir
mín fæddist fékk hún einnig að
njóta samvista fjölskyldu Jónu.
Börnin hennar eru mér eins og
systkini. Helga dóttir hennar
Jónu er mín besta frænka og vin-
kona.
Þegar ég fór í skóla til Reykja-
víkur bjó ég fyrsta árið hjá Jónu
og fjölskyldu hennar. Alla hátíð-
isdaga sem ég var að vinna og
komst ekki upp á Skaga var heim-
ili hennar mér alltaf opið.
Ég á Jónu svo óendanlega
margt að þakka og mikið er tóm-
legt að hugsa til þess að ég hitti
hana ekki á Álfaskeiðinu og í fjöl-
skylduboðum.
Jóna frænka var alltaf mjög
smekkleg kona, sama hvort það
sneri að heimilinu eða fatasmekk
hennar. Hún var alltaf í stíl og
stundum þegar ég sjálf klæddi
mig í eitthvað sem ég vissi að
Jónu þætti ekki passa saman var
oftar en ekki skipt um föt.
Það er svo óraunverulegt að
Jóna frænka sé farin og það er
mikill söknuður og missir að
henni.
Elsku Helga, Sissi, Gaui,
Gunni og fjölskyldur, við Bjarney
Helga, mamma og Kalli sendum
ykkur öllum okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur. Við erum ótrúlega
þakklát að hafa átt hana Jónu
okkar að.
Nú legg ég augun aftur,
ó, Guð, þinn náðarkraftur
mín veri vörn í nótt.
Æ, virst mig að þér taka,
mér yfir láttu vaka
þinn engil, svo ég sofi rótt.
(Sveinbjörn Egilsson)
Lilja Jónsdóttir.
Látin er eftir stutta sjúkdóms-
legu góð vinkona okkar, Jóna Sig-
ríður Gunnarsdóttir, eða Jóna
amma eins og við kölluðum hana
oftast. Við kynntumst Jónu fljót-
lega eftir að það opinberaðist að
börnin okkar, þau Lára og Gunni,
byrjuðu að draga sig saman og
stofnuðu í framhaldinu sína góðu
fjölskyldu. Það var gleðilegt hvað
fjölskyldurnar náðu strax við
fyrstu kynni góðum og traustum
tengslum sem varað hafa alla tíð.
Það var síðan fyrir rúmum níu ár-
um að draga fór til tíðinda og
fyrsta barn þeirra Láru og Gunna
fæddist og fékk litla stúlkan nafn
ömmu sinnar. Það var ánægjuleg-
ur dagur þegar litla Jóna Sigríður
fékk nafnið sitt. Ægir afi fékk það
hlutverk að halda dömunni undir
skírn og amma Jóna fékk alnöfnu.
Mikil var gleðin þennan dag og
glöðust af öllum var amma Jóna
með nöfnu sína. Sex árum síðar
bættist litla Magga Lóa í hópinn
og amma Jóna fékk fleiri verk-
efni.
Þetta var upphafið að góðri
vináttu og samskiptum okkar
Jónu í kringum börnin okkar og
fleiri viðburði. Þau voru mörg
skiptin sem við áttum ánægjulega
samveru til að gleðjast og minn-
ast tímamóta í lífi fjölskyldnanna
og gleðjast með börnunum okkar
og barnabörnum, þá var alltaf
mikil gleði. Það var gaman og gott
að vera samvistum við Jónu, hún
var alþýðukonu og þurfti oft í
gegnum tíðina að taka á öllu sínu
eins og algengt var á árum áður
og er víða enn. Hennar metnaður
í lífinu var að koma börnum sín-
um til manns og styðja þau og
styrkja á allan hátt og vitum við
að börnin eru henni mjög þakklát
fyrir umhyggju og gott veganesti
út í lífið.
Við leiðarlok þökkum við Jónu
fyrir góð kynni og vináttuna og
hvað hún hefur reynst Láru okk-
ar góð og traust tengdamóðir.
Einnig viljum við þakka Jónu
ömmu umhyggju hennar fyrir
barnabörnum okkar sem hún
sinnti af mikilli alúð.
Börnum hennar og fjölskyld-
unni allri sendum við okkar sam-
úðarkveðjur og biðjum henni
guðsblessunar.
Ægir og Margrét.
Við mæðgur viljum minnast
góðrar vinkonu sem féll óvænt frá
þann 3. október síðastliðinn.
Ég kynntist Jónu fyrir u.þ.b.
40 árum þegar við Helga María
dóttir hennar kynntumst í
menntaskóla og fljótlega tókst
einnig góður vinskapur með fjöl-
skyldunum en feður okkar þekkt-
ust einnig út af vinnu sinni.
Fjölskyldurnar voru nágrann-
ar í fjölda ára og samgangur varð
æ meiri og vináttuböndin traust-
ari. Í áratugi höfum við verið í
miklu og góðu sambandi, hist
reglulega og átt góðar samveru-
stundir bæði í gleðskap og hvers-
deginum.
Í veikindum móður minnar síð-
astliðin ár hefur Jóna verið sá
traustasti vinur sem völ er á og
heimsótt hana oft og reglulega
bæði heima og á Sólvang, gjarnan
með vínarbrauð í farteskinu.
Saman áttu þær alltaf góðar
stundir og verður hennar sárt
saknað.
Jóna var ekki borin í gullstól í
gegnum lífið, það reyndi á hana
og hún vann mikið, stóð sína vakt,
leit samt alltaf vel út og var al-
mennt hraust framundir það síð-
asta. Jóna hefur þó aldrei látið
sérlega mikið fyrir sér fara en
eins og mamma segir:
„Hún Jóna mín er svo vönduð
manneskja.“ Ég tek undir það og
get seint þakkað þá hjálp og vin-
áttu sem við mæðgur höfum báð-
ar átt við Jónu sem og reyndar
allt hennar fólk.
Við sendum fjölskyldunni,
elsku Helgu Maríu, Sissa, Gauja,
Gunna, Áka, tengdadætrum og
barnabörnum sem og Guðmundi,
fjölskyldunni Skagabraut og öðr-
um ástvinum innilegustu samúð-
arkveðjur og geymum minningu
um góða konu í hjarta og huga
okkar um ókomna tíð.
Sigrún Björg Þorgríms-
dóttir og Þuríður
Þórarinsdóttir.
Jóna Sigríður
Gunnarsdóttir
✝ Magnús BjarniGuðmundsson
fæddist á Ísafirði
29. nóvember 1944.
Hann lést á Heil-
brigðisstofnun Suð-
urnesja 4. október
2016.
Foreldrar hans
voru Guðmundur
Sveins Kristjánsson
múrari, fæddur á
Ísafirði 14. apríl
1925, látinn 24. júlí 2003, og
Hulda Maggey Soffía Jón-
asdóttir, fædd 19. ágúst 1927 á
Kleifum, Ögurhreppi í Norður-
Ísafjarðarsýslu, látin 13. október
1996.
Systkini Magnúsar sam-
mæðra : Þóra Sigríður, f. 5.11.
1946, Ólöf Sigríður, f. 21.5. 1948,
Einar Elínus, f. 5.9. 1950, Hulda,
f. 2.1. 1953, Guðmundur Reynir,
f. 11.1. 1956, Ragna Kristín, f.
23.8. 1963, d. 11.4. 2002. Sam-
feðra: Kristrún, f. 1.3. 1947.
Börn Magnúsar og Kolbrúnar
Málhildar Sigurðardóttur eru:
Ólöf Sigríður, f. 2.5. 1962, og á
hún þrjá syni og þrjár dætur og
sjö ömmubörn. Magnús Þór-
arinn, f. 30.10. 1963, og á hann
einn son og fjórar dætur og sjö
afabörn. Jónas Birgir, f. 28.12.
1964, og á hann tvo syni og tvær
dætur og fimm afabörn. María
Kolbrún, f. 8.9. 1966, og á hún
þrjá syni, eina dóttur og eitt
ömmubarn. Gunnar Örn, f. 14.9.
1968, og á hann tvo syni, tvær
dætur og fjögur afabörn og eitt
á leiðinni. Þröstur Salvar, f. 1.1.
1970, og á hann tvær dætur.
Börn Magnúsar með Ástdísi
Kristjánsdóttur: Elfa Björk, f.
4.3. 1972, og á hún
tvo syni og eina
dóttur. Birta Mjöll,
f. 11.2. 1973, og á
hún fjóra syni. Guð-
mundur Ívar, f.
11.6. 1975, og á
hann þrjá syni.
Helga Ísfold, f. 10.2.
1977, og á hún fjóra
syni og tvær dætur.
Einnig ól Magnús
upp son Ástdísar,
Jóhann Kristján Birgisson, f.
24.3. 1969, sem son sinn. Jóhann
á þrjá syni.
Eftirlifandi eiginkona Magn-
úsar er Margrét Þorsteinsdóttir,
f. 4.12. 1939. Þau gengu í hjóna-
band 2. maí 1981. Dóttur henn-
ar, Lilju Sigtryggsdóttur, f.
15.12. 1964, ól Magnús upp sem
dóttur sína. Hún á þrjár dætur
og eitt ömmubarn. Afkomend-
urnir eru 84.
Magnús ólst upp hjá for-
eldrum móður sinnar: Ólöfu Sig-
ríði Magnúsdóttir, f. 11.7. 1902,
d. 25.10. 1997, og Jónasi Þórð-
arsyni, f. 29.6. 1896, d. 5.1. 1965,
fyrstu ár ævi sinnar, í Hnífsdal,
á Stekkjagötu, frá 1944-1955. Þá
fluttu þau til Reykjavíkur. Frá
1979 bjó Magnús Bjarni í Höfn-
um með eftirlifandi eiginkonu
sinni.
Magnús vann við ýmis störf
um ævina. Var múrari, sjómað-
ur, fisksali, verkstjóri í fisk-
vinnslu, meðhjálpari ásamt
öðru.
Útför Magnúsar Bjarna fer
fram frá Ytri-Njarðvíkurkirkju í
dag, 14. október 2016, klukkan
13. Jarðsett verður í Kirkjuvogs-
kirkjugarði.
Ég sendi þér kæra kveðju
nú komin er lífsins nótt,
þig umvefji blessun og bænir
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því,
þú laus ert úr veikinda viðjum
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti
þá auðnu að hafa þig hér,
og það er svo margs að minnast
svo margt sem um hug minn fer,
þó þú sért horfinn úr heimi
ég hitti þig ekki um hríð,
þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sigurðardóttir)
Blessuð sé minning þín, elsku
Maggi minn, sofðu rótt og hvíl í
friði.
Þín eiginkona,
Margrét Þorsteinsdóttir
(Maddý).
Umhyggju og ástúð þína
okkur veittir hverja stund.
Ætíð gastu öðrum gefið
yl frá þinni hlýju lund.
Gáfur prýddu fagurt hjarta,
gleðin bjó í hreinni sál.
Í orði og verki að vera sannur
var þitt dýpsta hjartans mál.
(Ingibjörg Sigurðardóttir)
Elsku besti afi okkar. Það er
ótrúlega sárt að þurfa kveðja þig
en við trúum því að þér líði betur
núna. Við getum þó hlýjað okkur
við allar góðu, skondnu og
skemmtilegu minningarnar sem
við eigum en þær eru margar og
geymum við þær í hjörtum okk-
ar.
Hvíldu í friði, elsku afi.
Þínar afastelpur og litla
langafastelpan þín,
Margrét Ína, Karen,
Elín Rós og Lilja Björg.
Magnús Bjarni
Guðmundsson