Dagblaðið Vísir - DV - 29.10.2015, Blaðsíða 46

Helgarblað 29. október–2. nóvember 201538 Fólk Viðtal
og að hún sé að reyna að gera það
sem rétt sé.
Mér finnst sjálfsagður hlutur að
koma eins fram við alla. Ég tel það
ekki neina dyggð, þannig vil ég bara
haga mér. Allur valdahroki innan
fyrirtækis er skelfilegur, og eins sú
tiltrú að maður hafi svörin alltaf á
reiðum höndum og að í krafti stöðu
manns séu þau merkilegri en aðr-
ar hugmyndir. Þá fær maður ekki
hugmyndir frá öðrum því enginn
þorir að segja hug sinn. Það leiðir
bara til þess að hugmyndir slokkna
og ekkert kemst í verk.“
Las bókmenntir
– lærði eðlisfræði
Ólafur Jóhann ólst upp á Suður-
götu, sonur Ólafs Jóhanns Sigurðs-
sonar skálds og Önnu Jónsdóttur.
Hann er spurður að því hvernig
uppeldið hafi mótað hann. „Lengi
býr að fyrstu gerð,“ svarar hann.
„Þau gildi sem ég ólst upp við hafa
verið ákveðin kjölfesta í lífi mínu.
Foreldrar mínir voru húmanistar.
Ég endaði í viðskiptum af algjörri
tilviljun, ætlaði aldrei þangað
og lærði ekki til þess. Ég las bók-
menntir frá því ég var strákur en
lærði eðlisfræði
í háskóla vegna
þess að ég hafði
áhuga á að
kynnast raun-
vísindum.
Ég ólst upp í
fjölskylduhúsi í
Suðurgötu. Ég
bjó með for-
eldrum mínum
á efstu hæðinni,
móðursystir
mín og fjöl-
skylda hennar
var á miðhæð-
inni og amma
á neðstu hæð.
Í kjallaranum
rak mamma prjónastofu og
þar unnu ásamt henni þrjár
til fjórar konur. Ég man alltaf
þegar mamma sagði að kon-
urnar ynnu ekki fyrir hana heldur
ynnu þær með henni. Þessi setn-
ing hefur setið í mér æ síðan og
ætli öll mín bisnesskennsla sé ekki
frá henni sprottin og sömuleiðis af-
staða mín til leiðtogahlutverksins.
Mig óraði aldrei fyrir því þegar
ég var strákur í Suðurgötu að ég
myndi enda í New York í því starfi
sem ég er núna. En það er nú samt
þannig að í mínu starfi hef ég aldrei
þurft að haga mér öðruvísi en ég
hefði hagað
mér í Suður-
götu.“
Heldurðu að þú
hafir orðið fyrir
áhrifum af skáld-
skap föður þíns?
„Skáldskap-
ur hans hefur ef-
laust mótað mig
eins og margt
annað sem ég
las og síðan
verður úr þessu
einhver kokteill.
Að lokum er það
samt manns
eigin tónn sem
nær í gegn.
Ég lærði
mjög öguð
vinnubrögð af
föður mínum.
Ég fylgdist
með honum vinna og áttaði mig
á því að ef maður ætlar að koma
einhverju í verk þá verður maður
að sitja við skrifborðið. Ritstörf eru
vinna, ekki auðveld vinna og mað-
ur kastar ekki til hennar höndunum
heldur situr við. Náðarstundirnar
eru alveg í réttu hlutfalli við setuna.“
Vill vera meira á Íslandi
Ólafur Jóhann er spurður hvort
einhver áform séu uppi um að
kvikmynda verk hans en á liðnum
árum hafa fréttir um slíkt borist frá
Bandaríkjunum. „Það hafa verið
gerðar nokkrar tilraunir til að koma
Slóð fiðrildanna á hvíta tjaldið og
eitthvað slíkt er í bígerð núna. Sama
gildir um samninga um rétt á öðr-
um bókum mínum, þótt sumt sé
lengra komið en annað. Ég held
samt að það sé of snemmt að tala
um það hvort úr því verður.“
Svona undir lokin, hvar ætlarðu að
verða gamall maður, á Íslandi eða í
New York?
„Ég hef hugsað um það. Það
eru þrjátíu og þrjú ár síðan ég fór
utan til náms árið 1982 og við fjöl-
skyldan komum heim á sumrin
og höfum alltaf verið á Íslandi um
jólin. Ég sakna þess samt æ meira
með hverju ári að hafa ekki alveg
nógu mikið frjálsræði til að vera
meira heima. Það kæmi mér ekk-
ert á óvart að ég myndi vera meira
heima þegar fram líða stundir. New
York er hins vegar vanabindandi
borg. Hér ægir öllu saman og hér
býr fólk alls staðar að úr heiminum.
Það kemur með sína menningu,
lifnaðarhætti og afstöðu til lífsins
og úr verður merkileg stórborg, þar
sem er breið flóra og mikill kraftur.“
Ólafur Jóhann er stjórnar-
formaður Atlantic Theatre sem
hefur hlotið fjölda verðlauna og
viðurkenninga og nýtur mikillar
virðingar. Hann er einnig í stjórn
Brandeis-háskólans sem hann
gekk í sjálfur forðum daga. Hann
er spurður um þessar stjórnarsetur
og segir: „Ég hef verið stjórnarfor-
maður Atlantic Theatre í New York
í áratug og hef mjög gaman af því.
Atlantic Theatre er bæði leiklistar-
háskóli, leiklistarskóli og leikhús
með tveimur sölum. Síðan hef ég
verið í stjórn Brandeis-háskólans
þar sem ég lærði. Þeir fundu mig
þegar ég var strákur í menntaskóla,
buðu mér skólavist og greiddu
menntun mína. Þegar ég sneri aftur
þangað, nýskipaður stjórnarfor-
maður, gekk ég um háskólasvæð-
ið og rifjaði upp liðna tíð. Ég fór frá
Suðurgötu til Time Warner og frá
því að vera nemandi í Brandeis til
þess að koma þangað aftur og þá
í stjórnarsetu. Þetta er skrýtin til-
finning. Mér finnst ég alltaf vera
strákur og þarf öðru hverju að klípa
mig í handlegginn til að minna mig
á að ég sé það ekki lengur.“ n
„Það hafa verið
gerðar nokkrar
tilraunir til að koma Slóð
fiðrildanna á hvíta tjaldið
og eitthvað slíkt er í bí-
gerð núna. Sama gild-
ir um samninga um rétt
á öðrum bókum mínum,
þótt sumt sé lengra
komið en annað.
Með Önnu og Sóleyju
„Ég hef alltaf látið fjölskylduna
vera í algjöru fyrirrúmi.“
Ást á Íslandi „Ég sakna þess samt æ meira með hverju ári að hafa ekki alveg nógu mikið frjálsræði til að vera meira heima.“
Samhent hjón með
dóttur sinni „Við erum
bæði mikið fjölskyldufólk og
heimakær, en að öðru leyti
erum við að miklu leyti ólík.“