Skagfirðingabók - 01.01.2012, Qupperneq 184

SKAGFIRÐINGABÓK
184
Barnaskóla Sauðárkróks fékk ég svo­
nefndan trillubor og þá gekk betur.
Svo liðu árin og þegar ég var 17 ára
fékk ég skipavinnu með því skilyrði
að vera í lestinni og stúa síldartunn um
á móti heljarmenninu Lárusi Runólfs­
syni. Það var ójafn leikur því það verk
hafði ég aldrei séð áður. Þá kallaði
Lárus til mín: „Þú átt að stúa þeim
hálft í hálft, annars hrynur stæðan.“
Þegar ég hafði náð réttri aðferð var
eins og hvíslað að mér: „Hálft í hálft,
þræða saman völurnar, framendi,
aftur endi, alltaf til skiptis“, þá væri
gátan ráðin.
Enn liðu nokkur ár í þrotlausu erfiði
og þrældómi sem endaði með því að
ég fluttist til Reykjavíkur og tók
völurna r með mér. Þá fékk ég raf­
magnsborvél og boraði allar völurnar á
skömm um tíma og þræddi þær saman
með þrísnúnum trolltvinna sem var
hampsnæri. Þegar ég var hálfnaður var
snærið nuddað í sundur svo ég skar
allt úr aftur og keypti mér plastvarinn
rafmagnsvír og það gekk mjög vel. Ég
fór í stakknum á mannfagnað til að
skemmta. Eftir þá ferð hafði tognað
svo á vírnum að ég varð að klippa hann
úr og hugsa allt upp á nýtt. Þá fann ég
silfurbenslavír sem var harður og
óþjáll. Þá rann stakkurinn saman og
hefur dugað á kall í 40 ár þótt ég hafi
marga hildi háð í honum, bæði við
yrkingar og kveðskap á skemmtunum
víða um land.
Á skemmtistöðum hef ég oft gengið
um sali, lofað fólki að þreifa á stakkn­
um og skoða hann. Hafa margir hrifist
af hugmyndinni, sérstaklega útlend­
ingar, og margar hafa myndirnar verið
teknar. Einn veturinn var ég í Naust­
Kálfarádalur á seinni búskaparárum Hallgríms Valberg 1935–1942. Til hægri eru sam-
stæðu fjárhús sem Hallgrímur byggði á árunum 1925 og 1927, en sumarið 1923 hafði
hann endurbyggt bæinn. Ljósm.: Jón N. Jónasson.