Fréttatíminn - 15.01.2016, Qupperneq 20

Ósáttur við að eiginmaðurinn fái ekki ríkisborgararétt
20 | fréttatíminn | Helgin 15. janúar–17. janúar 2016
Ris og fall
prívasíunnar
friðhelgi einkalífsins er
eitt mesta hitamál samtímans.
Færri gera sér grein fyrir að
einkalíf eins og við þekkjum það
í hinum vestræna heimi er ekki
nema 150 ára gamalt. Það er ekki
þar með sagt að mannfólk hafi
ekki eðlislæga þörf til einka-
lífs, en á fyrri tímum þótti hag-
kvæmni og efni einfaldlega mik-
ilvægari en persónulegt næði.
Því þótti til dæmis engin ástæða
til að fólk svæfi í mörgum mis-
munandi rúmum, ef átta gætu
komist fyrir í einu, og nóg þótti
að ein bók væri lesin fyrir hóp í
stað þess að hver læsi sína bók.
Innveggir
um 1500 f. Krist
Innveggir í húsum þekktust
ekki fyrr en 1500 árum fyrir
Krist, þegar skorsteinninn var
innleiddur og þörf varð á stoð-
veggjum vegna hans.
Lesið í hljóði
um 1215
Lestur í hljóði þekktist varla
fyrr en um 1250, en þegar kaþ-
ólska kirkjan innleiddi þann sið
að játa syndir sínar í einrúmi
komst á sú hefð að lesa og
læra í næði. Það var svo ekki
fyrr en 500 árum seinna að sá
siður komst á meðal annarra
en yfirstéttarinnar, þar sem
bækur voru dýrar og einkaeign
á þeim ekki venjan.
Friðhelgi upplýsinga
20. öld
Upplýsinganæði er svo langný-
jast af þessum hugmyndum,
en á 19. öld voru upplýsingar
um þegna ríkja yfirleitt opin-
berar. Jafnvel þó póstþjónustan
hefði sett lög á starfsmenn
sína um upplýsinganæði á
19. öld, voru póstkort einfald-
lega ódýrari en að senda bréf
í umslagi. Því var auðvelt að
lesa skilaboðin án þess að upp
kæmist.
Lög um rétt til einkalífs voru
svo sett í lok 19.
aldar, en
þau lög
komu í
kjölfar ótta
fólks við hið
nýja fyrirbæri,
myndavélina.
Fall prívasíunnar
2015
Nú virðist þróunin þó vera að
færast til baka og fólk byrjað
að taka hagkvæmni aftur fram
yfir rétt til einkalífs. Ungt fólk
deilir sífellt meiri upplýsingum
um sig á netinu, hvort sem
það er í formi mynda af sér,
lífsstílsblogga eða upplýsinga
um hvaða vefsíður það heim-
sækir. Þetta bendir til fram-
tíðar þar sem netnotkun okkar,
lykilorð og leyndarmál hætta
að vera einkamál. Ungur aldur
fyrirbærisins sýnir okkur að
minnsta kosti að hvarf prívasí-
unnar myndi ekki vera neinn
heimsendir. 2015
 Miklu meira á
frettatiminn.is
GÆÐA-
UPPFÆRSLA
ÁV E X T I R B R AG ÐA S T A LV E G E I N S
©
20
15
T
he
C
o
ca
C
o
la
C
o
m
p
an
y
-
al
l r
ig
ht
s
re
se
rv
ed

O K K A R B E S T I
TRÓPÍ HEFUR GENGIÐ Í GEGNUM STÓRA UPPFÆRSLU.
VIÐ HÖFUM TEKIÐ Í NOTKUN NÝJUSTU TÆKNI Í PÖKKUNARLÍNUM OKKAR
TIL AÐ TRYGGJA ÞÉR OKKAR BESTA ÁVAXTASAFA – ALLTAF!
Einkarúm
um 1700
Rúm voru
einnig
munaður
sem ekki
allir gátu
leyft sér,
því var það ekki fyrr en upp úr
árinu 1700 að fólk fór að sofa í
sér rúmum. Fram að því deildu
fjölskyldur og gestir alltaf einu
rúmi.
Ásgeir og Youssef giftu
sig fyrir fjórum árum en
Youssef hefur ekki enn
fengið íslenskan ríkis-
borgararétt.
„Ég kynntist Youssef í Afríkulandi
sem ég vil síður nefna því það gæti
stefnt honum í hættu. Það má segja
að þetta hafi verið ást við fyrstu sýn
og við giftum okkur tveimur árum
síðar í Dómkirkjunni á Íslandi,“ seg-
ir Ásgeir Ingvarsson blaðamaður
sem hefur nú verið giftur Youssef í
fjögur ár og er ósáttur við að eigin-
maður hans fái ekki íslenskar ríkis-
borgararétt.
Í hættu í heimalandinu
Til þess að fá ríkisborgararétt þarf
Youssef að hafa fasta búsetu á Íslandi
samfleytt í þrjú ár frá giftingardegi
en frá giftingu hafa Ásgeir og Youseff
búið víða um veröld því það hentar
þeirra lifnaðarháttum. Ásgeir hefur
starfað sem blaðamaður víðsvegar
um heiminn og Youssef stundar nú
nám í Bandaríkjunum. Að dvelja í
heimalandi Youssefs kemur ekki til
greina. „Það er stórhættulegt því þar
viðgangast miklar ofsóknir í garð
samkynhneigðra,“ segir Ásgeir. „Ný-
lega komumst við svo að því að ætt-
ingi Youssefs klagaði því í yfirvöld
að hann væri samkynhneigður sem
þýðir að honum yrði stungið í fang-
elsi við fyrsta tækifæri, myndum við
heimsækja landið. Ef hann hefði ís-
lenskan ríkisborgararétt væri hann
að öllum líkindum óhultur.“
Neitað um undanþágu
„Að þurfa að senda beiðni til Al-
þingis tvisvar á ári, upp á von og
óvon um að þingmönnunum þyki
hann orðinn nógu íslenskur til að
verðskulda að fá íslenskt ríkisfang
með lögum, finnst mér úreltar regl-
ur á 21. öldinni,“ segir Ásgeir en
þeir Youssef hafa hingað til fengið
synjun um undanþágu frá lögun-
um frá Alþingi. „Þetta er fyrst og
fremst öryggismál fyrir okkur. Fyr-
ir utan það að Youssef getur ekki
heimsótt ættingja sína þá erum við
hræddir um hvað yrði um hann ef
ég til dæmis félli frá, þá væri hann
algjörlega réttlaus. Ég tala nú ekki
um ef við ættum börn. Frakkland,
Belgía, Holland, Ítalía og Portúgal
gera ekki þessa sömu búsetukröfu.
Þar fær erlendi makinn ríkisborg-
araréttinn þegar hjónabandið hefur
varað í tiltekinn árafjölda, þó parið
búi utan landsteinanna. Fólk lifir
öðruvísi lífi í dag en áður. Það búa
tugir þúsunda Íslendinga erlendis
og stór hluti þeirra er í sömu stöðu
og við, þessu verður að breyta.“ | hh Ásgeir Ingvarsson.