Tímarit Hjúkrunarfélags Íslands - 01.07.1971, Blaðsíða 9

inu nú á dögum, því að það er
enginn hægðarleikur að fylgjast
nieð hinni stórstígu þróun; á
sviði heilbrigðisþjónustunnar
hefur nánast orðið bylting.
Hjúkrunarkonur skyldu þó ekki
vera í vafa um hlutverk sitt,
því að það er að annast hjúkr-
unina — og hjúkrun er ekki ein-
ungis það að veita sjúkum að-
hlynningu, heldur einnig að sjá
til þess, að fólk verði ekki veikt,
þ- e. sjúkragæzla og heilsuvernd
uiynda eina heild.
Hjúkrunarkonan er sá aðili,
sem stendur sjúklingnum næst.
Einnig í heilsuverndarstarfinu
er hún næst þeim einstaklingi,
sem um er að ræða hverju sinni.
Og hlutverk hennar hlýtur að
vera það, að tryggja beztu
hjúkrun. Þá má spyrja — hvað
er bezta hjúkrun? Það veit
hjúkrunarkonan sjálf í krafti
sinnar góðu menntunar, eðlisá-
vísunar sinnar og þekkingar á
viðfangsefnunum, hvort sem um
er að ræða sjúkrahússtörfin, að-
hlynningu barna, aldraðra eða
unnarra. Á grundvelli þessarar
þekkingar veit hún einnig, hvað
hún getur falið öðrum að annast.
Hað er vel hægt að gefa ákveðn-
ar leiðbeiningar, og það hefur
líka verið gert, m. a. varðandi
starfssvið sjúkraliða og í hinu
uýja nefndaráliti um aðstoðar-
fóik á hjúkrunarheimilum. En
það verður aldrei unnt að láta
1 té tæmandi skrá um hvað þessi
nðili eigi að gera og hvað hinn.
Það er svo einstaklingsbundið
°&_ svo háð aðstæðum og þeim
hjálpartækjum, sem hjúkrunar-
honunni standa til boða, að hún
verður að ráða fram úr því,
hvernig haga beri verkaskipt-
lrigu milli þess starfsliðs, sem
tiltækt er, og þar með verður
1ún ábyrg fyrir því, að látin
se í té eins góð hjúkrun og kost-
uu er á.
■— Hvemig kemur yður þró-
unin á sviði hjúkrunarhevmila
fyrir sjónir — erurti við á leið
út úr öngþveitinu ?
Eli Magnussen.
— Á þessu sviði öllu hefur
verið ringulreið vegna þess, hve
ósamstæð sú starfsemi er, sem
undir það fellur. Hin nýja fram-
færslulöggjöf markar hins veg-
ar þróuninni skýra stefnu og
veitir allt aðra möguleika en
áður til að skapa viðunandi
vinnuskilyrði fyrir það starfslið,
sem á að vera á þessum heim-
ilum. Af þeim sökum verða að-
stæðurnar sem betur fer einnig
góðar fyrir vistmenn heimil-
anna. Ekki sízt fyrir hjúkrun-
arkonur er það mjög mikilvægt,
að nú verður unnt að inna af
hendi jákvætt starf einnig á
þessum vettvangi. Það mun laða
að vel hæft starfslið, og á því
er brýn þörf, en við megum bara
ekki gera ráð fyrir því að allt
starfsliðið eigi að vera skipað
hjúkrunarkonum. Talið er, að
u. þ. b. 15% af öllu starfsliði
hjúkrunarheimilis þurfi að vera
hjúkrunarkonur, og þær munu
framvegis, þótt það muni taka
nokkurn tíma, fá gott sam-
starfsfólk, í fyrsta lagi þegar
hin nýja menntun fyrir aðstoð-
arfólk á hjúkrunarheimilum
verður komin til fullra fram-
kvæmda, og í öðru lagi með
hinni endurbættu sjúkraliða-
menntun. Hér er það enn mennt-
un, sem krafizt er, og eftir henni
verður að bíða; það er m. a.
ekki hægt að efla menntunina
örar en unnt er að afla kennara
og fjármagns. Þessa kennara
verður að mennta. Það er ekki
sérlega auðvelt að koma sér-
hæfðum starfshópum á fót í
skyndi, en ég er sæmilega bjart-
sýn á möguleikana á að skapa
viðunandi skilyrði á hjúkrunar-
heimilunum á næstu árum.
— Hvemig verður unnt að
tryggja, að hjúkrunin verði
áfram undir stjórn hjúkrunar-
kvenna, þótt nýtt ski'pulag komi
til sögunnar?
— Þessu verð ég að svara
þannig, að það er nú einu sinni
svo, að ekki er hægt að ákveða
í eitt skipti fyrir öll, að þessi
eða hinn skuli stjórna þessu eða
hinu. Tryggingin fæst með því
að sýna, að maður sé öðrum hæf-
ari til starfsins. Vilji stjórn-
völdin koma á virkilega góðri
skipan fyrir íbúana á viðkom-
andi svæðum, verða þau að
tryggja sér það fólk, sem hefur
sérmenntun og hæfni til starfs-
ins. Þess vegna verður eindreg-
ið að vonast til, að hjúkrunar-
konur skilji gildi þess að afla
sér menntunar og að þær reyn-
ist fúsar að taka við þeim stöð-
um, sem stofnað verður til. Þeg-
ar litið er á þau verkefni sem
t. d. heilsuverndarhjúkrunar-
konur amtanna hafa á hendi,
virðist mér augljóst, að þar sé
um að ræða geysiskemmtilegt
og áhugavert starf, og mér er
nær að halda að margar í hópi
hinna yngri heilsuverndar-
hjúkrunarkvenna hafi hug á
þessum stöðum.
— Vilduð þér segja okkur
svolítið um samskipti Danska
hjúkrunarfélagsins og heilbrigð-
isstjórnarinnar ? Hvemig geta
TÍMARIT HJÚKRUNARFÉLAGS ÍSLANDS 43