Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.1999, Blaðsíða 33

Valgerður Katrín Jónsdóttir
„'HjwkvUHAY'fYVeðítt^AY’
-sk^p^ð SÓY' Y'ÖÁAU
- segir Ásta Möller, sem hefur verið í formermsku í 10 ár
í síðasta tölublaði Tímaríts hjúkrunarfræðinga var
sagt frá því að Ásta Möller værí að hætta sem for-
maður félagsins. Ásta hefur verið formaður frá
stofnun 15. janúar 1994 en þá sameinuðust
Hjúkrunarfélags ísland og Félag háskólamenntaðra
hjúkrunarfræðinga. Áður hafði hún verið formaður
háskólamenntaðra hjúkrunarfræðinga í rúm fjögur ár.
Tíu ár eru langur tími og á þessu tímabili hefur ótal
margt gerst í málefnum hjúkrunarfræðinga og
grunnur verið lagður að ýmsum stefnumálum sem
vænst er að skili árangri í framtíðinni.
En hvernig stóð á því að hjúkrun varð fyrir valinu hjá
henni sem ævistarf? Ásta svarar því til, að það sé oft erfitt
eftir á að gera sér grein fyrir hvers vegna lífið hafi beinst í
ákveðinn farveg. Það hafi þó eflaust átt sinn þátt í ákvörð-
uninni að hún hafi viljað láta gott af sér leiða. Þegar hún
var 17 ára vann hún eitt sumar sem gangastúlka á Land-
spítalanum. „Það var eitthvað sem heillaði mig við þetta,
við vorum auðvitað mest í hreingerningum, en líka í sam-
skiptum við sjúklingana, ég fann að samskipti mín við þá
skiptu þá máli og ég hafði mjög gaman af því.“ Sem krakki
las hún mikið og einn af þeim bókaflokkum, sem heillaði
hana, voru bækurnar um Rósu Bennett sem var hjúkrun-
arkona í seinna stríðinu. „Hún var sjálfstæð, tók ákvarðanir
og lét um sig muna. Mér fannst því hjúkrun áhugaverð
grein, hún fól í sér mannleg samskipti og það að geta haft
áhrif á líðan fólks." Hún bætir við að hún hafi viljað fara í
háskólanám og það hafi haft sín áhrif að hjúkrunarnámið
var á háskólastigi, „ég er ekki viss um að hjúkrun hefði
orðið fyrir valinu ef svo hefði ekki verið.“
Hún bætir við brosandi að vinir hennar hafi gert grín að
henni þar sem valið hefði staðið um fornleifafræði eða
hjúkrun og þegar hún fór svo að vinna í öldrunarhjúkrun
hefðu þeir sagt að nú hefði hún sameinað þetta tvennt!
Jafnmikiil tími í félagsmálin og námið
Ásta segist alltaf hafa haft mörg áhugamál og þegar hún
var í háskólanum hafi mikill tími hjá henni farið í félags-
málin. „Ég hef stundum hugsað um það eftir á, að það fór
Frá undirskrift samninga 1994 ásamt Indriða H.
Þorlákssyni, þáverandi formanni samninganefndar
ríkisins
jafnvel meiri tími í félagsmálin en námið." Hún var varafor-
maður Vöku á tímabili og sat í stúdentaráði. „Ég tel að það
sem ég lærði í Vöku hafi ekki síður stýrt ferli mínum en það
sem ég lærði í hjúkruninni. Þar fékk ég undirstöðuna í
félagsstörfum. Ég kynntist mjög mörgu fólki sem er enn
vinir og kunningjar í dag.“
Hún segir að það hafi verið algjör tilviljun að hún tók að
sér formennsku í Félagi háskólamenntaðra hjúkrunarfræð-
inga. „Það var búið að stofna félagið þegar ég útskrifaðist
og ég fór strax í stjórn þar, var gjaldkeri í tvö ár við lítinn
orðstír! Tengdapabbi minn tók af mér loforð um að ég tæki
ekki að mér slík störf aftur þegar hann hafði hjálpað mér
við bókhaldið! Ég varð síðar fulltrúi í fræðslunefnd FHH og
kjaranefnd. Ég útskrifaðist 1980 og varð formaður 1989.“
113
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 75. árg. 1999