Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.04.1999, Blaðsíða 38

Vettvangur stjórnmálanna
Ásta er aö lokum spurð hvernig störf á vettvangi stjórn-
málanna leggist í hana.
Hún segist hafa gert það að vana sínum að taka ekki
ákvarðanir til langs tíma í einu og hið sama gildi um stjórn-
málin. Hún segist hafa tekið ákvörðun um að vera for-
maður í eitt ár þegar hún tók við formennsku ‘89. „Síðan
fann ég að ég hafði gaman af þessu. Á undan mér höfðu
formenn bara verið eitt tímabil, þannig að ég var fyrsti
formaðurinn sem var kosin tvö kjörtímabil, mér fannst það
skipta miklu máli að hafa ákveðna samfellu í starfinu." Ásta
var fyrsti formaður FHH sem fór að vinna á skrifstofunni
sem var opin hálfan dag í viku hverri. Fyrsta ár hennar í
formennsku voru 250 hjúkrunarfræðingar í félaginu en við
sameiningu voru félagar orðnir 600. Hún segir að það hafi
verið hægt að veita afar takmarkaða þjónustu og því ekki
vit í öðru en sameiningu félaganna. Það lá ekki beint við að
hún yrði formaður. „Það var m.a. í umræðunni að hvorug
okkar yrði formaður, hvorki ég né Vilborg, það ætti að fá
einhvern nýjan. Vilborg hafði ekki áhuga á áframhaldandi
formennsku, ég fann hins vegar að ég vildi gjarnan vinna
áfram fyrir hjúkrunarfræðinga. Þá var auglýst starf fram-
kvæmdastjóra félagsins og ég ákvað að sækja um það
starf. En um leið var ég búin að segja að ég væri tilbúin að
vinna áfram fyrir félagið þannig að niðurstaðan var sú að
ég var kjörin formaður.
Ég tók þó bara ákvörðun um að vera eitt kjörtímabil í
einu. Fyrst voru þetta 15 mánuðir, svo 2 ár til viðbótar, og
þá ákvað ég að byrja síðasta tímabilið. 10 ár í formennsku
eru ágæt, ég hef lagt ákveðnar áherslur í starfi en ég held
það sé líka hollt fyrir félagið að fá nýja manneskju með nýjar
áherslur. Mig hefur alltaf langað í meira nám. Og ég var
reyndar byrjuð í námi þegar hringt var í mig og mér boðið
9. sætið á lista Sjálfstæðisflokksins í næstu kosningum."
Ásta hefur verið virk í Sjálfstæðisflokknum, var for-
maður heilbrigðis- og trygginganefndar flokksins í fimm ár,
„hef aðallega verið í heilbrigðismálunum því þau eru mín
MA/wfc piq mm/etct
Littmann
Hlustunarpípur

ceÍM'
Eyr„a-&aSS—k‘
UcMpv Fthpq Laufásgata 9, 600 Akureyri Sími461 1129
riclNKY OL.HL11N riUHb. Faxafen 12t i08Reykjavík Sími 588 8999
hjartans mál. Ég hef líka verið á lista flokksins tvisvar, og
verið varaþingmaður í átta ár. Ég var búin að ákveða að
vera í námsleyfi næsta vetur, en svo kemur þetta símtal og
það ruglaði alveg mínum plönum. Ég gat augljóslega ekki
tekið ákvörðun á staðnum þó ég sé yfirleitt fljót að taka
ákvarðanir. Þetta hafði því í för með sér vökunótt og
umræður við fjölskylduna og vini. En ég hef áður talað um
að það þyrfti að gefa konum tækifæri, ég hef alltaf sagt að
konur hafi hæfileikana en tækifærin hafi oft skort. Þegar
tækifærin koma svo, þá gengur ekki að segja: Heyrðu, ég
átti ekki við MIG. Morguninn, sem ég var að hugsa mig
um, hringdi í mig ung kona. Hún sagðist eiga fjölmargar
vinkonur sem færu í nám aftur og aftur til að undirbúa sig
betur til að takast á við tækifærin, þær væru sumar svo
uppteknar af því að undirbúa sig, að tækifærin hefðu farið
fram hjá þeim. Ég ákvað því að slá til, ég gat bara ekki
sjálfrar mín vegna og kvenþjóðarinnar sagt nei, ekki benda
á mig! Það voru ekki síst eldri börnin tvö sem hvöttu mig til
þess. Ég áttaði mig líka á því að sennilega er þetta ekki
meiri vinna en ég hef verið í. Þó ég hafi verið með mjög
góða stjórn og frábært starfsfólk hefur ábyrgðin á rekstri
félagsins að mestu hvílt á mínum herðum.“
Hún segist alla tíð hafa staðið vörð um fjölskyiduna,
reynsla þeirra hjónanna af því að missa barn hafi kennt
þeim að meta fjölskyldulífið mikils. Þau Ásta og Haukur
Þór Hauksson eiga þrjú börn, Helgu Láru sem er 16 ára,
Hildi sem er 13 ára og Stein Hauk sem er 6 ára gamall.
Hún segir þau hjónin eiga mörg sameiginleg áhugamál,
„við höfum bæði mikinn áhuga á félagsstörfum, Haukur er
t.d. nýkjörinn formaður Félags íslenskra stórkaupmanna,
Samtaka verslunarinnar en hann rekur eigið fyrirtæki,
Borgarljós. Við Haukur erum líka miklir vinir og höfum
skapað okkur tækifæri til að vera saman, förum t.d. oft í
sund á morgnana áður en börnin vakna til skólans. Við
eigum sumarbústað sem við erum oft í, við eigum líka
hesta og ég tel að við sinnum börnunum okkar vel. Þannig
vil ég líka hafa það. Ég hef reynt að haga mínum störfum
þannig að þegar ég er komin heim, þá er ég heima. Ég
þarf kannski að vinna við tölvuna en það skiptir börnin ekki
máli hvort ég er að vinna við tölvuna eða horfa á sjón-
varpið eða lesa einhver gögn, ég er til staðar. Ég mun
leggja mig fram um að passa vel upp á fjölskylduna í nýju
starfi sem hingað til.
Það eru spennandi tímar fram undan. Ég hlakka til,
þingstörf eru mikið unnin í nefndum, ég hef mjög gaman af
vinnu sem byggist á hópstarfi og hef mikla ánægju af að
setja mig inn í mál. Ég held ég sé sérstök blanda af vinnu-
gleði og leti, ég get verið mjög löt. Margir vinir og kunn-
ingjar trúa því ekki þegar ég segi að ég sé letiblóð í eðli
mínu. Ég held líka að það sé hollt að blanda þessu svolítið
saman, kunna að gera ekki neitt. Ég finn helst fyrir stressi
þegar mér finnst ég ekki geta skipulagt hlutina eins og ég
vil. Skipulagning er mín leið til að vinna á stressi."
118
Tímarit hjúkrunarfræðinga • 2. tbl. 75. árg. 1999