Tímarit hjúkrunarfræðinga - 01.12.2004, Blaðsíða 10

Gyða Baldursdóttir, fundarstjóri kynnir erindi Þórdis Ingólfsdóttir
Lauru Scheving Thorsteinsson
Dagbjört Þyri Þorvaldsdóttir ræddi nauðsyn þess að byggja
upp heilsugæsluna og benti á að kostnaður hefði margfaldast
við það að ákveðið var 1996 að fella niður tilvísanakerfið. Hún
lagði fram þá spurningu hvort hjúkrunarfræðingar ættu að
beita sér þegar verið væri að taka slíkar ákvarðanir. Margrét
sagði að hjúkrunarfræðingar ættu að láta til sín taka á sem
flestum sviðum og sagði heilbrigðiskerfið á höfuðborgarsvæð-
inu og úti á landsbyggðinni vera sem tvö ólík kerfi. Rúnar
sagði ýmis sóknarfæri varðandi heilbrigðiskerfið og hvernig
unnt væri að bæta þjónustuna. Hann lagði áherslu á að gera
heilsugæsluna að öflugum fyrsta áfangastað innan heilbrigðis-
þjónustunnar. Hann sagði að einhver vís maður eða kona hefði
sagt að hjúkrunarfræðin væri drottning heilbrigðiskerfisins og
besta nýting á heilbrigðisstarfsfólki fælist í því að kanna fyrst
hvað hjúkrunarfræðingur getur gert fyrir skjólstæðing áður en
honum er vísað annað. Það þyrfti að styrkja heilsugæsluna,
margir leituðu til sérfræðinga sem eru kostnaðarsamir. Elsa
lagði áherslu á að hjúkrunarfræðingar ættu ekki að sitja hjá
þegar ákvarðanir væru teknar varðandi heilbrigðisþjónustuna,
það væri mjög jákvætt fyrir hjúkrunarfræðinga að á þá væri
hlustað og hjúkrunarfræðingar hafa ólíkar skoðanir sem þeir
þurfa að koma á framfæri. Félagið gæti gert ýmislegt en gerði
ekkert án hjúkrunarfræðinganna sjálfra. Sigríður Pálmadóttir
sagði hjúkrunarfræðinga eiga marga sterka og sýnilega fulltrúa
á landsbyggðinni. Hún sagði mikilvægt að kostnaðargreina öll
verk sem hjúkrunarfræðingar ynnu til að fólk gerði sér grein
| fyrir því hvað hjúkrunarfræðingar eru að fást við.
Elsa benti á að Ingibjörg Pálmadóttir, fyrrverandi heilbrigðis-
ráðherra, hefði bent á að hjúkrunarfræðingar væru óduglegir
við að skrá verk sín, samkvæmt þeim verkum sem skráð væru
á tilteknu tímabili hefði mátt fækka hjúkrunarfræðingum,
læknar væru mun duglegri að skrá verk sín. Þá væri einnig
Anna Birna Jensdóttir kynnir niðurstður hópastarfs
afar mikilvægt að kostnaðargreina hjúkrunarverk.
í það nýttist án efa sú vinna sem farið hefði í
skráningarkerfið Sögu og í DRG-mælingar á LSH
og víðar. Anna Björg Aradóttir benti á að unnið
væri að endurskoðun heilbrigðisáætlunar til 2010
og hjúkrunarfræðingar þyrftu að taka þátt í þeirri (
endurskoðun þar sem mikið væri fjallað um marga.
þætti sem hefðu verið til umræðu á þinginu og í
umræðunum. Sigrún Gunnarsdóttir sagði hjúkr-
unarfræðinga ekki nægilega sýnilega og varpaði
fram spurningu um hvers vegna þeir væru það
ekki. Hún sagði hjúkrunarfræðinga mjög kröfu-
harðan hóp og gagnrýnan. Þeir gætu því að mörgu
leyti sjálfum sér um kennt hver staðan væri,
enginn væri fullkominn og þeir þyrftu að treysta
sjálfum sér, virða sjónarmið annarra og vera
umburðarlyndir hver gagnvart öðrum. Ingibjörg:
Pálmadóttir sagði hjúkrunarfræðinga verða að
vera milda og máttuga. Hún sagðist myndu kjósa:
þann sem gæti komið á tilvísanakerfi á Islandi,
fslendingar væru sjálfstæðir og ákveðnir og ef
þeir vildu til sérfræðinga þá tækist þeim það,
hvort sem tilvísunarkerfi væri við lýði eða ekki.
Berglind Guðnadóttir sagði að bæta þyrfti öryggi
sjúklinga á stofnunum, ofbeldi væri að aukast á
bráðadeildum og geðdeildum og spurði hvernig!
hjúkrunarfræðingar stæðu gagnvart líkamsmeið-
ingum. Laura Scheving Thorsteinsson sagði að
mikið væri um ófaglært starfsfólk, t.d. í öldrun-
arþjónustu, sem talaði ekki íslensku og því væri
sjúklingahópum mismunað og öryggi sjúklinga og|
starfsmanna tengdust göllum í vinnuferlinu. Elsa
sagði hjúkrunarfræðinga tryggða fyrir ofbeldi í
| Tímarit hjúkrunarfræöinga 5. tbl. 80. árg. 2004