Ráðunautafundur - 12.02.1980, Blaðsíða 67

117
í töflu 8 er gerö tilraun til aö reikna út hundraðshluta af vinnslu-
viröi meginatvinnuvega landsins, sem varið er til rannsókna og þróunar-
starfsemi. Orkuframleiöslan er þar meðtalin vegna mikilvægis hennar, en
til þeirra rannsókna virðist varið langsamlega mestu hlutfallslega,
eða 6,29 af hundraði vinnsluvirðis orkuframleiðslunnar. Þa koma rann-
sóknir á sviði landbúnaðar með 3,25 af hundraði og síðan fiskveiðar
með 2,42 af hundraði. Rannsóknir á sviði fiskvinnslu, iðnaðar og bygg-
ingariðnaðar og mannvirkjagerðar eru hlutfallslega langtum minni og
ná í engu tilfellanna 0,3 af hundraði vinnsluvirðis þessara atvinnugreina.
Ef meta skal hvaða hlutfall r og þ gæti talist eðlilegt fyrir
atvinnugrein verður að líta á eöli og uppbyggingu atvinnugreinarinnar.
Þegar um sérstaka innlenda aðstöðu eða innlent hráefni er að ræða, er
Ijóst að veruleg rannsóknastarfsemi er nauðsynleg. Þetta kemur t.d. í
ljós á sviði orkuframleiðslu, landbúnaðar og sjávarútvegs. í þeim greinum
má segja að ástandið sé hvað best. Hins vegar styðst byggingariðnaðurinn
einnig við talsvert af innlendu hráefni og virðist mikill skortur á
rannsóknastarfsemi á þessu sviði. Svipað má segja um iðnaöinn, þó að
hluti af iðnaðinum sé bæði smár og byggi á aðfluttu hráefni og þekkingu.
Annar hluti iðnaðarins byggir hins vegar á innlendu hráefni og aðstæðum,
t.d. ullariðnaðurinn, sútun, lagmetisiðnaðurinn, svo eitthvað sé nefnt.
Vafalaust er á þeim sviðum þörf á mjög auknum innlendum rannsóknum.