Ráðunautafundur - 15.02.1998, Síða 255

247
Menn stórrekstrar
Þeir taka skjótar ákvarðanir og vilja fá svar við spurningum um vandamál sín, á hreinum fag-
legum grundvelli og fá svörin strax. Komi svörin ekki fyrir tilskilin tíma eru þau lítils virði
vegna þess að viðkomandi bóndi er búinn að framkvæma það sem hann spurði um og svarið
skiptir ekki máli lengur. Þessir bændur eru til með að taka áhættu í krafti hraðans. Þessum
aðilum þarf leiðbeiningþjónustan að sinna. Kostnaður skiptir þessa menn ekki öllu máli. Þeir
greiða fyrir góða og skjóta þjónustu.
Framleiðslubændur
Þeir vilja fá alhliða leiðbeiningar, taka þátt í félagskerfí bænda, skýrsluhaldi, fá fóður- og
áburðarleiðbeiningar og eru sá hópur sem mest þarf að vinna fyrir.
Þeir sækja einnig aðstoð við frágang ýmissa gagna og skjala sem af þeim er krafist.
Þeir taka virkan þátt í kostun á leiðbeininga- og félagslega kerfinu.
Hlutbœndur
Þeir stunda vinnu utan bús og oft að talsverðum hluta. Oft er staða þessara manna erfið íjár-
hagslega hvort sem hlutaskipti eru orsök eða afleiðing.
Þessir aðilar nota leiðbeiningakerfi mismikið og eru í sömu hlutfollum ánægðir greið-
endur þjónustu.
Tómstundabœndur
Þeirra aðaltekjur koma ffá annarri atvinnu. Búskapur rekinn sem tómstundagaman með tekju-
von. Sérstakt við þennan hóp er að hann þarf þjónustu utan venjulegs vinnutíma og er þá
einnig tilbúinn að greiða fyrir góða þjónustu.
KOSTUN
Hvað hefur umræða um kostun þessarar starfsemi með það að gera þegar rætt er um gæða-
stjórnun leiðbeininga? Það er ljóst að ekkert verður gert nema það kosti nokkuð og vel gerður
hlutur eða vinna kosta ætíð nokkra fjármuni.
Núverandi leiðbeiningar út um land eru í auknum mæli kostaðar af neytendum þjónust-
unnar, bændum sjálfum.
Hlutfall skiptinga á milli framlaga af opinberu fé og fjármagni frá bændum sjálfum
hefur verið að breytast mikið á liðnum árum. Vaxið hefur hlutur bóndans en hlutur hins opin-
bera mjög dregist saman.
Þetta hlutfall var miðað við t.d. hjá Búnaðarsambandi Eyjafjarðar 1975 39-61%, 1985
27-73%, 1995 var þetta hlutfall 24—76% og 1997 var þetta hlutfall 20-80%.
Af hverju á samfélagið að verja hluta skatttekna til að taka þátt í þessari starfsemi?
Svarið er að almennur borgari nýtur góðs af leiðbeiningum óbeint í því að varan á að
verða ódýrari með aukinni hagkvæmi í framleiðslu, þá leggur ríkið einnig margar kvaðir á at-