Ráðunautafundur - 15.02.2001, Blaðsíða 161

151
ekki enn náð árangri. En hver veit hvað gerist þegar kemur að því að hin níu ára gamla rúllu-
vél okkar og eldganrla pökkunarvél gefa upp öndina.
LEIÐBEININGAR. SÉRFRÆÐINGAR
Kúabændur eru í auknurn rnæli að færa eftirleitan sína eftir leiðbeiningum eða upplýsingunr
frá ráðunautum búnaðarsanrbandamia til sérfræðinga. söluaðila, tölvuforrita og internetsins.
Hinn hefðbundni héraðsráðunautur er að verða meiri starfsnraður ríkisvaldsins nreð alls kyns
„skriffmsku“ og eftirlitsþætti á sinni könnu fyrir hönd stjórnvalda. Með þeirri tækni sem nú er
orðin i samskiptunr skiptir eldd höfuð máli hvar leiðbeinandinn er, eða eins og góður sveit-
ungi nrinn sagði í Iraust: „Það skiptir mig engu nráli þó ráðunauturinn sé staðsettur á Hvera-
völlum.“
Það er örugglega ekki auðvelt að vera héraðsráðunautur og eiga að vita alla skapaða hluti.
Þeinr bændunr fjölgar sífellt senr lrafa ekki síðri þekkingu en héraðsráðunautarnir. Héraðs-
ráðunaular eiga að vita hvar bóndinn getur náð í þá þekkingu sem hann leitar eftir og vinna
svo þessa „íúlltrúavinnu ríkisvaldsins“. Svo eiga að vera nokkrir vel sérhæfðir ráðunautar í
hveiTÍ búgrein svo þeir geti svarað nretnaðarfullunr spurningunr menntaðra og fróðleiksfúsra
bænda og nriðlað fróðleik til bænda um internetið og í gegnum nánrskeið eða fundi. Slíkir
ráðunautar eru örugglega best sanran konrnir á leiðbeiningamiðstöð í háskólaunrhverfinu á
Hvanneyri í stað þess að kúldrast einn og einn imri á skrifstofu hér og þar. Þeir verða þó jafn-
franrt að vera duglegir að heimsækja bændur á fundi eða í fjós til að fjarlægst ekki of mikið
það scnr allt byggist á.
Þegar kenrur hins vegar að söluaðilununr verða bændur að gæta þess hverju þeir trúa. því
|rar er vitanlega verið að selja og halda að nrömrunr ákveðnunr vörum, hversu góðar svo senr
þær eru og hversu góð svo þjónustan er við vöruna eftir að bóndinn er búinn að skrifa undir
kaupin.
LOKAORÐ
Eftir því senr nreiri hagræðing verður í landbúnaði (ekki bara mjólkurfranrleiðslu) fækkar
fólki senr er að staðaldri í sveitinni. Mjólkurkvóti er seldur af bújörðunum, enda margir að
selja vegna þess að ekki er hægt að framleiða nrjólk á jörðinni nenra nreð ærnunr tilkostnaði
við breytingar á aðstöðunni. Jarðirnar eru lrins vegar oft á tíðum í eigu bóndans eða af-
komenda hans, eða kaupsýslumanna af höfuðborgarsvæðinu. þó ekki sé neinn sem lrafi fasta
búsetu ájörðinni.
Eftir því senr fólkinu fækkar í sveitunum verða hin samfélagslegu nrál á hendi færri aðila.
Úr snrærri hópi að nroða til að velja í nefndir og ráð, kirkjukórarnir illa nrannaðir og íleira og
fleira. Þá er konrinn tínri til að skoða sameiningu félaga og kóra.
En er það kannski bjartsýnasta og framtaksamasta fólkið og kannski nrestu náttúrubörnin
senr verða eftir í sveitununr? Er þá ekki bara allt í lagi þó fækki aðeins fólkinu, en afkonra
þein'a senr eftir eru verði betri???