Svava - 01.10.1899, Síða 4

148 SVAVA [Októbek
tin sína. Það er að e;ns hugvitið sem orkar J>ví. Það
líkist gimsteininunV, sem kastar sólargeislunum f:á sér
áftur í feg'urri og þægilegri mj'nd, en hann tók við
þeim. Atorkusamur í samræmi staifandi andi; knýst
áfram til að skapa eður mynda. en J>að skapaða er aftur
háð lundarfari og ótal öðrum ytri ástæðum. Á þenna
hátt myndast frundegt fagurlega samsett Iistaverk, sem
í sér geymir aíi og snmvitund. Jafnvel minsti og ó-
merkilegasti hlutinn stjórnast af liugsaninni, og tnk-
morkinu, sem allur sá grúi afhlutum henda á, er áhrif
Iiafa á andlegt líf manns. Eftir náttúrufari síuu miðlar
lrj’gvitið þessári sórlegu mynd af öllu sern til er í utn-
hciminum—sem trúarhpfundur, heimspekingur, málari,
skáld, myndasmiður eða sönglagasmiður. Slíkt starf,
framleitt af afl-imklum áhrifarikuin anda, hrífur með sór
alla þá sem eru honum andlcga skildir, en geta ekki
sjálfir framleitt svo vel sé, og fyllir sálir þeirra fognuði
og lífsfjöri. Jafn hæít andlegt hugvit, sem ekki hcfir
sumu skcðanir á heirainum leiðistnú til að herða sig cun
tneira við að fullkomna sínar hugmvndir, og af því rís
upp andlegt fetn'ð, sem ávalt cndurnýjast.
Sá stöðvaidepill, að trú og hugsjáspcki liafi ekki fyr-
ir lakntaik r.ð loiða í Ijós hið sjáifgilda sannleiksljós, cu,
eins cg listin, feguiðarinnar vennaitdi eldur, hafi að því