Dagblaðið Vísir - DV - 21.07.2017, Blaðsíða 11

Helgarblað 21. júlí 2017 fréttir 11
Elisabet Bahr Ingólfsson – 14. desember 1965
Elisabet Bahr Ingólfsson handa-
vinnukennari var fædd 1. júní 1926
í Pommeren í Þýskalandi. Hún
giftist Baldri Ingólfssyni 1951 og
saman eignuðust þau þrjá drengi.
Þeir heita Baldur Jóakim, Hans Ei-
ríkur og Magnús Diðrik. Elisabet
fór heiman að frá sér 14. desember
1965 um kl. 14.30. Fljótlega hófst
eftirgrennslan eftir henni og svo
umfangsmikil leit þá um kvöldið.
Valgeir Víðisson – 19. júní 1994
Valgeir Víðisson var fæddur 11. júlí
1964. Hann var uppalinn í Vest-
mannaeyjum en flutti til Reykja-
víkur eftir grunnskólaárin. Hann
var ókvæntur og átti einn son.
Valgeir leigði herbergi á Lauga-
vegi 143 í Reykjavík. Hann var bú-
inn að vera í basli með fíkniefni í
nokkur ár og tengdist undirheim-
um Reykjavíkur. Kvöldið 19. júní
1994 sagði hann vinkonu sinni að
hann væri að bíða eftir mikilvægu
símtali en útlistaði þó ekki nánar
um hvað málið snerist.
Telja að Valgeir hafi verið
myrtur
Síðar þetta kvöld fór Valgeir frá
heimili sínu á dökkleitu reiðhjóli
sem hann átti. Hann var klædd-
ur í ljósbláar gallabuxur, brúnan
leðurjakka og brún reimuð stíg-
vél. Hann var grannur, lágvax-
inn með skollitað hár. Svo virtist
sem hann hefði bara rétt ætlað
að skreppa út. Sjónvarpið var í
gangi, ljósin voru kveikt og mynd
sem hann var að mála stóð á trön-
um í stofunni. Ekkert hefur spurst
til Valgeirs frá þessu kvöldi þrátt
fyrir umfangsmikla leit sem hófst
rúmri viku síðar. Aldrei fundust
neinar handbærar vísbendingar
í málinu. Eins hefur reiðhjól Val-
geirs aldrei fundist.
Vegna tengsla hans við fíkni-
efni og undirheima Reykjavíkur
beindist fljótlega grunur að því
að Valgeir hefði horfið af manna-
völdum. Enn þann dag í dag telja
bæði lögregla og fjölskylda hans
að um saknæmt athæfi sé að
ræða. Það er að segja að Valgeir
hafi verið myrtur. Það má í raun
segja að mál hans hafi verið rann-
sakað í þrígang. Lögregla hefur þó
líka verið gagnrýnd fyrir að rann-
sókn, fyrst eftir að Valgeir hvarf,
hafi gengið of hægt. Faðir Valgeirs
fullyrti í sjónvarpsviðtali að hann
viti til þess að sonur sinn hafi fengi
hótanir fyrir hvarfið.
Eftir hvarfið fór kunningi Val-
geirs inn í vistarverur hans og
tók þar svokallað fílofax sem er
nokkurs konar dagbók. Skömmu
síðar skilaði hann því til lögreglu
en þá vantaði allar blaðsíður sem
höfðu að geyma upplýsingar frá
deginum sem hann hvarf og dag-
ana þar á undan. Lögreglan telur
að þarna hafi getað leynst mikil-
vægar upplýsingar. Ekki var talið
að kunningi Valgeirs tengdist
hvarfi hans.
Tveir menn handteknir
Valgeir var úrskurðaður látinn
árið 2000 og var þá haldin minn-
ingarathöfn um hann. Árið 2001
varð svo vending á málinu. Þá
voru tveir menn handteknir í
tengslum við hvarf Valgeirs eft-
ir að trúverðugar ábendingar um
aðkomu þeirra að hvarfi hans bár-
ust lögreglu.
Heimildarmaður lögreglu full-
yrti að mennirnir, sem aldrei voru
nafngreindir, hefðu komið að
hvarfinu á Valgeiri. Valgeir hefði
hitt mennina við bílakjallara í
miðborg Reykjavíkur nóttina sem
hann hvarf vegna skuldar sem
Valgeir var að innheimta. Í bíla-
geymslunni átti annar mannanna
að hafa stungið Valgeir með hnífi
og drepið hann þannig. Í þættin-
um Mannshvörf kom fram að
mennirnir hefðu því næst átt að
hafa sett líkið í skott bifreiðar
sinnar og ekið með það austur fyr-
ir fjall.
Þegar ábendingin barst var
annar mannanna í fangelsi í
Hollandi. Hann var framseldur
að beiðni íslenskra yfirvalda. Þeir
voru látnir sæta gæsluvarðhaldi
um tíma. Ekkert kom þó út úr yfir-
heyrslum. Báðir neituðu aðild að
hvarfi Valgeirs.
Eitt af því sem þótti grunsam-
legt við atferli mannanna er að í
júlí 1994 fóru þeir með með bif-
reið sína, sem var svartur Chevro-
let Capris árgerð 1978, á bifreiða-
verkstæði og vildu selja hana til
niðurrifs sem þeir og gerðu. Til
eru myndir af bifreiðinni í gögn-
um lögreglu vegna rannsókn-
ar á umfangsmiklu fíkniefnamáli
árið 1994. Það sem þótti sérstakt
við bifreiðina var að búið var að
fjarlægja alla klæðningu úr far-
angursrými hennar svo einung-
is var þar bert stálið. Bíllinn stóð í
nokkra daga fyrir utan verkstæðið
en þá kom þar maður og ýtti á eft-
ir því að bifreiðin færi í brotajárn.
Bíllinn var notaður í rallýkross og
svo hent um haustið 1994.
Enn hefur ekkert orðið til þess
að málið megi heita upplýst. Bæði
lögregla og fjölskylda Valgeirs eru
enn á þeirri skoðun að hann hafi
verið myrtur. Út frá því má áætla
að morðingi hans gangi laus.
Í samtali við DV árið 2016
sagði Friðrik Smári Björgvinsson
yfir lögregluþjónn að ekkert nýtt
hafi komið fram í málinu á síð-
ustu árum. Málið sé því enn opið
þótt engin formleg rannsókn sé í
gangi. Ef lögregla fái nýjar upplýs-
ingar sé hægt að taka rannsókn-
ina upp.
Sverrir Kristinsson – 26. mars 1972
Sverrir Kristinsson var fædd-
ur 4. desember 1949. Hann var
uppalinn í stórum systkinahópi
í Höfnum á Reykjanesi. Sverr-
ir var annálað snyrtimenni,
stundaði nám við raunvísinda-
deild Háskóla Íslands og bjó á
Nýja-Garði í Reykjavík sem var
heimavist fyrir háskólanema.
Sverrir var gítarleikari og hafði
meðal annars spilað með hljóm-
sveitunum „Blóm afþökkuð“ og
„Yoga“. Hann var ókvæntur og
barnlaus.
Vitnum bar ekki saman
Páskarnir árið 1972 voru
snemma það ár. Sverrir ætl-
aði að dvelja hluta páskafrísins
í Reykjavík og læra undir próf.
Hann ætlaði svo að fara heim í
faðm fjölskyldunnar á þriðju-
degi og njóta frísins með þeim
suður í Höfnum.
Að kvöldi pálmasunnu-
dags 26. mars 1972 fór hann
ásamt fleirum að skemmta sér
í Klúbbnum sem var staðsettur
við Borgartún í Reykjavík. Þegar
liðið var á kvöldið tjáði Sverr-
ir félaga sínum, Birni Bergssyni,
að hann ætlaði að fara heim.
Í framhaldinu tók hann leigu-
bíl upp á heimavist. Leigubíl-
stjórinn sem ók honum sagði
að Sverrir hafi verið það ölvað-
ur að hann hafi verið í vandræð-
um með að skrifa ávísun og hafi
þeir sammælst um það að Sverr-
ir kæmi niður á leigubílastöðina
daginn eftir og greiddi farið. Þá
sagðist hann hafa fylgst með því
að Sverrir kæmist örugglega inn
á vistina áður en hann ók á brott.
Inn á vistinni mætti Sverr-
ir stúlku sem þar bjó og var
málkunnugur. Þau skiptust á
nokkrum orðum og héldu svo
hvort í sitt herbergið. Athygli
vekur að stúlka þessi, sem nú er
látin, sagði að Sverrir hefði ekki
verið neitt áberandi ölvaður og
gefur því augaleið að þarna er
hrópandi misræmi í framburði
hennar og leigubílstjórans sem
ók Sverri skömmu áður. Stúlka
þessi býr sig svo til svefns en
verður þá vör við að menn koma
inn ganginn og banka á hurð
Sverris sem opnar fyrir þeim.
Hún segist heyra á spjall þeirra
um stund án þess þó að greina
orðaskil en stuttu seinna fari
þeir og Sverrir með þeim. Þetta
er í síðasta skipti sem vitað er
með einhverri vissu um ferðir
Sverris Kristinssonar.
Keyrði bróður Sverris á
ruslahaugana
Þegar Sverrir kom svo ekki heim
á þriðjudeginum var farið að
óttast um hann. Fór fjölskylda
Sverris þá til lögreglu og fljótlega
upp úr því hófst eftirgrennslan
og umfangsmikil leit sem aldrei
skilaði árangri. Bróðir Sverris fór
til lögreglu skömmu eftir hvarf-
ið til að athuga gang mála. Lög-
reglumaðurinn sagði honum
að það væri vel vitað hvar hann
væri og sagðist geta sýnt honum
það.
Keyrði lögreglumaðurinn
með bróður Sverris upp á
ruslahauga í Gufunesi og sagði
honum að hér gæti hann fund-
ið bróður sinn, hingað færu þeir
nefnilega allir sem dræpu sig.
Bróðir Sverris spurði þá hvort
þeir ættu þá ekki að ná í hann
og gengu svo að skúr sem var á
svæðinu. „Hann er ekkert hér,“
sagði bróðir Sverris við lögreglu-
manninn. „Nei, þá getum við
ekkert gert,“ sagði lögreglumað-
urinn og við svo búið fóru þeir
aftur til baka.
Þegar herbergi Sverris var
skoðað var það snyrtilega frá-
gengið eins og Sverris var von
og vísa. Á skrifborði hans var þó
vínflaska sem drukkin var nið-
ur fyrir axlir og fjögur staup sem
drukkið hafði verið úr og þar
af lá eitt þeirra á hliðinni. Fjöl-
skylda Sverris fór fram á það
að fingraför yrðu tekin af flösk-
unni og staupglösunum. Af ein-
hverjum ástæðum var það ekki
gert. Fjölskylda Sverris kallaði
sjálf til leitarhund sem rakti ferð
Sverris út úr vistinni og að götu
í grenndinni. Þar týndi hundur-
inn slóðinni.
Orðrómur um að líkið væri í
Norræna húsinu
Nokkrum vikum eftir hvarf
Sverris hafði lögreglan samband
við fjölskyldu hans og henni gert
það orð að láta konuna í Nor-
ræna húsinu í friði, sú kona væri
nefnilega búin að þola nóg. Þau
vissu ekki hvaðan á sig stóð veðr-
ið vegna þessarar orðsendingar
og kannaðist ekkert þeirra við að
hafa verið í neinum samskipt-
um við neinn hjá þeirri stofn-
un. Þegar farið var að athuga
málið kom í ljós að forstöðu-
maður Norræna hússins hafði
svipt sig lífi þremur vikum eftir
hvarf Sverris. Komst sá orðróm-
ur af stað í kjölfarið að ástæðan
væri að hann hefði ekið á Sverri
og komið líki hans fyrir í rotþró
undir kjallara hússins.
Varð orðrómurinn svo sterkur
að lögregla fann sig tilknúna til
að athuga það nánar og var leit-
að hátt og lágt í Norræna húsinu.
Þar á meðal í áðurnefndri rot-
þró. Ekkert fannst við leitina sem
renndi stoðum undir sögusagn-
irnar. Fjölskylda Sverris var afar
ósátt við rannsókn lögreglunn-
ar á hvarfi Sverris. Aldrei fannst
neitt sem gat skýrt hvarf hans.
Eins kom aldrei í ljós hverjir
það voru sem heimsóttu Sverri
kvöldið örlagaríka, enda var það
eitthvað sem lögreglan athug-
aði aldrei eða reyndi að komast
á snoðir um. Garðar Kristinsson,
bróðir Sverris, fórst með vélbát
ári áður, aðeins 16 ára gamall.
Hvarf Sverris var því annað stóra
höggið sem fjölskyldan varð fyrir
á skömmum tíma.
Talið var að hún hefði tekið sér far
með leigubíl út á Seltjarnarnes.
Hrædd og hrufluð á fótum
Fram kemur í blaðagreinum frá
þessum tíma að Elisabet hafi talað
lýtalausa íslensku, verið 166 sentí-
metrar á hæð og ljóshærð. Elisabet
var klædd dökkblárri, hnepptri
ullarkápu með stórum tölum,
svartri húfu og svörtum uppháum
leðurstígvélum, þegar hún hvarf.
Skömmu eftir hvarfið gaf sig
fram sjónarvottur sem taldi sig hafa
séð Elisabetu á gangi við Hafnar-
fjarðarveg neðan Öskjuhlíðar um
klukkan 4 aðfaranótt 15. desember.
Samkvæmt honum var hún hrædd,
hrufluð á fótum og sagði að ein-
hver væri að elta sig. Sjónarvottur-
inn kveðst hafa boðið Elisabetu far,
sem hún afþakkaði.
Fyrst þegar lýst var eftir
Elisabetu var ekki greint frá nafni
hennar. Ekkert virðist hafa fundist
sem gat útskýrt hvarf hennar eða
neitt sem gat með fullri vissu út-
skýrt hvert ferð hennar var heitið
þennan örlagaríka dag. Bjarki seg-
ir að Elisabet sé önnur af tveim
konum sem horfið hafa á Íslandi
frá árinu 1930. Reistur hefur ver-
ið minningarsteinn um Elisabetu í
Gufuneskirkjugarði
Elisabet Bahr Ingólfsson Umfangs-
mikil leit hófst sama kvöld.
Sverrir Kristinsson Lögreglumenn
töldu hann hafa svipt sig lífi. Það fékkst
þó aldrei staðfest.
Valgeir Víðisson Talið er að hann hafi
verið myrtur.