Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2017, Síða 25

fólk - viðtal 25Helgarblað 1. desember 2017
námsefnið í menntaskólanum. Ég
hafði ekki mikinn áhuga á náminu
og gekk ekkert sérstaklega vel.“
Hann segist ekki hafa verið
vandræðaunglingur en lent iðu-
lega í slagsmálum. „Ég slóst mikið
sem unglingur þótt ég hafi ekki
endilega leitað slagsmál uppi. Í
dag þoli ég ekki ofbeldi. Ég próf-
aði líka flest sem ég sá í Bruce Lee-
myndunum, bæði á systur minni
og vinum mínum.“
Virkilega smeykur í hruninu
Um tíma vann Jón Viðar á
skemmtistaðnum Vegamótum,
sem glasabarn og seinna sem
dyravörður. En árið 2005, skömmu
eftir að hann hætti í MK, hóf hann
störf í afleysingum sem lögreglu-
maður.
Var það æskudraumur þinn að
verða lögga?
„Alls ekki. Ég var að ganga
í menntaskólann einn kaldan
vetrar morgun þegar ég leit inn í
lögreglubíl. Ég sá hvað lögreglu-
þjónarnir höfðu það gott og mig
langaði til að vera þar. Seinna dró
Gunnar Scheving, félagi minn,
mig inn í þetta.“
Lögreglustarfið átti vel við Jón
Viðar og árið 2007 innritaði hann
sig í Lögregluskólann. Hann hafði
mikinn áhuga á að komast í sérsveit
ríkislögreglustjóra og skráði sig sér-
staklega í það inntökuferli sem er
mjög eftirsótt og fáir komast að. Árið
2008 lauk hann inntökuferlinu. „Þá
skall hrunið á og enginn peningur
til hjá lögreglunni. Sérsveitin gat því
ekki ráðið fleiri inn og ég starfaði
áfram hjá almennu lögreglunni en
æfði með sérsveitinni.“
Jón Viðar segir hrunið og óeirð-
irnar í kringum það hafa verið mjög
erfiðan tíma og að álagið hafi verið
gríðarlegt. Hann tók þátt í því að
verja Alþingishúsið þegar hasarinn
var hvað mestur. „Í tvö eða þrjú
skipti var ég virkilega smeykur.
Þarna var margt fólk og í byrjun
vorum við fáliðaðir. Í eitt skipti fékk
ég skilti í höfuðið og fékk stærðar
kúlu. Þegar á leið varð lögreglan
skipulagðari og þá gekk þetta betur
og maður var öruggari. Oftast stóð-
um við kyrrir og fengum aðeins yfir
okkur skyr og öskur. En maður gat
búist við hverju sem var.“ Hann seg-
ir að tilfinningarnar á þessum tíma
hafi verið blendnar. „Ég var líka fúll
út í ríkisstjórnina en við þurftum að
vinna vinnuna okkar. Það er gott að
fólk mótmæli ef það er ekki sátt, en
ég kann ekki við að það sé gert á of-
beldisfullan hátt.“
Þurfti aldrei að beita
kylfu eða piparúða
Lögreglustarfið var bæði gefandi
og erfitt að mati Jóns Viðars. Best
fannst honum að geta hjálpað
fólki. „Ég hafði minni áhuga á inn-
brotum, fíkniefnamálum og slíku.
Mest fannst mér spennandi ef það
voru slagsmál sem ég gat kom-
ið að og leyst úr eða ef fólk var í
hættu eða leið illa. Að hnoða lífi í
fólk og sjá raunverulegan árang-
ur var virkilega gefandi.“ Hann
segist margoft hafa þurft að beita
ýmsum tökum sem hann kunni úr
ISR- handtökukerfinu sem hann
lærði í Miami árið 2006. „Ég þoli
ekki ofbeldi en þegar við komum
að slagsmálum kom spenna í mig.
Mig langaði til að hjálpa og nota
það sem ég kunni til þess.“ Á þeim
sex árum sem Jón Viðar starfaði
sem lögreglumaður beitti hann
aldrei kylfu og aldrei piparúða.
„Ég notaði alltaf tök sem ég kunni
og slasaði aldrei neinn. Ég er virki-
lega ánægður með þann árangur.“
Jón Viðar segir að nauðsyn-
legt sé að kunna réttu tökin í lög-
reglunni. Fyrir fjórum árum kom
upp mál þar sem lögreglumaður
beitti svokallaðri „norskri aðferð“
gegn konu í miðbæ Reykjavíkur.
Lögreglumaðurinn var í kjölfarið
dæmdur fyrir líkamsárás. „Það
er til mikið af vitleysu í bardaga-
íþróttum en einnig ákveðin tök
sem eru bæði örugg fyrir lögreglu-
manninn og þann sem er beittur
þeim. Það yrði fáránlegt að taka
einhvern sem á kannski erfiðan
dag og rífa hann úr axlarlið og
brjóta á honum hnéð. Fólk getur
glímt við slíkt í mörg ár. Ég er ekki
hrifinn af norska handtökukerf-
inu. Þessi maður var bara að nota
eitthvert tak sem hann lærði en
það er óöruggt og getur hæglega
valdið slysi. Átök eru alltaf mjög
óútreiknanleg og því skipta réttu
tökin og rétt þjálfun miklu máli.“
Erfiðast að tala
við ættingja látinna
Eins og gefur að skilja komu upp
mörg erfið mál á útkallsdeildinni
þar sem Jón Viðar starfaði. Til
dæmis þegar hann kom að ungu
látnu fólki. „En það fólk var farið.
Að þurfa að tala við ættingja
látinna var miklu erfiðara. Að sjá
sorgina og heyra öskrin.“ Þá kom
hann einnig oft að fólki sem var á
virkilega vondum stað í lífinu. „Ég
man sérstaklega eftir einu máli
sem mér varð hreinlega óglatt af.
Þá komum við að stúlku sem leið
illa og var búin að vera að skera
sig. Við reyndum að tala við hana
en hún grúfði sig fram með hárið
lafandi eins og í einhverri hryll-
ingsmynd, með fingurna ofan í
stórum skurðum á hendinni að
deyfa sínar andlegu kvalir með
líkamlegum. Ég fór að hugsa um
hversu illa fólki gæti liðið, ég hef
aldrei kynnst neinu í líkingu við
þetta.“
Hann segist ekki hafa þurft
að leita sér sálfræðilegrar að-
stoðar eftir útköll eins og margir.
„ Sumir lögreglumenn hafa brotn-
að algjörlega niður. Þetta getur
orðið of mikið og ef fólk nær ekki
að tala um þetta við neinn getur
þetta bugað mann. Ég held að
ég sjálfur hafi náð að byggja upp
einhverja skel gagnvart þessu og
kúplað mig út á réttum tíma.“ Árið
2011 bauðst Jóni Viðari loksins
staða hjá sérsveitinni en þá var
íþróttafélagið Mjölnir, sem hann
stýrði í hlutastarfi, að stækka mjög
hratt. „Ég þurfti að velja á milli.
Mig dauðlangaði til að verða sér-
sveitarmaður en Mjölnir var eins
og barnið mitt. Ég gat ekki farið
frá því.“ Jón Viðar hætti hjá lög-
reglunni og rekstur Mjölnis varð
hans aðalstarf.
Vildi í UFC
Íþróttafélagið Mjölnir var stofnað
út frá Þórshamri og SBG Iceland
árið 2005. Jón Viðar og Gunnar
Nelson voru meðal níu stofn-
félaga en þeir eru ekki allir lengur í
félaginu. Verkefnið var metnaðar-
fullt og Jón Viðar setti sér strax
háleit markmið. „Ég ætlaði að
gera þetta að stærsta bardaga-
klúbbi Íslands, sem tókst. Síðan
að stærsta bardagaklúbbi Evrópu,
sem tókst líka.“ Iðkendunum fjölg-
aði hratt og þar skipti góð mark-
aðssetning sköpum og hún var
ekki bundin við Ísland. „Ég klippti
myndbönd allar nætur til að sýna
fólki eitthvað nýtt og ferskt frá Ís-
landi. Maður lærði að ná til fólks
og gera þetta spennandi. Svo fór
Gunni að gera mjög góða hluti og
var mikið í fjölmiðlum.“
Takmarkið hjá Jóni Viðari var
að feta sömu slóð og Gunnar.
„Planið var alltaf að keppa í MMA.
Ég keppti mikið, bæði í karate og
glímu á árunum 1996 til 2007. En
á einni æfingu var mér kastað illa,
ég lenti á olnboganum og fór úr
axlar lið. Nákvæmlega það sama
kom fyrir hina öxlina nokkrum
árum seinna og þá sneri ég mér
alfarið að þjálfun og rekstri Mjöln-
is.“
Jón Viðar segir að samstarfið
við Conor McGregor hafi gert sitt
til að vekja athygli á Mjölni. Hann
hafi þó ekki verið nein stjarna
þegar þeir hittust fyrst. „Þegar
hann kom hingað fyrst átti hann
ekki bót fyrir boruna á sér. Hann
bjó uppi á háaloftinu hjá mér
og ég þurfti að lána honum fyrir
samloku. Í fyrstu tvö skiptin var
hann bara að æfa og djamma
með okkur. En í þriðja skiptið
sem hann kom hingað var hann
orðinn nokkuð stórt nafn. Conor
er allt annar maður þegar hann er
fyrir framan myndavélarnar. Sem
manneskja er hann viðkunnan-
legur og auðmjúkur. Þegar hann
er að búa til peninga rífur hann
kjaft við alla, af því að hann er
góður í því og er fyndinn.“
Hafnaði Jóni stóra
Vöxtur Mjölnis hefur verið lygi-
lega hraður undanfarin tólf ár.
Árið 2011 flutti félagið frá Mýrar-
götu í Loftkastalann og þá var
bætt við svokölluðu Víkinga-
þreki inn í dagskrána. Þá tvöfald-
aðist iðkenda fjöldinn úr á þriðja
hundrað í sjötta hundrað. Í dag
eru iðkendur komnir yfir 2.000
manns. Aðspurður hvort Mjölnir
sé tískufyrirbæri segir Jón Viðar:
„Fólki fannst við töff, bæði fyrir
það sem við gerðum og fyrir hvað
við stóðum. Við seldum mörg
þúsund boli og hettupeysur.“
Jón Viðar minnist sérstaklega
eins atviks þegar hann var enn
starfandi lögreglumaður. „Við vor-
um kallaðir út vegna vopnaðs ráns
í 10-11 og þegar ég handtók ræn-
ingjann sá ég að hann var klædd-
ur í Mjölnis-peysu. Ég varð svo
reiður að ég reif hann úr peysunni
og æpti á hann. En svo þurfti að
taka myndir af honum til að bera
saman við öryggismyndavélarn-
ar og þá þurfti ég að klæða hann
aftur í peysuna. Það var ömur-
legt.“ Jón Viðar segir að hann
„Að þurfa
að tala
við ættingja
látinna var miklu
erfiðara. Að sjá
sorgina og heyra
öskrin.„Ég man
sérstaklega
eftir einu máli sem
mér varð hreinlega
óglatt af
Hrunið „Í tvö eða þrjú skipti var ég virki-
lega smeykur. Þarna var margt fólk og í
byrjun vorum við fáliðaðir“ Mynd SigtryggUr Ari