Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2017, Síða 58

Vikublað 1. desember 2017 10
Þýskalandi og Austurríki en það var
í Búlgaríu sem Ásdísi fannst hún
vera komin heim. Fyrirsætuferill-
inn blómstraði og hún varð fljótlega
mjög vel þekkt í þessu landi sem
tekur glamúrfyrirsætum opnum
örmum. Þegar þau Garðar skildu
svo fyrir um fimm árum, valdi hún
að starfa áfram í Búlgaríu ásamt
því að sinna ýmsum verkefnum
hérlendis. Hún flakkaði fram og til
baka milli landanna en fyrir rúmu
ári ákvað hún að draga aðeins úr
ferðalögunum enda börnin í skóla á
Íslandi. Hún keypti sér nýja, fallega
íbúð í miðbænum og þar býr hún í
dag ásamt dóttur sinni Viktoríu og
kanínunni Casanova. Hektor býr
hjá pabba sínum á Akranesi þar
sem báðir eru á kafi í knattspyrn-
unni.
„Þarna hrundi allt líf mitt á tíu mínútum“
Í byrjun þessa árs leið henni eins
og fram undan væri bæði beinn
og breiður vegur. 2017 yrði hennar
ár, það besta hingað til. Svo liðu
ekki nema nokkrir mánuðir þar
til hún varð fyrir gífurlegu áfalli.
Hún hrasaði aftur fyrir sig nið-
ur steyptar tröppur með þeim
afleiðingum að hún handleggs-,
mjaðmagrindar-, lærbeins- og
rifbeinsbrotnaði. „Þarna hrundi allt
líf mitt á tíu mínútum. Ég missti
allt úr höndunum. Allur tími minn
síðan, hver einasti dagur og mínúta,
hefur farið í að reyna að ná sjálfri
mér til baka. Í kjölfar slyssins fékk
ég hræðilega áfallastreituröskun
og byrjaði að glíma við þunglyndi
og mikinn kvíða. Ég lá rúmföst í
nokkra mánuði og gat ekkert hreyft
mig. Svo tók bara óvissan við. Ég
var ótryggð svo ég fékk engar slysa-
bætur. Ég gat ekki lengur unnið
fyrir mér svo ég missti tekjur, vissi
ekki hvað yrði um líkamann á mér,
hvort ég gæti yfirleitt hreyft mig
eins og áður. Þetta er í fyrsta sinn
sem allt mitt líf hrynur svona í
einni andrá og ég hef lagt nótt við
dag í að ná mér aftur, andlega og
líkamlega,“ segir hún einlæglega.
Er búin að skrifa sjálfshjálpar-
og lífsstílsbók fyrir konur
Ásdís segir slysið og áfallastreituna
í kjölfarið hafa gert það að verkum
að lífsgleði hennar hafi nánast alveg
horfið, þrátt fyrir mikinn vilja og
viðleitni til að ná sér á strik. Síðasta
hálfa árið hefur hún þegið aðstoð
frá fagfólki, hitt sál -og félags-
fræðinga og stundað hugleiðslu
og djúpa sjálfskoðun sem smám
saman hefur svo skilað henni betri
líðan. Hún segist sérstaklega hafa
fundið árangur síðustu vikurnar en
öll þessi vinna í sjálfinu varð svo
til þess að Ásdís settist niður og
skrifaði bók um reynslu sína. Bók
sem hún vonast til að geti hjálpað
öðrum konum að líða betur.
„Ég er búin að skrifa þessa bók
út frá reynslu minni af því að þurfa
að standa upp og takast á við þetta
allt saman. Ég missti eldmóðinn og
trúna á sjálfa mig. Áfallastreiturösk-
un er svo hræðilegt fyrirbæri. Þetta
eru eins og öldur sem bara hellast
yfir mann og maður veit ekkert
hvenær þær koma. Maður hefur
enga stjórn á þessu. Ég fékk einhver
þunglyndislyf en þau laga ekki nema
hluta af ástandinu. Ég þurfti stöðugt
að minna sjálfa mig á hver ég er og
hvað ég hef gert. Klóra sjálfa mig
upp úr þessu með öllum tiltækum
ráðum. Taka eitt skref í einu. Setja
mér lítil markmið hér og þar og
reyna að láta mér líða vel. Gera
eitthvað gott fyrir sjálfa mig,“ segir
Ásdís sem vonast til að bókin, sem
hún kallar Valkyrja, komi út fyrir jól.
„Mig langar að beina þessari bók
og skilaboðum mínum til kvenna
sem hafa kannski staðið í sömu
sporum. Eru fastar í einhverju
fari, neikvæðar, kannski með lítið
sjálfsálit og langar að ná sér upp
úr því. Bókinni er ætlað að hjálpa
lesendum að þekkja sjálfa sig betur
og koma sér af stað með að láta
draumana rætast. Ná tökum á líf-
inu, meðal annars með markmiða-
setningu og sjálfskoðun,“ segir hún.
Valdi að vera sexí
Tal okkar berst að vitundarvakn-
ingunni gegn kynbundnu misrétti,
áreiti og ofbeldi sem hefur verið
áberandi í samfélagsmiðlum og
fjölmiðlum upp á síðkastið. Líkt og
flestir tekur Ásdís þessu fagnandi.
„Mér finnst algjör snilld að það
sé verið að reyna að setja karl-
mönnum hömlur á þessu sviði. Ég
hef auðvitað lent sirka hundrað
sinnum í svona en ég kippi mér
samt ekkert upp við það. Minn
ferill hefur auðvitað gengið út á
að vera sexí svo ég get varla áfellst
marga karlmenn fyrir að hafa
nálgast mig með þessum hætti. Ég
geri mig út sem glamúrdrottningu.
Valdi að vera sexí. Ég, líkt og aðrar
konur, á samt eftir að fagna því að
þeir muni ekki komast eins auð-
veldlega upp með mismunun eða
ofbeldi á bak við tjöldin,“ segir hún
og bætir við að konur geti einnig
gerst sekar um óviðeigandi áreiti og
hafi misnotað sér valdastöðu.
„Þetta snýst allt um mörk. Að
setja öðrum mörk og gefa skýr
skilaboð um hvernig megi nálgast
mann, hversu langt hleypir maður
fólki að sér. Ef maður er ekki með
mörkin sín á tæru þá er hættara við
að fólk fari yfir þau, á hvaða sviði
sem er,“ segir Ásdís ákveðið. Svo
rifjar hún upp atvik sem snertir
hana sjálfa en það olli því að hún
missti bæði verkefni og vinnu,
einungis vegna þess að hún vildi
ekki þýðast mann sem sýndi henni
kynferðislegan áhuga.
Missti vinnu af því hún vildi ekki
þýðast forstjórann
„Þetta er auðvitað alveg hræðilegt
þegar málið snýst um vinnuna
og ég hef einu sinni verið sett í
hrikalega vonda stöðu hvað það
varðar. Ég hafði unnið með stærsta
blaðaútgáfufyrirtæki Búlgaríu
í mörg, mörg ár. Setið fyrir á forsíð-
um, skrifað dálka, tekið viðtöl og
margt fleira. Svo bauð forstjórinn
mér út að borða sem ég þáði en
þegar hann svo vildi eitthvað annað
og meira en ég var til í, þá brást
hann ókvæða við. Hann hélt áfram
að reyna en ég gaf mig ekki svo á
endanum hótaði hann mér að ef ég
myndi ekki hlýða honum þá myndi
hann setja algjört stopp á mig inn-
an fyrirtækisins. Ég ákvað að ganga
í burtu, bjóst ekki við að hann gæti
haft svona mikil áhrif á ritstjórana
– en hann gerði það nú samt. Ég
fékk engin fleiri verkefni hjá þeim
blöðum sem ég hafði unnið með og
missti fullt af verkefnum og tekjum.
Þetta geta þeir komist upp með og
því miður eru margar konur sem
hafa orðið fyrir svona ranglæti.“
Fegrunaraðgerðir eru hluti af lífinu
Að lokum víkjum við talinu að
fegrunaraðgerðum en viðhorfin til
þeirra hafa, líkt og margt annað,
breyst gífurlega á sirka síðustu tíu
árum og Ásdís Rán segist vissulega
hafa tekið eftir því. „Ég man bara
þegar ég fór í brjóstastækkun á
sínum tíma. Það var alveg svakalegt
„hype“ í kringum það að ég væri
með silíkon og allir að velta sér upp
úr þessu, nú eða að ég væri búin
að láta setja í varirnar á mér. Hér
áður fyrr var þetta næstum eins og
einhver félagslegur dauðadómur,
en í dag er þetta orðið sjálfsagt
mál. Ungar konur í dag tala mjög
opinskátt um svona aðgerðir og
þeim finnst þetta bara alls ekkert
til að hneykslast yfir. Ég hef alltaf
verið á þeirri skoðun að konum, og
körlum auðvitað, eigi að vera frjálst
að gera það við útlit sitt sem þeim
líður vel með. Tæknin býður okkur
upp á að geta breytt því sem við
viljum og af hverju ekki að njóta
þess eins og hægt er? Hvort sem
konur langar að hafa stærri eða
minni brjóst, yngja sig upp um tíu
ár með andlitslyftingu eða láta laga
slit eftir barnsburð. Svona aðgerðir
geta haft góð áhrif á sjálfsmyndina
hjá mörgum og hvers vegna ekki
að láta það eftir sér? Svo finnst mér
líka mikilvægt að fólk sé ekki dæmt
fyrir að fara í fegrunaraðgerðir
og ég er glöð með hvað það hefur
dregið mikið úr þessari dómhörku
enda eru fegrunaraðgerðir bara
hluti af lífinu á 21. öld.“
„Minn ferill hefur
auðvitað gengið
út á að vera sexí svo
ég get varla áfellst
marga karlmenn fyrir
að hafa nálgast mig
með þessum hætti
PaMela anderson
Marilyn Monroe
MaMie Van doren
Jane Mansfield
M
yn
d
B
ry
n
ja