Dagblaðið Vísir - DV - 28.03.2018, Blaðsíða 28

28 fólk - viðtal 28. mars 2018
það passaði ekki inn til mín svo ég
skipti honum, og búrinu, út fyrir
kanínu.
Kanínan var reyndar mjög
hress en fyrir átti ég hins vegar
aðra kanínu sem var fötluð og með
undarlega sjálfsmorðshneigð. Það
hrundi yfir hana búr þegar hún var
ungi en við það fótbrotnaði hún og
fékk eitthvert áfall sem gerði hana
svolítið skrítna. Stundum fann ég
hana skorðaða af á bak við sófa eða
önnur húsgögn þar sem hún virtist
viljandi hafa komið sér í ógöngur,“
segir Inga María, stendur upp og
sýnir með látbragði hvernig kan-
ínan hafði fest sig. „Nýja kanínan
reyndist svo ágætis félagsskapur
fyrir greyið og ég vona að þung-
lyndi fiskurinn hafi fengið góðan
aðbúnað líka,“ segir Inga María og
hlær.
Fann flottan svía á Tinder og
stefnir til Uppsala
Ásta- og fjölskyldulíf Ingu Maríu
hefur einnig verið óhefðbundið
á mælikvarða margra. Hún hef-
ur að minnsta kosti aldrei fetað
hinn gullna meðalveg vísitölu-
fjölskyldunnar. Inga María varð
móðir aðeins 19 ára og amma 37
ára, þegar dóttir hennar, Kara,
eignaðist litla stelpu í fyrra, þá
átján ára gömul. Með því bætt-
ist fimmti ættliðurinn í beinan
kvenlegg Ingu Maríu.
Inga María á líka soninn Dalí,
eða Daníel Loka, sem nú býr
ásamt föður sínum og stjúpu í
bænum Uppsala í Svíþjóð. Gam-
an er að segja frá því að Inga Mar-
ía fann einmitt ástina þegar hún
fór ásamt dóttur sinni og barna-
barni til Uppsala að heimsækja
Dalí síðasta haust.
„Ég var búin að vera ein-
hleyp í rúmlega sex ár og dóttur
minni fannst þetta komið gott.
Nú þyrfti mamma hennar að fá
sér kærasta. Hún fór í símann
minn, opnaði Tinder og fór að
fletta. Nokkrum dögu síðar var
ég komin á stefnumót með al-
veg dásamlegum manni sem ég
er mjög ástfangin af í dag,“ segir
Inga María sem stefnir á að flytja
til Uppsala eftir um það bil tvær
vikur og láta reyna á ástina.
„Maður verður bara að taka
sénsa,“ segir hún og hlýhugurinn
til sænska kærastans, sem heitir
Robert Mentzer, leynir sér ekki.
„Ég er samt ekki viss um að
það hefði verið jafn auðvelt að
stökkva á þennan séns ef son-
ur minn ætti ekki heima í næsta
húsi,“ segir hún, en hinn heppni,
sem er fjórum árum eldri en Inga
María, starfar sem veitingamað-
ur og á tvö börn úr fyrra sam-
bandi.
„Pabbi sonar míns og fóstur-
mamma eru að ljúka námi frá
háskólanum í Uppsala. Sem
mömmu hans fannst mér fínt að
hann fengi rútínuna og öryggið
sem fylgir því að búa með stærri
fjölskyldu,“ segir hún og bætir
við að hún hafi aldrei fundið fyr-
ir neinum fordómum vegna þess
að hún, sem móðir, sé sátt við að
sonur hennar búi á öðru heim-
ili. „Hann hefur jú verið hjá mér í
öllum fríum og þetta er það fyrir-
komulag sem hentaði aðstæðun-
um best.“
Virkar betur með brotna
fólkinu
Inga María vinnur nú að því að
klára tvö stór myndskreytingar-
verkefni fyrir bæði ríki og borg en
þegar þeim er lokið ætlar hún að
pakka niður í tösku og fljúga á vit
ástarinnar, allsendis óhrædd við
það sem framtíðin ber í skauti
sér.
„Ég þarf alltaf að hafa eitthvað
fyrir stafni en svo þrífst ég líka á
því að mæta áskorunum. Þegar
ég kem til Svíþjóðar ætla ég að
taka skotveiðileyfi til að kom-
ast að því hvort ég geti einfald-
lega látið verða af því að drepa
dýr. Næsta skref er svo að finna
einhvern sem getur kennt mér
að stoppa þau upp því það hefur
mig alltaf langað til að læra. Svo
hlakka ég til að prófa að fara aftur
í sambúð og vona að hún gangi
vel þótt ég sé auðvitað orðin
mjög vön því að vera ein eftir
þessi sex ár.“
Dýrahræ í frysti, köfun, fall-
hlífarstökk, skotveiði, hellulögn
og uppstoppun. Finnst þér aldrei
erfitt að vera svona frábrugðin
öðrum konum á fertugsaldri?
„Jú, auðvitað hef ég margoft
fengið að heyra að ég sé klikkuð,“
segir Inga og skellihlær en skiptir
svo yfir í alvarlegri tón og spyr við
hvað sé þá verið að miða:
„Fólk sem býr í raðhúsum og
er í langtímasamböndum? Það
er auðvitað gott og blessað en
það virka ekki allir eins, – og öll
eigum við líka okkar sögu. Sjálf
á ég til dæmis tvo vinahópa frá
mínum æsku- og uppeldisárum.
Annar samanstendur af mjög
heilsteyptu fólki ef svo mætti að
orði komast. Fólki sem kemur úr
hefðbundnu fjölskyldumynstri
og á foreldra sem hafa alltaf stutt
það, bæði fjárhagslega og með
öðrum hætti. Hinn vinahópur-
inn minn samanstendur af fólki
sem hefur meira þurft að spjara
sig sjálft og er kannski á ein-
hvern hátt „brotnara“. Ég virka
betur með síðarnefnda hópnum.
Mér finnst hann skilja lífið betur.
Þau er ekki eins dómhörð á mis-
tök annarra, baktala síður hvert
annað og sýna almennt meiri
skilning og samkennd. Hinn
hópurinn er oft dómharðari. Sér
lífið sem ýmist svart eða hvítt en
gleymir grá skalanum og öllu þar
á milli. Sjálf er ég alveg sátt við
mína fortíð enda hefur hún búið
til þá manneskju sem ég er í dag
og ég er sátt enda engin logn-
molla í mínu lífi.“ n