Morgunblaðið - 28.02.2018, Qupperneq 31

MINNINGAR 31
MORGUNBLAÐIÐ MIÐVIKUDAGUR 28. FEBRÚAR 2018
Elsku amma,
hvar á ég að byrja?
Þú ert ein magnaðasta og áhuga-
verðasta manneskja sem ég hef
nokkurn tímann kynnst. Ég á svo
ótal margar minningar af þér og
afa í Stangarholtinu að segja okk-
ur barnabörnunum sögur af öll-
um ferðalögunum og ævintýrun-
um sem þið lentuð í. Öll skiptin
sem við sátum saman við píanóið
og sungum saman, þegar þú last
fyrir mig þýsku barnabækurnar
og þegar við fórum í langa bíltúra
út á land. Ég man svo vel eftir því
þegar við vorum saman inni í litla
eldhúsinu og þú kenndir mér að
búa til einkennisréttina þína eins
og ömmuísinn fræga, töfrasalatið
og eplakökuna. Með eldamennsk-
unni fylgdu ávallt góð lífsráð og
sögur frá æsku þinni í Þýska-
landi. Ég man hversu dolfallin ég
var yfir öllum sögunum þínum úr
stríðinu og þú kveiktir með mér
svo sterkan áhuga á mannkyns-
sögunni og sérstaklega seinni
heimsstyrjöldinni. Það sem ég
dáði mest í fari þínu var hversu
ótrúlega sterk þú varst. Þú ólst
upp á einum erfiðustu tímum
mannkynsins en lést það aldrei á
þig fá og varst alltaf svo hógvær
og ánægð með þitt. Fjölskyldan
var líf þitt og yndi og maður gat
alltaf leitað til þín sama hvað það
var, þú varst alltaf til staðar,
tilbúin með góðan mat og lífs-
speki. Þú kenndir mér hversu
mikilvægar hefðir eru, hófsemi
og fjölskyldugildi og ávallt að
standa upp fyrir sjálfa mig. Ég
var mikið með þér á síðustu ár-
unum og ég sá hversu erfitt það
var fyrir þig að geta ekki lengur
haft stjórnina á hlutunum og sagt
sögurnar þínar og gamla amma
mín fór brátt að hverfa. En þrátt
fyrir að minnið færi hélstu alltaf í
húmorinn og bjóst þá bara til nýj-
ar sögur eða skáldaðir í eyðurn-
ar. Síðasta skiptið sem við hitt-
umst áður en þú fórst sátum við
saman á torginu að syngja saman
íslenskar perlur sem þér fannst
ekkert skemmtilegar en þú hafð-
ir svo gaman af píanóinu þannig
þú lést þig hafa það. Við sungum
hátt og skýrt með litlu flugunni
og þú potaðir alltaf í nefið á mér
og hlóst hátt. Mér þykir svo vænt
um þessa minningu. Ég mun
ávallt varðveita minningu þína
elsku amma og lifa undir nafninu!
Kristín Lilja Valgarðsdóttir.
Einu sinni vorum ég, amma,
mamma og Sævar uppi á Eir að
spila „Elfer raus“. Mamma og
Sævar voru ein í liði en ég og
amma vorum saman í liði og bók-
staflega rústuðum þeim. Þegar
amma átti heima í Fróðengi átti
hún fullt af skemmtilegu dóti, t.d.
skopparakringluna sem heyrðist
svo skemmtilegt hljóð í og gamla
símann sem ég og Sævar vorum
alltaf að leika með og dýralita-
bókina.
Allt þetta var rosa skemmti-
legt. Einu sinni fórum við í sund
með ömmu og henni fannst ekk-
ert skemmtilegra en að sprauta
vatni með vatnsbyssu framan í
afa. En núna er hún amma dáin
en ég held að það sé betra fyrir
ömmu út af því að hún var orðin
svo veik. Núna er amma í himna-
ríki og svo hittir hún líka afa. Síð-
an þarf afi ekki að elda grautinn
sjálfur. Það var gaman að lifa
með þér, amma. Vertu sæl.
Helena Lind.
Kristín
Friðriksdóttir
✝ Kristín Frið-riksdóttir (áð-
ur Christel Marilse
Irene Luise Becke-
meier) fæddist 13.
apríl 1924. Hún lést
12. febrúar 2018.
Útför Kristínar
fór 27. febrúar
2018.
Vertu
á meðan þú ert
því það er of seint
þegar þú ert farinn.
(Sigurbjörn
Þorkelsson)
Augun fyllast af
tárum og ég sé ekk-
ert. Orð geta ekki
lýst söknuðinum í
hjartanu. Amma
hafði ótrúlega mikil
áhrif á mitt líf, kletturinn í hafinu
og fasti punkturinn í tilverunni.
Elska hennar og kærleikur
nærðu mig, þroskuðu og gáfu
mér kraft og kjark til að standa
með sjálfri mér, vera gildum mín-
um trú og bera virðingu fyrir
sjálfri mér. Amma vissi hvað voru
raunveruleg verðmæti og hvað
var bara pjatt. Einhvern veginn
fannst mér hún bara gera hluti
sem höfðu einhverja þýðingu.
Eins og t.d. að hlusta á góða mús-
ík. Það gaf henni svo ótrúlega
mikið og var áhugi hennar smit-
andi. Ég var ekki há í loftinu þeg-
ar ég fór fyrst með ömmu og afa í
óperuna að sjá Aida eftir Verdi.
Áður sagði hún mér sögurnar á
bakvið tónverkin og tónskáldin
og við lágum yfir „prógramminu“
sem var keypt með miklum fyr-
irvara. Eftir óperusýningar var
alltaf drukkið heitt kakó fyrir
svefninn.
Amma elskaði að læra tungu-
mál og það var það sem hana
langaði mest að læra þegar hún
var ung kona í Þýskalandi. Hún
ákvað þó að gera það ekki, því þá
hefði hún þurft að vinna fyrir
nasista. Seinna lét hún þó draum-
inn rætast og lærði rússnesku og
ferðaðist til Rússlands og Síb-
eríu. Nágrannakona ömmu í
Stangarholtinu var heyrnarlaus
og ömmu fannst svo leiðinlegt að
geta ekki talað við hana. Ákvað
amma þá að drífa sig í skóla að
læra táknmál svo þær gætu
spjallað yfir kaffibolla.
Afi og amma ferðuðust mikið
um allan heim og fóru með öll
barnabörnin í fermingarferð.
Ferðalög innanlands fannst þeim
ekki síður spennandi en amma
var einlægur aðdáandi íslenskrar
náttúru. Hún þekkti Ísland vel
eftir allar ferðafélagsferðirnar og
að hafa klifið alla jökla Íslands.
Amma gerði nefnilega allt sem
hún ætlaði sér. Þrátt fyrir öll
ferðalögin og ævintýrin var heim-
ili ömmu og afa sannkallaður
griðastaður. Þar ríkti ró og friður
sem fyllti mann öryggiskennd.
Þar var alltaf sama rútínan og all-
ir hlutir á sínum stað. Það er ekki
síst sú minning sem fyllir hjartað
af gleði og trega í sömu andrá,
allir þessir litlu hlutir og hvers-
dagslegu stundir sem aldrei
koma aftur. Amma að steikja fyr-
ir mig kartöflur og egg eftir skól-
ann, við amma að baka eplaköku
eða búa til ömmuís, amma að
spila við mig eða leggja kapal, við
að fá okkur 10 dropa, við að bera
út Moggann, við að hlusta á út-
varpssögu um rauða rugguhest-
inn, amma grenjandi úr hlátri yf-
ir laginu „í skóginum stóð kamar
einn“, skærbláu augun og prakk-
aralegi húmorinn...
Elsku besta amma mín, ég veit
þú vildir aldrei verða gömul og
gleymin en þrátt fyrir að það hafi
orðið örlög þín, hélstu alltaf í
góða skapið og húmorinn. Þú
varst stolt af fjölskyldu þinni og
ég veit þú elskaðir hvert og eitt
okkar þó þú gætir ekki lengur
tjáð það með orðum. Á dánar-
stund beiðstu eftir Kristínu syst-
ur svo hún gæti verið með okkur,
leist yfir hópinn þinn, brostir og
yfirgafst þennan heim elskuð og
sátt á svip.
Ástarþakkir fyrir allt, elsku
amma mín, þú munt lifa í hjarta
mér svo lengi sem ég lifi.
Inga Björk Valgarðsdóttir
Það eru forrétt-
indi að hafa fengið
að eiga ömmu eins
og þessa. Þar sem
faðmurinn var alltaf
hlýr og dyrnar alltaf opnar fyrir
okkur. Margar góðar minningar
fljúga í gegnum hugann þegar
við kveðjum ömmu. Ofarlega í
huga er þegar Hjördís Bára
hringdi stolt í ömmu: Amma! Ég
er búin að missa fyrstu tönnina
mína. Þá svarar amma sem var
farin að missa heyrnina: Ha?
Varstu að setja fisk á pönnuna?
Önnur minning frá Öglu sem
þótti alltaf jafn vænt um það
þegar amma togaði í hárið á
henni og sagði henni hvað þær
væru líkar og að þetta væri hár-
ið frá henni, Agla hefur alla tíð
verið stolt af því að vera svona
lík fallegu ömmu okkar.
Það er skrítið fyrir okkur að
venjast þess að vera án ömmu,
enda vanar að hafa hana nálægt
alla ævi, margar venjur eins og
kakó, sírópsbrauð og kaka hjá
ömmu til að byrja aðfangadag
eða allir sunnudagar í kaffi og
spjall. Við erum ævinlega þakk-
látar fyrir hvað hún var okkur
alltaf góð og allt sem hún hefur
gert fyrir okkur. Hér er lítið
ljóð til þín, amma.
Þú alltaf í huga okkar ert.
Þú hjörtu okkar hefur snert
með góðmennsku og hjartavernd.
Hér og nú ertu heimsins besta amma
nefnd.
Þú ert sem af himnum send.
Við elskum þig og söknum
þín.
Stelpurnar þínar,
Hjördís Bára og
Agla Þórunn.
Elsku yndislega amma okkar,
nú er ljósið þitt slokknað og þú
hefur fengið hvíldina þína.
Það er margt sem leitar á
hugann við fráfall ömmu, enda
náði hún háum aldri. Hún var
alla tíð mjög heilsuhraust og vel
með á nótunum og alltaf var
stutt í húmorinn. Það var yndis-
legt að sjá hvað hún var alltaf
jákvæð og glöð.
Okkur þótti amma okkar vera
einstaklega falleg kona, glæsileg
og tignarleg. Hún bar af hvar
sem hún kom. Minningarnar um
elsku ömmu okkar eru margar
og munu þær hlýja okkur um
Bára Jacobsen
✝ Bára Jacobsenfæddist 22. júní
1922. Hún lést 7.
febrúar 2018.
Útför Báru fór
fram 26. febrúar
2018.
ókomna tíð. Mikið
höldum við að afi
taki vel á móti þér
elsku amma, hann
er búinn að bíða
svo lengi eftir þér
en nú eruð þið
sameinuð á ný.
Elsku amma
okkar, við munum
sakna þín sárt og
geyma minninguna
um þig í hjarta
okkar um ókomna tíð. Takk fyr-
ir allar góðu stundirnar.
Guð blessi þig, elsku amma.
Blátt lítið blóm eitt er,
ber nafnið; gleymdu‘ ei mér.
Væri ég fleygur fugl,
flygi ég til þín.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
Leggjum svo kinn við kinn,
komdu með faðminn þinn.
Hátt yfir hálsinn minn,
hönd þína breið.
Svo mína sálu nú
sigraða hefur þú,
engu ég unna má
öðru en þér.
(þýsk þjóðvísa)
Kristín Björk Jacobsen,
Lillian Jacobsen.
Nú er komið að kveðjustund
og ég finn fyrir tómarúmi í
hjartanu, minningarnar um
ömmu Báru, nöfnu mína, hrann-
ast upp enda eru þær ófáar í
gegnum tíðina. Fyrstu ár ævi
minnar bjó ég ásamt foreldrum
mínum á Sóleyjargötunni hjá
ömmu og afa og fyrstu árin eftir
að við fluttum gisti ég nánast
um hverja helgi hjá þeim. Mínar
fyrstu minningar tengjast þér
og lífinu á Sóleyjargötunni.
Sunnudagskakan uppi á eldhús-
skáp sem við biðum eftir að fá
að smakka.
Og síðar, allt lífið og fjörið
sem tengdist lestun á eldhúsbíl-
um áður en farið var til fjalla
með ferðamenn. Ég var mjög
ung að árum þegar þau amma
og afi sýndu mér það traust að
fara á fjöll og starfa í eldhúsbíl-
unum. Það var upphafið að mjög
nánu sambandi okkar á milli
sem er í mínum huga ómet-
anlegt.
Amma Bára var ein glæsileg-
asta kona sem ég hef þekkt, hún
var falleg, hlý, skynsöm, ákveðin
en umfram allt skemmtileg, þær
eru ófáar stundirnar sem við
höfum verið saman í góðra vina
hópi sungið og skemmt okkur
og amma elskaði þegar við
sungum saman fjallasöngva og
einna helst:
Að lifa sem þræll og hlýða sem hund-
ur
Það er nú lífið í ferðinni hér
Að láta sig lifandi limast í sundur
lífið hjá Úlfari Jacobsen er.
(höf. óþekktur)
Við amma áttum mjög náið og
gott samband alla tíð. Þau eru
mörg matarboðin og samveru-
stundirnar sem við glöddumst
saman við það að rifja upp
gamla góða tíma, spjalla um allt
mögulegt, það var hlegið, sungið
og drukkið kaffi og Grand Mar-
nier.
Þessar stundir verða varð-
veittar í minningunni.
Nú síðustu árin bjó amma
Bára á hjúkrunarheimilinu Eir
og var fjölskyldan öll mjög dug-
leg að heimsækja hana, við sett-
umst iðulega fram í setustofu,
amma elskaði útsýnið og dáðist
að fjallasýninni, Esjan, Snæ-
fellsjökull, Akrafjallið, henni
þótti þetta allt svo fallegt, sem
það er. Í hvert sinn sem ég kom
sagði hún ávallt „ertu þú nú
komin nafna mín“ og mér hlýn-
aði ávallt að heyra hana kalla
mig nöfnu sína, en svo átti hún
líka til að skammast lítið eitt yf-
ir því ef of langt leið á milli
heimsókna.
Börnin mín þrjú Atli Már,
Kolbeinn Ari og Katla Rún eru
lánsöm að hafa náð að njóta
samveru langömmu Báru í þetta
langan tíma og að eiga góðar og
ljúfar minningar um hana.
Það eru svo margar minn-
ingar sem koma upp í hugann
enda spannar samleið okkar
rúma hálfa öld. Minningar sem
ég mun geyma í hjarta mínu um
ókomna tíð.
Þegar þú ert sorgmæddur, skoðaðu
þá aftur hug þinn og þú munt sjá, að
þú grætur vegna þess, sem var gleði
þín.
(Kahlil Gibran)
Blessuð sé minning elsku
ömmu og langömmu Báru,
Þín nafna
Bára.
Elsku frænka mín, með
nokkrum orðum langar mig að
þakka þér þær góðu stundir
sem við höfum átt saman í gegn-
um tíðina. Þar sem ég er elsta
barnabarn ömmu Siggu og afa
Júlla fékk ég oft að dvelja hjá
þeim á Eiríksgötu 29 þar sem
ég er fædd, það var því ekki
langt fyrir mig að trítla yfir
Landspítalalóðina til ykkar á
Sóleyjargötu 13, þar sem þú
tókst alltaf á móti mér opnum
örmum, viðmót þitt var eins og
þú sjálf, ástúðlegt og fallegt, þar
voru þín börn til að vera með
sem mér fannst svo notalegt og
gott.
Minningar mínar frá þessum
fyrstu árum ævi minnar eru mér
enn í fersku minni, heimsóknir
upp í dal í sumarhúsið ykkar,
þar sem við Sossa gátum leikið
okkur saman og hlegið út í eitt í
litla húsinu sem við höfðum til
afnota, og ég tala nú ekki um
sumarhúsið sem hún tengda-
móðir þín átti, með garðskála
með fullt að blómum og garð-
húsgögnum sem varla sáust á
þessum árum, þetta var eitt
stórt ævintýri.
Enn er mér í minni þegar ég
mætti með Óla og kynnti hann
fyrir þér, og gagnkvæm virðing
og vinskapur skapaðist ykkar á
milli. Ömmudagurinn, sem er
árviss viðburður í fjölskyldunni
og haldinn sem næst afmælis-
degi ömmu Siggu 18. nóvember,
var þér ætíð hugleikinn og alltaf
mættir þú meðan heilsan þín
leyfði.
Þessi hittingur hefur orðið til
þess að ættaböndin eru ótrúlega
sterk og frændfólkið kynnist og
þekkir hvert annað, hér áttir þú
stóran hlut að máli.
Þú varst elst sex systkina
sem amma og afi eignuðust á
níu árum, glæsilegur hópur
bæði í útliti og mannkostum. Í
síðasta skipti sem ég sá þig kom
ég í heimsókn til þín á Eir, þú
varst svo glöð að sjá þessa konu
sem þú þekktir en varst aðeins
að ruglast í hver þetta væri,
sagðir alltaf þú ert svo lík, svo
lík, og svo kom ekki meira.
Við drukkum kaffi saman og
þú sagðir ég er nú orðin 94 og
bara hress, heldurðu ekki bara
að ég verði 100, ég játaði því að
sjálfsögðu.
En tæplega 96 ár er dágóður
tími. Við Óli kveðjum þig með
þakklæti og biðjum guð að
blessa þig og fjölskyldu þína.
Sigríður
Karlsdóttir.
Elsku ástin
mín.
Nú hefur þú
kvatt þetta líf og
ég held áfram ... án þín.
Hér sit ég ein og sakna.
Hugurinn minn er á fullu, en
rithönd mín frosin.
Margs er að minnast, og
margs er að sakna.
Að hafa kynnst þér og átt
þennan tíma með þér verð ég
ævinlega þakklát fyrir.
Þú munt alltaf eiga stað í
hjarta mínu.
Hver minning um þig er dýr-
mæt perla.
Þórólfur Valberg
Valsson
✝ Þórólfur Val-berg fæddist
2. mars 1982.
Hann lést 4. jan-
úar 2018.
Útför Þórólfs
fór fram 17. febr-
úar 2018.
Elska þig og sofðu
rótt, ástin mín.
Þín eiginkona,
Eva Morales.
Elsku pabbi minn.
Besti pabbi í
heimi fyrir okkur öll.
Hann var með mjög
gott hjarta og elsk-
aði alla sem hann
hitti.
Takk fyrir að hafa verið
svona góður við mig, mömmu,
Bjart og Viktoríu.
Leiddu mína litlu hendi,
ljúfi Jesús, þér ég sendi
bæn frá mínu brjósti, sjáðu,
blíði Jesús, að mér gáðu.
(Ásmundur Eiríksson)
Elska þig og sakna þín.
Þín stelpa
Roxanna
Kittý.
Móðir mín, tengdamóðir og langamma,
MARÍA HILDUR GUÐMUNDSDÓTTIR,
lést á hjúkrunarheimilinu Sunnuhlíð
laugardaginn 24. febrúar.
Jarðarförin fer fram frá Grafarvogskirkju
fimmtudaginn 8. mars klukkan 13.
Þeim sem vildu minnast hennar er bent á
Lauf - Félag flogaveikra eða Alzheimersamtökin.
Rannveig Sigurgeirsdóttir Sverrir Jónsson
Erla Jóna Sverrisdóttir
Aron Logi Andrason Skarphéðinn Elí Andrason
Innilegar þakkir fyrir auðsýnda samúð og
hlýhug vegna andláts og útfarar ástkærs
eiginmanns míns, föður, tengdaföður, afa
og langafa,
JÓNS FRIÐRIKS ZÓPHONÍASSONAR
frá Stokkseyri.
Rannveig Hansína Jónasdóttir
börn, tengdabörn, barnabörn og barnabarnabörn
Morgunblaðið birtir minn-
ingargreinar endurgjalds-
laust alla útgáfudaga.
Skil | Þeir sem vilja senda Morg-
unblaðinu greinar eru vinsam-
lega beðnir að nota innsendikerfi
blaðsins. Smellt á Morgunblaðs-
lógóið í hægra horninu efst og
viðeigandi liður, „Senda inn
minningargrein,“ valinn úr felli-
glugganum. Einnig er hægt að
slá inn slóðina www.mbl.is/
sendagrein
Minningargreinar