Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 25

Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 25
MINNINGAR 25 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. APRÍL 2018 ✝ Ingibergur Ei-ríkur Símonar- son Jónsson fædd- ist í Keflavík 5. júní 1922. Hann lést á Hrafnistu Nesvöll- um 5. apríl 2018 Foreldrar hans voru hjónin Hall- dóra Jónína Jósefs- dóttir, f. 24. september 1894 í Hausthúsum í Leiru, d. 19. júlí 1966, og Jón Kristinn Magnússon, f. 1. júní 1892 í Keflavík, d. 7. janúar 1969. Þau bjuggu í Keflavík. Bræður hans voru Guð- mundur Lúðvík, Árni Pétur, Magnús Margeir og Garðar Jós- ef, sem allir eru látnir. Ingibergur kvæntist Elínu Guðrúnu Ingólfsdóttur, f. 12. desember 1925 á Tjörn í Aðal- dal, 21. febrúar 1948. Foreldrar hennar voru hjónin María Berg- vinsdóttir og Ingólfur Indriða- febrúar 1957, kvæntur Margréti Eðvaldsdóttur, f. 13. október 1962. Þau eiga þrjú börn og tvö barnabörn. 6) Margrét, f. 21. júlí 1959, gift Rúnari Þór Sverris- syni, f. 23. janúar 1959. Þau eiga tvö börn og tvö barnabörn. 7) Rúnar, f. 26. júlí 1963, kvæntur Sólveigu Skjaldardóttur, f. 24. apríl 1966. Þau eiga þrjár dætur og tvö barnabörn. 8) Hafsteinn, f. 29. mars 1966, kvæntur Guð- laugu Einarsdóttur, f. 25. febr- úar 1968. Þau eiga fjögur börn og þrjú barnabörn. Ingibergur starfaði við sjávarútveg fyrstu hjúskapar- árin, var á síld á sumrin og við beitningar og móttöku á bátum á veturna. Árið 1949 hóf hann störf hjá Esso á Keflavíkurflugvelli og starfaði þar í 10 ár. Árið 1959 hóf hann störf sem smiður hjá Keflavíkurverktökum og vann hjá þeim þar til hann hætti störfum árið 1991. Þegar Ingibergur var 66 ára settist hann á skólabekk í Iðn- skólanum í Keflavík og tók sveinspróf í húsasmíði. Útför hans fer fram frá Kefla- víkurkirkju í dag, 24. apríl 2018, klukkan 13. son, bændur á Húsabakka í Aðal- dal. Ingibergur og Elín voru gift í rúm 70 ár og eignuðust átta börn, sem eru: 1) Halldóra Jóna, f. 27. september 1947, gift Eiríki Jónssyni, f. 13. apr- íl 1947. Þau eiga fjögur börn og sjö barnabörn. 2) María, f. 27. sept- ember 1949, gift Ragnari Jó- hannesi Gunnarssyni, f. 29. júlí 1947. Þau eiga þrjú börn, níu barnabörn og eitt barna- barnabarn. 3) Helga, f. 4. sept- ember 1953, gift Árna Stefáni Jónssyni, f. 19. desember 1951. Þau eiga tvær dætur og tvö barnabörn. 4) Birgir, f. 18. júní 1955, kvæntur Guðrúnu Eddu Jóhannsdóttur, f. 5. ágúst 1959. Þau eiga fjögur börn og sex barnabörn. 5) Ingólfur, f. 25. Elsku pabbi minn, nú ertu bú- inn að fá hvíldina sem þú varst búinn að þrá. Er ég bæði sorg- mædd og glöð, sorgmædd að hafa þig ekki lengur hjá okkur en glöð að nú ert þú kominn til foreldra þinna og bræðra. Er ég viss um að þar er glatt á hjalla og vel tek- ið á móti þér. Englar Guðs þér yfir vaki og verndi pabbi minn vegir okkar skiljast núna, við sjáumst ekki um sinn. En minning þín hún lifir í hjörtum okkar hér því hamingjuna áttum við með þér. Þökkum kærleika og elsku, þökkum virðingu og trú þökkum allt sem af þér gafstu, okkar ástir áttir þú. Því viðmót þitt svo glaðlegt var og góð- leg var þín lund og gaman var að koma á þinn fund. Með englum Guðs nú leikur þú og lítur okkar til nú laus úr viðjum þjáninga, að fara það ég skil. Og þegar geislar sólar um gluggann skína inn þá gleður okkur minning þín, elsku pabbi minn. Vertu góðum Guði falinn er hverfur þú á braut gleði og gæfa okkur fylgdi með þig sem förunaut. Og ferðirnar sem fórum við um landið út og inn er fjársjóðurinn okkar pabbi minn. (Guðrún Sigurbjörnsdóttir) Elsku pabbi, hafðu ekki áhyggjur af mömmu því við mun- um öll hjálpast að við að sjá um og aðstoða hana. Barnabarnið mitt sagði við mig: „Amma, nú er hann langafi stjarna á himninum“ og þannig hugsa ég til þín. Þú ert og verður alltaf í hjarta mínu besti pabbi í heimi. Elska þig að eilífu, þín litla stelpa Margrét (Magga). Elsku pabbi. Söknuðurinn er sár en ég veit að nú varst þú tilbúinn að sleppa takinu. Þú ert kominn á góðan stað og það kæmi mér ekki á óvart ef þið Garðar bróðir þinn væruð búnir að fá ykkur einn gráan. Þú varst alltaf hörku duglegur til vinnu og alltaf tilbúinn að hjálpa okkur þegar við þurftum á að halda. Ég hef reynt að tileinka mér það eftir þér að aðstoða mitt fólk eftir bestu getu. Þú passaðir alltaf að allir væru vinir og átt mikinn þátt í því hvað við systkinin og okkar stóri hóp- ur er samheldinn og nýtum hvert tækifæri til að hittast. Það verður tómlegt að koma ekki á Nesvelli til þín, elsku pabbi. Allt sem ég gerði fyrir þig sagðist þú setja á reikninginn, þennan reikning ætlaðir þú svo að taka með þér í gröfina. Það verður einhvern daginn sem við gerum upp reikninginn saman. Ég lofa þér að hugsa vel um leiðið þitt því ekki vil ég að þú gangir aftur og sendir mér verk í bakið eins og þú sagðist lofa að gera. Ég tók einnig það loforð af þér að hugsa vel um mömmu og það mun ég standa við. Þinn sonur, Hafsteinn. Í dag kveð ég tengdaföður minn og góðan vin í hinsta sinn. Okkar spor lágu fyrst saman fyrri part vetrar 1965 þegar ég knúði dyra á Skólavegi 30 í Kefla- vík, þá 18 ára gamall að eltast við núverandi eiginkonu mína til 50 ára, næstelstu dóttur þeirra Ingi- bergs og Elínar. Mér var strax vel tekið og milli okkar Ingibergs varð úr vinátta sem aldrei bar skugga á. Þegar hugsað er til baka og verðleikar Ingibergs metnir kemur margt upp í hugann, fyrst og fremst heiðarleiki og réttsýni sem var ríkur þáttur í hans per- sónu, hann mátti aldrei neitt aumt sjá án þess að reyna að rétta hlut þess er á hallaði. Þá var honum mikið í mun að skulda aldrei neinum neitt, hvort sem það var einstaklingi, banka eða því opinbera. Að hans mati var það höfuð- synd að mæta ekki á réttum tíma, hvort sem það var í vinnu, veislur eða messu, alltaf var Ingibergur mættur manna fyrstur. Hann var mjög trúaður og sótti kirkju og bað bænirnar sín- ar reglulega, einhverju sinni trúði hann mér fyrir því að sig hefði alltaf langað að gerast með- hjálpari í Keflavíkur kirkju, ekki varð honum nú að þeirri ósk sinni. Annað sem hann langaði alltaf að gera, en ekki varð af, það var að komast vestur um haf, til Kan- ada og Bandaríkjanna. Því hann hafði yndi af ferðalögum, hvort sem var innan lands eða utan. Þá hafði hann afar gaman af landa- fræði og þar kom maður ekki að tómum kofunum þegar rætt var um fjarlæg lönd. Langskólagenginn var hann ekki, en aflaði sér mikils fróðleiks sem hann sótti í bækur, útvarp og sjónvarp. Það var sama hvar bor- ið var niður, hann hafði þekkingu og skoðun á nærri öllu sem bar á góma og gat tjáð sig af þekkingu um nær hvað sem var. Hann hafði yndi af stangveiði og ófáar voru veiðiferðirnar sem við fórum saman, Laxá í Aðaldal, Svartá, Geirlandsá, Veiðivötn að ógleymdu Þingvallavatni. En mesta ánægju held ég hann hafi haft af veiðiferðunum með Lúlla bróður sínum í Svarthöfða, en lengi var það árlegur viðburður. Í landi Miðfells eignuðust þau hjónin sumarbústað í kringum 1980, ef ég man rétt. Þar eyddu þau öllum sínum sumarfríum og nutu til hins fyllsta. Þar tókst þeim að rækta afar fallegt um- hverfi þar sem eingöngu var mosi, hraun og moldarflag fyrir. Oft var fjölmennt þar í koti og margir afkomendur sem eiga þaðan góðar minningar. Þegar ég tengdist fjölskyldu Ingibergs hafði hann starfað hjá Keflavíkurverktökum við smíðar um nokkurra ára skeið án þess að vera faglærður. En 66 ára gamall bætti hann úr því, settist á skóla- bekk og tók sveinspróf í iðninni og hélt áfram að vinna ein fjögur ár til viðbótar. Eftir að hann hætti að vinna hófu þau hjónin að ferðast til Kanaríeyja á hverjum vetri, oft dvöldum við þar saman, og þá var oft glatt á hjalla og ég er nokkuð viss um að dvöl þeirra þar hafi bætt nokkrum árum við ævi þeirra. Þarna gátu þau gengið um, notið sólar og yls, án þess að eiga á hættu beinbrot í hálku eða kvilla þá sem tengjast kulda og trekki. Það var margt sem ég lærði af tengdaföður mínum og það er með sárum söknuði sem ég fylgi honum nú síðustu sporin og kveð hinsta sinni, en minningin um þennan góða félaga lifir með okk- ur sem eftir stöndum. Megi góð- ur Guð blessa þig og varðveita. Elsku Elín, tengdamóðir mín, þér votta ég mína dýpstu samúð, sem og afkomendum öllum. Ragnar J. Gunnarsson. Elsku afi Ingi er búinn að kveðja okkur, en hann hefði náð að verða 96 ára 5. júní. Þú varst nú búinn að tala lengi um að þinn tími hlyti að fara að koma, það gæti ekki alltaf verið fullt hjá honum guði. Við vitum að þú ferð sáttur eftir góðan og viðburðarík- an æviferil. Þú varst góður og yndislegur afi, alltaf að ræða um hvað þú værir lánsamur og stoltur af barnahópnum þínum. Gildi þín í lífinu voru heiðarleiki og góð- mennska. Þú sagðir oft að ef við værum góðar við alla, sérstak- lega við þau sem ættu erfitt, myndi okkur farnast vel í lífinu. Einnig sagðir þú að mikilvægt væri að fara vel með peninga og kaupa ekkert nema eiga fyrir því. Alltaf var gaman að koma í heimsókn til ykkar ömmu, ný- bakaðar kleinur og ömmubrauð með kaffinu og spjall um hvernig gengi hjá okkur í skólanum og hvort við værum ekki að æfa okk- ur á fiðluna. Aldrei fór maður tómhentur heim frá ykkur, ný prjónuð peysa, vettlingar, sokkar eða húfa sem allir dáðust að þeg- ar við sögðum að þetta væri frá ömmu og afa í Keflavík. Þegar við heimsóttum þig síð- ast varstu orðinn þreyttur en spurðir eins og þú gerðir oft í stríðni: „Hver á þig?“ og svo brostir þú þínu fallega brosi. Ég man þegar þú sagðir eitt sinn við mig þegar ég spurði hvort þú hefðir ekki stundum orðið þreyttur á öllum þessum börnum: „Nei, ég hef verið svo lánsamur að eiga góða konu, dug- leg börn og barnabörn sem öllum hefur vegnað vel í lífinu, ég held að það sé varla hægt að biðja um meira.“ Elsku afi, þú varst trúaður maður og fórst með bænirnar á kvöldin og hvattir okkur til að gera það sama, þá liði okkur vel. Nú kveðjum við þig með bæn úr bænabókinni þinni og vonum að þeir sem farnir eru taki vel á móti þér. Nú legg ég augun aftur, ó, Guð, þinn náðarkraftur mín veri vörn í nótt. Æ, virst mig að þér taka, mér yfir láttu vaka þinn engil, svo ég sofi rótt. (Sveinbjörn Egilsson) Góða ferð afi minn og megi Guð geyma þig. Þínar afastelpur, Sunna og Sandra. „Hver á þig?“ Þetta var setn- ingin hans afa Inga og þegar ég rifja upp minningar sem ég á um hann er þessi setning alltaf efst í huga mér. Mínar bestu minning- ar um afa eru án efa allar stund- irnar sem við áttum saman á Þingvöllum. Fyrst verður mér hugsað til þess þegar við Brynja fengum oft að fara með afa og ömmu í bústaðinn þegar við vor- um litlar. Afi sá til þess að við borðuðum hollan morgunmat (ab-mjólk með bönunum og che- erios) og minnti okkur reglulega á að taka lýsi. Hann kenndi okkur að leggja kapal og leyfði okkur að hlaupa á nærfötunum úti í rign- ingunni en hann sá líka til þess að við værum ekki lengur úti en til átta og færum snemma að sofa. Afa þótti afar vænt um bústað- inn sinn á Þingvöllum og fékk reglulegar fréttir af bústaðnum eftir að hann hætti að geta farið og spurði mikið hvað pabbi væri að bralla þar. Í ófá skipti sem ég gef Haf- steini Loga að borða segi ég „nú ertu eins og afi Ingi“, hann borð- ar svo mikið og elskar kartöflur eins og afi Ingi! Ég er svo þakklát fyrir að afi skuli hafa fengið að hitta Hafstein Loga og að ég eigi nóg af sögum af afa til að segja honum. Afi Ingi og amma Ella eru mínar helstu fyrirmyndir í lífinu, ekki síst hvað varðar barnaupp- eldi og hjónaband. Amma hefur alltaf verið stoð og stytta í lífi afa og ekki síst síðustu fjögur ár. Elsku afi, ég lofa að passa vel upp á ömmu fyrir þig, takk fyrir allt. Hjördís Hafsteinsdóttir. Að eiga góðan afa eru stór- kostleg forréttindi. Forréttindi sem ég hef notið alla ævi. Þangað til núna. Það er komið að kveðju- stund og vatnaskilum. Afi náði háum aldri og deyr saddur líf- daga umkringdur ástvinum. En minningarnar lifa. Amma steig með honum öld- una í meira en 70 ár og saman ólu þau upp átta börn og samtals tel- ur hópurinn hátt í 60 afkomend- ur. Ég naut þeirra forréttinda að vera fyrsta barnabarn þeirra ömmu og afa og ég sver það að ég var ennþá uppáhaldsbarnabarnið hans afa. En svona grínlaust þá var ein- staklega gott að koma á Skóla- veginn. Að sitja við hliðina á afa í eldhúsinu á meðan amma flaug um eldhúsið og bar í okkur bakk- elsið. Afi að hlusta athugull á út- varpsfréttir og fá sér kríu í há- deginu; hann var vanafastur hann afi minn. Það kemur upp í hugann hvernig hann greiddi fallega þykka hárið aftur og strauk svo hendinni þétt á eftir greiðunni og eftir rakstur sló hann rakspíra hressilega á kinnarnar og svo fékk ég, stelpuskottið, smá klapp í andlitið. Í nær öllum æskuminningum er afi nálægur og við náðum ótrú- lega vel saman. Ég fékk að fylgja honum þegar hann var að bar- dúsa í bílskúrnum, gera við brot- in húsgögn, koma gljávíði- plöntum fyrir í vaskafötum, vesenast með útsæði, pússa Cort- inuna sína og gera allt það sem amma bað hann fyrir. Hann var einstaklega handlaginn, vand- virkur og þolinmóður. Aldrei missti hann þolinmæðina gagn- vart skopparakringlunni sem ið- aði í kringum hann og aldrei nokkurn tíma skammaði hann mig þótt oft hafi verði tilefni til þess. Svo var nú líka alltaf stutt í smá fíflagang og grín. Tilhugsun- in um bóndabeygjuna alræmdu fær mig ennþá til að kitla í mag- ann og brosa út að eyrum. Júdó- keppnir á stofugólfinu á Skóla- veginum enduðu svo að sjálfsögðu alltaf með því að ég sigraði eldri frændur mína með smáhjálp frá afa. Ég man hrein- lega ekki eftir honum öðruvísi en í góðu skapi með bros á vör, enda einstaklega góður maður. Hann vildi líka leggja manni lífsreglurnar og þær voru ekki flóknar samkvæmt honum afa: Vera stundvís, taka lýsi og ekki reykja. Hann átti það til að klípa mann í handlegginn og hrista hausinn: „Þetta eru fransk- brauðsvöðvar, ertu ekki að taka lýsi?“ Svo koma blik í auga og nett bros. Elsku afi minn, þakka þér fyrir allt og allt. Ég gleymi því aldrei hvað þú varst góður. Elín G. Ragnarsdóttir. Elsku afi okkar hefur kvatt þennan heim. Hlýlegur, góð- hjartaður og hjálplegur kemur upp í hugann þegar við minnumst þín á kveðjustund, elsku afi. Það var alltaf notalegt að koma í heimsókn til ykkar ömmu, hvort sem það var heim til ykkar eða í bústaðinn ykkar á Þingvöllum. Þú varst alltaf glaður og kátur að sjá okkur og sífellt að grínast í okkur barnabörnunum og síðar barnabarnabörnunum. Við eigum eftir að sakna þess að heyra þig segja: „Hver á þig?“ Við fjöl- skyldan þekkjum þessi orð svo vel þar sem þú sagðir þetta við okkur öll og höfðum við afar gam- an af því. Við erum þakklát fyrir að hafa átt þig fyrir afa. Minningin um þig mun ætíð lifa í hugum okkar. Takk fyrir allt, elsku afi. Megi gæfan þig geyma, megi Guð þér færa sigurlag. Megi sól lýsa þína leið, megi ljós þitt skína sérhvern dag. Og bænar bið ég þér, að ávallt geymi þig Guð í hendi sér. (Írsk bæn, þýð. Bjarni Stefán Konráðsson) Þín barnabörn, Inga Birna, Guðjón og Eiríkur Ari. Elsku afi minn, nú hefurðu fengið hvíldina sem þú varst far- inn að bíða eftir. Síðustu ár hafa ekki verið þér auðveld svo við sem eftir sitjum getum huggað okkur við það að þú fórst sáttur. Afi Ingi var einstaklega góður afi og á ég margar minningar frá æskuárum mínum, ýmist frá heimili þeirra ömmu, frá Þing- völlum eða af rúntinum með hon- um og er mér sérstaklega minn- isstætt þegar ég gisti einu sinni hjá þeim ömmu fyrir sundmót og fékk mér pasta í morgunmat, það fannst honum skrítið og furðaði sig á því hversu mikið ég gat borðað en sagði svo að sundið krefðist greinilega mikillar orku því ekki sæti þetta utan á mér. Hann hafði líka svo gaman af því að sýna mér bikarana og medalí- urnar sem hann fékk fyrir púttið, enda voru þau amma alltaf svo dugleg að hreyfa sig og hugsa um heilsuna sem skilaði sér svo í góðri heilsu nánast öll efri árin. Setningar einsog „hver á þig?“ og „ég set þetta á reikninginn“ eiga alltaf eftir að minna mig á afa því nánast alltaf þegar við hittum hann sagði hann „hver á þig?“ og glotti svo eða hló og þeg- ar hann skutlaði mér eitthvað eða gaf mér að borða sagði hann „ég set þetta á reikninginn“ og glotti. Hann var svo skemmtilega stríð- inn og með húmorinn í lagi. Þið amma getið verið stolt af börnum ykkar og afkomendum öllum og er svo gaman að því hvað við öll höfum alla tíð getað hlegið mikið saman og þá helst að eigin fyndni. Einnig hef ég svo gaman að því hvað Birgir Már og Tómas Logi vitna oft í langafa sinn þegar ein- hver á heimilinu er slappur og spyrja hvort hann hafi ekki tekið lýsi því afi hafði tröllatrú á lýsi. Ég verð dugleg að halda minn- ingu þinni á lofti fyrir þá. Elsku afi, takk fyrir að vera alltaf góður afi, takk fyrir að vera góður langafi strákanna minna, takk fyrir að hafa alltaf trú á mér, takk fyrir að vera góð fyrirmynd. Síðustu ár eftir að þú misstir heilsuna hefur amma Ella staðið eins og klettur við bakið á þér og er búið að vera einstakt að upp- lifa þá ást og umhyggju sem hún hefur sýnt þér. Núna munum við hugsa um hana eins og hún hefur hugsað um þig. Vertu yfir og allt um kring með eilífri blessun þinni, sitji Guðs englar saman í hring sænginni yfir minni. (Sigurður Jónsson) Hvíldu í friði afi minn, þú átt mig alltaf. Þín Birgitta Rún. Hver á þig? var það fyrsta sem afi Ingi sagði alltaf þegar við komum í heimsókn. Þetta lýsti honum svo vel enda fáir eins ríkir af afkomendum og afi Ingi og amma Ella og húmorinn aldrei langt undan. Afi Ingi var hinn fullkomni afi. Hann var ákveðinn, hraustur, duglegur, stríðinn en umfram allt hlýr og góður. Að eiga afa Inga, með ömmu Ellu sér við hlið, sem fyrirmynd í lífinu, er ómetanlegt. Þau hafa kennt okkur svo margt og sýnt okkur með samheldni sinni hvað fjölskyldan er mikil- væg. Sama hvað, þá gerðu þau allt hvort fyrir annað og okkur öll. Við eigum óteljandi sögur og minningar um afa sem við mun- um geyma í hjörtum okkar. Eins mikið og afi gerði í þessu lífi þá var hann stoltastur af hópnum sínum. Eins og sannur leiðtogi hélt hann utan um hópinn sinn sama hvað. Fyrir nokkrum árum gaf hann okkur það dýr- mætasta sem hann gat gefið okk- ur þegar hann stóð upp í einum af mörgum fjölskylduhittingunum og sagði okkur hversu stoltur hann væri af hópnum sínum og að það mikilvægasta í lífinu væri að halda hópinn. Nú hefur elsku afi fengið hvíldina sína og vitum við að nú er hann kominn í faðm mömmu sinnar og allra hinna sem biðu hans með opinn faðm. Eftir stendur stór, sterkur og skemmtilegur hópur sem afi var svo stoltur af og leiddi eins og herforingi. Elsku afi, nú tökum við við af þér og leiðum hvert annað og um- vefjum ömmu með ást og kær- leika þangað til við sameinumst á ný. Góða ferð elsku afi okkar. Þín afabörn Helga, Hafdís, Hjördís og Hafþór. Ingibergur Eiríkur Símonarson Jónsson

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.