Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 30

30 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. APRÍL 2018
Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram-
kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin.
Við þjónum með virðingu og umhyggju að
leiðarljósi og af faglegum metnaði.
Við erum til staðar
þegar þú þarft á
okkur að halda
Sigrún Óskarsdóttir,
guðfræðingur
Útfararþjónusta
& lögfræðiþjónusta
Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is
Með kærleik og virðingu
Útfararstofa Kirkjugarðanna
Ástkær sonur minn, bróðir, mágur
og frændi,
HAUKUR ÞÓR INGASON
frá Kárhóli,
Gaukshólum 2, Reykjavík,
varð bráðkvaddur á heimili sínu
mánudaginn 16. apríl.
Útförin fer fram frá Einarsstaðakirkju laugardaginn 28. apríl
klukkan 14.
Ingi Tryggvason
Þorsteinn Ingason
Steingrímur Ingason Guðný Eygló Gunnarsdóttir
Unnsteinn Ingason Rósa Ásgeirsdóttir
og bræðrabörn
Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir,
systir og amma,
GUÐNÝ LINDA ÓLADÓTTIR,
Eskivöllum 21b,
lést á Landspítalanum á Hringbraut
17. apríl.
Útför hennar fer fram frá Neskirkju föstudaginn
27. apríl klukkan 13. Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim
sem vilja minnast hennar er bent á Samtök lungnasjúklinga.
Markús Hallgrímsson
Hallgrímur Markússon
Magnea Sif Markúsdóttir
fjölskylda og barnabörn
Ástkær sonur okkar, barnabarn, bróðir og
frændi,
STEFÁN JÖRGEN ÁGÚSTSSON,
verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju
fimmtudaginn 26. apríl klukkan 15.
Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð
en þeim sem vildu minnast hans er bent á
minningarkort Hugarafls.
Þorgerður Nielsen Ágúst Böðvarsson
Ólafur Werner Nielsen Ragnheiður Stefánsdóttir
Ragna Hjördís Ágústsdóttir Guðjón Þór Sæmundsson
Ólafur Böðvar Ágústsson Ingibjörg Ólafsdóttir
Óskar Logi Ágústsson Isabelle Bailey
og systkinabörn
Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar,
sonur, bróðir, tengdafaðir og afi,
ODDGEIR KRISTJÁNSSON
leigubílstjóri,
Norðurbakka 25b, Hafnarfirði,
lést á líknardeild Landspítalans
föstudaginn 13. apríl.
Útför fer fram frá Digraneskirkju
miðvikudaginn 25. apríl klukkan 13.
Ingibjörg G. Haraldsdóttir
Kristján Oddgeirsson
Hólmar Freyr Oddgeirsson
Heiðar Ingi Oddgeirsson Rakel Sif Thorarensen
Bryndís Ó. Oddgeirsd. Efetayan, Hope Efetayan
Kristján Oddgeirsson Narumol Yamakupt
barnabörn og systkini
Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og
langafi,
ÓLAFUR ÓLAFSSON,
Grænumörk 5, Selfossi,
lést á gjörgæsludeild Landspítalans
föstudaginn 20. apríl.
Margrét Elísabet Ólafsdóttir Ágúst Þór Árnason
Laufey Þóra Ólafsdóttir Þórður Pálsson
Eva Ólafsdóttir
Kristín Pétursdóttir
Geir Grétar Pétursson
Dagný Pétursdóttir Héðinn Sigurjónsson
Díana Pétursdóttir
og barnabarnabörn
✝ Runólfur ÞórJónsson fram-
kvæmdastjóri
fæddist í Reykjavík
13. apríl 1956.
Hann varð bráð-
kvaddur á Spáni 5.
apríl 2018.
Foreldrar hans
voru hjónin Eygló
Margrét Thor-
arensen, f. 11. júní
1935, d. 5. desem-
ber 1994, og Jón Hilmar Run-
ólfsson endurskoðandi, f. 13.
október 1933, d. 19. ágúst 2017.
Þau slitu samvistir árið 1976.
Systkini Runólfs eru: Hilmar,
leikari og leikstjóri, f. 1964, og
Guðný þroskaþjálfi, f. 1968.
Síðari kona Jóns Hilmars var
Ragnheiður G. Haraldsdóttir, f.
25. apríl 1937, d. 31. maí 2009.
Eftirlifandi eiginkona Run-
ólfs er Elísabet Bjarnadóttir fé-
lagsráðgjafi, f. 21. desember
1962. Synir þeirra
eru: Bjarni hljóð-
tæknifræðingur, f.
28. nóvember 1981,
og Óskar nemi, f.
26. september 2004.
Foreldrar El-
ísabetar eru: Bryn-
dís Óskarsdóttir
læknaritari og
Bjarni G. Stein-
grímsson, leikari
og leikstjóri, seinna
dagskrárstjóri meðferðarheim-
ilis í Svíþjóð.
Runólfur starfaði um ára-
tugaskeið að meðferðarmálum
áfengis- og vímuefnasjúklinga
og nú síðustu áratugi rak hann
ásamt eiginkonu sinni með-
ferðarheimili í Dennicketorp í
Filipstad í Svíþjóð, auk áfanga-
heimilis í Örebro.
Útför Runólfs Þórs fer fram
frá Fossvogskirkju í Reykjavík í
dag, 24. apríl 2018, klukkan 13.
Símtal, eitt af mörgum í erli
dagsins, það var konan mín sem
hringdi, minn kæri vinur Runni
var látinn.
Ég hreinlega náði þessu ekki,
fór heim, þá skall það á mér eins
og þruma að ferðalagið okkar
Runna væri á enda, við yrðum
ekki samferða lengur. Ég kynntist
Runna á biljarðstofunni á Klapp-
arstíg, ég var átján og hann nítján,
þar hófst ferðalagið okkar saman.
Lífið snerist mikið um að
skemmta sér á þessum tíma sem
varð nú sennilega til þess að
Runni fór að starfa sem áfengis-
ráðgjafi og rak síðar meðferðar-
stöð í Svíþjóð ásamt konu sinni
Lísu.
Þegar ég hugsa til baka rifjast
upp ýmis ævintýri, mörg þeirra
ekki til frásagnar hér, engu að síð-
ur ótrúlegar minningar.
Ég bjó í Kaupmannahöfn um
tíma seint á áttunda áratug síð-
ustu aldar.
Runni var ekki lengi að birtast í
því partíi og þaðan var ferðast í
allar áttir. Fljótlega eftir að við
snerum aftur heim til Íslands unn-
um við saman í hellusteypu fyrir
austan fjall í einhverja mánuði.
Þegar skemmtanalífið á þess-
um árum var farið að snúast upp í
andhverfu sína þá var það Runni
sem var fremstur í flokki við að
ýta á mig til að snúa við blaðinu
og byrja nýtt líf.
Árið var 1984, hann hafði
kynnst NA og hvatti mig óspart
ásamt Hirti frænda til að koma og
vera með í því allsgáða ferðalagi.
Það tók dágóðan tíma en hann
gafst ekki upp og fyrir það er ég
honum ævinlega þakklátur. Við
hófum nýtt og frábært ferðalag.
Nokkrum árum síðar kynntist
ég Þóru konunni minni og æsku-
vinkonu Lísu, ný tenging, ný
ævintýri, nýtt ferðalag. Tvöfalt
brúðkaup, yndislega eftirminni-
leg ferð á fjarlægar slóðir suður
fyrir miðbaug. Tveimur árum síð-
ar lék lánið við okkur aftur, við
eignuðumst Laufeyju og þau
Óskar. Við vorum ríkir menn. Ég
man eftir spjalli við Runna þar
sem við hlógum og gerðum grín
að því að við yrðum á sjötugsaldri
að ferma börnin. Nú er allt
breytt.
Við Runni verðum ekki sam-
ferða lengur, ekki í þessari til-
veru. Minn kæri vinur verður í
huga mínum og hjarta að eilífu.
Innilegustu samúðarkveðjur
frá okkur til Lísu, Bjarna, Óskars
og fjölskyldunnar.
Stoppi hver klukka! Klippið símavír!
Og kastið beini’ í seppa. Hann er
hávært dýr.
Píanó þagni! Deyfðan trumbudyn!
Sjá, hér er kistan. Syrgið látinn vin!
Lát flugvélar emja yfir landi og sjó,
skrifa’ á loftin skýjastöfum að hann
dó.
Klæð hvítar dúfur svörtu af harmi eftir
hann,
svarta hanzka látið á hvern
lögreglumann.
Norður, suður, austur, vestur var hann
mér,
mín vinnuvika, sunnudagur hver,
mín nótt, minn dagur með líf, með
leik.
Ég leit á ást sem væri hún eilíf. Ég óð
reyk.
Já hver þarf nú stjörnur? Lát myrkvast
himins hjól,
pakkið saman tungli, hlutið sundur
sól.
Sturtið niður sjónum, og sópið trjám
burt.
Um svona hluti verður aldrei framar
spurt.
(WH Auden/Þýð. Þorsteinn Gylfason)
Kristján Aðalsteinsson.
Þetta er ekki í fyrsta skipti
sem ég kveð þig Runni og ég trúi
að þetta sé heldur ekki það síð-
asta. Mér tekst samt ómögulega
að muna hvernig leiðir okkar lágu
saman. Sennilega af því mér
finnst eins og við höfum alltaf
þekkst. Í gamla daga sigldum við
báðir fulla ferð gegnum gleðinnar
dyr. Seinna meir sópuðum við svo
kjallarakompur helvítis áður en
gæfan snerist okkur í hag.
Minningarnar um þig kalla all-
ar fram bros.
Myndir úr pítsubakaríinu hans
Óla Þórs þar sem við bökuðum
saman 2.000 pítsur í rykk og þú
kenndir mér að meta David
Bowie og ég borgaði fyrir með
Rolling Stones. Við keyptum
saman húsnæði við Hlemm og
ætluðum að opna pítsu-takeaway.
Selja átti sneiðar í hungraða
maga. Staðurinn átti að heita
Hungursneiðin og við vorum heil-
an vetur að brjóta veggi og
byggja afgreiðsluborð og áttum
orðið allt nema peningakassa en
svo dó ævintýrið af því að ná-
granni vildi ekki matarlykt inn
um gluggann og okkur var synjað
um leyfi.
Þetta var skemmtilegur vetur.
Staðurinn var hálfgerð félagsmið-
stöð því þú varst svo vinmargur,
skemmtilegur, úrræðagóður og
athafnasamur. Þú áttir til að birt-
ast í partíi sem komið var yfir síð-
asta söludag og endurlífga það
með göldrum sem svipaði til
gjörninga Jesú með fiskana fimm
og halda þannig gleðskapnum
gangandi dögum saman.
Frá Billanum á Klapparstíg til
Kaupmannahafnar og Rotter-
dam, stundum í gömlum grænum
Audi, alltaf einkenndi þig stóra
breiða brosið.
Er ég gafst upp á þjónustunni
við Bakkus konung varð herinn
eftir á vígvellinum og í rauninni
saknaði ég bara eins manns og
það varst þú.
En þú komst fljótlega á eftir
mér og brátt búinn að gera það að
þínu ævistarfi með Lísu þinni að
bjarga mönnum í land á meðferð-
arstöð í Svíþjóð.
Ég heimsótti ykkur hjónin
þangað með dóttur minni og það
voru ógleymanlegar stundir sem
við Dagbjört áttum með þér, Lísu
og Óskari.
Og þú varst ekki lengi óbreytt-
ur starfsmaður á meðferðarstöð.
Þú yfirtókst fljótlega það partí al-
veg eins og önnur sem þú komst í
og þið hjónin rákuð það síðan af
stökum myndarskap. Fallega
stöðin Dennicketorp við vatnið
var jafnan þéttsetin af Íslending-
um sem kerfið hér hafði gefist
upp á en faðmur þinn beið þá gal-
opinn á Arlandaflugvelli jafnvel
þótt ljóst mætti vera að ekki væru
allir borgunarmenn fyrir lífgjöf-
inni.
Ég bar alla tíð djúpa virðingu
fyrir þér Runni minn en kannski
öfundaði ég þig líka fyrir mann-
gæskuna. Þú gafst aldrei upp á
neinum enda vissirðu manna best
að það er aldrei hægt að vita hve-
nær ljósið kviknar í sálinni.
Síðasta haust fór ég með tvær
táningsstúlkur í skemmtiferð til
Stokkhólms. Þú komst og hittir
okkur.
Ég er svo óendanlega þakklát-
ur fyrir þessa daga sem við áttum
saman í endalausu spjalli meðan
dömurnar þeyttust milli búða.
Auðvitað er ég sorgmæddur en
innst inni veit ég að þessu er ekki
lokið. Ég er viss um að ekki líður
á löngu þar til Runólfur Þór Jóns-
son verður búinn að opna áfanga-
heimili í garðinum framan við
Gullna hliðið og á veröndinni situr
Bowie með gítarinn og syngur:
„Though I’m past one hundred
thousand miles
I’m feeling very still
And I think my spaceship knows which
way to go
Tell my wife I love her very much
she knows …“
Elsku Lísa, Óskar og Bjarni.
Minningarnar um góðan mann
lýsa upp þessar dimmu stundir og
Runni minn, ef þú færð Moggann
þarna uppi þá segi ég bara … luv.
Þinn vinur,
Pétur Blöndal Gíslason.
Runólfur Þór
Jónsson
Við systkinin
hefðum ekki getað
beðið um betri afa.
Hann var einstakt
ljúfmenni og traustur maður sem
tók alltaf vel á móti manni. Öllum
leið vel nálægt afa, enda var hann
einstaklega hlýr og hafði góða
nærveru. Það hefur ekki síst ver-
ið vegna þess hversu þolinmóður
og yfirvegaður hann var. Stund-
um gat þolinmæðin þó birst sem
óbilandi þrjóska, en afi gafst
aldrei upp ef eitthvað þurfti að
gera og aðrir löngu búnir að gef-
ast upp. Alltaf hafði hann þó bet-
ur að lokum.
Afi var auðvitað með afbrigð-
um handlaginn, enda starfaði
hann sem smiður langa starfs-
ævi. Hann byggði bæði reisulegt
hús fyrir fjölskylduna sína í Geit-
landi í Fossvogi og fallegan sum-
arbústað á Laugarvatni, ásamt
tengdaforeldrum sínum. Þaðan
Oddgeir
Sigurðsson
✝ Oddgeir Sig-urðsson fædd-
ist 7. febrúar 1932.
Hann lést 3. apríl
2018.
Útför Oddgeirs
fór fram í kyrrþey
að ósk hins látna.
eigum við margar
góðar minningar –
og ekki síst sólríkar!
Hann hafði ein-
stakt skopskyn sem
gat komið fólki á
óvart – en grínið var
þó alltaf góðlátlegt
og aldrei á kostnað
annarra.
Ég sendi þér kæra
kveðju,
nú komin er lífsins nótt.
Þig umvefji blessun og bænir,
ég bið að þú sofir rótt.
Þó svíði sorg mitt hjarta
þá sælt er að vita af því
þú laus ert úr veikinda viðjum,
þín veröld er björt á ný.
Ég þakka þau ár sem ég átti,
þá auðnu að hafa þig hér.
Og það er svo margs að minnast,
svo margt sem um hug minn fer.
Þó þú sért horfin úr heimi,
ég hitti þig ekki um hríð.
Þín minning er ljós sem lifir
og lýsir um ókomna tíð.
(Þórunn Sig.)
Takk, elsku afi, fyrir allar góðu
stundirnar.
Ásgeir Berg og
Sigríður Birna.
Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega
beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í
hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“
valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina
www.mbl.is/sendagrein
Minningargreinar