Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 30

Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 30
30 MINNINGAR MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. APRÍL 2018 Við önnumst alla þætti undirbúnings og fram- kvæmd útfarar ásamt vinnu við dánarbússkiptin. Við þjónum með virðingu og umhyggju að leiðarljósi og af faglegum metnaði. Við erum til staðar þegar þú þarft á okkur að halda Sigrún Óskarsdóttir, guðfræðingur Útfararþjónusta & lögfræðiþjónusta Vesturhlíð 2 Fossvogi | Sími 551 1266 | útför.is Með kærleik og virðingu Útfararstofa Kirkjugarðanna Ástkær sonur minn, bróðir, mágur og frændi, HAUKUR ÞÓR INGASON frá Kárhóli, Gaukshólum 2, Reykjavík, varð bráðkvaddur á heimili sínu mánudaginn 16. apríl. Útförin fer fram frá Einarsstaðakirkju laugardaginn 28. apríl klukkan 14. Ingi Tryggvason Þorsteinn Ingason Steingrímur Ingason Guðný Eygló Gunnarsdóttir Unnsteinn Ingason Rósa Ásgeirsdóttir og bræðrabörn Ástkær eiginkona mín, móðir okkar, dóttir, systir og amma, GUÐNÝ LINDA ÓLADÓTTIR, Eskivöllum 21b, lést á Landspítalanum á Hringbraut 17. apríl. Útför hennar fer fram frá Neskirkju föstudaginn 27. apríl klukkan 13. Blóm og kransar eru afþakkaðir en þeim sem vilja minnast hennar er bent á Samtök lungnasjúklinga. Markús Hallgrímsson Hallgrímur Markússon Magnea Sif Markúsdóttir fjölskylda og barnabörn Ástkær sonur okkar, barnabarn, bróðir og frændi, STEFÁN JÖRGEN ÁGÚSTSSON, verður jarðsunginn frá Víðistaðakirkju fimmtudaginn 26. apríl klukkan 15. Blóm og kransar eru vinsamlega afþökkuð en þeim sem vildu minnast hans er bent á minningarkort Hugarafls. Þorgerður Nielsen Ágúst Böðvarsson Ólafur Werner Nielsen Ragnheiður Stefánsdóttir Ragna Hjördís Ágústsdóttir Guðjón Þór Sæmundsson Ólafur Böðvar Ágústsson Ingibjörg Ólafsdóttir Óskar Logi Ágústsson Isabelle Bailey og systkinabörn Ástkær eiginmaður minn, faðir okkar, sonur, bróðir, tengdafaðir og afi, ODDGEIR KRISTJÁNSSON leigubílstjóri, Norðurbakka 25b, Hafnarfirði, lést á líknardeild Landspítalans föstudaginn 13. apríl. Útför fer fram frá Digraneskirkju miðvikudaginn 25. apríl klukkan 13. Ingibjörg G. Haraldsdóttir Kristján Oddgeirsson Hólmar Freyr Oddgeirsson Heiðar Ingi Oddgeirsson Rakel Sif Thorarensen Bryndís Ó. Oddgeirsd. Efetayan, Hope Efetayan Kristján Oddgeirsson Narumol Yamakupt barnabörn og systkini Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, afi og langafi, ÓLAFUR ÓLAFSSON, Grænumörk 5, Selfossi, lést á gjörgæsludeild Landspítalans föstudaginn 20. apríl. Margrét Elísabet Ólafsdóttir Ágúst Þór Árnason Laufey Þóra Ólafsdóttir Þórður Pálsson Eva Ólafsdóttir Kristín Pétursdóttir Geir Grétar Pétursson Dagný Pétursdóttir Héðinn Sigurjónsson Díana Pétursdóttir og barnabarnabörn ✝ Runólfur ÞórJónsson fram- kvæmdastjóri fæddist í Reykjavík 13. apríl 1956. Hann varð bráð- kvaddur á Spáni 5. apríl 2018. Foreldrar hans voru hjónin Eygló Margrét Thor- arensen, f. 11. júní 1935, d. 5. desem- ber 1994, og Jón Hilmar Run- ólfsson endurskoðandi, f. 13. október 1933, d. 19. ágúst 2017. Þau slitu samvistir árið 1976. Systkini Runólfs eru: Hilmar, leikari og leikstjóri, f. 1964, og Guðný þroskaþjálfi, f. 1968. Síðari kona Jóns Hilmars var Ragnheiður G. Haraldsdóttir, f. 25. apríl 1937, d. 31. maí 2009. Eftirlifandi eiginkona Run- ólfs er Elísabet Bjarnadóttir fé- lagsráðgjafi, f. 21. desember 1962. Synir þeirra eru: Bjarni hljóð- tæknifræðingur, f. 28. nóvember 1981, og Óskar nemi, f. 26. september 2004. Foreldrar El- ísabetar eru: Bryn- dís Óskarsdóttir læknaritari og Bjarni G. Stein- grímsson, leikari og leikstjóri, seinna dagskrárstjóri meðferðarheim- ilis í Svíþjóð. Runólfur starfaði um ára- tugaskeið að meðferðarmálum áfengis- og vímuefnasjúklinga og nú síðustu áratugi rak hann ásamt eiginkonu sinni með- ferðarheimili í Dennicketorp í Filipstad í Svíþjóð, auk áfanga- heimilis í Örebro. Útför Runólfs Þórs fer fram frá Fossvogskirkju í Reykjavík í dag, 24. apríl 2018, klukkan 13. Símtal, eitt af mörgum í erli dagsins, það var konan mín sem hringdi, minn kæri vinur Runni var látinn. Ég hreinlega náði þessu ekki, fór heim, þá skall það á mér eins og þruma að ferðalagið okkar Runna væri á enda, við yrðum ekki samferða lengur. Ég kynntist Runna á biljarðstofunni á Klapp- arstíg, ég var átján og hann nítján, þar hófst ferðalagið okkar saman. Lífið snerist mikið um að skemmta sér á þessum tíma sem varð nú sennilega til þess að Runni fór að starfa sem áfengis- ráðgjafi og rak síðar meðferðar- stöð í Svíþjóð ásamt konu sinni Lísu. Þegar ég hugsa til baka rifjast upp ýmis ævintýri, mörg þeirra ekki til frásagnar hér, engu að síð- ur ótrúlegar minningar. Ég bjó í Kaupmannahöfn um tíma seint á áttunda áratug síð- ustu aldar. Runni var ekki lengi að birtast í því partíi og þaðan var ferðast í allar áttir. Fljótlega eftir að við snerum aftur heim til Íslands unn- um við saman í hellusteypu fyrir austan fjall í einhverja mánuði. Þegar skemmtanalífið á þess- um árum var farið að snúast upp í andhverfu sína þá var það Runni sem var fremstur í flokki við að ýta á mig til að snúa við blaðinu og byrja nýtt líf. Árið var 1984, hann hafði kynnst NA og hvatti mig óspart ásamt Hirti frænda til að koma og vera með í því allsgáða ferðalagi. Það tók dágóðan tíma en hann gafst ekki upp og fyrir það er ég honum ævinlega þakklátur. Við hófum nýtt og frábært ferðalag. Nokkrum árum síðar kynntist ég Þóru konunni minni og æsku- vinkonu Lísu, ný tenging, ný ævintýri, nýtt ferðalag. Tvöfalt brúðkaup, yndislega eftirminni- leg ferð á fjarlægar slóðir suður fyrir miðbaug. Tveimur árum síð- ar lék lánið við okkur aftur, við eignuðumst Laufeyju og þau Óskar. Við vorum ríkir menn. Ég man eftir spjalli við Runna þar sem við hlógum og gerðum grín að því að við yrðum á sjötugsaldri að ferma börnin. Nú er allt breytt. Við Runni verðum ekki sam- ferða lengur, ekki í þessari til- veru. Minn kæri vinur verður í huga mínum og hjarta að eilífu. Innilegustu samúðarkveðjur frá okkur til Lísu, Bjarna, Óskars og fjölskyldunnar. Stoppi hver klukka! Klippið símavír! Og kastið beini’ í seppa. Hann er hávært dýr. Píanó þagni! Deyfðan trumbudyn! Sjá, hér er kistan. Syrgið látinn vin! Lát flugvélar emja yfir landi og sjó, skrifa’ á loftin skýjastöfum að hann dó. Klæð hvítar dúfur svörtu af harmi eftir hann, svarta hanzka látið á hvern lögreglumann. Norður, suður, austur, vestur var hann mér, mín vinnuvika, sunnudagur hver, mín nótt, minn dagur með líf, með leik. Ég leit á ást sem væri hún eilíf. Ég óð reyk. Já hver þarf nú stjörnur? Lát myrkvast himins hjól, pakkið saman tungli, hlutið sundur sól. Sturtið niður sjónum, og sópið trjám burt. Um svona hluti verður aldrei framar spurt. (WH Auden/Þýð. Þorsteinn Gylfason) Kristján Aðalsteinsson. Þetta er ekki í fyrsta skipti sem ég kveð þig Runni og ég trúi að þetta sé heldur ekki það síð- asta. Mér tekst samt ómögulega að muna hvernig leiðir okkar lágu saman. Sennilega af því mér finnst eins og við höfum alltaf þekkst. Í gamla daga sigldum við báðir fulla ferð gegnum gleðinnar dyr. Seinna meir sópuðum við svo kjallarakompur helvítis áður en gæfan snerist okkur í hag. Minningarnar um þig kalla all- ar fram bros. Myndir úr pítsubakaríinu hans Óla Þórs þar sem við bökuðum saman 2.000 pítsur í rykk og þú kenndir mér að meta David Bowie og ég borgaði fyrir með Rolling Stones. Við keyptum saman húsnæði við Hlemm og ætluðum að opna pítsu-takeaway. Selja átti sneiðar í hungraða maga. Staðurinn átti að heita Hungursneiðin og við vorum heil- an vetur að brjóta veggi og byggja afgreiðsluborð og áttum orðið allt nema peningakassa en svo dó ævintýrið af því að ná- granni vildi ekki matarlykt inn um gluggann og okkur var synjað um leyfi. Þetta var skemmtilegur vetur. Staðurinn var hálfgerð félagsmið- stöð því þú varst svo vinmargur, skemmtilegur, úrræðagóður og athafnasamur. Þú áttir til að birt- ast í partíi sem komið var yfir síð- asta söludag og endurlífga það með göldrum sem svipaði til gjörninga Jesú með fiskana fimm og halda þannig gleðskapnum gangandi dögum saman. Frá Billanum á Klapparstíg til Kaupmannahafnar og Rotter- dam, stundum í gömlum grænum Audi, alltaf einkenndi þig stóra breiða brosið. Er ég gafst upp á þjónustunni við Bakkus konung varð herinn eftir á vígvellinum og í rauninni saknaði ég bara eins manns og það varst þú. En þú komst fljótlega á eftir mér og brátt búinn að gera það að þínu ævistarfi með Lísu þinni að bjarga mönnum í land á meðferð- arstöð í Svíþjóð. Ég heimsótti ykkur hjónin þangað með dóttur minni og það voru ógleymanlegar stundir sem við Dagbjört áttum með þér, Lísu og Óskari. Og þú varst ekki lengi óbreytt- ur starfsmaður á meðferðarstöð. Þú yfirtókst fljótlega það partí al- veg eins og önnur sem þú komst í og þið hjónin rákuð það síðan af stökum myndarskap. Fallega stöðin Dennicketorp við vatnið var jafnan þéttsetin af Íslending- um sem kerfið hér hafði gefist upp á en faðmur þinn beið þá gal- opinn á Arlandaflugvelli jafnvel þótt ljóst mætti vera að ekki væru allir borgunarmenn fyrir lífgjöf- inni. Ég bar alla tíð djúpa virðingu fyrir þér Runni minn en kannski öfundaði ég þig líka fyrir mann- gæskuna. Þú gafst aldrei upp á neinum enda vissirðu manna best að það er aldrei hægt að vita hve- nær ljósið kviknar í sálinni. Síðasta haust fór ég með tvær táningsstúlkur í skemmtiferð til Stokkhólms. Þú komst og hittir okkur. Ég er svo óendanlega þakklát- ur fyrir þessa daga sem við áttum saman í endalausu spjalli meðan dömurnar þeyttust milli búða. Auðvitað er ég sorgmæddur en innst inni veit ég að þessu er ekki lokið. Ég er viss um að ekki líður á löngu þar til Runólfur Þór Jóns- son verður búinn að opna áfanga- heimili í garðinum framan við Gullna hliðið og á veröndinni situr Bowie með gítarinn og syngur: „Though I’m past one hundred thousand miles I’m feeling very still And I think my spaceship knows which way to go Tell my wife I love her very much she knows …“ Elsku Lísa, Óskar og Bjarni. Minningarnar um góðan mann lýsa upp þessar dimmu stundir og Runni minn, ef þú færð Moggann þarna uppi þá segi ég bara … luv. Þinn vinur, Pétur Blöndal Gíslason. Runólfur Þór Jónsson Við systkinin hefðum ekki getað beðið um betri afa. Hann var einstakt ljúfmenni og traustur maður sem tók alltaf vel á móti manni. Öllum leið vel nálægt afa, enda var hann einstaklega hlýr og hafði góða nærveru. Það hefur ekki síst ver- ið vegna þess hversu þolinmóður og yfirvegaður hann var. Stund- um gat þolinmæðin þó birst sem óbilandi þrjóska, en afi gafst aldrei upp ef eitthvað þurfti að gera og aðrir löngu búnir að gef- ast upp. Alltaf hafði hann þó bet- ur að lokum. Afi var auðvitað með afbrigð- um handlaginn, enda starfaði hann sem smiður langa starfs- ævi. Hann byggði bæði reisulegt hús fyrir fjölskylduna sína í Geit- landi í Fossvogi og fallegan sum- arbústað á Laugarvatni, ásamt tengdaforeldrum sínum. Þaðan Oddgeir Sigurðsson ✝ Oddgeir Sig-urðsson fædd- ist 7. febrúar 1932. Hann lést 3. apríl 2018. Útför Oddgeirs fór fram í kyrrþey að ósk hins látna. eigum við margar góðar minningar – og ekki síst sólríkar! Hann hafði ein- stakt skopskyn sem gat komið fólki á óvart – en grínið var þó alltaf góðlátlegt og aldrei á kostnað annarra. Ég sendi þér kæra kveðju, nú komin er lífsins nótt. Þig umvefji blessun og bænir, ég bið að þú sofir rótt. Þó svíði sorg mitt hjarta þá sælt er að vita af því þú laus ert úr veikinda viðjum, þín veröld er björt á ný. Ég þakka þau ár sem ég átti, þá auðnu að hafa þig hér. Og það er svo margs að minnast, svo margt sem um hug minn fer. Þó þú sért horfin úr heimi, ég hitti þig ekki um hríð. Þín minning er ljós sem lifir og lýsir um ókomna tíð. (Þórunn Sig.) Takk, elsku afi, fyrir allar góðu stundirnar. Ásgeir Berg og Sigríður Birna. Skil | Þeir sem vilja senda Morgunblaðinu greinar eru vinsamlega beðnir að nota innsendikerfi blaðsins. Smellt á Morgunblaðslógóið í hægra horninu efst og viðeigandi liður, „Senda inn minningargrein,“ valinn úr felliglugganum. Einnig er hægt að slá inn slóðina www.mbl.is/sendagrein Minningargreinar

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.