Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 31

Morgunblaðið - 24.04.2018, Blaðsíða 31
MINNINGAR 31 MORGUNBLAÐIÐ ÞRIÐJUDAGUR 24. APRÍL 2018 ✝ Tómas Þór-hallsson fædd- ist á Botni í Þor- geirsfirði 8. febrúar 1931. Hann lést á heimili sínu 11. apríl 2018. Foreldrar hans voru þau Þórhallur Geirfinnsson frá Keflavík í Fjörð- um, f. 4. ágúst 1895, d. 12. febr- úar 1981, og Guðrún Guðlaugs- dóttir frá Tindriðastöðum í Hvalvatnsfirði, f. 27. nóvember 1907, d. 18. janúar 1987. Bræð- ur Tómasar eru Magnús, f. 4. júlí 1928, d. 28. janúar 1995, Jón Árni, f. 15. október 1933, búsettur á Dalvík, og Kristján, f. 14. maí 1941, d. 14. janúar 2004. Hafliði. 2) Guðni Þórhallur, f. 24. janúar 1963, maki Þórdís Þórðardóttir, börn þeirra eru Tómas Ögri og Aðalbjörg Marta, í sambúð með Hirti Inga Hjartarsyni, dóttir þeirra er Ís- old Þórdís. 3) Guðlaugur Ómar, f. 27. nóvember 1967. Tómas ólst upp í foreldra- húsum á Botni í Þorgeirsfirði til 13 ára aldurs er fjölskyldan fluttist búferlum að Ásgarði á Svalbarðsströnd. Tómas fékk hefðbundna barnakennslu eins og þá tíðkaðist og nam einnig smíðakennslu í Hólmi í Land- broti. Tómas og Sigrún bjuggu öll sín búskaparár í Reykjavík, lengst af í Fellsmúlanum en ár- ið 2007 fluttu þau á Sléttuveg. Tómas vann ýmis störf um æv- ina, í vegavinnu, í síldarvinnslu á Hjalteyri, við húsbyggingar fyrir norðan, við framkvæmdir á Keflavíkurflugvelli og lengst af sem vörubifreiðarstjóri hjá Olíuverslun Íslands. Útför Tómasar fer fram frá Áskirkju í dag, 24. apríl 2018, og hefst athöfnin klukkan 13. Tómas kvæntist Sigrúnu Páls- dóttur, f. á Syðri- Steinsmýri í Meðal- landi 15. apríl 1930, d. 17. ágúst 2015, hinn 31. desember 1964. Foreldrar hennar voru Páll Jónsson frá Hunkubökkum á Síðu, f. 7. júní 1874, d. 12. júní 1963, og Ragnhildur Ásmunds- dóttir frá Syðri-Steinsmýri í Meðallandi, f. 1. júlí 1888, d. 23. janúar 1954. Börn þeirra eru: 1) Ragnhild- ur Pála, f. 23. október 1958, maki Sveinn Áki Sverrisson, dóttir hennar er Guðrún Þóra, í sambúð með Einari Sv. Tryggvasyni, sonur hennar er Ég horfi á tengdaföður minn renna upp að húsinu í litla rauða bílnum sínum og leggja í brekk- unni ofan við. Hann snarast út, kvikur í hreyfingum og létt- klæddur sem endranær. Hann er örlítið álútur og ekur sér í herðunum, löng ævi skilur eftir menjar á kroppnum, þykkur hárbrúskurinn stendur beint upp í loftið. Hann brosir sínu einstaklega bjarta og fallega brosi þegar hann kemur inn: Fiskur og rúgbrauð? Ahh, það er ekki ónýtt, hann lyftir hand- leggnum og slær til hendinni eins og hljómsveitarstjóri með sprota, þá er hann ánægður. Mamma er líka í mat, tveir Norðlendingar sem hafa eytt ævinni fyrir sunnan gleyma sér í minningum um liðna tíma, undurfagra staði sem nú eru sumir komnir í eyði, menn og málefni, já lífið hefur oft verið dásamlegt. Ég tek mynd af þeim niðursokknum við notalegt spjall yfir tebolla, þau verða mín ekki vör. Hann er mannblendinn og segir gjarnan sögur úr daglegu lífi þar sem hann hittir þennan eða hinn á förnum vegi, allt sam- an öðlingar, honum liggur gott orð til fólks og hann hrærist yfir velvild þess. Þennan dag hafði hann komið víða við, heimsótt flesta þá sem honum þótti vænt um og litið við í kirkjugarðinum hjá Sigrúnu sinni. Hann er op- inn og einlægur og ófeiminn að tjá tilfinningar sínar, lífið var nú ekki jafnt eftir fráfall hennar. Hann kallar á litla Tomma og gaukar að honum nokkrum seðl- um sem voru bara fyrir honum í vasanum, býsnast yfir hvað hann á gjörvulega afkomendur, kyssir okkur bless, við horfum á eftir honum á tandurhreinum bílnum en þykjumst vita að hann muni skola af honum þegar hann kem- ur heim á Sléttuveginn. Þar er gott að búa, enginn gæti átt betri nágranna og þar slær hjarta hans sitt síðasta slag. Dagur er að kveldi kominn, ævi runnin sitt skeið. Það var honum líkt að vera ekki með neitt vesen við brott- för, ef manns tími er kominn er óþarfi að draga það eitthvað á langinn. Hann var ekki frá því að til væru aðrir heimar sem tækju við að þessu lífi loknu, hver veit nema hann valsi nú um í Fjörðum með Sigrúnu upp á arminn. Þórdís Þórðardóttir. Elsku hjartans afi. Þegar ég fer yfir tíma okkar saman í hug- anum koma ótal margar góðar minningar fram. Þú varst svo hugulsamur, góður, fyndinn, skemmtilegur og með ríka rétt- lætiskennd. Jafnframt hvíldi mikil vernd yfir þér og öllu sem þú gerðir. Vernd sem þú miðl- aðir svo sannarlega aftur til fólksins þíns. Ef þú gast aðstoð- að eða verið til staðar þá varstu það, hvort sem það þurfti að festa upp gardínur, rífa niður eldhúsinnréttingu, flytja, mála eða já – passa upp á bílana okk- ar. Þá varst þú alltaf til staðar og það var þér jafn eðlilegt og að anda. Amma gaf þér svo ekk- ert eftir og það var alltaf hægt að leita til ykkar með hin ýmsu vandamál því þið voruð óþrjót- andi uppspretta fjölbreytts fróð- leiks um ótrúlegustu hluti. Amma var líka ein besta kven- fyrirmynd sem hægt var að hafa því hún lét sko ekki vaða yfir sig og vissi alltaf hvernig átti að bregðast við aðstæðum. Já, við vorum svo sannarlega heppin að vera undir væng ykk- ar ömmu. Þegar ég fer yfir ævi ykkar ömmu er bingóheppnin ofarlega í huga. Frá því ég man eftir mér gátuð þið varla tekið þátt í bingói án þess að koma klyfjuð heim. Eins og með annað sátuð þið ekki ein að heppninni heldur deilduð henni með fólkinu ykkar. Það var ósjaldan sem þú bank- aðir upp á með fangið fullt af vinningum á borð við ávaxta- körfu, ostabakka og kex. Þú átt- ir það líka til að gauka að okkur happaþrennum og einu sinni mættirðu heim til mín með mál- verk sem þú hafðir unnið á happdrættismiða á mínu nafni. Þessi heppni var einkennandi á þínum síðustu stundum því það síðasta sem þú gafst mér áður en þú kvaddir var einmitt þinn síðasti bingóvinningur. Þið amma voruð sko stolt af ykkar fólki og þreyttust ekki við að fylgja eftir afrekum okkar og deila þeim með öðrum. Minn- ingaalbúmið hennar ömmu er stútfullt af úrklippum úr tímarit- um þar sem fólkið hennar skein og þú þreyttist ekki á að segja okkur frá hvað hinir voru að gera. Sérstaklega vorum við barnabörnin ofarlega í huga því þið voruð okkar helstu aðdáend- ur. Það kom vel í ljós þegar Tommi yngri fæddist. Andlit ykkar geisluðu í hvert sinn sem þið sögðuð frá honum eða þegar hann kom í heimsókn. Þann geisla sáum við svo aftur þegar Hafliði fæddist. Frá því þið lituð hvor annan augum myndaðist gagnkvæm aðdáun og ást. Þið sáuð ekki sólina hvor fyrir öðr- um og Hafliði vissi fátt betra en að koma í heimsókn til þín og það var yndislegt að heyra þig endurtaka afrekssögur af honum við hvern sem vildi heyra. Ég verð dugleg að segja honum frá ykkar tíma saman. Ég kveð þig nú og ylja mér með mínum kærustu minningum um þig. Þín dótturdóttir og einn helsti aðdáandi, Guðrún Þóra. Tómas Þórhallsson ✝ Elín Arnolds-dóttir fæddist í Reykjavík 8. októ- ber 1938. Hún lést á heimili sínu 15. apríl 2018. Foreldrar henn- ar voru Arnold Falk Pétursson verslunarmaður, f. 22.5. 1909, d. 2001, og Kristjana Hrefna Guðmunds- dóttir húsmóðir, f. 15.2. 1910, d. 2000. Elín bjó í Reykjavík fyrstu þrjú árin en fluttist með foreldrum sínum á Selfoss. El- ín var elst fimm systkina og eru þau í aldursröð: Ragnheið- ur, f. 22.11. 1940, Guðmundur Pétur, f. 17.5. 1944, Björn, f. 23.7. 1945, og Ásgeir, f. 19.5. 1949. Lóa, f. 2.3. 2003. Elín eignaðist dótturina 3) Ragnheiði með Heimi Guðmundssyni 22.11. 1976. Ragnheiður var gift Sig- urði Ágústssyni, þau skildu. Börn þeirra: Elín Krista, f. 19.8. 2001, Ágúst Ingi, f. 5.3. 2007, og Eva Dagbjört, f. 27.6. 2011. Ragnheiður er í sambúð með Sigurjóni Halldóri Birg- issyni, sonur hans er Aron Árni, f. 16.5. 1996. Elín ólst upp á Selfossi. Hún starfaði hjá Símanum sem ung kona heima á Selfossi og flutti til Reykjavíkur um tíma, þar starfaði hún hjá Hljóðfærahúsi Reykjavíkur og hafði umsjón með innkaupum og sölu á klassískri tónlist. Hún flutti aftur á Selfoss 1976 og starfaði sem ritari hjá SASS og dómrit- ari hjá Héraðsdómi Suður- lands. Útförin fer fram frá Selfoss- kirkju í dag, 24. apríl 2018, klukkan 14. Elín giftist Stef- áni G. Sigur- mundssyni 1966. Þau skildu. Börn þeirra eru: 1) Gísli, f. 3.4. 1965, var í sambúð með Haf- dísi Dóru Sigurð- ardóttur, þau skildu. Börn þeirra eru Steinn Daði, f. 20.6. 1992, og Stef- án Orri, f. 15.3. 2000. Gísli giftist 2013 Sigríði Jónu Ingólfsdóttur. Börn þeirra eru Gunnhildur Hrefna, f. 21.3. 2013, og Arnold Falk, 31.7. 2014. Fyrir á Sigríður dótturina Andreu Önnu, f. 24.7. 2005. 2) Kristjana, f. 25.5. 1968. Var í sambúð með Ólafi Jens Sigurðarsyni, þau skildu. Barn þeirra er Ragnheiður Einatt var gott að mæta til vinnudags við Héraðsdóm Suðurlands. Ekki síst vegna þeirra dómritara sem þar störf- uðu, Elínar Arnoldsdóttur og Guðrúnar Sveinsdóttur. Það var þá. Nú er Elín fallin frá. Hjartahrein, bráðgáfuð og dugleg kona, sem lét ekki lífsins amstur trufla sig þótt nægir hafi verið erfiðleikarnir og lungnaveikindin vond á síðari árum. Áhugi hennar á mönnum og málefnum var ósvikinn og hún hafsjór af fróðleik um heima- hérað. Nærvera góð, hvorki fals né undirmál. Laus við snobb og lét vita ef henni mislíkaði. Elín gat bæði sagt frá með tilþrifum en einnig verið með þægilegan og ljúfan húmor og nýtti hún sem tilefni gjarnan hið hversdagslega í tilverunni, hvort sem það var kaffikanna eða læknistæki. Kom þá fram hið listræna eðli þessarar lágvöxnu konu, sem fyllt gat rúmið með smit- andi hlátri og lifandi og leiftr- andi augum. Lítið dæmi um þetta er frá- sögn sem ég heyrði á dögunum um að Elín hefði fengið svo slæmt veikindakast að læknar tilkynntu fjölskyldunni að hún myndi ekki lifa það af. Nú væri stríðinu lokið. Fjöl- skyldan sat við sjúkrabeðinn og beið hins óumflýjanlega. Þá opnaði Elín skyndilega augun og spurði: Jæja, hvað er að frétta úr pólitíkinni? Hér kveð ég gullmola sem létti mér lífsins, oft leiða, labbi- túr. Við Ragnheiður sendum inni- legar samúðarkveðjur til barna Elínar og barnabarna. Ólafur Börkur Þorvaldsson. Þú mátt kaupa plötuna með Billy Joel ef þú hlustar á 3. sin- fóníu Brahms fyrst. Þannig voru samningarnir, „það þarf þrautseigju til að meðtaka góða tónlist“. „Þú mátt fara með strákunum í Þórsmörk ef þú segir mér nöfn jöklanna sem að henni snúa og hvað helstu fjöll- in í henni heita. Þú verður að vita eitthvað um staðinn sem þú ert að heimsækja.“ Þannig var hún. Þegar maður fór til hennar í kaffi var umræðan yfirleitt ekki um daglegt amstur eða leiðindi lífsbaráttunnar, hún hafði ekki áhyggjur af slíku, þvert á móti var umræðan um tónlistina sem hún var að hlusta á, bækurnar sem hún var að lesa eða tón- leikana, myndlistarsýningarnar og leiksýningarnar sem hún fór á. Margar stundir fóru í að hlusta á tónlist með henni og ræða tónlistina, hún var óþrjót- andi brunnur um tónskáldin, leikskáldin, rithöfundana og hafði dálæti á hinum gömlu meisturum íslenskrar málara- listar. Hún var með 3-4 „lið“ í gangi til að plata með sér á tónleika og listviðburði, það hafði enginn úthald í allan pakkann. Síðustu árin voru erfiðari til að sækja listviðburði, en heilsuleysið stoppaði hana ekki. Hún dreif sig á tónleika til Reykjavíkur, hafði getað platað einhvern með sér, fór með súr- efniskútinn sem var hennar lífs- förunautur síðustu 12 árin. Hún vann í Hljóðfærahúsi Reykjavíkur þegar hún bjó í Reykjavík, sá um klassíkina, pantaði inn plötur og afgreiddi, þar var hún í essinu sínu og vann við sitt áhugamál. Fyrr á ævinni var hún virkur fé- lagsmaður í FÍ. Ég minnist margra hálendisferða sem hún fór í, t.d. fyrstu ferðarinnar sem farin var á vegum FÍ, Lauga- vegarins, hellaskoðunarferðar í Hallmundarhraun, Snæfellsjök- ulsferðar o.fl. Góðar minningar eigum við systkinin frá Þórsmerkurferð- um með henni og yngri dóttur sína dró hún upp á Vatnajökul, svo eitthvað sé nefnt. Hún var rammpólitísk og stóð með sinni skoðun hvernig sem viðraði á pólitíska sviðinu. Var formaður í Sjálfstæðiskvennafélagi Árnes- sýslu um hríð. Í aðdraganda kosninga leið henni best, þar nýttist keppnisskapið við at- kvæðasmölun. Hún lék með leikfélagi Selfoss í áratugi með hléum og var heiðursfélagi. Hún gegndi trúnaðarstörfum fyrir Lionshreyfinguna og var stofn- félagi í lionsklúbbnum Emblu. Það má segja um hana að kraft- ar hennar fóru í upplifun. Upplifun á félagslega sviðinu, upplifun á náttúrunni, upplifun á listasviðinu. Hún var stolt af börnum sínum og barnabörnum, hún fylgdist vel með frændgarði sínum. Síðustu tvö undanfarin ár hafa verið henni erfið vegna hrakandi heilsu. Lokaorðin eru hennar: „Gott er að læra að njóta tónlistar og náttúru, það tekur það enginn frá þér.“ Gísli Stefánsson. Árið 1989 kom saman á Sel- fossi hópur kvenna sem langaði að stofna Lionsklúbb. Í þessum hópi var Elín Arnoldsdóttir sem við kveðjum í dag. Upp úr þess- um viðræðum var stofnaður Lionsklúbburinn Embla það sama ár og var fyrsti kvenna- Lionsklúbbur á Íslandi í þá daga og var Elín ein af stofn- félögum hans. Strax kom í ljós að Ella, eins og hún var ávallt kölluð, var öt- ull og áhugasamur félagi og var áfram um að reglur og fundar- sköp væru í heiðri höfð. Hún var formaður um skeið og gegndi flestum embættum innan klúbbsins. Árið 2004 var hún gerð að ævifélaga og 2017 að Melvin Jones-félaga en það er æðsta viðurkenning innan Lionshreyfingarinnar. Við byrjum alla fundi á að syngja Emblusönginn okkar við texta sem var saminn sérstak- lega fyrir klúbbinn og syngjum við lagið „Óðinn til gleðinnar“ og var Ella okkar forsöngvari um langt árabil, enda lagviss og hrókur alls fagnaðar. Við minnumst Ellu okkar með virðingu, söknuði og þakk- læti fyrir samstarf og vináttu liðinna ára. Vottum börnum hennar og fjölskyldum þeirra okkar dýpstu samúð og biðjum Guð að blessa minningu hennar. Félagar í Lkl. Emblu, Guðrún Guðnadóttir, Fjóla Pálmarsdóttir, Sigríður Karlsdóttir. Elín Arnoldsdóttir Virðing, reynsla & þjónusta Allan sólarhringinn 571 8222 Svafar: 82o 3939 Hermann: 82o 3938 Ingibjörg: 82o 3937 www.kvedja.is svafar & hermann Ástkær faðir okkar, tengdafaðir, bróðir og afi, ÁGÚST KAREL KARLSSON, fv. forstjóri og vélstjóri, Bjarmalandi 17, Reykjavík, lést á líknardeild Landspítalans í Kópavogi laugardaginn 14. apríl í faðmi fjölskyldunnar. Útför fer fram frá Fossvogskirkju fimmtudaginn 26. apríl klukkan 13. Blóm vinsamlega afþökkuð en þeim sem vilja minnast hans er bent á styrktarsjóð líknardeildar LSH í Kópavogi. Unnur Ágústsdóttir Magnús Arnarsson Helgi Þór Ágústsson Elsa M. Finnsdóttir Ármann Eggertsson Unnur Karlsdóttir Úlfur Þ. Ragnarsson Kara Magnúsdóttir Ágúst Karel Magnússon Tinna Magnúsdóttir Arnar Ingi Helgason Rakel Helgadóttir Ástkær móðir okkar, tengdamóðir, amma, langamma og langalangamma, HALLA JÓHANNSDÓTTIR, Sunnuhlíð, Kópavogi, lést sunnudaginn 8. apríl. Útför fór fram í kyrrþey að ósk hinnar látnu. Anna Karlsdóttir Ómar Hannesson Auður Karlsdóttir Sigurður Þ. Sigurðsson Jóhann Á. Karlsson María Jose Juan Valero Hildur Ómarsdóttir Pétur Pétursson Rúnar Ómarsson Ásta S. Kristjánsdóttir Karl B. Ómarsson Hye Joung Park Ólöf H. Sigurðardóttir Guðmundur J. Magnússon Jóhanna H. Sigurðardóttir Darri Gunnarsson Carlos Karlsson Juan, Yasmin Karlsson Juan barnabarnabörn og barnabarnabarnabarn

x

Morgunblaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Morgunblaðið
https://timarit.is/publication/58

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.