Morgunblaðið - 21.06.2018, Síða 48

48 MINNINGAR
MORGUNBLAÐIÐ FIMMTUDAGUR 21. JÚNÍ 2018
✝ Lárus Ög-mundsson
fæddist í Reykjavík
11. september
1951. Hann lést á
Landspítalanum
við Hringbraut 5.
júní 2018.
Foreldrar hans
voru Ögmundur
Jóhann Guðmunds-
son frá Blönduósi,
yfirtollvörður hjá
Tollgæslu Íslands, f. 28. maí
1916, d. 2. maí 1998, og Hall-
dóra Pálmarsdóttir, húsmóðir,
f. 17. september 1920, d. 8.
febrúar 1992. Lárus ólst upp í
foreldrahúsum í Reykjavík
ásamt fimm systkinum sínum:
Pálmari, f. 17. júlí 1943, maki
Þórunn Blöndal, Önnu Mar-
gréti, f. 20. júní 1944, maki
Ófeigur Geirmundsson, Ágústi,
f. 23. apríl 1946, maki Elínborg
Kristjánsdóttir, Jóhanni Gunn-
ari, f. 2. mars 1950, maki Ingi-
björg Jónsdóttir, og Sverri, f.
30. október 1955, maki Ásbjörg
Lárus varð stúdent frá Verzl-
unarskóla Íslands 1973 og lauk
lagaprófi frá Háskóla Íslands
1978. Hann varð héraðsdóms-
lögmaður 1985. Lárus var
fulltrúi og síðar deildarstjóri í
fjármálaráðuneytinu frá 1. júní
1978 til 1. september 1989. Þá
hóf hann störf hjá Ríkisendur-
skoðun og starfaði þar í tæp 29
ár, lengst af sem yfirlögfræð-
ingur og staðgengill ríkisendur-
skoðanda. Lárus gegndi ýmsum
stjórnar- og nefndarstörfum og
var hann m.a. formaður stjórna
Lífeyrissjóðs hjúkrunarfræð-
inga, starfsmenntunarsjóðs
BSRB, starfsmenntunarsjóðs
BHM og sat í stjórn starfs-
menntunarsjóðs hjúkrunar-
fræðinga. Þá var Lárus í ríkis-
tollanefnd og prófdómari í
kröfurétti við Lagadeild HÍ um
árabil. Lárus lagði stund á
knattspyrnu á yngri árum og
lék um tíma með meistaraflokki
Vals. Hann starfaði lengi í
stjórnum félagsins, m.a. að-
alstjórn, og var Valsmaður alla
tíð, eins og fjölskylda hans öll.
Hann fékk silfur- og gullmerki
Vals fyrir störf sín fyrir félagið.
Útför Lárusar fer fram frá
Bústaðakirkju í dag, 21. júní
2018, og hefst athöfnin klukkan
13.
Magnúsdóttir.
Eftirlifandi eig-
inkona Lárusar er
Hildigunnur Sig-
urðardóttir, flug-
freyja, f. 19. maí
1950. Foreldrar
hennar voru Sig-
urður Egill Ingi-
mundarson, alþing-
ismaður og for-
stjóri Trygginga-
stofnunar ríkisins,
f. 10. júlí 1913, d. 12. október
1978, og Karítas Guðmunds-
dóttir, húsmóðir, f. 19. desem-
ber 1917, d. 26. ágúst 1997.
Börn Lárusar og Hildigunnar
eru: 1) Lilja Karítas, hjúkr-
unarfræðingur og flugfreyja, f.
4. september 1979, maki Ólafur
Már Sigurðsson. Börn þeirra
eru Lárus Orri, Viktor Már og
Eva María. 2) Dóra María, við-
skipta- og tölvunarfræðingur, f.
24. júlí 1985. 3) Sigurður Egill,
knattspyrnumaður, f. 22. jan-
úar 1992, maki Birta Elíasdótt-
ir.
Á sama tíma og það er ótrú-
lega erfitt að setjast niður saman
og skrifa þessi orð þá er ljúfsárt
að rifja upp allar dýrmætu minn-
ingarnar sem við systkinin eigum
um pabba okkar. Hann var alltaf
til staðar fyrir okkur og var
einkar greiðvikinn, hjálpsamur
og úrræðagóður. Aldrei taldi
hann nokkurn hlut eftir sér held-
ur gekk með glöðu geði í hlutina
þegjandi og hljóðalaust. Sem
dæmi þá vaknaði hann með
mömmu kl. 5 á morgnana, þegar
hún var á leið í vinnu sem flug-
freyja, til að moka planið og skafa
og hita bílinn fyrir hana. Mamma
kunni vel að meta þessa hugul-
semi. Það leyndi sér ekki að
pabbi elskaði okkur skilyrðis-
laust og bar ávallt velferð okkar
fyrir brjósti. Við grínuðumst
samt stundum með það að honum
þætti ekki síður vænt um jepp-
ann sinn og smáfuglana. Pabbi
kenndi okkur að hirða alltaf vel
um bílana okkar enda voru bíl-
arnir hans alltaf hreinir og vel
bónaðir. Hann hugsaði um
fuglana af einskærri alúð og
spurði hann stundum glettinn
hvort við ætluðum nokkuð að
klára matinn okkar því hann vildi
gjarnan gefa fuglunum afgang-
ana. Það var því ekki furða að
þeir kæmu trítlandi á eftir honum
inn í bílskúr með von um að fá
eitthvað gott í gogginn. Pabbi var
svolítill sveitamaður í sér enda
fór hann alltaf í sveit á sumrin
þegar hann var lítill drengur.
Hann undi sér vel í bílskúrnum
þar sem hann gat alltaf fundið sér
verkefni. Hann var nægjusamur
og sérlega flinkur að gera við
hina ýmsu hluti og vorum við
dugleg að leita til hans með hvað-
eina sem krafðist skjótra við-
gerða.
Pabbi var gæddur góðum gáf-
um, víðlesinn, ritfær og afar fróð-
ur um menn og málefni. Hann
þekkti landið sitt með eindæmum
vel, naut þess að ferðast um fjöll
og firnindi og hafði unun af því að
segja frá. Golfið var hans helsta
áhugamál og var golfsettið því
gjarnan með í för á ferðum hans
um landið. Pabbi var ávallt mikill
og sannur Valsmaður og því eng-
in tilviljun að við öll smituðumst
af því. Hann var okkar helsti
stuðningsmaður í einu og öllu og
sá gagnrýnandi sem við tókum
mest mark á. Pabbi var skemmti-
legur og hafði mjög gott skop-
skyn. Hann gat verið stríðinn og
jafnvel eilítið kaldhæðinn. Fyrir
þremur árum greindist pabbi
með illvígt krabbamein. Hann
mætti örlögum sínum með fá-
dæma æðruleysi og háði hann
baráttuna allt til hinstu stundar
af einstöku hugrekki. Við teljum
okkur óendanlega lánsöm að hafa
átt flottasta og besta pabba í öll-
um heiminum. Hann vissi allt og
gat allt og var okkur mikil fyr-
irmynd í einu og öllu. Skarðið
sem pabbi skilur eftir sig er stórt
en hjörtu okkar eru full af þakk-
læti fyrir þann tíma sem við feng-
um saman. Tíma sem var alltof
stuttur.
Minning um pabba mun alltaf
vera ljós í lífi okkar.
Lilja Karítas, Dóra María og
Sigurður Egill.
Við kveðjum nú elsku besta afa
okkar með sárum söknuði. Það er
svo erfitt að hugsa um lífið án
hans en ótal margar hugljúfar
minningar koma upp í hugann
sem við yljum okkur við. Okkur
eru t.d. minnisstæðar allar stund-
irnar sem við fengum að bardúsa
með afa í bílskúrnum hans og
skemmtilegu sumar-
bústaðaferðirnar með þeim
ömmu. Stundum fengum við líka
að fara með afa á golfvöllinn þar
sem hann kenndi okkur ýmsa
takta í þeirri íþrótt, það var mjög
gaman. Einnig var afi alltaf til í
að keppa við okkur í billjard þeg-
ar við heimsóttum þau ömmu og
það var veisla í þau fjölmörgu
skipti sem afi bauð okkur í steikt-
an fisk, því enginn eldar fisk eins
vel og hann gerði. Afi sýndi öllum
viðfangsefnum okkar systkina
áhuga. Hann mætti á ótal marga
fótboltaleiki, innanbæjar sem ut-
an, til að styðja við bakið á okkur
bræðrum og erum við honum
þakklátir fyrir það. Eva María
kættist í hvert sinn þegar hún
hitti afa því henni þótti hann
skemmtilegastur allra, enda
stjanaði hann við litlu afastelp-
una sína.
Lárus afi var allra fróðasti
maður sem við þekktum og átti
alltaf svör við óteljandi spurning-
um okkar um allt milli himins og
jarðar. Enda var okkur fljótt
kennt að spyrja bara afa þegar
mamma og pabbi áttu ekki svör á
reiðum höndum og við vorum
fljót að tileinka okkur það.
Við viljum þakka elsku afa fyr-
ir allt sem hann gerði fyrir okkur.
Við munum ávallt geyma minn-
inguna um hann sem dýrmætan
fjársjóð í hjörtum okkar. Við er-
um full af þakklæti fyrir að hafa
átt jafn umhyggjusaman,
skemmtilegan og skilningsríkan
afa sem var alltaf tiltækur þegar
á þurfti að halda, afa sem alltaf
hafði tíma fyrir okkur.
Guð geymi þig, elsku afi.
Lárus Orri, Viktor Már
og Eva María.
Ég hef orðið þeirrar gæfu að-
njótandi að þekkja Lárus Ög-
mundsson í nær 50 ár eða frá
þeim tíma þegar þau Hildigunn-
ur, systir mín, felldu hugi saman.
Lárus átti alla tíð sérstakan stað í
hjarta mínu og annarra í fjöl-
skyldunni. Það birti upp þar sem
hann mætti með sitt hlýja bros,
hvort sem það var í fjölskyldu-
boðum, sumarbústöðum eða golf-
ferðum og skilur hann eftir fjár-
sjóð minninga sem nú er gott að
ylja sér við.
Lárus var yndislegur maður
sem vildi leysa hvers manns
vanda. Ræktarsemi hans kom vel
í ljós þegar erfiðleikar steðjuðu
að og ég man sérstaklega hve
gott var að eiga hann að í lang-
varandi veikindum móður minn-
ar.
Það var mikil gæfa fyrir systur
mína að eiga þennan trausta
mann sem lífsförunaut, enda var
hann henni allt og gekk til allra
verka af rósemi og yfirvegun.
Umhyggja Lárusar fyrir Hildi-
gunni var slík að öll þau ár sem
hún var flugfreyja vaknaði hann
með henni, um miðjar nætur eða
árla morguns, til að gera bílinn
kláran fyrir hana.
Lárus var mikill Valsari og
innilega stoltur af börnum sínum
í fótboltanum, Dóru Maríu og
Sigurði Agli. Og sömuleiðis naut
hann þess að horfa á afastrákana
sína, Lárus Orra og Viktor Má,
spila fótbolta þar sem þeir sýndu
góða tilburði.
Lárus naut þess að spila golf
og notaði hverja stund sem gafst,
líka eftir að hann veiktist. Hann
var ekki á því að gefast upp og
nýlega keypti hann sér golfkort
út sumarið, hann þráði að fá
lengri tíma með fjölskyldunni í
leik og starfi. En eigi má sköpum
renna.
Þær eru ófáar stundirnar þeg-
ar ég kom í heimsókn í Kjalar-
landið að Lárus var í bílskúrnum
að dytta að hinu og þessu. Þrifa-
legri bílskúr hef ég ekki séð, þar
var öllu einkar haganlega komið
fyrir.
Lárus hafði einstaka hæfileika
í samskiptum við fólk og nálgað-
ist alla sem jafningja, brosandi og
kátur. Það var gott að vera ná-
lægt honum og gaman að ræða
við hann um lífið og tilveruna. Þá
skein alltaf í gegn sterk réttlæt-
iskennd og óréttlæti þoldi hann
ekki. Aðeins þegar talið barst að
einhverju slíku sá ég hann skipta
skapi en Lárus var alltaf sann-
gjarn og rökfastur.
Starf Lárusar hjá Ríkisendur-
skoðun var honum mjög kært. Ég
heyrði það líka hjá samstarfsfólki
hans að Lárus lagði gífurlega al-
úð og vandvirkni í verk sín og var
vel liðinn. Hann var afar fróður
um stjórnsýsluna, sem hann hafði
unnið við allan sinn starfsferil,
bæði í fjármálaráðuneytinu og
hjá Ríkisendurskoðun og í ótal
nefndum og stjórnum innan
stjórnkerfisins.
Það var mikið áfall þegar Lár-
us greindist með krabbamein fyr-
ir þremur árum. En aldrei heyrði
maður hann kvarta og hann barð-
ist af miklu hugrekki og æðru-
leysi fyrir lífi sínu allt til síðustu
stundar. Lárus var þó alltaf raun-
sær og vissi að brugðið gæti til
beggja vona.
Við Jónína sendum Hildigunni
og börnum þeirra Lárusar, Lilju
Karítas, Dóru Maríu, Sigurði
Agli og fjölskyldum þeirra, okkar
innilegustu samúðarkveðjur. Guð
styrki þau í sorginni.
Jóhanna Sigurðardóttir.
Dyrabjallan hringir á Guðrún-
argötunni. Snaggaralegur strák-
ur er kominn að sækja mig út á
Valsvöll. Við erum í 5. flokki og að
fara að etja kappi við Fram, ég í
markinu og hann hægri fúlbakk.
Hann gefur mér Double-Bubble-
gúmmí úr Sölunefndinni og er
viss um að við völtum yfir Fram-
arana. Ákefðin og bjartsýnin
stappar í mig stálinu, ég kveið
leiknum áður en Lalli kom en
skyndilega er eins og ský hafi
dregið frá sólu og birtan sem
geislaði frá vini mínum fyllti mig
bjartsýni. Við unnum leikinn 3-0.
Þessi kraftur, að umvefja alla í
kringum sig gleði, von og trú,
fylgdi sómamanninum Lárusi
Ögmundssyni alla tíð. Lágvaxni,
glaðværi og þrautseigi strák-
urinn stækkaði, óx ásmegin, lék í
mörg ár við góðan orðstír með
meistaraflokki Vals og bætti litla
samfélagið okkar á Íslandi með
ómetanlegum störfum fyrir
Ríkisendurskoðun. Minningarn-
ar sækja á þegar góður vinur fell-
ur frá, sparkið á malarvellinum á
Hlíðarenda, nám og leikur í Aust-
urbæjarskóla og Gaggó Aust og
slarkið með Lalla, Bjössa, Herði
og stelpunum úr Norðurmýri.
Ekki síður langvinn vinátta sem
aldrei bar skugga á. Eins og
gengur og gerist gátu liðið nokk-
ur ár án mikilla samskipta en vin-
ur í hjarta er vinur alla tíð, yfir ár
og vötn, haf og himin. Góða ferð
kæri vinur, megi guð og góðar
vættir vaka yfir þér á leið á nýjar
slóðir. Við Guðbjörg vottum
Hildigunni og börnunum okkar
innilegustu samúð.
Árni Benediktsson.
Lárus var drengur góður, já-
kvæður og lagði alltaf gott til. Ég
kynntist því vel þegar við störf-
uðum saman í Ríkisendurskoðun
hversu mikla yfirburðaþekkingu
Lárus hafði á lagaflækjum
stjórnsýslunnar. Hann tryggði að
vandað væri til verka og í hverju
máli myndu menn sýna hófstill-
ingu og sanngirni. Lárus stóð
alltaf fast á því að rétt skyldi vera
rétt. Hann var aldrei með gíf-
uryrði eða baktal. Það var stutt í
brosið, glettnina og skemmtileg-
ar vísur. Það treystu allir Lárusi
og leituðu til hans með flest álita-
mál hjá Ríkisendurskoðun. Lár-
us var sérstaklega vandaður og
traustur starfsmaður stjórnsýsl-
unnar.
Lárus var alltaf kallaður Lalli
meðal samstarfsmanna og vina.
Hann var góður íþróttamaður,
eins og aðrir munu lýsa betur en
ég. Þegar ég var að stíga mín
fyrstu skref í golfinu árið 2003
naut ég léttrar leiðsagnar Lalla.
Leikreglur skýrar og hinn sanni
íþróttaandi golfsins. Þar á aldrei
að hafa rangt við. Þar sigra menn
á eigin verðleikum. Það var alltaf
sérstakt ánægjuefni að fá að vera
með Lalla í holli. Jákvæðar
ábendingar og stutt í brosið.
Undanfarin ár höfum við nokkrir
góðir félagar farið í vorferð til
London til að opna golfsumarið.
Lalli var alltaf í góðu formi.
Það kom því öllum á óvart þegar
hann greindist með ristilkrabba-
mein árið 2015. Eftir fyrstu að-
gerðina náði Lalli sér nokkuð vel
á strik og kom með okkur í
skemmtilega golfferð til London í
maí 2016. Í þessum ferðum er
mikil keppni og hægt að vinna til
ýmissa verðlauna. Lalli gaf ekk-
ert eftir og sýndi okkur hversu
góður íþróttamaður hann var,
með því að sigra okkur fullfríska
á lokadegi í höggleiknum með
forgjöf. Það voru góðar gleði-
stundir.
Undanfarnar vikur hittumst
við reglulega og tókum saman
léttar Qigong-lífsorkuæfingar og
ræddum málin á jákvæðan hátt. Í
síðustu heimsókninni var það
mér mjög dýrmætt á kveðju-
stund að geta sagt Lárusi, mínum
kæra vini, hversu mikils ég mæti
hann og hans lífsviðhorf.
Enginn veit hversu dagar lífs-
ins verða margir. Alltof margir
falla frá fyrir aldur fram. Það er
okkur sem lifum áminning um að
hver dagur er dýrmæt gjöf til að
njóta. Fánýtt argaþras og ergelsi
smámuna taka því miður allt of
oft mikinn tíma og orku. Minn-
ingin um Lárus mun lifa með
þeim sem hann þekktu og von-
andi tileinka sér flestir hans rétt-
sýni, jákvæða hugarfar og glað-
værðina. Ég votta Hildigunni,
börnum og fjölskyldu mína
dýpstu samúð. Megi góðar minn-
ingar lýsa og hugga í sorginni og
veita birtu og gleði um ókomin ár.
Þorvaldur Ingi Jónsson.
Sagt er að sá sem er góður
maður þurfi ekki að vera mikið
annað. Lárus Ögmundsson var
góður maður, hæglátur en rök-
fastur og fylginn sér. Á sama
tíma bjó hann yfir hæfileikum að
leiða fram þá þætti sem máli
skipta í samskiptum manna á
milli og við úrlausn flókinna við-
fangsefna.
Samstarf til meira en tveggja
áratuga hjá Ríkisendurskoðun,
þar sem verkefnið var m.a. að
kanna og meta starfsemi á vett-
vangi opinberrar stjórnsýslu. Þar
skipti miklu máli formfesta og að
þeir embættismenn sem komu að
þeim málum hefðu yfir að búa
ekki bara þekkingu og reynslu á
viðfangsefninu heldur ekki síður
að trúmennska og ósérhlífni ein-
kenndu störfin. Hlutverk Lárus-
ar við úrlausn þessara viðfangs-
efna var að tryggja og sjá um að
þeim gildum og reglum væri fylgt
eftir.
Það er þyngra en tárum taki
að þurfa að viðurkenna að þegar
menn hafa lokið góðum starfs-
degi og unnið fyrir að njóta af-
raksturs þeirrar vinnu séu þeir
brott kallaðir. Þrátt fyrir öll af-
rek læknavísindanna á liðnum ár-
um er það ennþá svo að í sumum
tilvikum eiga þau fá svör. Lárus
hóf baráttu sína við krabbamein-
ið fyrir þremur árum og var hún
án hléa.
Þær orrustur voru háðar af
æðruleysi og skynsemi en svo var
komið að lokum eins og hann orð-
aði það „að berjast við að klífa
brekkuna til að ná tindinum sem
aldrei varð er þreytandi og sárt
að sætta sig við“.
Nú þegar Lárus Ögmundsson
er kvaddur og lífsgöngu hans er
lokið, verður ekki annað sagt, en
að máttarvöldin hafi ekki gefið
honum grið í erfiðum veikindum.
Þakkað er áratuga samstarf sem
einkenndist, þrátt fyrir að menn
væru ekki alltaf einhuga í upphafi
hvaða stíga skyldi ganga, af virð-
ingu og tillitssemi. Hann var
traustur maður og velviljaður öll-
um sem honum kynntust. Lífs-
ganga hans var björt og göfug.
Fjölskyldu Lárusar votta ég
einlæga samúð mína. Megi minn-
ingin um farsælan og góðan
mann veita þeim styrk.
Sigurður Þórðarson.
Kær vinur okkar Lárus Ög-
mundsson er látinn eftir hetju-
lega baráttu við óvæginn sjúk-
dóm. Margs er að minnast frá
margra ára vináttu. Lárus var
gæfumaður í lífi og starfi. Átti
yndislega eiginkonu sem stóð
eins og klettur við hlið hans alla
tíð í gegnum gleði og sorg. Börn-
in hans, barnabörn og tengdason-
ur voru honum óendanlega kær.
Missir þeirra er mikill.
Lárus var sannur Valsmaður
bæði sem leikmaður og ábyrgur
stjórnarmaður í aðalstjórn í fé-
lagsins. Naut hann þess mjög að
fylgjast með farsælum ferli
barna sinna hjá Val svo og fram-
gangi allrar sinnar fjölskyldu
hvað sem þau tóku sér fyrir
hendur.
Lárus var maður sem unni
landi sínu. Við urðum þess að-
njótandi að ferðast með honum
vítt og breitt um landið og nutum
fróðleiks hans um fjöll og dali á
okkar fagra landi. Staði sem við
hefðum aldrei heimsótt án hans
leiðsagnar.
Lárusar verður sárt saknað í
stórum vinahópi. Ætíð hrókur
alls fagnaðar.
Við viljum minnast Lárusar
með þessu fallega ljóði.
Stundin líður, tíminn tekur,
toll af öllu hér,
sviplegt brotthvarf söknuð vekur
sorg í hjarta mér.
Þó veitir yl í veröld kaldri
vermir ætíð mig,
að hafa þó á unga aldri
eignast vin sem þig.
(Hákon Aðalsteinsson)
Takk fyrir yndislega vináttu.
Guð geymi þig, elsku vinur.
Vilhjálmur Kjartansson og
Elísabet Hilmarsdóttir.
Í dag drúpum við höfði og
þökkum fyrir sporin sem við
gengum með vini okkar, Lárusi
Ögmundssyni. Hann og Hildi-
gunnur tilheyrðu stórum vina-
hópi okkar sem fórum árlega í
útilegur með fjölskyldurnar og
slógum upp þorrablóti til skiptis
á veturna. Hann var ávallt hrók-
ur alls fagnaðar á þessum mótum
og oftar en ekki dró hann okkur í
gönguferðir um fjöll og firnindi.
Elja hans var óstöðvandi og hann
var allra manna fróðastur um
föðurlandið og ávallt reiðubúinn
að miðla til okkar af visku sinni.
Fjölskylduferðirnar eru
ógleymanlegar og skemmtu allir
aldurshópar sér jafnvel. Þar
bundust börnin okkar einnig
vinaböndum og rifja þau oft upp
þessar góðu minningar. Gaman
var að fylgjast með fótboltaleikj-
um barnanna og undrunarsvip
drengjanna þegar þeir uppgötv-
uðu að Dóra María væri enginn
eftirbátur þeirra í fótbolta nema
síður væri. Í þá daga var ekki al-
gengt að stúlkur spiluðu fótbolta.
Undanfarin sumur höfum við
hjónin svo hitt Lárus og Hildi-
gunni á fótboltamótum þar sem
barnabörnin okkar hafa verið að
keppa.
Þau hafa ávallt hvatt sitt fólk
áfram og sinnt fjölskyldu sinni
ákaflega vel. Börn og barnabörn
bera þeim enda fagurt vitni því
öll eru þau með eindæmum vel
gerðir einstaklingar og greinilegt
er að mikil ást og virðing ríkir í
þessari fjölskyldu.
Lárusar verður sárt saknað í
vinahópnum. Genginn er góður
maður sem kunni þá list að njóta
lífsins á sinn hógværa og hófsama
hátt.
Hann var allra manna frækn-
astur, fríðastur og fróðastur en
hreykti sér aldrei af atgervi sínu
eða afrekum. Hann var hógvær
og hjálpfús og bar virðingu fyrir
mönnum jafnt sem dýrum. Mikill
er missir fjölskyldu hans og send-
um við henni okkar dýpstu sam-
úðarkveðjur.
Við kveðjum Lárus með þess-
um ljóðlínum:
Uppi í himinhvolfi háu
hefur flug á bólstri bláu
fagur andi, frelsi feginn,
fjötrunum frá hérna megin.
Hann gaf úr sínum gæskubrunni
göfug ráð og öllum unni.
Við honum færum þakkirnar
fyrir allt sem eitt sinn var.
(Íris Dungal)
Íris Dungal og Guðmundur
Þ. Pálsson.
Lárus
Ögmundsson