Skírnir - 01.04.2008, Blaðsíða 87

hryss ings leg ur kuldagalsi, klaufsk ur, beina ber tóna dans, og ann a› ekki.
(s. 43)
Jaki bein ir hér at hygl inni a› sendend um bo› anna (illa æf› um
blás ur um sem hljóti a› vera norsk ir) og vi› tak anda (sér sjálf um)
og flar me› bæ›i a› til finn inga gildi fleirra (óhefl u› tján ing) og
áhrifagildi (ótta kennd ur fögn u› ur og hroll ur). Hann legg ur líka
mat á fag ur fræ›i legt gildi bo› anna (forn alda rösk ur). fiá velt ir
hann fyr ir sér til hva›a sam heng is bo› in séu a› vísa (ára mót anna
e›a smjörs) og flar me› flví sam bandi sem flarna sé ver i› a› koma
á milli send anda og vi› tak enda (er fletta strí›s yf ir l‡s ing e›a aug -
l‡s ing?). Aft ur göng urn ar úr kirkju gar› in um leggja hins veg ar
ann an skiln ing en Jaki í flessi bo›. Búk lausa höf u› i› held ur a›
ver i› sé a› blása til or ustu en hin vir› ast sann fær› um a› sam -
hengi bo› anna sé dóms dag ur. fiess vegna ákve›a flau a› rísa úr
gröf um sín um. Einn í hópn um, prest ur a› nafni Sig valdi, spyr Jaka
hvort hann sé „óvin ur inn — elleg ar — hinn al máttugi“. „Mik il
dau› ans villa! Og — mik ill dæma laus heimaln inga hóp ur!“ skrif ar
Jaki af flessu til efni en hann læt ur samt hjá lí›a a› lei› rétta flá
álykt un gest anna a› hann sé send andi bo› anna — Drott inn sjálf -
ur, kom inn til a› dæma lif end ur og dau›a (s. 48).
Eini flátt ur bo› skipt anna sem Jaki nefn ir ekki ber um or› um er
sk‡r ing ar gild i›, fla› sem Jak ob son nefn ir metal ingu al funct ion,
enda vand sé› a› lú›ra blást ur í út varpi sé til fless fall inn a› varpa
ljósi á tákn kerf i› sem hann til heyr ir. Ef hlust andi tón list ar er óviss
um hva› ver i› er a› tjá me› tón um er lík leg ast a› hann fari a›
dæmi séra Sig valda og óski eft ir nán ari sk‡r ingu í or› um. fiessu er
ö›ru vísi var i› me› tungu mál i›. Í dag leg um sam skipt um erum vi›
i›u lega — og yf ir leitt án fless a› taka eft ir flví — a› tala um me›
hva›a hætti vi› töl um. fietta ein kenni tungu máls ins blas ir vi›
strax á fyrstu sí›u Viki vaka, í inn gangs or› um danska vin ar ins
sem búi› hef ur hand rit Jaka til prent un ar. Hann skrif ar: „Ég mun
ekki held ur ver›a lang or› ur um hin ein stæ›u lok Fok sta› aundra,
enda ger ist fless lít il flörf, me› flví ekki er ólík legt a› ein hver slík
lausn út í blá inn — tak i› vel eft ir flví or›i — sé fla›, sem líf i›
stefn ir a› […]“ (s. 7). Hér tal ar „út gef and inn“, eins og hann er
tólf persónur leita höfundar 87skírnir