Skírnir - 01.04.2008, Blaðsíða 248

beth kephart248 skírnir
snúa til baka úr. Svo grip i› sé til klisju, flá er sárt a› horfa upp á lest ar -
slys. Eft ir sit ur óm strí› ur há va›i í höf› inu.
Í sögu eft ir sögu er stíll inn bein skeytt ur, um bú›a laus. fia› eru eng in
villu spor, eng ar hli› ar göt ur, eng ir snertiflet ir. Les end um er ekki ætl a› a›
upp götva skap ger› per són anna; fless í sta› eru okk ur látn ar í té sta› hæf -
ing ar um stö›u mála. Hér er til a› mynda svi› i› sem Ólaf ur Jó hann dreg -
ur upp fyr ir sög una sem ber tit il inn „Apr íl“:
fiau höf›u tek i› sum ar bú sta› inn í notk un fyr ir rúmu ári. For eldr ar
Mar grét ar áttu land i› og voru me› sum ar bú sta› inn ar í hlí› inni en
höf›u gef i› fleim Ósk ari flessa spildu í brú› ar gjöf. Ósk ar bygg›i bú -
sta› inn sjálf ur en sótt ist verk i› seint flví hann haf›i ver i› önn um
kaf inn. Bú sta› ur inn var ekki stór en hann stó› á gó› um sta› og ekk -
ert skygg›i á út s‡n i› yfir vatn i›. fia› var hvamm ur og lít il á milli
fleirra og for eldra Mar grét ar og flótt Ósk ari væri vel vi› tengda for -
eldra sína fannst hon um gott a› hafa ána og hvamm inn. fia› voru há
tré í hvamm in um, mest fura en svo lít i› af birki líka. (81–82)
Hver setn ing fel ur í sér full yr› ingu, grund vall ar at ri›i. Eng in ljó› ræna
lyft ir bú sta›n um, hvamm in um e›a ánni upp í væmni sem bein ir hug an -
um ann a›. Sama máli gegn ir sí› ar í sög unni fleg ar báti hvolf ir á vatn inu
og nærri læt ur a› hjón in missi flar son sinn. fiá er ekk ert a› finna í sög -
unni ann a› en at vik i› sjálft — enga blæju sem ein hver per són anna get ur
fali› sig á bak vi›, eng ar af sak an ir, ekk ert sk‡rt felu mynd mál. Sta› reynd -
ir eru sta› reynd ir og fla› finnst mér vera hinn yf ir flyrm andi bo› skap ur
Ald in gar›s ins: Vi› get um sveip a› líf okk ar go› sögn um og mynd lík ing -
um, út sk‡r ing um og hug lei› ing um, skáld skap og draum um, en fleg ar allt
kem ur til alls höf um vi› gert fla› sem vi› höf um gert, vi› erum flau sem
vi› höf um á›ur ver i›, vi› höf um tek i› ákvar› an ir og unn i› verk sem vi›
ney› umst til a› lifa me›. Ekk ert sem vi› ger um ver› ur aft ur tek i› og fyrr
e›a sí› ar ver› um vi› a› standa reikn ings skil gjör›a okk ar gagn vart sjálf -
um okk ur.
„Des em ber“ er stutt saga, eig in lega a› eins frá sögn af stöku at viki, og
fló kannski óvægn asta vi› bót in vi› Ald in gar› inn, loka hnykk ur inn. Hjón
sem vir› ast ham ingju söm eru á heim lei› úr sam kvæmi í snjó komu fleg ar
kon an, sem er svo lít i› drukk in, ger ir játn ingu. Játn ing in er í raun inni sak -
laus — draum ór ar sem hún hef ur ali› me› sér en ekk ert sem hún hef ur
a› hafst í raun. Eig in mann in um er samt brug› i› og hann ver› ur óró leg ur
— ögrun in ver› ur til fless a› hann ger ir einnig játn ingu. Geta sam bönd
breyst á einni kvöld stund frá flví a› vir› ast full kom lega heil í a› vera