Skírnir - 01.04.2008, Blaðsíða 166

Hús i› er, a› eig in sögn, nú tíma hús og eft ir flví „vit an lega frjáls-
lynt — en tak mörk in ver› ur fla› a› flekkja“ (51). fia› flol ir fló afar
illa a› ást fangna pari› s‡ni ást sína op in ber lega og lífs gla›a
flrastap ar i› sem bygg ir sér hrei› ur í gar› in um fer óskap lega „fyrir
brjóst i›“ á flví. firest irn ir og dúf urn ar á flak inu eru skraut grip ir
húss ins, líkt og mun irn ir í stof unni henn ar Svövu, svo lengi sem
fleir ver›a flví ekki til skamm ar: „Óneit an lega er ekk ert á móti flví
fyr ir hús, a› flrest ir syngi í gar›i fless. fia› fer hús inu vel, engu sí› -
ur en vel hirt ur gar› ur. En a› fleir syngi svona hátt og áfjá› eins
og í dag — nei, allt í sam ræmi vi› sitt um hverfi, fla› er fla› sem
gild ir. Og a› halda vir›u leik sín um, hva› sem á dyn ur.“ (150)
Hús i› er flví aug ljós lega mun frjáls lynd ara í or›i en á bor›i.
Á bá› um frá sagn ar svi› un um er líf i› und ir liggj andi flema.
Barn fæ› ist og gam all ma› ur deyr; á per sónu ger›a svi› inu syngja
flrest irn ir í sí fellu „Lifa — lifa“ og um hverf is hús i› er nátt úr an öll
a› vakna til lífs ins eft ir vet ur inn. Hús i› mynd ar sí› an ákve›na
and stæ›u vi› alla flessa lífs gle›i. Ást ar leik ir fara ekki bara í taug -
arn ar á flví held ur vor kenn ir fla› dau› leg um ver um: „fietta eru
skamm líf grey og far fugl ar a› auk, fló fleir svík ist stund um um a›
fara, af flví menn irn ir eru svo heimsk ir a› hæna flá a› og ala flá. Já,
skamm líf grey. Og samt er fletta a› sperra sig á móti sól inni og
syngja um a› lifa. Lifa!“ (150) Hús i› und ir strik ar sjálft og bend ir
á fram and gerv ing una sem per sónu ger›a svi› i› er, flví flrátt fyr ir
a› hús inu séu gefn ir mann leg ir eig in leik ar er fla› alls ekki lif andi.
Írón í an á per sónu ger›a svi› inu birt ist í flví a› per sónu gerv ing arn -
ar minna á sam fé lag sögu per són anna, flær hafa sömu veik leika og
menn irn ir en af flví a› flær eru dau› ir hlut ir ver› ur breysk leiki
fleirra hlægi leg ur og fá rán leg ur. Um lei› er les and inn minnt ur á
hva› líf i› er í raun inni stutt og menn irn ir bjarg ar laus ir flví hús i›
hef ur nokk u› til síns máls; fla› mun a› öll um lík ind um standa á
sín um grunni mun leng ur en íbú ar fless lifa.
Uri Margol in tel ur a› hug rænn stíll höf und ar ins sé fólg inn í
frá sagn ar hætt in um og flar birt ist „n‡ skynj un“ hans (fres hness of
sensation); höf und ur inn get ur fram and gert text ann me› flví a›
rjúfa flau mót sem bæ›i hann og les and inn flekkja, for› ast a› nota
flau or› sem venju lega vísa til ákve› ins fyr ir bær is og/e›a setja flau
ásta kristín benediktsdóttir166 skírnir